Και μετά σου λένε να μην τα πιστεύεις αυτά. Το μακρινό πια 1987, η Ελλάδα έπαιξε την 25η Μαρτίου στο Ρότερνταμ με την Ολλανδία. Ο Σαραβάκος έβαλε ένα αξέχαστο γκολ και η Εθνική πήρε 1-1 από την ομάδα του Γκούλιτ και του Φαν Μπάστεν, που τον επόμενο χρόνο σήκωσε το Euro.

Ήταν πάλι 25η Μαρτίου το 2017, όταν πήραμε 1-1 εκτός έδρας από το Βέλγιο, παρότι παίζαμε από το 65' με δέκα παίκτες. Και για να προλάβω όποιον κάνει το λάθος, δεν ήταν 25η όταν χάσαμε από την Τουρκία. Εκείνο το 1-4 των Γιακουμάτων ήταν την παραμονή της εθνικής γιορτής, ήταν στις 24 Μαρτίου.

Κι ήρθε ξανά η 25η, αυτή τη φορά πιο λαμπερή από ποτέ. Όχι μία ακόμα επέτειος, αλλά η 200η. Και με κάποιον τρόπο, η Εθνική το έκανε ξανά. Εκτός έδρας, με ανώτερο αντίπαλο, το πήραμε το 1-1 στη Γρανάδα από την Ισπανία.

Τιμήσαμε τους δύο αιώνες με όλους τους τρόπους. Και με το αποτέλεσμα και με την εικόνα μας. Ισοπαλία και κλεφτοπόλεμος. Τρέξιμο κι αυταπάρνηση.

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑ ΜΑΡΤΙΝΕΘ

Πάλι με φιλέλληνες στο πλευρό μας. Ο Ινίγκο Μαρτίνεθ μας έκανε δώρο που δεν θα τολμούσαμε καν να σκεφτούμε, πόσο μάλλον να ζητήσουμε.

Ναρκοπέδιο ήταν η περιοχή των Ισπανών για την Ελλάδα. Στο ημίχρονο είχαμε μόλις μία ενέργεια με την μπάλα μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Στο 56' μπήκαμε ξανά στο κουτί κι ο Μαρτίνεθ αποφάσισε να μας κάνει πέναλτι χωρίς να έχουμε καν την μπάλα.

Και δήλωσε και μετά το ματς πως με VAR το αποτέλεσμα θα ήταν αλλιώς, μία ακόμα δήλωση που δείχνει ότι οι παίκτες ακόμα δεν έχουν καταλάβει πως δουλεύει η φάση με το VAR.

Αγαπητέ Μαρτίνεθ, γεμάτη σκαριά στο γόνατο του αντιπάλου, μισό μέτρο πάνω από το έδαφος, δεν την αλλάζει το VAR. Το πολύ-πολύ να πέσεις σε κανέναν αυστηρό VARίστα και να φωνάξει το διαιτητή να το δει, μήπως πρέπει να πάρεις κόκκινη.

Η ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΣ ΤΕΛΙΚΗ

Ο Ισπανός αποφάσισε να μας κάνει ένα μεγάλο δώρο για την επέτειο των 200 χρόνων, ο Μπακασέτας δεν είχε τη διάθεση να αστοχήσει όπως με το Κόσοβο.

Η Ελλάδα έφερε ξανά το ματς στα ίσια, χωρίς να επιτεθεί, χωρίς να απειλήσει, χωρίς καν να σουτάρει. Κι όπως ήταν αναμενόμενο, τελειώσαμε το ματς με το πέναλτι του Μπακασέτα να είναι η μοναδική μας τελική.

Κανένα σουτ πριν, κανένα σουτ μετά, ούτε καν μια ψεύτικη κεφαλιά από στημένη φάση.

ΑΛΛΗ ΙΣΠΑΝΙΑ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΙΣΑΩΡΟ

Το πήραμε το δώρο και μετά έπρεπε να μην το πετάξουμε στα σκουπίδια. Στο τελευταίο μισάωρο του αγώνα η Ισπανία ήταν άλλη σε σχέση με τα πρώτα 30 λεπτά.

Πιο γρήγορη, πιο άμεση, με τον Χιλ και τον Ογιαρθάμπαλ στα άκρα, με τον Τιάγκο έξω από την περιοχή. Πιεστήκαμε, αλλά αντέξαμε. Και τώρα που τα σκεφτόμαστε πιο ψύχραιμα, αναίμακτα το περάσαμε το διάστημα που έπρεπε να κρατήσουμε.

ΑΝΤΕΞΑΜΕ ΑΝΕΤΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Χωρίς μεγάλες αποκρούσεις του Βλαχοδήμου, χωρίς χαμένες ευκαιρίες, χωρίς εικόνα που σου έλεγε πως θα είναι θαύμα να πάρουμε το 1-1. Θαύμα ήταν που σκοράραμε, αλλά το 1-1 μετά το κρατήσαμε άνετα.

Με τα τρεξίματα που έδωσε ο Σιώπης, με τη φρεσκάδα που προσέθεσαν Φορτούνης - Τζόλης, με το μεγάλο σπριντ του Ζέκα πάνω στον Μοράτα στην κάθετη του Χιλ, με Τζαβέλλα - Κυριάκο να διώχνουν ο,τι πήγε να φτιάξει πάνω στον Μπακάκη ο μικρός, με το μυαλό του Μπουχαλάκη στο κέντρο.

Αντέξαμε, πήραμε το 1-1, απέναντι σε μια ομάδα που δοκιμάζει τόσα πολλά νέα πρόσωπα που έχει ζήτημα ομοιογένειας, το συζητήσαμε με τον Ηλία Καλλονά στο live πριν και μετά το τέλος του αγώνα.

Αυτό είναι πρόβλημα του Ενρίκε, δεν μας ενδιαφέρει. Εμείς πήραμε τον πόντο, αυτό μετράει.

ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ....

Και τώρα που τον πήραμε, ας τον ξεχάσουμε αμέσως. Ας ξεχάσουμε αυτόν τον πόντο, όχι μόνο γιατί είμαστε ακόμα στο πρώτο ματς, όχι μόνο γιατί είναι ακόμα νωρίς στον όμιλο.

Ας ξεχάσουμε αυτόν τον πόντο γιατί αξίζει να θυμηθούμε άλλα πράγματα.

...ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΞΑΝΑΠΑΡΕΙ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΙ

Πως στα προκριματικά για το Μουντιάλ του 2018 με τον Σκίμπε πήραμε 1-1 εκτός έδρας με 10 παίκτες στο Βέλγιο και 0-0 στη Βοσνία.

Αυτό που μας κράτησε πίσω ήταν το εντός έδρας 0-0 με την Εσθονία, στα δύσκολα εκτός έδρας καλά τα πήγαμε.

Ας θυμηθούμε πως στα τελευταία προκριματικά, αυτά για το Euro 2020, πήραμε πάλι 2-2 εκτός έδρας με τη Βοσνία με τον Αναστασιάδη και τους νικήσαμε εδώ με Φαν Σιπ.

Τα ματς που μας διέλυσαν ήταν η εντός έδρας ήττας 2-3 από την Αρμενία και το 1-1 πάλι εντός με το Λιχτενστάιν.

ΑΝΕΛΠΙΣΤΟΣ ΠΟΝΤΟΣ, ΟΧΙ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ

Το "να κρατήσουμε, να μη χάσουμε" το έχουμε ακόμα και χωρίς να παίζουμε ανήμερα της 25ης Μαρτίου. Αυτό που ψάχνουμε είναι το να νικάμε όταν πρέπει.

Πήραμε τον ανέλπιστο πόντο στη Γρανάδα και μπράβο σε όλους, παίκτες και προπονητή. Έτσι πρέπει να τον λέμε τον πόντο. Ανέλπιστο. Τα "σπουδαίος, σημαντικός, πολύτιμος" θα πρέπει να περιμένουμε για να τα προσθέσουμε.

ΜΕ ΜΙΑ ΤΕΛΙΚΗ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΠΡΟΚΡΙΣΗ

Με μία τελική σε 90 λεπτά (κι αυτή με πέναλτι) μπορεί να πάρεις πόντο, αλλά στο Μουντιάλ δεν πας. Δεν πας ούτε καν στο Euro, που είναι και πιο ρεαλιστικός στόχος.

Οι προκρίσεις θέλουν νίκες και οι νίκες θέλουν παιχνίδι με την μπάλα. Το πλάνο στη Γρανάδα, με πολλή τύχη, μας έδωσε έναν βαθμό. Θα πρέπει να παίξουμε για να τον εκμεταλλευτούμε, για να έχει κάποιο νόημα, για να γίνει σημαντικός, πολύτιμος.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ

Τώρα, άμεσα, στο επόμενο ματς με τη Γεωργία. Με την μπάλα στα δικά μας πόδια, σε ρόλο πρωτοβουλίας, με υποχρέωση νίκης.

Με τη Γεωργία θα είναι άλλο ματς, με άλλες απαιτήσεις. Και προφανώς με άλλες επιλογές από τον Φαν Σιπ. Θα δούμε Γιακουμάκη στην κορυφή, θα δούμε Φορτούνη βασικό, θα εμπιστευθεί τη φόρα του Τζόλη;

Οι απαντήσεις το βράδυ της Τετάρτης 31 Μαρτίου, στις 21:45. Απαντήσεις όχι μόνο για τις επιλογές του Ολλανδού, αλλά για τα συνολικά "μπορώ" της ομάδας.

ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ

Αυτό που έγινε στη Γρανάδα δεν φτάνει, δεν έχει μέλλον. Η Εθνική θα πρέπει να μας δείξει κάτι με τη Γεωργία. Να αγωνιστεί σε διαφορετικές συνθήκες, να ανταποκριθεί σε άλλες απαιτήσεις.

Να νικήσει, να μας κάνει να πιστέψουμε ότι μπορεί να είναι στο κόλπο της πρόκρισης μέχρι τέλους.

Δείξτε μας κάτι την Τετάρτη.