Η ΑΕΚ ανέθεσε τη Β’ ομάδα στον Βασίλη Τσιάρτα. Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που ένας σύλλογος δίνει μια τέτοια προπονητική ευκαιρία σε έναν παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της, ειδικά όταν εκείνος υπήρξε αυτό που λέμε δόξα του παρελθόντος.

Αν κάποιος δεν ήξερε ποιος είναι, το πρώτο πράγμα που θα έκανε θα ήταν να μπει στις προσωπικές σελίδες του Τσιάρτα στα social media. Καλώς ή κακώς, "εκεί" είμαστε όλοι μας. Τα ενδιαφέροντά μας, οι σκέψεις μας, ο τρόπος που εκφραζόμαστε, οι απόψεις μας.

Είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, όποιος δεν έχει ιδέα για εμάς μπορεί να αποκτήσει μια καλή εικόνα ξοδεύοντας πέντε λεπτά στο Τwitter μας. Τι καταλαβαίνει κανείς αν μπει στον λογαριασμό του Τσιάρτα;

Το πρώτο που θα σκεφτεί είναι "αυτός ο άνθρωπος δεν νοιάζεται πολύ για το ποδόσφαιρο". Ελάχιστα ποδοσφαιρικά σχόλια, ελάχιστες αναφορές σε κείμενα τακτικής, αναπαραγωγή ενδιαφερόντων άρθρων. Αν δεν υπήρχε η επέτειος του 2004 και ένα τουίτ της Σεβίλλης, ο επισκέπτης δεν θα ήξερε καν ότι ο Τσιάρτας κάποτε έπαιζε ποδόσφαιρο.

Μπαίνεις στον λογαριασμό του Καραγκούνη και νομίζεις ότι παίζει ακόμα, στου Κατσουράνη το ίδιο. Μυρίζει το χόρτο μέσα από την οθόνη του κινητού, οι σχετικές ειδήσεις, τα σχόλια, τα retweets. Ακόμα κι ένας ανίδεος, θα καταλάβει πως αυτοί οι άνθρωποι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, είτε επειδή νοιάζονται πολύ γι’αυτό είτε γιατί συνεχίζουν να έχουν τριβή μαζί του.

Πού είναι το ποδόσφαιρο στον λογαριασμό του Τσιάρτα; Πού είναι στη ζωή του; Πριν 10-11 χρόνια πήρε δίπλωμα μάνατζερ και το εξάσκησε για λίγο. Πέρασε από τη θέση του τεχνικού διευθυντή, ούτε κι αυτό κράτησε πολύ. Πριν 6-7 χρόνια πήρε δίπλωμα προπονητή, διαβάσαμε πως θα ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο.

Δεν έχει δουλέψει πουθενά. Ο προπονητής δουλεύει. Όπου. Κι ο Γκατούζο να είσαι, αν θες να γίνεις προπονητής, φαίνεται. Αρπάζεις δουλειές, μαθαίνεις, τρως σφαλιάρες, γίνεσαι καλύτερος, ανεβαίνεις. Όποιο δρόμο κι αν πάρεις.

Πού φαίνεται τα τελευταία 6-7 χρόνια ότι ο Τσιάρτας θέλει να γίνει προπονητής; Πού φαίνεται στα σόσιαλ ότι το ποδόσφαιρο και η προπονητική είναι κάθε μέρα μέσα στο κεφάλι του; Ή έχετε την εντύπωση πως καριέρα στους πάγκους κάνεις χωρίς να αφιερώνεις τη ζωή σου 100% σε αυτό;

Η προπονητική είναι χίλιες φορές πιο απαιτητική διαδικασία από την καριέρα του παίκτη. Γιατί δεν αφορά πια το σώμα, αλλά το μυαλό που όσο είναι ξύπνιο δουλεύει για έναν σκοπό. Ένα τέτοιο μυαλό δεν "κρύβεται" όταν παίρνει το κινητό στα χέρια για να γράψει και να ποστάρει κάτι.

Ο,τι σκεφτόμαστε, βγαίνει στην οθόνη. Αν σκέφτεσαι όλη μέρα την μπάλα, θα γράφεις για την μπάλα. Ο Τσιάρτας σίγουρα δεν σκέφτεται το ποδόσφαιρο. Σκέφτεται άλλα πράγματα.

Ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι που "προωθείται και επιβάλλεται", ότι το ουράνιο τόξο θα ντρεπόταν να ξαναβγεί. Ότι η αλλαγή ταυτότητας φύλου στα 15 είναι εγχείρηση αλλαγής φύλου, τέτοια σύγχυση είχε πάθει τότε και ήταν έξαλλος, έγραφε να κάνουν εγχείριση στα παιδιά αυτών που ψήφισαν το νομοσχέδιο. Ότι ο Αντετοκούνμπο δεν έπρεπε να είναι στο εικαστικό για τα 200 χρόνια από την επανάσταση.

Βρίζει, επιτίθεται, "φωνάζει" με κεφαλαία. Αν κάποιος αρχίσει να σκρολάρει στη σελίδα του, θα πρέπει να φτάσει στα τέλη Μαΐου για να μετρήσει διψήφιο αριθμό θετικών τουίτ. Τα μισά ήταν για τη Σάκκαρη και τον Τσιτσιπά. Το 95% των υπολοίπων τουίτ επιτίθεται σε κάποιον/ους, κάποιες φορές κόσμια, κάποιες άλλες όχι.

Ο ίδιος ξέρει τι συμβαίνει στη ζωή του και έχει μέσα του τέτοια οργή, τέτοιον θυμό. Είναι δικό του θέμα. Το ερώτημα είναι γιατί η ΑΕΚ να το κάνει δικό της; Τι έχει να κερδίζει βάζοντας ξανά στον οργανισμό της έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή που δεν ασχολείται πια με το ποδόσφαιρο;

Έναν άνθρωπο που το μυαλό του λέει στα δάχτυλά του να περνούν σχεδόν κάθε μέρα με μια επίθεση σε κάποιον. Λόγω σεξουαλικής ταυτότητας, λόγω κόμματος, λόγω καταγωγής, λόγω πολιτικής πεποίθησης. Επίθεση, κάθε μέρα.

Δεν γνωρίζουμε πώς βλέπει η ΑΕΚ τη δεύτερη ομάδα της, αυτό το νέο φρούτο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως η Ένωση αντιμετωπίζει την ΑΕΚ Β' ως έναν μέσο για να εκτονώσει ο Τσιάρτας τον θυμό του ή μια ευκαιρία για να του περάσει.

Είναι δύσκολο να σκεφτείς πως πείστηκε από τη δίψα που έχει ο Τσιάρτας για προπονητική. Είναι δύσκολο να αποδεχθείς πως η ΑΕΚ που είναι για τον κόσμο της κάτι διαφορετικό, θα επαναφέρει στον οργανισμό της κάποιον που εχθρεύεται οτιδήποτε διαφορετικό.

Είναι δύσκολο να αποδεχθείς πως ο Μελισσανίδης θα επιμείνει σ' αυτήν την απόφαση. Γνωρίζει όσο λίγοι τη διαφορετικότητα της ΑΕΚ και δεν έπαψε ποτέ να την τονίζει. Από εκείνο το ιστορικό ταξίδι στο Βελιγράδι, από τον σχεδιασμό και τις αναφορές της Αγιάς-Σοφιάς, από την αιώνια σύνδεση με τους πρόσφυγες, τους κυνηγημένους, τους Ποντίους.

Ο Μελισσανίδης δεν έχει τίποτα να κερδίσει, παρά μόνο να χάσει από αυτήν την καλοκαιρινή μουντζούρα. Όποιοι λόγοι κι αν τον οδήγησαν σε αυτή, είναι σαφές πως προκαλεί αχρείαστους κλυδωνισμούς στην ΑΕΚ, σε ένα καλοκαίρι που δεν είχε μελτέμια μέχρι τώρα.