Ένα άγιο 1-0

Το ζευγάρι των αγώνων με Εσθονία-Βέλγιο δεν μας έκαναν σοφότερους, το έχουμε μάθει από παλιά, το ξέρουμε. Η εξίσωση παραμένει ίδια κι απαράλλαχτη: η απόδοση της Εθνικής είναι αντιστρόφως ανάλογη του ποσοστού κατοχής που έχει σ'έναν αγώνα.

ΚΑΛΟΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ, ΚΑΚΟΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ

Αν παίζουμε με αντίπαλο που μας αφήνει την μπάλα, τότε μπορούμε να είμαστε από μέτριοι έως τραγικοί και με την Εσθονία ήμασταν το δεύτερο. Αν ο αντίπαλος έχει την μπάλα κι εμείς περιμένουμε, τότε αυτομάτως γινόμαστε ανταγωνιστικοί, με πολύ καλύτερη εικόνα στο χορτάρι. Αυτό κάναμε με τους Βέλγους εκτός έδρας, αυτό κάναμε και όταν τους υποδεχθήκαμε στο Φάληρο.

ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ, ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΛΑΝΟ

Ο Σκίμπε υιοθέτησε ξανά το ίδιο πλάνο και οι μοναδικές αλλαγές ήταν αυτές που έπρεπε να αναγκαστικά να κάνει. “Φόρεσε” ένα 4-4-1-1, με Τζαβέλλα-Σταφυλίδη στο αριστερό άκρο, που μας επέτρεπαν να γυρίζουμε σε 5-3-2 όταν αμυνόμασταν πολύ χαμηλά. Δύο ψηλοί στον άξονα (Ταχτσίδης-Σάμαρης στο Βέλγιο, Τζιόλης-Σάμαρης στο Φάληρο) και διπλομπετονιάρισμα στα δεξιά. Ο Μανιάτης δεξί μπακ στη θέση του απόντος Τοροσίδη και ο Ζέκα προτιμήθηκε απ’τον Μάνταλο ακριβώς για να προσφέρει αμυντική ασφάλεια.

Και η Ελλάδα ήταν αναμενόμενα καλή. Οργανωμένη πίσω απ’την μπάλα, με σωστά ντουμπλαρίσματα στα άκρα, κράτησε το Βέλγιο μακριά. Όπως και στον πρώτο αγώνα, η ομάδα του Μαρτίνεθ δεν είχε τον παραμικρό τρόπο να μας κάνει καθαρή ή έστω καλή ευκαιρία. Αρκετά μακρινά σουτ, κι αυτό ήταν, μηδενική απειλή εντός περιοχής.

Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΔΩΝΗΣ

Κι έστω και χωρίς τον Μήτρογλου, η Εθνική προσπαθούσε να απειλήσει. Κυρίως με την ποιότητα των Φορτούνη-Δώνη. Ο μικρός μπορεί να μην έχει το σώμα για να παίξει με πλάτη και να κρατήσει την μπάλα, αλλά όταν έχει πρόσωπο στην εστία είναι δαίμονας. Μας έδωσε πολλά και στη Βοσνία, έκανε το ίδιο κι απέναντι στο Βέλγιο.

Τότε είχε μπει ως αλλαγή, τώρα ξεκίνησε βασικός και είχε πολύ μεγαλύτερη διάρκεια στο παιχνίδι του, δημιούργησε δικαιολογημένο ενθουσιασμό και δείχνει πως είναι ο παίκτης που ψάχναμε χρόνια για το παιχνίδι στην κόντρα. Ζητούμενο να παρουσιαστεί καλύτερος σε παιχνίδια με μικρότερους χώρους, αλλά γι'αυτό θα χρειαστεί βοήθεια και απ'την ομάδα γύρω του.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1-2

Η Εθνική απειλούσε με στοιχειώδη τρόπο, είτε με αντεπιθέσεις μετά από κλέψιμο, είτε με διαγώνιες αλλαγές παιχνιδιού, εκεί που οι περιστροφές των Βέλγων ήταν πάντα αργές. Το κάναμε διαρκώς και μπορεί η εκτέλεση του Ζέκα με το αριστερό να ήταν πολύ δύσκολη, αλλά η αλήθεια είναι πως ψάξαμε αυτή τη φάση και μέχρι να ανοίξουν οι χώροι μετά το 1-2, αυτή ήταν η καλύτερη ευκαιρία του αγώνα.

ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΔΥΝΑΤΑ ΜΑΤΣ

Τέσσερα ματς με Βοσνία-Βέλγιο τα παίξαμε έτσι. Δεν ήταν όλα ίδια, αλλά ήμασταν σε όλα ανταγωνιστικοί, ομάδα που δύσκολα την κερδίζεις. Θα μπορούσαμε να χάσουμε με τη Βοσνία εντός, αλλά θα μπορούσαμε να φύγουμε με διπλό από Βέλγιο-Βοσνία αν δεν μας ισοφάριζε στο τέλος ο Λουκακού ή αν ο Μάνταλος δεν πετούσε έξω το ανεπανάληπτο τετ-α-τετ.

Με τον ίδιο τρόπο, θα μπορούσαμε εύκολα να πάρουμε το Χ με το Βέλγιο εντός. Βρεθήκαμε να χάνουμε χωρίς ο αντίπαλος να μας έχει κάνει έστω μια στοιχειώδη ευκαιρία και δεχθήκαμε δεύτερο γκολ αμέσως μετά την ισοφάριση. Μια φορά τον Λουκακού θα τον χάσεις κι ο φορ της Γιουνάιτεντ μας τιμώρησε σκληρά, όπως έκανε και στις Βρυξέλλες.

ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΘΟΝΙΑ

Το πρόβλημα δεν είναι αυτές οι λεπτομέρειες, γιατί στο φινάλε αυτές δεν μπορείς να τις ελέγξεις. Το πρόβλημα είναι πως απέναντι στην Εσθονία δεν κάναμε φάση. Ναι, δεν είναι το παιχνίδι που μας ταιριάζει, ναι πρόβλημα δημιουργίας απέναντι σε οργανωμένη άμυνα έχουν και ομάδες με πολύ καλύτερους παίκτες από εμάς (Γαλλία, Βέλγιο), αλλά θα έπρεπε να ήμασταν καλύτεροι.

Τελειώσαμε το ματς χωρίς ευκαιρία και δεν μπορούμε να τα ρίξουμε όλα στην απουσία του Μήτρογλου. Κι αυτό γιατί δεν φτιάξαμε τίποτα, δεν είχαμε στοιχειώδης συνεργασίες στα άκρα, παρά μπακ που σέντραραν αμέσως, γιατί δεν είχαμε δεξιά πλευρά, με τον Ρέτσο χωρίς κανέναν προφανή λόγο να ξεκινάει βασικός.

ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ

Ναι, οι λεπτομέρειες δεν πήγαν με το μέρος μας, αλλά θα είχαμε την τύχη στα πόδια μας αν είχαμε πάρει τους Εσθονούς. Πως; Ε, με κανένα 1-0 απ’αυτά που δεν άρεσαν τα προηγούμενα χρόνια και έφερναν συζητήσεις για “κολλύρια”, με παίκτες που ήξεραν να καθοδηγήσουν την ομάδα και να την κάνουν να πάρει τους τρεις πόντους ακόμα κι όταν όντως δεν βλεπόταν.

Ένα "άγιο" 1-0 απέναντι στο ταμπούρι των Εσθονών και θα είχαμε τα μπαράζ στα δικά μας πόδια. Αυτό είναι το κρίμα, που δεν κάναμε φάση με την Εσθονία, όχι η ήττα απ'το Βέλγιο. Όσο άτυχοι μπορεί να ήμασταν που δεν πήραμε τη νίκη στη Βοσνία, αλλά τόσο ανίκανοι φανήκαμε στο 0-0 της Πέμπτης.

ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΒΗΜΑ

Κι όσο κρέντιτ δικαιούται ο Σκίμπε για την εικόνα στα δύο ματς με το Βέλγιο και στον εκτός έδρας αγώνα με τη Βοσνία, άλλο τόσο πρέπει να του αφαιρεθεί για το ματς με την Εσθονία. Μετά το 0-0 με τη Βοσνία έγραφα πως "δείχνουμε πως μάθαμε ξανά πως να μη χάνουμε, το επόμενο βήμα είναι να μάθουμε ξανά να κερδίζουμε".

Όχι τον Βερτόνχεν, αλλά τον Κλάβαν. Δεν το κάναμε το βήμα κι αυτό θα κοστίσει, όχι η κεφαλιά του Λουκακού