Ένας πόντος η χαρά του
Επτά ντρίμπλες ο Μέσι, έξι ο Φορτούνης. Γιατί δεν είχε πια νόημα να δούμε ξανά τόσο παθητικούς τους ερυθρόλευκους Ο Θέμης Καίσαρης σχολιάζει το ένα βήμα μπροστά του Ολυμπιακού.
Το σφύριγμα της λήξης ενεργοποίησε αμέσως τα χέρια τους. Κάποιοι έσφιξαν τις γροθιές και τις σήκωσαν στον ουρανό, για να πανηγυρίσουν το αίσιο τέλος της προσπάθειάς τους απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Κάποιοι άλλοι άνοιξαν τις παλάμες και τις στήριξαν στα γόνατα: γι' αυτούς η πρώτη αντίδραση δεν ήταν το ξέσπασμα, αλλά η ανάγκη για ξεκούραση, για λίγες ανάσες.
Οι παίκτες του Ολυμπιακού έδωσαν ο,τι είχαν και δεν είχαν. Και το σφύριγμα της λήξης τους βρήκε δικαιολογημένα χαρούμενους για το 0-0 απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Ένας πόντος, ο πρώτος πόντος. Αρκετές φορές στο παρελθόν στην 4η αγωνιστική έψαχναν τον έναν πόντο για να κάνουν ένα ακόμα βήμα για την πρόκριση, στη μάχη για τη 2η ή την 3η θέση.
Τώρα δεν είχαν συγκομιδή βαθμών για να τον προσθέσουν. Τώρα ήταν απλώς το πρώτο βήμα. Απ' το μηδέν στο ένα. Και βλέπουμε στη συνέχεια. Τώρα έχω την αίσθηση πως ο αγώνας στο Φάληρο απέναντι στην Μπαρτσελόνα ήταν αποκομμένος: δεν ήταν ένας ακόμα κρίκος στη μικρή αλυσίδα των έξι αγώνων του ομίλου.
ΠΑΜΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ, ΠΑΜΕ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ
Δεν ήταν κομμάτι μιας διαδικασίας, ήταν μεμονωμένο περιστατικό:
"Έχει γίνει ο,τι έχει γίνει σε Ευρώπη και Ελλάδα, αλλά απόψε τα ξεχνάμε όλα. Και αυτά που έχουμε πίσω μας και αυτά που έρχονται μπροστά. Απόψε, για 90', θα κάνουμε το καλύτερο δυνατόν. Θα παίξουμε.
Δεν θα παραδοθούμε όπως με την Σπόρτινγκ, αλλά ούτε και θα αμυνθούμε παθητικά. Δεν θα σκεφτούμε τι δεν κάνουμε καλά στα προηγούμενα ματς, αλλά ούτε και θα αντιμετωπίσουμε τον αγώνα ως αναγκαστική υποχρέωση επειδή έχουμε ντέρμπι την Κυριακή.
Απόψε υποδεχόμαστε την Μπαρτσελόνα. Πάμε να παίξουμε, πάμε να παλέψουμε, πάμε να αμυνθούμε, αλλά με θάρρος".
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΞΑΝΑ ΠΑΘΗΤΙΚΟΣ
Πριν τη σέντρα σχολίασα στο twitter πως δεν έχει νόημα να δούμε ξανά έναν Ολυμπιακό που για 90 λεπτά αγωνίζεται για να καλύψει αδυναμίες. Το είδαμε σε αρκετά παιχνίδια με τον Λεμονή στον πάγκο. Δεν είχε νόημα να το δούμε ξανά, όχι γιατί τάχα οι αδυναμίες δεν υπάρχουν πια, όχι γιατί ο αντίπαλος είναι αμελητέος, αλλά γιατί κάποια στιγμή πρέπει να κάνεις ένα βήμα προς τα μπροστά. Πρέπει, έστω και λίγο, να δείξεις θάρρος.
Σωστός είναι ο μποξέρ που μπαίνει στο ρινγκ και προσπαθεί διαρκώς να προφυλάξει τις αδυναμίες του. Αλλά, για πόσους αγώνες μπορεί να το κάνει συνεχόμενα; Και τι νόημα έχει αν ο ίδιος δεν τολμάει να δοκιμάσει κι αυτός κάποιο χτύπημα, αν έχει τα χέρια μονίμως σε θέση άμυνας.
Ο Ολυμπιακός πολύ απλά δεν μπορούσε να έχει ξανά την παθητικότητα που είχε στο Τορίνο, στην Βαρκελώνη, στη Λεωφόρο, εν μέρει και στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Χρειαζόταν όσο τίποτα κάτι πιο έντονο, πιο θαρραλέο. Όχι για να νικήσει ή να πάρει έστω έναν βαθμό, αλλά κυρίως για να κάνει ένα βήμα μπροστά.
Αυτό ακριβώς έκανε στο Φάληρο. Προφανώς και αμύνθηκε, προφανώς και καλύφθηκε (δούλεψε τέλεια και το Ομάρ-Φιγκέιρας πάνω σε Άλμπα και ο Ταχτσίδης μπροστά απ'την άμυνα), αλλά το έκανε για να παίξει, όχι με το βλέμμα στο ρολόι απ' το 10'. Και δυνατά έπαιξε και τσαμπουκάδες έγιναν και να βγει προσπάθησε, όσο μπορούσε.
ΛΙΓΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΕΝΤΑΣΗ, ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ
Προφανώς και δεν θύμισε 100% την εικόνα που έχει όταν σ' αυτό το γήπεδο νικά τους μεγάλους, αλλά όλοι είδαν πως ήταν πιο ζωντανός. Λίγη περισσότερη ένταση, ένα δράμι περισσότερη αυτοπεποίθηση, αρκετή πίστη πως το να καταφέρει να μείνει όρθιος δεν θα είναι δα και κάποιο θαύμα, είναι εφικτό.
Εννοείται πως θα χρειαστούν οι αποκρούσεις του Προτό, εννοείται πως θα βοηθήσει η κακή αγωνιστική κατάσταση του Σουάρες. Ο,τι κι αν έκανε ο Ολυμπιακός, η Μπαρτσελόνα θα είχε ευκαιρίες για ένα-δύο γκολ.
Άλλο όμως να έχει αυτές και τίποτε άλλο κι άλλο να φας τρία και να έχει ευκαιρίες για άλλα τόσα όπως έγινε στην Βαρκελώνη.
ΕΠΤΑ ΝΤΡΙΜΠΛΕΣ Ο ΜΕΣΙ, ΕΞΙ Ο ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ
Κι άλλο να μην τολμάς να βγεις ούτε όταν έχεις παίκτη παραπάνω κι άλλο να κάνει ο Φορτούνης μια ντρίμπλα λιγότερη απ' τον Μέσι. Επτά ντρίμπλες είχε ο Αργεντινός μάγος στο "Καραϊσκάκης", έξι είχε ο αρχηγός του Ολυμπιακού.
Κι ο Φορτούνης έπαιζε διαρκώς με πλάτη, όχι με μέτωπο στην εστία. Έπρεπε να φύγει με την πρώτη επαφή, ανάμεσα σε δύο, για να πάει εκεί που τον έκλεινε τρίτος, τέταρτος, εκεί που δεν είχε και πολλά στηρίγματα απ' τους συμπαίκτες του.
Δεν ήταν απλό, δεν ήταν εύκολο, όπως δεν ήταν οι καίριες επεμβάσεις του Μποτία, οι βοήθειες στο πλάι του Καρσελά, ο Κούτρης που για πρώτη φορά τον είδαμε να μην έχει μεγάλο πρόβλημα στο ένας εναντίον ενός.
ΣΩΣΤΟΣ ΞΑΝΑ Ο ΛΕΜΟΝΗΣ ΣΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ
Και όχι, δεν λέω πως απέναντι στην Μπαρτσελόνα είδαμε το τέλος των προβλημάτων του Ολυμπιακού. Ο Λεμονής, προς τιμήν του, ήταν ξανά ρεαλιστής, όπως κάνει απ' το πρώτο κιόλας μας απέναντι στην Γιουβέντους: "Προς Θεού δεν έχουμε κάνει τίποτα. Είμαστε σε δύσκολη θέση στο πρωτάθλημα και χρειαζόμαστε δουλειά σε πολλούς τομείς. Μην ξεγελαστούμε από το σημερινό αποτέλεσμα. Θα είναι εγκληματικό".
Άψογος, σε ένα μόνο διαφωνώ. Πως ο Ολυμπιακός δεν έκανε τίποτα. Συμφωνώ πως δεν έλυσε κάποιο απ'τα προβλήματά του, αλλά απέναντι στην Μπαρτσελόνα έκανε ένα βήμα μπροστά. Δεν είναι άλμα, δεν είναι μεγάλη πρόοδος, αλλά είναι το βήμα που χρειαζόταν.
Κι αν θα πρέπει να ευχαριστεί για κάτι τον Βαλβέρδε είναι που τους έβαλε όλους. Και τον Σουάρες και κυρίως τον Μέσι. Ο,τι καταφέρνεις εναντίον του, μια μονομαχία, ένα κερδισμένο τάκλινγκ, η μια (ιστορική πια) ντρίμπλα του Φορτούνη, δεν μπορεί, μια ώθηση θα πρέπει να στη δίνουν για τη συνέχεια.
Photo by: Georgia Panagopoulou / Tourette Photography