Εθνική: Δεν υπάρχουν άγγελοι, ούτε δαίμονες

Η Εθνική κατάφερε σε μόλις 15 λεπτά να ξενερώσει τον κόσμο που κάθισε να τη δει να παίζει εκτός έδρας με τη Βοσνία. Μόνη της, αποφάσισε να έχει εικόνα αποκαρδιωτική, να σου στέλνει το μήνυμα πως δεν θα χάσεις και πολλά αν κλείσεις την τηλεόραση, αν αλλάξεις κανάλι. Κι όμως, η ίδια ομάδα, στο ίδιο εκτός έδρας παιχνίδι, σε συνθήκες αγώνα που δεν της ταιριάζουν, κατάφερε να πάρει την μπάλα, να επιστρέψει στο ματς και να πάρει το 2-2.

Γίνεται; Ναι, γιατί όχι. Ο αγώνας θα μείνει στην ιστορία ως το ματς στο οποίο ο Αναστασιάδης τα έκανε όλα λάθος και χάναμε 2-0, μετά τα έκανε όλα σωστά και φέραμε 2-2. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε.

ΟΥΤΕ ΑΓΓΕΛΟΙ, ΟΥΤΕ ΔΑΙΜΟΝΕΣ

Μια τέτοια προσέγγιση θα είναι υπεραπλουστευτική. Δεν υπάρχει κάτι ξεκάθαρα λανθασμένο στην αρχική προσέγγιση του ομοσπονδιακού, ούτε πήραμε το Χ με τίποτα κόλπα ζόρικα που κάνουν στις Ινδίες. Δεν υπάρχουν άγγελοι, ούτε δαίμονες.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Ναι, συντηρητικό και σφιχτό το αρχικό 5-3-2, ειδικά με τη στελέχωση που είχαμε στο κέντρο, με την τριάδα των Ζέκα-Σάμαρη-Μπουχαλάκη. Ναι, προβληματικό το γεγονός πως ο Ζέκα ήταν στο "6", γεγονός που άφηνε εσωτερικούς μέσους δύο κορμιά που δεν μπορούν να τρέξουν στο γήπεδο, να κάνουν μέτρα με την μπάλα. Η τριάδα μας παρέμπεμπε σε ένα παιχνίδι που δεν θα είχαμε μεταφορά μπάλας, απλώς θα την ταξιδεύαμε από χαμηλά προς Φορτούνη-Δώνη κι ο,τι γίνει.

Ναι, ισχύουν όλα αυτά. Αλλά δεν υπάρχουν εγκλήματα, ούτε επιλογές που μας κόστισαν δα τόσο πολύ. Μόνοι μας, εντελώς με δική μας πρωτοβουλία, αποφασίσαμε να χαρίσουμε δύο γκολ. Χωρίς να μας φτιάξουν τίποτα τρομερές ευκαιρίες, χωρίς να παράξουν κάτι φοβερό, οι Βόσνιοι βρήκαν το 2-0.

ΛΕΣ ΚΑΙ Ο ΠΙΑΝΙΤΣ ΠΑΕΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗ ΦΤΑΝΕΙ

Πρώτα φάγαμε την κομπίνα στο κόρνερ, δώσαμε δύο σουτ στον Μπίσα και με κάποιο τρόπο Ζέκα - Βλαχοδήμος κατάφεραν να αφήσουν την μπάλα να περάσει ακριβώς από τον χώρο που στέκονταν για να πάει στα δίχτυα.

Μετά αποφασίσαμε να αντιμετωπίσουμε τον Πιάνιτς λες και ήταν ο καλός των αντιπάλων σε αγώνα δημοτικών σχολείων. Γιατί μόνο εκεί, στο σχολικό πρωτάθλημα, στέκεται μόνο ένας παίκτης στο τείχος, προφανώς γιατί τα παιδιά του δημοτικού δεν μπορούν να φτάσουν την μπάλα στην εστία από τόσο μακριά.

Ο Βλαχοδήμος ζήτησε τρεις παίκτες, για κάποιο λόγο που ίσως μάθαμε αργότερα η οδηγία του δεν εισακούστηκε και αντιμετωπίσαμε τον Πιάνιτς λες κι είναι έξι χρόνων και η μπάλα του φτάνει στο γόνατο. Ο Οδυσσέας έκατσε στο κέντρο και ο παιχταράς της Γιουβέντους με ένα απλό για εκείνον χτύπημα άφησε τον Βλαχοδήμο ακίνητο.

ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΚΟΣΟΒΟ

Αυτή ήταν η ιστορία του 2-0. Όχι φοβερή προσπάθεια των Βόσνιων, όχι τρομερά δικά μας συνολικά προβλήματα. Ωραίο το στόρι πως φταίει το τραγικό στήσιμο για το 2-0, αλλά δεν ισχύει.

Προβλήματα είχαμε, ναι. Στην ανάπτυξη προφανώς, όπως επίσης και στην ψυχραιμία πίσω. Σε ένα απλό παράλληλο γύρισμα η άμυνά μας δεν μπορούσε να διώξει, λες και η μπάλα ήταν απασφαλισμένη χειροβομβίδα. Σε μια σέντρα ο Βλαχοδήμος έμεινε στη γραμμή και τον έσωσε στο 2ο δοκάρι ο Ζέκα.

Τρικυμία. Σαν η εθνική να ήταν το Κόσοβο, με ποδοσφαιρική ιστορία μερικών χρόνων, που μπαίνει σε προκριματική φάση για πρώτη φορά στην ιστορία του. Δεν είμαστε το Κόσοβο, δεν επιτρέπεται οι διεθνείς να μπαίνουν σαν πρωτάρηδες σε ένα τέτοιο ματς, να χαρίζουν έτσι απλόχερα δύο γκολ στον αντίπαλο, που δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ.

Δεν έφταιγε τόσο η διάταξη, οι επιλογές των προσώπων, αλλά μια συμπεριφορά πρωτάρηδων, άμαθων.

ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Ο Άγγελος έφερε τον Κουρμπέλη στο κέντρο, άφησε την τριάδα πίσω και πλέον έπρεπε να παίξουμε εμείς. Και τι έκπληξη, εμείς φτιάξαμε την καλύτερη ευκαιρία του πρώτου ημιχρόνου, όταν ο Σιόβας σημάδεψε υπέροχα από χαμηλά τον Μπακάκη, αυτός βρήκε τον Φορτούνη στο ύψος της μικρής περιοχής, αλλά ο αρχηγός του Ολυμπιακού είχε άσχημη επαφή και έστειλε την μπάλα ψηλά άουτ.

ΜΑΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ

Εμείς χαρίσαμε στους Βόσνιους το 2-0, αυτοί μας χάρισαν τη δυνατότητα να αναπνεύσουμε και να μπούμε στο ματς. Οι γηπεδούχοι μας άφησαν την μπάλα, σταμάτησαν την πίεση ψηλά και άρχισαν να μας περιμένουν οργανωμένοι κάτω από τη σέντρα.

Ενώ φαινόταν πως δεν πατάμε καλά πίσω, περιορίστηκαν σε έναν παθητικό ρόλο, μας έδωσαν την ευκαιρία να βρούμε ψυχολογία και καθαρό μυαλό. Ο Άγγελος έβαλε τον Μασούρα, έβαλε τον Κολοβό, στο τέλος έβαλε και τον Κουλούρη.

Η ΚΛΑΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΤΟΥΝΗ ΚΙ ΟΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ

Τίποτα δεν θα είχε γίνει χωρίς την κλάση του Φορτούνη. Αυτός είναι μάλλον ο μοναδικός παίκτης της Εθνικής που παίρνει καλό βαθμό σε όλα τα διαστήματα του αγώνα. Και όταν πελαγοδρομούσαμε, και όταν προσπαθούσαμε να αναπνεύσουμε, και όταν τους κλείσαμε, ο Τρικαλινός ήταν πάντα εκεί.

Να κουβαλάει από χαμηλά, να κερδίζει φάουλ και κίτρινες, να πατάει περιοχή, να εκτελεί τα στημένα, όλα. Το ευτυχές είναι πως στην πορεία βρήκε συμπαραστάτες.

Τον Σάμαρη, που μετά από πάρα πολύ καιρό έκανε ένα καλό ματς με την Εθνική. Τον Ζέκα, που έκλεισε το ματς ως δεξί μπακ (ίσως θα μπορούσε νωρίτερα να πάει εκεί) και έβγαλε τη σέντρα για το 2-2.

Τον Δώνη που πήρε τη σπόντα από την κάθετη του Σάμαρη για να έρθει ο Φορτούνης να κερδίσει το πέναλτι. Τον Κουλούρη που πήγε να παλέψει με τους στόπερ, για να έρθει ο Κολοβός να κερδίσει την κεφαλιά που μας σήκωσε από τα καθίσματα και ανάγκασε τον κόσμο να ρωτάει "ρε συ, που παίζει αυτός".

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ

Η Εθνικη έπαιξε σε ένα freak ματς, βρήκε αριθμητικό πλεονέκτημα που μάλλον δεν άξιζε (ο Ζέκα κάνει ακριβώς την ίδια προβολή με τον Πιάνιτς), αλλά αν έχανε θα έχανε μόνη της. Οι παίκτες και ο προπονητής δεν το επέτρεψαν να συμβεί, θα ήταν τραγικό εκ μέρους τους.

Πάλεψαν με τις πιθανότητές τους, πήραν με τη σειρά τους τα δώρα των Βόσνιων, το 2-2 είναι δίκαιο. Κι ίσως να είναι καλύτερο για τη συνολική ψυχολογία του γκρουπ από το 0-0 που είχαμε πάρει στο ίδιο γήπεδο με τον Σκίμπε για τα προκριματικά του Μουντιάλ.

Η επιστροφή από το 2-2, οι τέσσερις βαθμοί στα πρώτα δύο ματς μπορούν να κάνουν θαύματα για την ψυχολογία του γκρουπ. Ούτε προκριθήκαμε, ούτε θα είχαμε αποκλειστεί αν χάναμε. Έχουμε ακόμα δρόμο, κρατάμε αρκετά, μας προβληματίζουν άλλα τόσα. Προχωράμε.