Ο Ντε Χέα ήρωας ξανά σε μια ομάδα που ούτε αμύνεται, ούτε επιτίθεται. Η Τσέλσι με άμυνα για την άμυνα, η Μπαρτσελόνα με κατοχή για την κατοχή, η ορμή της Σαχτάρ και το αίνιγμα της Μπάγερν. Πάμε να δούμε τι είδαμε στη δεύτερη εβδομάδα των φετινών νοκ-άουτ του Champions League.

ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΝΕ ΜΑΚΡΙΑ

Το έργο ήταν αναμενόμενο, γιατί το είχαμε ξαναδεί. Πέντε φορές η Τσέσλι είχε δώσει αγώνα Champions League με κάτω από 30% κατοχή και τις πέντε αντίπαλος ήταν η Μπαρτσελόνα.

Ο πρώτος φετινός αγώνας στο Λονδίνο έγινε απλώς η έκτη φορά. Ο Κόντε δεν είχε διάθεση για κάτι διαφορετικό: η Τσέλσι στήθηκε πολύ χαμηλά, χωρίς διάθεση να πιέσει την Μπαρτσελόνα ψηλά ή έστω στο μεσαίο μπλοκ.

Η Τσέλσι δεν ήθελε να "κόψει" την Μπαρτσελόνα ψηλά, δεν έψαχνε κλέψιμο και κόντρα, δεν ήθελε καν να πιέσει τους Μπουσκέτς-Ράκιτιτς όταν είχαν την μπάλα. Το πλάνο ήταν να μην αφήσει χώρους στον Μέσι και να μην περάσουν μπάλες στην πλάτη της άμυνάς της.

Απέναντι σ' αυτό το χαμηλό μπλοκ, η Μπαρτσελόνα τα βρήκε πολύ σκούρα. Αργή, προβλέψιμη, με μια μόνιμη μεταφορά απ' το κέντρο προς τα αριστερα: Ο Μέσι στον Ινιέστα, ο Ινιέστα στον Άλμπα και τίποτα.

Η Μπαρτσελόνα έγερνε μονίμως προς τα εκεί, αφού προς τα εκεί πήγαιναν τον Μέσι τα βήματά του όταν έπαιρνε την μπάλα ανάμεσα σε 4-5 αντιπάλους, την ώρα που η δεξιά πλευρά ήταν εντελώς ανενεργή. Στην ουσία η ομάδα του Βαλβέρδε δεν κατάφερε να δημιουργήσει κάτι, πέρα απ'την ελεύθερη κεφαλιά του Παουλίνιο.

Η Τσέλσι πήρε άριστα πίσω απ' την μπάλα, αλλά απ' την άλλη δεν ήταν επικίνδυνη στην κόντρα. Ναι, ο Γουίλιαν είχε δύο δοκάρια σε σουτ εκτός περιοχής, αλλά οι Μπλε δεν εκμεταλλεύτηκαν με αντεπιθέσεις την αμυντική τους ασφάλεια και δεν τους βγήκε η επιλογή να μην έχουν φορ στην κορυφή.

Το εκπληκτικό σημάδι του Γουϊλιαν έδωσε στην Τσέλσι ένα γκολ που θα μπορούσε εύκολα να κρατήσει, αφού στην ουσία το σχέδιο πίσω απ’την μπάλα δούλευε τέλεια. Αλλά όπως έχει πει και ο Κλοπ "η πίεση είναι ο καλύτερος play-maker".

Ναι, ήταν μεγάλο λάθος του Κρίστενσεν, αλλά εκεί ποντάρεις όταν μένεις ψηλά στο γήπεδο. Ο Ινιέστα μύρισε “αίμα”, η πάσα στον Μέσι (και όχι στον Σουάρες) ήταν επίδειξη εμπειρίας και ποδοσφαιρικού IQ και το τελείωμα του Αργεντινού αυτό που έπρεπε για να σκοράρει για πρώτη φορά απέναντι στην Τσέλσι.

Το 1-1 δίνει μικρό προβάδισμα στην Μπαρτσελόνα, που ίσως να μη δικαιούται απ’την εικόνα του αγώνα. Το χορτάρι πάντως χτύπησε καμπανάκι και στους δύο: όποιος κι αν περάσει, δεν πρόκειται να πάει μακριά αν το ταβάνι του είναι αυτό που είδαμε στο Λονδίνο.

Ούτε η Τσέλσι έχει μέλλον με άμυνα για την άμυνα χωρίς επιθετική απειλή, ούτε η Μπαρτσελόνα μπορεί να αρκεστεί στην κατοχή και στο "δίνουμε την μπάλα στον Μέσι, κάτι θα κάνει".

ΞΑΝΑ ΜΕ ΗΡΩΑ ΤΟΝ ΝΤΕ ΧΕΑ

Δύο ομάδες δεν σκόραραν εκτός έδρας σ’αυτά τα οκτώ πρώτα παιχνίδια της φάσης των 16. Η μία ήταν η Μπεσίκτας, η ομάδα απ’το τουρκικό πρωτάθλημα, που έπαιζε απέναντι στη μεγάλη Μπάγερν και έμεινε με δέκα πολύ νωρίς.

Η άλλη ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο θρύλος της Premier League, που αντιμετώπιζε εκτός έδρας τη Σεβίλλη του Μοντέλα, την 5η ομάδα της φετινής La Liga και δεν δέχθηκε κάποια κόκκινη κάρτα.

Η Γιουνάιτεντ θα μπορούσε να μείνει στο μηδέν χάνοντας πολλές ευκαιρίες, αλλά δεν ήταν αυτό το στόρι. Η ομάδα του Μουρίνιο αμύνθηκε μαζικά, αλλά απείλησε ελάχιστα και είχε ένα σουτ στην εστία.

Μικρό το κακό, αν τουλάχιστον η άμυνα ήταν αποτελεσματική. Για μία ακόμη φορά, δεν ήταν. Αν ήταν, δεν θα ήταν παίκτης του αγώνα ο Ντε Χέα, που έχει κάνει ρουτίνα το να πραγματοποιεί μια-δυο ασύλληπτες αποκρούσεις σε κάθε παιχνίδι.

Οκτώ επεμβάσεις είχε ο Ντε Χέα, τις περισσότερες που είχε τερματοφύλακας της Γιουνάιτεντ στο Champions League απ’τον Μάιο του 2011. Τότε ήταν ο Φαν Ντερ Σαρ και η Γιουνάιτεντ αντιμετώπιζε τη μηχανή της Μπαρτσελόνα στον τελικό του Γουέμπλεϊ. Καταλαβαίνει κανείς γιατί και πως ήρθαν τότε οι οκτώ αποκρούσεις, αλλά δύσκολα αποδέχεται πως δεν υπήρχε άλλη επιλογή απέναντι στη Σεβίλλη.

Η φετινή Γιουνάιτεντ έχει το εξής οξύμωρο: δεν έχει πρόβλημα να αμύνεται μαζικά, αλλά δεν το κάνει καλά και στην ουσία τη σώζει διαρκώς ο Ντε Χέα, όπως έχουμε δει και σε παλαιότερο κείμενο. Και παρότι παίζει για την άμυνα και την αντεπίθεση, στην ουσία αμύνεται τόσο πίσω, που δεν έχει ούτε αντεπιθέσεις.

Ο Μουρίνιο είπε ψεύτες τους δημοσιογράφους για όσα έγραψαν για την κόντρα με τον Πογκμπά, αλλά άφησε τον Γάλλο στον πάγκο για να ξεκινήσει τον ΜακΤόμινεϊ και τον Πογκμπά να μπαίνει στο γήπεδο μετά τον τραυματισμό του Ερέρα.

Η θέση του Πογκμπά, η χρησιμοποίηση των παικτών, ο Λουκάκου και ο ρόλος των Μαρσιάλ-Ράσφορντ είναι μικρά ζητήματα. Το μεγάλο είναι το τι ποδόσφαιρο παίζει τελικά η Γιουνάιτεντ, τι προσπαθεί να κερδίσει στο γήπεδο και για πόσο ακόμα σκοπεύει να αρκείται σε τόσο λίγα.

Ο Μουρίνιο πήρε 0-0 κάποτε και στον πρώτο αγώνα απέναντι στην Ατλέτικο και έχασε 1-3 στη ρεβάνς του Στάμφορντ Μπριτζ. Πέρυσι νίκησε 1-0 τη Θέλτα στην Ισπανία και κινδύνευσε σοβαρά με αποκλεισμό στη ρεβάνς του ημιτελικού του Europa League. Σύντομα θα μάθουμε τι θα γίνει απέναντι στην επικίνδυνη Σεβίλλη.

ΣΤΟΥΣ ΟΚΤΩ ΘΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΠΑΓΕΡΝ

Η Μπάγερν είναι αίνιγμα και παραμένει τέτοιο. Το χαμηλό εμπόδιο της Μπεσίκτας, η γρήγορη κόκκινη και το άνετο 5-0 δεν μας βοηθούν επουδενί να βγάλουμε συμπεράσματα για το που μπορεί να φτάσει η ομάδα του Χάινκες.

Το πάθαμε και πέρσι, όταν η Μπάγερν δημιουργούσε προσδοκίες όταν πατούσε την Άρσεναλ και μετά κατέρρεε στο Μόναχο μπροστά στην ορμή της Ρεάλ. Οι Βαυαροί έχουν φανέλα και χαρακτήρα, έχουν και ρόστερ με πολλές απαντήσεις.

Ο Χάμες στο 10 γίνεται ολοένα και πιο κομβικός, σαν να δείχνει πως στο Μόναχο μπορεί να βρει συνθήκες και ρόλο για να γίνει αυτό που δεν είδαμε ποτέ από τότε που έφυγε απ’τη Μονακό πριν από τέσσερα χρόνια. Ο Χάινκες ξέρει καλά το έργο των νοκ-άουτ, η Μπάγερν έχει το αβαντάζ της άνετης κατάκτησης του πρωταθλήματος,

ΣΑΡΩΤΙΚΗ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ Η ΣΑΧΤΑΡ

Η Σαχτάρ ήταν εντυπωσιακή στο δεύτερο ημίχρονο απέναντι στη Ρόμα. Οι Ιταλοί ήταν δικαιολογημένα μπροστά μετά τα πρώτα 45’, χάρις στο γκολ του Ιντέρ, μετά την ωραία κάθετη του Τζέκο.

Η Ρόμα είχε το σκορ, είχε τους λόγους να αμυνθεί χαμηλά, αλλά στην ουσία παραδόθηκε στην επανάληψη. Η Σαχτάρ γύρισε δικαιολογημένα το ματς και θα μπορούσε να έχει και μεγαλύτερο σκορ αν ο Άλισον δεν έδειχνε ξανά γιατί μάλλον αυτός θα είναι το Νο1 της Βραζιλίας στο Μουντιάλ και όχι ο Έντερσον της Σίτι.

Ο Άλισον δεν είχε απάντηση στο εκπληκτικό φάουλ του Φρεντ (κλεισμένος απ’τη Σίτι για το καλοκαίρι) και στο τέλος ο Ζέρσον στέρησε πάνω στη γραμμή το 3-1 απ’τη Σαχτάρ. Ακόμα και το 2-1 θα είναι αρκετό για τους Ουκρανούς αν επαναλάβουν την ίδια εμφάνιση στη ρεβάνς της Ρώμης.

Παρά την τριάδα Στρούτμαν-Ντε Ρόσι-Ναϊγκολάν η Ρόμα δεν είχε σκληράδα πίσω απ’την μπάλα και φάνηκε πολύ ευάλωτη αμυντικά. Θα είναι δύσκολο για τη Σαχτάρ να μην σκοράρει στη ρεβάνς.