“Δεν υπάρχει η πολυτέλεια να αφήνουμε ξανά τον Φορτούνη για το τέλος. Για όταν δεν έχει πετύχει κάτι άλλο. Αυτόν έχουμε, ας τον βάλουμε να παίξει περισσότερο".

Πέρασε ένας μήνας από το 0-0 της Ελλάδας με το Κόσοβο στις 15 Οκτωβρίου κι αυτά συζητούσαμε τότε στο κείμενο με τίτλο “Βάλτον μωρέ τον Φορτούνη, δεν έχουμε καλύτερο”.

Αυτή τη φορά ο Φαν Σιπ τον έβαλε από την αρχή στο Κισινάου απέναντι στη Μολδαβία. Κι ο Φορτού έκανε τη διαφορά στη νίκη της Ελλάδας με 2-0 που μας κράτησε ζωντανούς στη μάχη της πρώτης θέσης, που θα κριθεί στον "τελικό" με τη Σλοβενία την Τετάρτη (18/11, 21.45).

ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΙΑ

Σε ματς τέτοιων απαιτήσεων, με αντίπαλο χαμηλής δυναμικότητας που θα περιμένει χαμηλά, χρειάζεσαι ένα από τρία πράγματα. Σχέδιο, προσωπικότητα, κλάση.

Σχέδιο οι εθνικές ομάδες είναι δύσκολο να έχουν. Δεν έχουν τον χρόνο να χτίσουν αυτοματισμούς, αναγνωρισμένο παιχνίδι πρωτοβουλίας, κτλ. Κάτι θα δουλέψουν, κάποιες βάσεις θα βάλουν, αλλά δεν υπάρχουν πολλές απαιτήσεις.

ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ 2014

Η προσωπικότητα στην Εθνική αγνοείται από το 2014 και μετά. Την πήραν μαζί τους οι τελευταίοι των Μοϊκανών. Έκτοτε πολλοί την επικαλέστηκαν, πολλοί προσπάθησαν να δείξουν πως την έχουν, αλλά να είμαστε ειλικρινείς, δεν έπεισαν κανέναν.

Είναι σαν αυτό που είχε πει η Θάτσερ. “Το να έχεις δύναμη είναι σαν να το είσαι κυρία. Αν χρειάζεται να το πεις, τότε δεν ισχύει”. Και για να είμαστε δίκαιοι, από το σύνολο που βλέπουμε επί των ημερών του Φαν Σιπ δεν μπορούν να υπάρχουν απαιτήσεις για προσωπικότητα και winning know-how: τώρα χτίζεται το πράγμα.

Η ΚΛΑΣΗ ΤΟΥ ΦΟΡΤΟΥΝΗ

Μένει η κλάση. Η μία στιγμή, η προσωπική ενέργεια. Ο ένας που θα κάνει μόνος του αυτό που θα ανοίξει το δρόμο στους υπόλοιπους. Η κλάση που δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοεί ο Φαν Σιπ, η κλάση του Φορτούνη.

Φωτοβολίδα με το δεξί στο παραθυράκι για το δύσκολο γκολ, το πρώτο, αυτό που θα σε βάλει στη θέση του οδηγού. Ήρεμο χτύπημα με το αριστερό, για να στρωθεί όσο το δυνατόν καλύτερα η μπάλα στον Μπακασέτα για το 2-0.

Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΚΑΣΕΤΑ

Με Φορτούνη αμέσως καλύτερα που έλεγε εκείνο το παλιό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ. Καλύτερα και για τον Μπακασέτα, που επιτέλους βρήκε δίχτυα με τα γαλανόλευκα στην κανονική ροή του αγώνα, αφού στους προηγούμενους 31 αγώνες του είχε μόνο ένα γκολ με πέναλτι.

Οι δυο τους, Φορτούνης και Μπακασέτας, συνεργάστηκαν άψογα κι άλλες δύο φορές, μία σε κάθε ημίχρονο, όταν ο αρχηγός μας έδωσε δύο τετ-α-τετ που χάθηκαν από τον αρχηγό του Ολυμπιακού.

Και ήταν ωραίο που την αγωνιστική χημεία την επιβεβαίωσε με τις δηλώσεις του και ο Μπακασέτας μετά το ματς.

ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΚΑΙ Η ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΥ ΔΕΚΑΡΙΟΥ

Ο αγώνας και οι φάσεις που έφτιαξαν ήταν και μια μικρή, αλλά σημαντική απόδειξη ότι οι θέσεις παίζουν ρόλο, αλλά όχι μεγαλύτερο από τα προσόντα, τα χαρακτηριστικά κάθε ποδοσφαιριστή. Για τον Μπακασέτα ναι, είναι δύσκολο να του ζητήσεις να έρθει από το πλάι, πρέπει να του δώσεις θέση στο “δέκα”.

Για τον Φορτούνη δεν ισχύει το ίδιο. Είτε τον βάλεις κεντρικά, είτε του δώσεις θέση στο πλάι, αυτός είναι δεκάρι. Αυθεντικό, ατόφιο. Θα έρθει στο κέντρο, θα ψάξει τους συνδυασμούς, θα κοιτάξει την περιοχή, θα δημιουργήσει, θα εκτελέσει.

Ως 10 ζει και αναπνέει, όποιο νούμερο κι αν φοράει στην πλάτη, σε όποια θέση κι αν το έχει η αρχική διάταξη ενός αγώνα.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ GEGENPRESS

Κατά τα άλλα, όχι πολλά από την Εθνική, αλλά ένα και σημαντικό. Ο Φαν Σιπ δουλεύει πολύ το counter-press, την πίεση στην μπάλα ψηλά, αμέσως μετά την απώλεια κατοχής.

Το κάναμε συντονισμένα, με αρκετά μεγάλη ένταση για εθνική ομάδα και μας έδωσε και φάσεις. Σχεδόν όλα τα τετ-α-τετ που βρήκαμε μπαίνοντας κεντρικά στην περιοχή ήρθαν από κλέψιμο ψηλά.

Ο Κλοπ κάποτε είπε πως "αυτή η πίεση είναι ο καλύτερος play-maker", εννοώντας πως με αυτόν τον τρόπο μπορείς να βρεις ευκαιρίες μεγαλύτερες κι απ'αυτές που θα σου φτιάξει ένα δεκάρι.

Μια τέτοια νοοτροπία είναι μονόδρομος για την εθνική μας, ειδικά με τέτοιους αντιπάλους. Γιατί ισχύουν όσα είπαμε στην αρχή. Σχέδιο να ανοίγουμε άμυνες είναι δύσκολο να βρούμε, την προσωπικότητα την ψάχνουμε.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΜΕ

Όσο απαραίτητη είναι η κλάση του Φορτούνη, άλλο τόσο απαραίτητο είναι να συνεχίσουμε στη λογική του gegenpress. Είναι σύγχρονο, προστατεύει την άμυνά μας, κλείνει τον αντίπαλο, μας δίνει ευκαιρίες.

Στην άμυνα ακόμα ψαχνόμαστε, πειστικές απαντήσεις στην μετά Σωκράτη-Μανωλά εποχή δεν έχουμε πάρει. Η εποχή που μπορούσαμε να πέσουμε χαμηλά στο γήπεδο σίγουροι πως δεν το τρώμε ποτέ έχει παρέλθει προ πολλού.

Δεν γίνεται να επιστρέψουμε σ'αυτήν την εποχή, όποτε ας μείνουμε στον δρόμο της πίεσης μετά την απώλεια κατοχής, ας ψάξουμε εκεί μια ταυτότητα.