Γιατί οι άνθρωποι δεν συγχωρούν
Οι φάσεις που έδειξαν την κλάση του Σεμέδο. Το διπλό πρόβλημα, η δύσκολη ζωή χωρίς τον Φορτούνη και τα “πρέπει” του Πέδρο Μαρτίνς. Ο Θέμης Καίσαρης γράφει για το 0-0 του Ολυμπιακού στην Τσεχία.
Το πρώτο επίσημο ματς της σεζόν για τον Ολυμπιακό ήταν αναμενόμενα δύσκολο. Γιατί ήταν το πρώτο, γιατί ήταν σε ευρωπαϊκό νοκ-άουτ με υποχρέωση πρόκρισης, γιατί είχε απέναντι του μια καλή ομάδα.
Το τελικό 0-0 του φτιάχνει μια ακόμα πιο δύσκολη και απαιτητική ρεβάνς την επόμενη εβδομάδα στο Φάληρο. Και τα δυο μηδενικά μπορούν να πουν την ιστορία του πρώτου αγώνα στην Τσεχία.
Για το μηδέν στην άμυνα, ο Ολυμπιακός χρειάστηκε να έχει και την τύχη με το μέρος του. Το μηδέν στην επίθεση οφείλεται περισσότερο στην αδυναμία του να απειλήσει, παρά στην αστοχία στην εκτέλεση.
Η ζωή του έστησε παγίδες του Ολυμπιακού. Οι ερυθρόλευκοι ήταν υποχρεωμένοι να ξεκινήσουν το ματς με έναν στόπερ να κάνει ντεμπούτο και δίπλα του την 4η επιλογή, τον 34χρονο Αβραάμ. Έξω ο τραυματίας Βούκοβιτς, στο Κόπα Άφρικα ο Μεριά με τον Σισέ, μπήκε ο Παπαδόπουλος, αλλά δεν άντεξε.
Αναγκαστικά δίπλα στον Σεμέδο ήρθε ο Μπα και ο Ολυμπιακός βρέθηκε να παίζει με δύο στόπερ που έκαναν μαζί επίσημο ντεμπούτο στην ενδεκάδα. Για τον Πορτογάλο η σφραγίδα υπάρχει και νομίζω πως αυτό που θα βλέπουμε όσο περνάει ο καιρός είναι το μελάνι να γίνεται πιο έντονο.
ΟΙ ΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΛΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΕΜΕΔΟ
Ο Πορτογαλος είναι κλάση, δεν έχει σχέση με ο,τι έχει δει ο κόσμος του Ολυμπιακού στο κέντρο της άμυνας τα τελευταία χρόνια. Οι συνεχόμενες φάσεις στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου ήταν μια πρώτη ευκαιρία να το διαπιστώσουμε.
Δεν ήταν σέντρες για να διώξει ψηλά ή χαμηλά, δεν ήταν μακρινές μπαλιές στα άκρα για να βγει γρήγορα και να απομακρύνει ή να “σκουπίσει”. Ήταν αντίπαλοι που ήρθαν κατά πάνω του με πρόσωπο, στο πλάι της περιοχής, μέσα στο κουτί, εκεί που το λάθος μπορεί να φέρει πέναλτι ή πολύ καλή ευκαιρία για τον αντίπαλο.
Ο Σεμέδο καθάρισε. Όρθιος, άνετος, όπως κάνουν οι κλασάτοι στόπερ. Βέβαια η Πλζεν τον είχε βγάλει στο πλάι, ο Πορτογάλος δεν μπορούσε να βρίσκεται σε δύο σημεία ταυτόχρονα και κάπως έτσι ήρθαν στιγμές που ο Ολυμπιακός ανησυχούσε στην περιοχή, με αποκορύφωμα τη φάση με την άστοχη έξοδο του Σα και το πλασέ άουτ σε κενή εστία του Καγιάμπα.
Η εικόνα του Σεμέδο ήταν μάλλον η Νο1 θετική είδηση για τον Ολυμπιακό, με τον Πορτογάλο να δείχνει από το πρώτο επίσημο γιατί λέμε για αυτόν πως ο παίκτης Σεμέδο δεν είναι για εδώ και πως ο άνθρωπος Ρούμπεν είναι ο μόνος λόγος που παίζει στην Ελλάδα σ’αυτήν την ηλικία και με τέτοια προσόντα.
ΔΙΠΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Η ενδεκάδα του Μαρτίνς ήταν γνωστή από την προηγούμενη εβδομάδα, πρόσωπα και διάταξη ήταν “κλειδωμένα” από το φιλικό με τη Νότιγχαμ. Στο χορτάρι αποδείχθηκε πως δεν βγήκε η πρώτη σκέψη για τη διαχείριση της ζωής χωρίς τον Φορτούνη.
Το αρχικό σχήμα είχε θέματα τόσο στην αμυντική λειτουργία, όσο και στην απειλή. Η άμυνα ήταν υποχρεωμένη να αντιμετωπίζει πολλούς ποδοσφαιριστές και ταυτόχρονα ο Ολυμπιακός δεν είχε ούτε κόντρα, ούτε τρόπο να κρατήσει ψηλά τον αντίπαλο, να έχει ασφαλή κατοχή και να κερδίσει μέτρα.
ΚΟΜΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΔΥΟ
Δεν είναι μετά Χριστόν προφητεία, το είχαμε σημειώσει στο κείμενο μετά τη Νότιγχαμ με πολύ σαφή τρόπο. “Ο Βαλμπουενά δεν μπορεί να κάνει όλα όσα έκανε ο φορμαρισμένος Φορτούνης. Ο Γάλλος ήρθε στα 34 (35 σε 2 μήνες) για να παίξει μαζί με τον Φορτούνη, όχι να σηκώσει το φορτίο μόνος του. Γι' αυτό και ίσως με την Πλζεν στο πρώτο επίσημο της σεζόν να χρειαστεί ένας τρίτος κεντρικός χαφ και να πάει ο Βαλμπουενά στο πλάι”.
Ο Μαρτίνς δεν επέλεξε τρίτο χαφ και 4-3-3, έκανε στο πρώτο ματς αυτό που είχε σχεδιάσει και έστειλε τον Βαλμπουενά στο χώρο που για χρόνια ήταν ο Φορτούνης. Δεν λειτούργησε, είναι άδικο για τον Γάλλο να του ζητείται να σηκώσει τέτοιο φορτίο, ειδικά τόσο νωρίς στη σεζόν, σε μια ομάδα που μόλις τώρα έχει χάσει τον παίκτη στον οποίο βάσιζε τόσα πολλά.
Στην ουσία ο Ολυμπιακός ήταν κομμένος στα δύο. Αντιμετώπιζε πρόβλημα στο να βγει με άνεση από το δικό του μισό του γηπέδου, αναγκαζόταν συχνά να ταξιδεύει την μπάλα προς την επίθεση, εκεί που δεν είχε σώματα να παίξουν με πλάτη και να χτίσουν κάτι.
ΤΟ ΕΦΤΙΑΞΕ ΣΤΟ 60’
Ο Μαρτίνς το κατάλαβε νωρίς, το έφτιαξε στο 60’. Η είσοδος του Καμαρά και το 4-3-3 βελτίωσαν τον Ολυμπιακό, όπως και η ταυτόχρονη αλλαγή πλευρών των Ποντένσε-Μασούρα. Οι ερυθρόλευκοι σταμάτησαν να απειλούνται και με το που έγινε αυτό άρχισαν να απειλούν: σαφής απόδειξη πως το πρόβλημα ήταν διπλό μέχρι το 60’.
Το φινάλε του αγώνα βελτίωσε κατά πολύ τη συνολική εικόνα του Ολυμπιακού και έδωσε το δικαίωμα στον Μαρτίνς να μιλήσει και για τις ευκαιρίες που είχε η ομάδα του, στο πλασέ του Μπουχαλάκη και το σουτ του Καμαρά που κόντραρε.
ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ
Ο Πορτογάλος δεν είναι από τώρα υποχρεωμένος να βρει πάγιες λύσεις για το τι θα κάνει χωρίς τον Φορτούνη. Έχει ακόμα χρόνο για να δει πως αν θα πάει περισσότερο στο 4-3-3, αν αυτό θα δημιουργήσει ανάγκη για ένα ακόμα καλό 8άρι ή αν το 4-4-2 θα είναι η λογική του εντός των συνόρων.
Το πρώτο επίσημο του έστειλε κάποια μηνύματα, αλλά θα ήταν εξωφρενικό από μέρους μας να περιμένουμε να παρουσιάσει μια ομάδα που θα παίζει τέλεια χωρίς τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της στο πρώτο παιχνίδι χωρίς αυτόν.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Αυτά δεν γίνονται έτσι απλά. Όμως αυτό που πρέπει να γίνει είναι ο Ολυμπιακός να περάσει την επόμενη εβδομάδα και να συνεχίσει στον επόμενο προκριματικό του Champions League.
Όπως είναι τώρα, με κάπως βαρύ τον Ομάρ, με τον Μεριά να έρχεται (μάλλον) άρον-άρον για τη θέση δίπλα στον Σεμέδο, χωρίς τον Φορτούνη, με τους προβληματισμούς για το 4-2-3-1 ή τον τρίτο χαφ, με τον Αραμπί να έρχεται από τον πάγκο.
Με όλα αυτά, με αυτές τις συνθήκες, ο Ολυμπιακός πρέπει να αποκλείσει την Πλζεν και να συνεχίσει απέναντι στην Μπασακσεχίρ. Γιατί οι άνθρωποι δεν συγχωρούν αυτούς που αποκλείονται στο πρώτο νοκ-άουτ.
ΥΓ. Ο τίτλος και η τελευταία φράση ένας ελάχιστος, τιποτένιος φόρος τιμής στον Σταύρο Τσιώλη που μας άφησε χθες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
