"Δείξαμε ότι είμαστε μια πάρα πολύ καλή ομάδα" ήταν το σχόλιο του Τζαβέλα μετά τη λήξη του αγώνα, μετά το 0-0 της Ελλάδας με τη Σλοβενία. "Κάναμε τους Έλληνες υπερήφανους" είπε ο Λημνιός.

Όχι, δεν είναι αυτό ο ορισμός του "πολύ καλή ομάδα", ούτε του "υπερήφανοι". Δεν το πλησιάζει καν. Οι ατυχείς αυτές φράσεις, κάτι δείχνουν. Ότι δυστυχώς, τοσο μπορούμε, τόσο χαμηλά είναι ο πήχης.

ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ, Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ

Με τη συγκεκριμένη ομάδα συμβαίνει κάτι παράξενο. Την βλέπεις να αγωνίζεται και καταλαβαίνεις πως κάνει ο,τι καλύτερο μπορεί. Έχει συνοχή, προσπαθεί όσο μπορεί να πιέσει μόλις χάνει την μπάλα, θέλει να είναι το αφεντικό, δεν χάνει τον έλεγχο, παίζει.

Οι παίκτες είναι κοντά στα στάνταρ τους, κάνουν αυτά που έχουμε συνηθίσει απ’αυτούς. Δεν τους βλέπεις χειρότερους απ’αυτό που πρέπει, ο καθένας δίνει αυτά που περιμένεις, είναι ο εαυτός του. Αυτά περιμένεις από ένα δίδυμο Ζέκα - Κουρμπέλη, αυτός είναι ο Λημνιός ως εξτρέμ, αυτά που γνωρίζουμε δίνουν ο Φορτούνης με τον Μπακασέτα.

Στο χορτάρι δεν υπάρχει εικόνα που να δικαιολογεί σκληρή κριτική ή ακόμα και κράξιμο για όσους αρέσκονται σε αυτό. Προσωπικά δεν βλέπω λόγους για τέτοια πράγματα. Δεν μπορείς να κράξεις μια ομάδα που δεν έχασε κανένα παιχνίδι στον όμιλο, που δέχθηκε μόλις ένα γκολ.

Και ταυτόχρονα, δεν βλέπεις και πράγματα που να σε κάνουν να αισιοδοξείς, να χαμογελάς. Παίζουμε κοντά στο ταβάνι μας κι ακόμα κι αυτό δεν είναι αρκετό. Δεν χάνουμε, αλλά δεν κερδίζουμε κιόλας. Είμαστε ο ορισμός του "μέχρι εκεί".

ΟΙ ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ ΣΤΑ ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕΙΑ

Η Εθνική μοιάζει με αυτές τις ορχήστρες που παίζουν σε κάτι ταβέρνες, κάτι μεζεδοπωλεία. Δεν είναι ποτέ κάτι περισσότερο από μέτριες, αλλά και πως να τους κριτικάρεις; Σε ταβέρνα παίζουν, πόσο καλοί μπορεί να είναι;

Κάπως έτσι κι εμείς. Στο Group C του Nations League είμαστε, εξ ορισμού μέτριοι.

ΟΥΤΕ ΤΟ LOWER ΜΕ C

Ούτε έναν τέτοιον όμιλο δεν μπορούσε να κερδίσουμε, για ανεβούμε πάλι στο Group B και για να έχουμε το δικαίωμα για έξτρα προσπάθεια για την πρόκριση στο Μουντιάλ. Οι Ούγγροι την προηγούμενη εβδομάδα έτσι τα κατάφεραν και πήγαν στο Euro, σήμερα ανέβηκαν και στο Group A.

Εμείς δεν το πήραμε το Lower ούτε με C. Μετεξεταστέοι και σε αυτό, σταθερά στη μετριότητα.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΟΡΤΟΥ

Μετά τη Μολδαβία λέγαμε πως χρειαζόμαστε σχέδιο, προσωπικότητα, κλάση. Κάτι από όλα αυτά. Ε, με αντίπαλο τη Σλοβενία, υψηλότερο επίπεδο απ’αυτό της Μολδαβίας, αυτά που είχαμε δεν ήταν αρκετά.

Το σχέδιο, η προσωπικότητα και η κλάση που καταθέσαμε δεν ήταν αρκετά για κάτι παραπάνω από 0-0. Δεν είναι κάθε μέρα του αγίου Φορτού, δεν είναι όλοι οι αντίπαλοι σαν τη Μολδαβία.

Η Ελλάδα είχε δύο must-win παιχνίδια στην έδρα της, με αντιπάλους το Κόσοβο και τη Σλοβενία. Πιο κάτω σε must-win παιχνίδι δύσκολα βρίσκεις. Αμφότερα τα ματς έληξαν στο 0-0, κουλούρια. Τόσο μπορούμε.

ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΕΛΕΙΠΕ

Ήταν σαφές πως κάτι μας έλειπε. Οι αρχικοί 11 του Φαν Σιπ και το σχήμα μας δεν ήταν άσχημα. Η Εθνική είχε ξανά τη συνοχή και, το σημαντικότερο, την διάθεση για πίεση μόλις χαθεί η κατοχή. Ήμασταν καλά οργανωμένοι, σωστές βοήθειες του Ζέκα στον Τσιμίκα πάνω στον Ίλισιτς.

Μπροστά όμως κάτι έλειπε. Παρά τις προσπάθειες του Φορτούνη και τα σουτ του Μπακασέτα, παρά τις ενέργειες του (πολύ φλύαρου) Λημνιού και τα ανεβάσματα των μπακ, η Σλοβενία το έβγαζε μάλλον άνετα το ματς. Στο ημίχρονο αλλάξαμε φορ, αλλά δεν προέκυψε μεγάλη διαφορά στο Παυλίδης αντί Γιακουμάκη.

Φαινόταν πως το ματς ήθελε τον Τζόλη, αλλά η είσοδός του δεν ήταν εύκολη. Ο Μπακασέτας ξέραμε ότι δεν θα έβγαινε και ούτε ο μικρός, ούτε ο Φορτούνης βολεύονται δεξιά για να πάρουν τη θέση του Λημνιού.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΑΣΗ

Τελικά ο Φαν Σιπ επέλεξε να βγάλει τον Ζέκα και να παίξει τα τελευταία 20 λεπτά ως εξής. Ο Κουρμπέλης στο έξι, πιο μπροστά του ο Μπακασέτας, στο 10 ο Φορτούνης πίσω από τον Τζόλη και Παυλίδης - Λημνιός στα άκρα.

Το στοίχημα ήταν ο Φορτού να βρει τη στιγμή του κεντρικά και να την κάνουν γκολ ο Τζόλης, ο Παυλίδης, όποιος. Ο Κουρμπέλης έστειλε άουτ το σουτ που του έφτιαξε στο ύψος της γραμμής της μεγάλης περιοχής, ο Όμπλακ είπε όχι στο ωραίο γυριστό που δοκίμασε ο Παυλίδης.

Τελικά η άλλη αλλαγή, ο Τζόλης ήταν αυτός που έφτιαξε την καλύτερη στιγμή, αλλά το γύρισμα από τα αριστερά στο 88’ το έστειλε έξω ο Λημνιός από τη μικρή περιοχή.

ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ;

Το φινάλε μας βρήκε με την αποτυχία του να μην πάρουμε την 1η θέση, με την πραγματικότητα που λέει πως δεν χάνουμε, αλλά δεν κερδίζουμε και όταν πρέπει.

Μοναδικό καλό νέο, πως διατηρήσαμε, παρά το 0-0, τη θέση μας στο 3ο γκρουπ δυναμικότητας για την κλήρωση του ομίλου των προκριματικών για το Μουντιάλ.

Παραμένει η ίδια απορία που εκφράσαμε μετά το προηγούμενο 0-0 με το Κόσοβο. Για το πρότζεκτ Κατάρ που λέει και ο Φαν Σιπ θα χρειαστεί να ανέβουμε πάνω από δύο σκαλοπάτια απ’αυτό που βρισκόμαστε τώρα.

Προλαβαίνουμε;