"Manchester United were killed by Kyllian. Good night". Μ’αυτά τα λόγια έκλεισε το post-game του ΒΤ Sport ο Γκάρι Λίνεκερ μετά το 0-2 του Ολντ Τράφορντ. Ο Κιλιάν Εμπαπέ σκότωσε τη Γιουνάιτεντ.

Το πιο θαυματουργό απ’όλα τα wonderkid που έχουν εμφανιστεί μετά τον Μέσι έκανε πάλι τη διαφορά. Και πως να μην την κάνει. Δεν πιάνεται, δεν μαρκάρεται, δεν κρατιέται. Τρέχει σαν τρένο και στο τέλος της κούρσας μπορεί να χαϊδεύει την μπάλα λες και είναι ακίνητος και χαλαρός.

Έχει το μυαλό να κινηθεί σωστά, το σώμα για να κινηθεί αστραπιαία, την τεχνική για να εκτελέσει άψογα.

14 ΓΚΟΛ ΣΤΟ CHAMPIONS LEAGUE, ΠΑΡΤΙ ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ

Ο Εμπαπέ είναι αυτή τη στιγμή o πιο επικίνδυνος παίκτης των Top5 πρωταθλημάτων της Ευρώπης και θα το δούμε αναλυτικά σε προσεχές κείμενο. Μέχρι τότε, κρατήστε τα εξής. Είναι 20 χρόνων και έχει ήδη 14 γκολ στο Champions League. Όσα έχει το Φαινόμενο σε όλη του την καριέρα στη διοργάνωση.

Αγαπημένη συνήθεια του Εμπαπέ; Να κάνει πάρτι εκτός έδρας. Έντεκα φορές έχει ξεκινήσει βασικός εκτός έδρας και μόνο μία φορά δεν είχε γκολ ή ασίστ. Αγαπημένοι πελάτες στα εκτός έδρας; Οι Άγγλοι. Ασίστ απέναντι στην Τότεναμ, γκολ απέναντι σε Σίτι, Λίβερπουλ και πλέον και Γιουνάιτεντ.

ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΣΩΤΗΡΙΑ

Στο πρώτο ημίχρονο πήρε μια σκοτωμένη μπάλα σχεδόν πάνω στην πλάγια γραμμή και διακτινίστηκε προς την επίθεση. Στο δεύτερο ημίχρονο το τρέξιμο ήταν κεντρικά κι εκεί δεν υπήρχε σωτηρία για τη Γιουνάιτεντ: ο έρμος ο Μπαγί δεν ήξερε αν πρέπει να κάνει φουλ σπριντ ή να σταματήσει το τρέξιμο για να ελέγξει το γύρισμα του Ντι Μαρία.

Δεν είχε σημασία, ο Εμπαπέ που ξεκίνησε μέτρα πιο πίσω πήγε πρώτος στην μπάλα και έγραψε το 0-2.

Ο ΜΠΕΡΝΑΤ INVERTED WING-BACK

Τι αξίζει να δείτε εκτός απ’αυτόν στη φάση του γκολ; Το που βρίσκεται ο Μπερνάτ. Έπαιζε αριστερό μπακ και στη φάση της κατοχής έχει έρθει κεντρικά, είναι κανονικός κεντρικός μέσος.

Υποδέχεται την μπάλα στη σέντρα, ανοίγει την μπάλα στον Ντι Μαρία, γεια σας. Ακραίο μπακ που έρχεται κεντρικά να γίνει μέσος, κάτι φαίνεται πως πήρε ο Τούχελ από το διάστημα που ο Γκουαρδιόλα ήταν στην Μπουντεσλίγκα.

Η ΠΑΡΙ ΕΙΧΕ ΦΟΒΟ, ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΕΜΟΙΑΖΕ ΑΝΟΙΧΤΟ

Ο Γερμανός πήγε με λογικό φόβο στο Μάντστεστερ. Η Παρί έμοιαζε να έχει κατάρα. Δύο σερί χρονιές έχει αποκλειστεί στους 16 από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, την πρώτη με ιστορική ανατροπή, τη δεύτερη από μια ομάδα που φαινόταν βατό εμπόδιο την εποχή που έγινε η κλήρωση.

Το δεύτερο σενάριο έμοιαζε να επαναλαμβάνεται φέτος. Έξω ο Νεϊμάρ, έξω ο Καβάνι, έξω ο Μενιέ. Ο Βεράτι να επιστρέφει από τραυματισμό, ο Ραμπιό εκτός ομάδας, ο Παρέδες μόλις έχει έρθει από τη Ζενίτ.

Η Παρί έχανε όπλα, η Γιουνάιτεντ κέρδιζε φόρμα, παίκτες και αυτοπεποίθηση με τον Σόλσκιερ στη θέση του Μουρίνιο. Ξαφνικά το ζευγάρι έμοιαζε ανοιχτό, όχι όπως φαινόταν μετά την κλήρωση του Δεκεμβρίου.

ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΚΙΝΙΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΓΚΜΠΑ

Και λογικά η Παρί ήταν μαζεμένη στην αρχή. Ο Τούχελ υιοθέτησε ξανά αυτό το υβριδικό 3-4-2-1/4-2-3-1, τη λογική που είχε και απέναντι στη Λίβερπουλ στο ματς για τον όμιλο στο Παρίσι.

Τότε ο Μαρκίνιος είχε τον ρόλο του σύρτη, αλλά στο Ολντ Τράφορντ είχε μια ακόμα πιο παλιομοδίτικη αποστολή: κλασικό man-to-man στον Πογκμπά, αλά παλαιά.

ΑΡΓΟ ΤΕΜΠΟ ΣΕ ΣΕΤ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Το πρώτο ημίχρονο δεν είχε φάσεις, γιατί καμία ομάδα δεν ήθελε να ρισκάρει σε φάση κατοχής. Και η Γιουνάιτεντ και η Παρί έβγαζαν μεγάλη ένταση μόνο όταν ήθελαν να πιέσουν, να ψάξουν το κλέψιμο για να βρουν χώρους.

Σε οργανωμένη επίθεση το τέμπο ήταν αργό, ο κανόνας ήταν απλός: όσο πιο γρήγορα πας κάθετα απέναντι σε οργανωμένη άμυνα, τόσο πιο γρήγορα εκτίθεσαι στην κόντρα και καμία ομάδα δεν ήθελε να το πάθει.

Σ’αυτό το σετ παιχνίδι η Παρί δεν πατούσε εύκολα περιοχή, αλλά φαινόταν πως μπορούσε συχνά να ακουμπάει την μπάλα σε Ντι Μαρία και Ντράξλερ, που έρχονταν κεντρικά και υποδέχονταν στα μεσοδιαστήματα, την ώρα που ο Βεράτι δεν είχε θέματα στην πίεση της Γιουνάιτεντ.

ΒΓΗΚΕ Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ

Και μετά το ματς έκανε δώρα στην Παρί. Έξω ο Λίνγκαρντ, έξω ο Μαρσιάλ. Η Γιουνάιτεντ έχασε την ταχύτητα στο πλάι του Ράσφορντ, ήταν υποχρεωμένη να παίξει το δεύτερο ημίχρονο με Μάτα-Σάντσες: κατάλληλοι για παιχνίδι μισού γηπέδου απέναντι σε μικρή ομάδα στο Ολντ Τράφορντ, όχι απέναντι στον Τιάγκο Σίλβα που τελείωσε το ματς με 10/10 απομακρύνσεις από την περιοχή.

Η Παρί δεν είχε πια πολλά να φοβάται και έγινε το αφεντικό. Κι αφού βρήκε γκολ από στημένη φάση, έμενε να δούμε μόνο ένα πράγμα: αν ο Εμπαπέ θα σκόραρε ή θα έδινε ασίστ. Έκανε το πρώτο και πλέον είναι εκεί που την είχαμε και όταν έγινε η κλήρωση.

Στη θέση του οδηγού, φαβορί του ζευγαριού. Στην ιστορία του Champions League δεν έχει προκριθεί ποτέ ομάδα που έχει χάσει με δύο γκολ και πάνω το πρώτο ματς στην έδρα της.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η πρώτη ήττα του Σόλσκιερ ήταν μια επιστροφή στην πραγματικότητα. Η Γιουνάιτεντ είχε μόλις ένα σουτ στην εστία (κι αυτό ένα “σκοτωμένο” του Ράσφορντ: από το 2005 είχε να καταγράψει τόσο χαμηλή επίδοση. Ποτέ στην ιστορία της δεν είχε χάσει με πάνω από ένα γκολ διαφορά σε ευρωπαϊκό αγώνα στο Ολντ Τράφορντ.

Ο Μουρίνιο έφυγε και αποφεύχθηκε η καταστροφή που θα έφερνε η αποχώρηση των Μαρσιάλ-Πογκμπά από το Μάντσεστερ. Τα χαμόγελα επέστρεψαν, οι νίκες ήρθαν, η τετράδα είναι ορατός στόχος και όχι όνειρο απατηλό.

Μέχρι εκεί και πολύ καλά είναι. Το Champions League αποδείχθηκε άλλη πίστα, ακόμα και με αυτές τις απουσίες της Παρί, γιατί ήρθαν οι τραυματισμοί να τους ισοφαρίσουν.

AP Photo/Dave Thompson