Ο Λιβάγια στήριξε τον Αραούχο και οι δυο τους είχαν δύο ασίστ, ο Μάνταλος πήγε στα αριστερά και έδωσε ισορροπία στην ΑΕΚ και δημιουργία κι απ’τα δύο άκρα, ενώ έβαλε και το νικητήριο γκολ.

Όλοι έβαλαν κάτι στην ιστορική ανατροπή της ΑΕΚ, όλοι ήταν πρωταγωνιστές, αλλά το ντέρμπι ήταν του Λάζαρου. Ως τέτοιο θα μείνει στην ιστορία και δικαίως. Γιατί ο Χριστοδουλόπουλος ήταν εκεί απ’το 1ο λεπτό, γιατί αυτός έκανε το 2-2, γιατί το εκπληκτικό φάουλ του έχει περάσει ήδη στο πάνθεον των εγχώριων ντέρμπι.

ΤΟΝ ΩΡΙΜΑΣΕ Η ΙΤΑΛΙΑ

Ο Χριστοδουλόπουλος είναι σε τρομερή κατάσταση. Κι η αλήθεια είναι πως μπορεί τώρα να κερδίζει τα πρωτοσέλιδα με τα κρίσιμα γκολ (Ριέκα, Λαμία, Ολυμπιακός), αλλά ο Λάζαρος είναι καλά από πέρσι. Στην επιστροφή του απ’την Ιταλία έχει φανεί από πολύ νωρίς πως είναι πιο ώριμος από ποτέ.

Στο γήπεδο η αλλαγή δεν είναι μεγάλη: ο Λάζαρος έχει μέσα του πάντα λίγο Καραγκούνη (δώστε μου την μπάλα), δεν φοβάται την ευθύνη, θέλει να δηλώνει πάντα παρών. Η Ιταλία τον έκανε πιο συνεπή τακτικά, αλλά κυρίως πιο ώριμο στη συμπεριφορά.

Πάντα θέλει να πρωταγωνιστεί, αλλά δεν γκρινιάζει όταν τα φώτα τα παίρνουν άλλοι ή όταν δεν παίζει. Πέρσι ο Χιμένεθ δεν τον ξεκίνησε σε κανένα ντέρμπι στον δεύτερο γύρο και κάθε φορά έβαζε κι άλλον στη θέση του (Μπακασέτας, Βάργκας, Πατίτο), αλλά ο Λάζαρος δεν γκρίνιαξε, δεν δημιούργησε πρόβλημα.

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΓΕΤΗΣ

Φέτος παίζει, βγάζει μάτια και είναι σκάνδαλο που δεν καλείται στην Εθνική, αλλά δεν γκρινιάζει ούτε γι’αυτό. Τα δίνει όλα σε κάθε ματς, τον νοιάζει το γενικό συμφέρον, το να είναι καλά και να κερδίζει η ΑΕΚ. Μπορεί να μην το έχει καταλάβει καν, αλλά είναι ο ηγέτης της. Αρχηγός ο Μάνταλος, αστέρι ο Αραούχο, μηχανάκι ο Σιμόες, αλλά μπροστάρης είναι ο Χριστοδουλόπουλος.

Ηγεσία με όλους τους τρόπους. Με την προσπάθεια στο γήπεδο, με τον die hard χαρακτήρα, με τις δηλώσεις στις κάμερες (τι ρεσιτάλ ήταν αυτό μετά το ντέρμπι στη συνέντευξη στο συνδρομητικό), με τη συμπεριφορά στα αποδυτήρια.

ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΟΝ ΜΑΝΤΑΛΟ, ΔΙΝΕΙ ΣΠΙΘΑ

Σοβαρός, αλλά και πάντα τρελός, πρωταγωνιστής, αλλά και εργάτης, ο Λάζαρος έχει έρθει να γίνει αυτό που χρειαζόταν εδώ και χρόνια ο Μάνταλος.

Ένας παίκτης δίπλα του, να μοιραστεί μαζί του το φορτίο, τόσο αγωνιστικά όσο και εξωαγωνιστικά. Ένας υπαρχηγός εξίσου πολύτιμος και μπροστάρης όσο κι ο αρχηγός, η σπίθα που έψαχνε χρόνια η ΑΕΚ και δεν βρήκε ποτέ στο πρόσωπο κανενός ξένου.

ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΔΙΑΣΤΑΤΗ, ΒΡΗΚΕ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Νομίζω πως όλοι όσοι παρακολούθησαν το ματς κατάλαβαν τι συνέβη τακτικά. Η αρχική διάταξη υποχρέωσε την ΑΕΚ σε μονοδιάστατη ανάπτυξη και απειλή. Η Ένωση πήγαινε μόνο από δεξιά, με Λάζαρο και Γκάλο.

Στην απέναντι πλευρά ο Κλωναρίδης είχε εντολή να έρχεται κεντρικά δίπλα στον Αραούχο, αλλά το πρόβλημα ήταν πως πίσω του δεν υπήρχε παίκτης να πάρει την πλευρά: ο Μπακάκης δεν μπορεί να το κάνει με ανάποδο πόδι.

Η είσοδος του Λιβάγια στη θέση του Κλωναρίδη και η μετατόπιση του Μάνταλου στα αριστερά τα έλυσαν όλα και η Ένωση είχε απειλή/δημιουργία κι απ’τις δύο πλευρές.

ΤΕΤΡΑΔΑ ΜΕ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΑΣΙΣΤ

Απ’τα αριστερά ο Μάνταλος έφτιαξε την ευκαιρία του Μπακάκη που βγήκε φάτσα με τον Καπίνο και είχε τη σέντρα προς τον Αραούχο για το πρώτο γκολ του Λάζαρου. Απ’τα δεξιά ο Λιβάγια έφτιαξε δύο φορές την ίδια φάση: στο 59’ το γύρισμα του δεν το έκανε γκολ ο Αραούχο στο 2ο δοκάρι, αλλά το ίδιο γύρισμα δεν το έχασε ο Μάνταλος κι έκανε το 3-2 στο 90’.

Η ΑΕΚ πήρε γκολ ή ασίστ κι απ’τους τέσσερις παίκτες που χρησιμοποίησε στην επίθεση στο 2ο ημίχρονο. Το καρέ Μάνταλου-Λάζαρου-Λιβάγια-Αραούχο έδωσε και τη νίκη στην Λαμία, έχει φανεί εδώ και καιρό πως είναι η βάση στην οποία θα πρέπει να στηριχτεί ο Χιμένεθ.

ΘΥΜΙΣΕ ΤΟ ΠΕΡΣΙΝΟ ΝΤΕΡΜΠΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

Το πρώτο φετινό ντέρμπι θύμισε πολύ το περσινό ματς της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό στο ίδιο γήπεδο. Και τότε η Ένωση βρέθηκε να χάνει με 0-2 (αυτή τη φορά στο 27’) και τότε το γύρισε με πρωταγωνιστή τον Λάζαρο και τις αλλαγές του Χιμένεθ (ο Χριστοδουλόπουλος μείωσε με πέναλτι και είχε την ασίστ στον Πέκχαρτ για την ισοφάριση).

Βέβαια ο Παναθηναϊκός του περσινού δευτέρου γύρου ήταν σε καλύτερη κατάσταση απ’τον τωρινό Ολυμπιακό, η ομάδα του Ουζουνίδη το πήρε το ματς στο τέλος με τον Μπεργκ. Όμως, για την ΑΕΚ υπάρχει ένα πρότυπο: ντέρμπι στην έδρα της που της στραβώνουν και τα γυρίζει όταν κάνει το ματς ροντέο, όταν βγαίνει μπροστά χωρίς να έχει κάτι να χάσει.

Πέρσι η ΑΕΚ βρέθηκε να παίζει μετά το 63’ με Μάνταλο, Λάζαρο, Μπακασέτα, Αραούχο και Πέκχαρτ μπροστά απ’τον Γιόχανσον. Φέτος απέναντι στον Ολυμπιακό δεν χρειάστηκαν τέτοιες “τρέλες”, αλλά ένα απλό 4-4-2 ή 4-2-4 με την τετράδα Μάνταλου, Λάζαρου, Λιβάγια και Αραούχο μπροστά από Γαλανόπουλο, Γιόχανσον.

O ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΕΚ ΔΙΨΑΕΙ ΓΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Το παν στο ποδόσφαιρο είναι η ισορροπία και καλός προπονητής είναι αυτός που κοιτάει την άμυνα όσο και την επίθεση. Νομίζω όμως πως το χορτάρι δίνει ξεκάθαρο μήνυμα στον Χιμένεθ. Δεν χρειάζεται να έχει την πλάτη στον τοίχο και το ματς χαμένο για να δίνει σύνθημα επίθεσης και ρίσκου.

Έχει τους παίκτες για να παίξει επιθετικά και δεν είναι καινούργιος στην ΑΕΚ. Λογικά θα πρέπει ήδη να έχει καταλάβει πως το κοινό της Ένωσης μπορεί να διψάει για νίκες και επιτυχίες, αλλά πάνω απ’όλα διψάει για ποδόσφαιρο. Θέλει θάρρος, θέλει επίθεση, θέλει ορμή, θέλει να βλέπει τον αντίπαλο να μην έχει απαντήσεις.

Τις νίκες μπορεί να τις δει κι απ'την τηλεόραση, για να πάει στο γήπεδο θέλει να δει μπάλα όπως την έχει στο μυαλό του από τότε που τον στοίχειωσε για πάντα η ομάδα των πρωταθλημάτων στα 90s.

ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΩΡΕΣΕΙ ΟΛΟΥΣ

Δεν είναι όλα τα ματς ίδια, είναι λογικό τα ντέρμπι να θέλουν διαφορετική προσέγγιση, αλλά δεν είναι και πολλά. Οι περισσότεροι αντίπαλοι στην Ελλάδα είναι χαμηλά και ίδια εμπόδια: άμυνα χαμηλά με πολλούς παίκτες πίσω απ’την μπάλα κι ο,τι βγει.

Ο Χιμένεθ θα πρέπει να τους χωρέσει όλους σε κάποια ματς, μπορεί με την τετράδα της επίθεσης να βάλει στους αντιπάλους ένα πρόβλημα στο οποίο δεν έχουν απάντηση. Ο ίδιος ξέρει αν θα το κάνει όπως χθες, με 4-4-2 στην ευθεία, αν θα προτιμήσει 3-5-2, αν θα διαλέξει ρόμβο.

Το σίγουρο είναι πως έχει φανεί και πέρσι και φέτος: η καλή ΑΕΚ είναι η θαρραλέα ΑΕΚ. Αυτή που κοιτάει πως θα περιορίσει τον αντίπαλο, αλλά πάνω απ’όλα κοιτάει πως θα τον απειλήσει, πως θα τον στριμώξει στα σχοινιά.

ΥΓ. Για τον Ολυμπιακό έχουμε μιλήσει πολύ το τελευταίο διάστημα, σχεδόν μετά από κάθε επίσημο ματς των ερυθρόλευκων. Δεν μάθαμε κάτι καινούργιο απ’το ντέρμπι με την ΑΕΚ. Η φθίνουσα πορεία που ξεκίνησε απ’το “φυματικό” 1-0 με τη Λαμία και συνεχίστηκε με τις δύο ισοπαλίες με Ξάνθη και Αστέρα ήταν λογικό να καταλήξει και σε εγχώρια ήττα.

Ο Χάσι κατάφερε να γίνει ο πρώτος προπονητής της εποχής Μαρινάκη που παίρνει κάτω απ’τη βάση και στο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και στον ρόλο πίσω απ’την μπάλα.