Σε ένα απ’τα σύγχρονα μνημεία του ποδοσφαίρου, στο "Καμπ Νόου", όπου έχουν ανοίξει οι ουρανοί και βρέχει καταρρακτωδώς. Απέναντι σε έναν τεράστιο σύλλογο, έναν κολοσσό, που εδώ και δέκα χρόνια συνδυάζει νοοτροπία, φιλοσοφία με τίτλους και επιτυχίες.

Κόντρα στον καλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου, αν όχι όλων των εποχών. Κόντρα σε παίκτες-θρύλους για την ομάδα και τη χώρα τους, ποδοσφαιριστές γνωστούς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.

Με αντίπαλο προπονητή, τι φανταστική συγκυρία, έναν “δικό” σου. Έναν ωραίο τύπο, που σε αγάπησε όσο τον αγάπησες, που προσέφερε όσα του έδωσες, που μιλάει για σένα με τα καλύτερα λόγια για δύο μέρες, που σε διαφημίζει παντού.

ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ

Ήταν ιστορικό ραντεβού για τον Ολυμπιακό. Η πρώτη του επίσκεψη στο "Καμπ Νόου", το πρώτο ματς με την Μπαρτσελόνα, η πρώτη επαφή τρίτου τύπου με τον εξωγήινο Μέσι, η πρώτη γνωριμία με τον Σουάρες, τον Πικέ, τον Ινιέστα, τον Μαστσεράνο, τον Ράκιτιτς.

Μια βραδιά στα Όσκαρ, εκεί που οι προβολείς είναι πιο δυνατοί από οπουδήποτε αλλού, εκεί οι πρωταγωνιστές έχουν μια λάμψη τόσο δυνατή που λάμπεις κι εσύ δίπλα τους. Μια βραδιά εκεί που τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, εκεί που και μόνο η παρουσία, το εισιτήριο για την είσοδο είναι λόγος πολύ μεγάλης χαράς.

ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, ΟΥΤΕ ΛΑΜΨΗ

Και το κρίμα δεν είναι το αποτέλεσμα. Το κρίμα είναι που ο Ολυμπιακός δεν πήγε σ’αυτό το ραντεβού με τα καλά του. Η μεγάλη βράδια τον πέτυχε σε άσχημη, ατυχή συγκυρία. Χωρίς αστραφτερό tuxedo, χωρίς έστω ένα καλοραμμένο κοστούμι, χωρίς λαμπερά παπούτσια και στιβαρό ρολόι.

Δεν είναι λόγος στεναχώριας η ήττα, ούτε το τελικό σκορ. Αλλά είναι στενάχωρο που ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να πατήσει αυτό το κόκκινο χαλί με την καλύτερη δυνατή εμφάνιση, βγάζοντας τον καλύτερο του εαυτό. Ούτε άψογο ντύσιμο, ούτε αυτοπεποίθηση, ούτε λάμψη. Ένα φθαρμένο τζιν και σαγιονάρες.

Ο ΛΕΜΟΝΗΣ ΞΕΡΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Όχι, δεν φταίει ο Λεμονής. Ο προπονητής του Ολυμπιακού δείχνει να έχει πλήρη συναίσθηση των προβλημάτων της ομάδας του. Μην έχετε αμφιβολίες: ο οδηγός του Λεμονή στα δύο ματς απέναντι σε Γιουβέντους και Μπαρτσελόνα δεν είναι τόσο η δυναμικότητα των αντιπάλων του, αλλά οι αδυναμίες της δικής του ομάδας.

Πώς να μην κάνει τέτοιες επιλογές όταν έχει μια άμυνα που το τρώει από Αστέρα, Ξάνθη, Ατρόμητο και Πανιώνιο; Πώς να ζητήσει θάρρος στην κόντρα χωρίς σέντερ φορ να την υπηρετήσει, χωρίς μέσους που να μπορούν να κάνουν μέτρα με την μπάλα μετά το κλέψιμο;

ΟΤΑΝ ΣΤΕΚΟΤΑΝ ΣΤΟ ΜΠΕΡΝΑΜΠΕΟΥ ΜΕ ΔΕΚΑ

Ο Τάκης το ξέρει το έργο. Έχει κάτσει στην άκρη του πάγκου και σε άλλο μνημείο, στο Μπερναμπέου. Πήρε την μπάλα; Όχι, 38% είχε και περίμενε πίσω. Πήρε αποτέλεσμα; Όχι, έχασε 4-2 απ’τη Ρεάλ. Αλλά έπαιξε.

Έκανε 14 τελικές, όχι τρεις. Είχε οκτώ στο τέρμα, όχι ένα κι αυτό κεφαλιά από κόρνερ. Ανάγκασε τον Κασίγιας σε αποκρούσεις, δεν έκανε τον Τερ-Στέγκεν θεατή. Κι είχε εκείνος παίκτη λιγότερο, όχι οι αντίπαλοι.

Στάθηκε στη λάμψη, με τα καλύτερα του ρούχα. Έζησε μεγάλες στιγμές και γύρισε με τα χέρια άδεια, αλλά με το κεφάλι ψηλά. Με το ίδιο παιχνίδι, πίσω απ’την μπάλα, αλλά όχι παθητικά, είχε ήδη βάλει τρία εκτός στη Βέρντερ και θα έβαζε σύντομα άλλα δύο στη Λάτσιο.

ΤΟΤΕ ΕΙΧΕ ΚΟΡΜΟ, ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ

Δεν είχε μόνο καλά εργαλεία. Είχε κορμό, ομάδα με σταθερές, τόσο στα πρόσωπα, όσο και στη λειτουργία. Το λαμπερό tuxedo που φόρεσε προφανώς και δεν ήταν αντάξιο της Ρεάλ, αυτό δεν γίνεται. Των άλλων θα είναι πάντα καλύτερο, πιο ακριβό.

Υπήρχε όμως στην ντουλάπα. Ο Ολυμπιακός ήξερε τι θα έβαζε εκείνο το βράδυ, το φόρεσε, βγήκε στο κόκκινο χαλί και έλαμψε, παρότι έχασε και τότε.

Δεν φόρεσε τζιν με σαγιονάρες στο Μπερναμπέου, αλλά το έκανε χθες το βράδυ (18/10) στο "Καμπ Νόου". Το ιστορικό ραντεβού, η βραδιά στο κόκκινο χαλί τον πέτυχε σε εποχή που ανοίγει την ντουλάπα και δεν ξέρει τι να βάλει.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΑΙΚΤΕΣ;

Σας ξενίζει το “δεν ξέρει τι να βάλει;” Χτυπάει άσχημα το “τζιν με σαγιονάρες”. Να το κάνουμε πιο κατανοητό. Ποιος είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, ο Καπίνο που κάνει λάθη απειρίας ή ο Προτό που κάνει λάθη και παίρνει αποφάσεις που δεν δικαιολογούνται για την εμπειρία του;

Ποιο είναι το καλύτερο αμυντικό δίδυμο του Ολυμπιακού, ξέρει κανείς; Ο Σισέ που παίζει στην Ελλάδα, αλλά είναι εκτός λίστας στην Ευρώπη; Ο Μποτία που το καλοκαίρι ήρθαν στη θέση του δύο παίκτες και τώρα γύρισε άρον-άρον; Οι Ένχελς-Βούκοβιτς που δεν έχουμε δει μαζί; Ο Νικολάου που κάνει λάθη είτε τα κυανέρυθρα τα φοράει ο Πανιώνιος είτε είναι αυτά της Μπαρτσελόνα;

Ποιος είναι ο αριστερός μπακ; Ο Κούτρης που δεν αμύνεται ή ο Μίλιτς που αποβλήθηκε με τη Λαμία και έμεινε εκτός ευρωπαϊκής λίστας; Ποιος είναι ο δεξιός; Ο Ομάρ που θυμίζει ελάχιστα τον παίκτη που θαυμάσαμε στο παρελθόν ή ο Φιγκέιρας που είναι πιο απρόβλεπτος κι από σεισμό;

ΧΩΡΙΣ ΘΕΜΕΛΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΘΕΡΕΣ

Τα ίδια ερωτήματα μπορούν να συνεχιστούν και για το κέντρο και για την επίθεση. Αλλά δεν έχει νόημα. Χωρίς σταθερή άμυνα, ήδη μιλάμε για ομάδα χωρίς θεμέλια, χωρίς σταθερές.

Και δεν είμαστε πια νωρίς στη σεζόν, πάμε για φινάλε Οκτωβρίου και ο Ολυμπιακός ακόμα προσπαθεί να χτίσει, να βρει κολώνες στα μετόπισθεν και πρωταγωνιστές/λειτουργία στην επίθεση.

ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΛΛΕΣ ΣΕΖΟΝ

Δεν χρειάζεται κανείς να ταξιδέψει στο μακρινό 2008, όταν ακόμα η ομάδα άνηκε στον Κόκκαλη και ο Κοβάσεβιτς ήταν ποδοσφαιριστής και όχι παράγοντας, για να σκεφτεί έναν Ολυμπιακό που θα μπορούσε να περπατήσει με υπερηφάνεια στο κόκκινο χαλί.

Ακόμα και στην εποχή Μαρινάκη είμαι σίγουρος πως όλοι σας μπορείτε να σκεφτείτε εποχές και σεζόν που ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να παρουσιαστεί καλύτερος, πολύ καλύτερος σ’αυτό το ιστορικό ραντεβού με την Μπαρτσελόνα. Έτοιμος, με σταθερές, μια δουλεμένη ομάδα, με τις αδυναμίες της φυσικά, αλλά με γνωστά προτερήματα.

Θα έπαιρνε κάτι καλύτερο απ’το 3-1, που θα μπορούσε εύκολα να είναι πολύ μεγαλύτερο αν η ομάδα του Βαλβέρδε έβαζε κάποιες απ’τις πέντε μεγάλες ευκαιρίες της; Μπορεί, αλλά μάλλον όχι, δεν θα έπαιρνε. Όμως, δεν συζητάμε για το αποτέλεσμα.

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ ΕΠΙ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

Δεν λέμε να κερδίσεις το Όσκαρ. Λέμε να είσαι αντάξιος της βραδιάς. Ισοϋψής όχι του αντιπάλου, αλλά των απαιτήσεων, της περίστασης και προπαντός του δικού σου μεγέθους. Η Μπαρτσελόνα θα είναι ούτως ή άλλως πιο ταλαντούχα και πιο καλοντυμένη. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι εσύ η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.

Νομίζω πως μπορούμε να συμφωνήσουμε: επί Μαρινάκη, η χθεσινή (18/10) ήταν μάλλον η χειρότερη εκδοχή που θα μπορούσε να εμφανίσει ο Ολυμπιακός στον βρεγμένο, αλλά “χαλί”, αγωνιστικό χώρο του "Καμπ Νόου".

Ρούχα υπάρχουν. Αλλά η ντουλάπα είναι άνω-κάτω.

Photo Credits: Eurokinissi