Μπορούσια Ντόρτμουντ, σώσε μας

Τα τελευταία χρόνια στα νοκ-άουτ του Champions League βλέπουμε μία σύγκρουση 2+1 "πόλων". Και αν υπάρχει μία ομάδα που να μπορεί να προσφέρει κάτι διαφορετικό, αυτή είναι η Μπορούσια του Τόμας Τούχελ.

ΟΙ ΔΥΟ ΒΑΣΙΚΟΙ ΠΟΛΟΙ

Ο ένας "πόλος" είναι οι καλές ομάδες πρωτοβουλίας: αυτές που θα πάρουν την κατοχή, θα παίξουν απέναντι σε οργανωμένη άμυνα με τρόπο και σχέδιο να την ανοίξουν και να κυριαρχήσουν. Τέτοιες ήταν η Μπαρτσελόνα και η Μπάγερν. Από φέτος σ’αυτό το κλαμπ ανήκει και η Σίτι, ενώ μένει να δούμε πως θα παρουσιάσει ο Αντσελότι την Μπάγερν την ώρα των νοκ-άουτ.

Στον άλλο "πόλο" οι reactive ομάδες: όχι μεγάλο ενδιαφέρον για την κατοχή, αλλά θέση χαμηλά στο γήπεδο, άμυνα και απειλή στις αντεπιθέσεις και τα στημένα. Τέτοιες ήταν (και είναι) η Ατλέτικο και η Γουβέντους, τέτοια ήταν (αλλά πολύ πιο παθητική) η Τσέλσι, ενώ με τέτοια ποδοσφαιρική λογική πήρε το Champions League του 2014 η Ρεάλ.

ΟΙ "ΦΛΟΥ" ΟΜΑΔΕΣ

Κάπου ενδιάμεσα υπάρχουν και οι "ομάδες φλου", οι ερμαφρόδιτες όπως μ’αρέσει να τις λέω. Ομάδες με ταλέντο που παίζουν "αναγκαστικά" ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας στο πρωτάθλημα τους, αλλά στην Ευρώπη πάνε να παίξουν στην κόντρα. Είναι αυτές που βασίζουν πάρα πολλά στο ταλέντο των αστέρων, ενώ στην ουσία δεν είναι δουλεμένες ούτε για τον ρόλο της πρωτοβουλίας, ούτε γι’αυτόν της αντίδρασης. Τέτοιες ήταν η Παρί, η Σίτι (πριν τον Πεπ), τέτοια ήταν και η περσινή Ρεάλ του Ζιντάν.

Τα ζευγάρια μεταξύ ομάδων των δύο πρώτων "πόλων" είναι στην ουσία το βασικό μενού των νοκ-άουτ του Champions League τα τελευταία χρόνια. Όταν είναι αμφότερες φορμαρισμένες και ισχυρές, τότε μπορούν να προκύψουν επικές μονομαχίες, όπως τα περσινά Μπάγερν-Γιουβέντους, Ατλέτικο-Μπαρτσελόνα και Μπάγερν-Ατλέτικο. Κι αν τύχει και πέσουν μεταξύ τους πολλές “φλου” ομάδες τότε συμβαίνει αυτό που είδαμε πέρσι στο ταμπλό της Ρεάλ.

Ντόρτμουντ, μια κατηγορία μόνη της

Όλα αυτά θα τα δούμε ξανά και φέτος. Αλλά κάτι λείπει. Τα νοκ-άουτ είναι πάντα απρόβλεπτα, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τις ομάδες. Μας λείπει μια ομάδα που θα είναι ξεχωριστή. Όχι καλύτερη απ’τις άλλες, αλλά διαφορετική. Κι αυτή θέλουμε πολύ να είναι η Μπορούσια Νόρτμουντ.

ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΚΑΜΙΑ

Το θέλουμε γιατί η ίδια η Ντόρτμουντ στέλνει το μήνυμα πως δεν μοιάζει με καμία άλλη.

Είναι ομάδα κατοχής; Ναι, είναι: στην Μπουντεσλίγκα έχει 63.7%, δεύτερη πίσω απ’το 66% της Μπάγερν.

Είναι παραγωγική; Ναι, είναι: πέρσι μάλιστα πέτυχε περισσότερα γκολ στο πρωτάθλημα απ’την Μπάγερν του Γκουαρδιόλα (82-80).

Είναι ομάδα αντεπιθέσεων και στημένων; Ναι, είναι: στο περσινό πρωτάθλημα η Ντόρτμουντ είχε δέκα γκολ από στημένες φάσεις και άλλα δεκα από αντεπιθέσεις. Καμία άλλη ομάδα σε Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία δεν είχε διψήφια γκολ από στημένα και αντεπιθέσεις.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ HEAVY METAL FOOTBALL

Γίνεται μια ομάδα να έχει πάνω από 60% κατοχή και ταυτόχρονα να σκοράρει κατά ριπάς στην κόντρα; Γίνεται αν μιλάμε για την Ντόρτμουντ. Και τι σόι ποδόσφαιρο είναι αυτό; Το ποδόσφαιρο του Τόμας Τούχελ, που συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το heavy metal football του Γιούργκεν Κλοπ.

Κατοχή και ευχέρεια στο άνοιγμα της αντίπαλης άμυνας, στη δημιουργία και την απειλή σε σετ παιχνίδι. Gegenpressing για να γίνει το κλέψιμο ψηλά και να βγει αμέσως η κάθετη για το τετ-α-τετ. Αντεπιθέσεις από χαμηλά με πολλούς παίκτες. Ανέβασμα παικτών απ’τις πίσω γραμμές. Ένταση, τρέξιμο, ποιότητα, γκάζι. Στο φουλ. Ούτε κλασική ομάδα κατοχής, ούτε κλασικό reactive σύνολο, ούτε ομάδα αστέρων.

Μια κατηγορία μόνη της, ικανή να βάλει φωτιά σε αναμέτρηση με οποιονδήποτε μεγάλο του Champions League.

20 ΓΚΟΛ ΣΕ 11 ΜΕΡΕΣ

Τα γκολ πέφτουν βροχή. Στην τετράδα αγώνων με Ντάρμσταντ, Βόλφσμπουργκ, Φράιμπουργκ και το ενδιάμεσο ματς CHL με τη Λέγκια η Ντόρτμουντ έβαλε 6+5+6+3=20 γκολ μέσα σε έντεκα μέρες. Πρώτη φορά στην ιστορία της που βάζει τρία και πάνω σε τρεις σερί αγώνες στην Μπουντεσλίγκα. Όλα αυτά χωρίς τον Ρόις, χωρίς καν να έχει κάνει τρομερό στην επιστροφή του ο Γκέτσε.

Με το νέο αίμα να παίζει και να πρωταγωνιστεί. Ο Βάιγκλ για δεύτερη χρονιά στην ομάδα, στα 21 να παίρνει τη θέση του "κόφτη". Ο Γκερέιρο στα 22 να έρχεται με φόρα απ’το Euro, όχι για να παίξει αριστερός μπακ όπως με τον Σάντος, αλλά στο ρόλο του εσωτερικού μέσου: μετράει ήδη τέσσερα γκολ και ισάριθμες ασίστ. Στο κέντρο και ο “παλιός” και έμπειρος Γκονζάλο Κάστρο: σε επτά φετινούς αγώνες έχει τρία γκολ και πέντε ασίστ.

"ΦΩΤΙΑ" ΟΙ TEENAGERS

Στα άκρα, οι teenagers. Στο ένα ο 18χρονος Κρίστιαν Πούλισιτς, ίσως το μεγαλύτερο ταλέντο που έχει βγάλει ποτέ το αμερικανικό ποδόσφαιρο. Στην πρεμιέρα του Champions League κανένας παίκτης δεν είχε τις 15 επαφές μέσα στην αντίπαλη περιοχή που είχε ο μικρός. Ντρίμπλα, θράσος, μια “αφύσικη” ωριμότητα, από έναν παίκτη που η Μπορούσια έχει απ’τα 16 στην ακαδημία της, για να τον εξελίξει και να τον αναδείξει. Ο Κλοπ ήθελε να τον πάρει το καλοκαίρι στο Άνφιλντ, να τον αγοράσει τώρα που μπορεί γιατί είναι πολύ πιθανό στο μέλλον να μην έχει τα λεφτά που θα χρειάζονται.

Στην άλλη πλευρά, ο 19χρονος Ουσμάν Ντεμπελέ, που ήρθε το καλοκαίρι απ’τη Ρεν. Αν σας λέει κάτι το όνομά του, είναι αυτός που στα φιλικά προετοιμασίας έκανε αυτό απέναντι στη Γιουνάιτεντ.

Εκπληκτική ταχύτητα με την μπάλα σε συνδυασμό με υψηλή τεχνική. “Άγουρος”, όπως και ο Πούλισιτς, αλλά ήδη έχει ένα γκολ και τέσσερις ασίστ μέσα στη σεζόν. Οι δυο τους μπορούν πχ να κάνουν αυτό: στο ένα άκρο ο ένας να ξεκινάει την επίθεση με εκπληκτική κάθετη για να την τελειώσει ο άλλος στην απέναντι πλευρά.

Στην κορυφή η σταθερά του Ομπαμεγιάνγκ, του παίκτη που ο Τούχελ κληρονόμησε απ’τον Κλοπ και χρησιμοποίησε ακόμα και τα expected goals για να τον βελτιώσει και να τον κάνει καλύτερο σκόρερ. Ο μεγάλος Λεβαντόφσκι, στα εξαιρετικά χρόνια της Ντόρτμουντ, χρειάστηκε 103 ματς για να πετύχει 57 γκολ στην Μπουντεσλίγκα. Ο Ομπαμεγιάνγκ τα 59 γκολ τα έχει φτάσει σε 100 παιχνίδια με την κιτρινόμαυρη φανέλα.

ΤΕΣΤ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΡΕΑΛ

Μια μηχανή που δουλεύει με δικό της τρόπο. Ένα σύνολο εκτός των "πόλων" που έχουμε συνηθίσει. Ομάδα ικανή να κοντράρει όλα τα στιλ, ικανή για όλα, εκτός ίσως απ'το σηκώσει το πόδι απ'το γκάζι: να σβήσει αγώνες, να κάνει διαχείριση του σκορ, να ελέγξει με ασφάλεια. Αυτά της έλειπαν ακόμα και στα καλά χρόνια με τον Κλοπ, αυτά θέλει να βελτιώσει με τον Τούχελ. Όλα τα παραπάνω, αλλά και την αμυντική λειτουργία μπορούμε να τα τσεκάρουμε απόψε που υποδέχεται τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στα τρία τελευταία Ντόρτμουντ-Ρεάλ οι Βεστφαλοί μετρούν ισάριθμες νίκες, με τέρματα 8-2.

Απόψε το ζητούμενο δεν είναι τόσο το αποτέλεσμα, όσο ο ένας "έλεγχος" του πόσο πραγματικά καλό είναι το φετινό ξεκίνημα της Ντόρτμουντ. Εκεί που τη θέλουμε δυνατή είναι στα νοκ-άουτ της άνοιξης. Μπας και δούμε παιχνίδια με διαφορετικό σενάριο απ'αυτά που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια. Όχι γιατί δεν ήταν καλά, αλλά γιατί πάντα χρειάζεται το απρόβλεπτο, όποια κατάληξη κι αν έχει.

ΤΗ ΘΕΛΟΥΜΕ

Θυμίζω πως το τελευταίο ευρωπαϊκό νοκ-άουτ της Ντόρτμουντ ήταν το 4-3 στο Άνφιλντ. Σε όλους έμεινε η ανατροπή των Κόκκινων, αλλά θυμηθείτε λίγο και την παράσταση που έδωσαν οι Γερμανοί μέχρι το 1-3. Αυτή είναι η Ντόρτμουντ και τη θέλουμε.