Νεϊμάρ στην Παρί: Για μια φανέλα αδειανή, για το Νο10
Όταν είσαι δεκάρι, δεν αντέχεις άλλη φανέλα. Θες να είσαι το 10, θες να σε βλέπουν όλοι με το 10, θες να είσαι ο πρώτος. Ο Θέμης Καίσαρης γράφει για τον Νεϊμάρ, που δεν θέλει λεφτά ή τίτλους, αλλά θέλει τον κόσμο δικό του.
Νεϊμάρ, Μπαρτσελόνα, Παρί, παγκόσμιο ρεκόρ, απλησίαστο, 222 εκατομμύρια, 40 εκατομμύρια, Κατάρ, μισό δισεκατομμύριο ευρώ, Financial Fair Play, πατέρας, απληστία, χρήμα, ρήτρα, συμβόλαιο, προδοσία, ψέμματα, καταστροφή, αντίο.
Λέξεις που εδώ και δύο εβδομάδες είναι στα χείλη όλων των ποδοσφαιρόφιλων του πλανήτη, όταν περνούν όλη τη μέρα διαβάζοντας και συζητώντας για τη συμφωνία του αιώνα. Και στο επίκεντρο όλων αυτών, ένα παιδί 25 χρόνων και μια φανέλα. Αυτή με το Νο10.
ΕΝΑ ΔΕΚΑΡΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΚΑΡΙ
Γιατί αν αφαιρέσει κανείς όλα τα υπόλοιπα, τις ρήτρες και τον τρόπο πληρωμής, το συμβόλαιο και το πριμ υπογραφής, τον άπληστο πατέρα και τους πιθανούς αντικαταστάτες στη Βαρκελώνη, το μόνο που μένει είναι ένας παίκτης που θέλει να εκπληρώσει το είναι του. Ένα δεκάρι που το μόνο που θέλει είναι να είναι δεκάρι.
Το διάβασα πρώτη φορά πριν από 3-4 μέρες, αλλά δεν έδωσα μεγάλη σημασία. “Υπερβολές”, σκέφτηκα, “είναι η ποδοσφαιρική είδηση του αιώνα και ο καθένας γράφει ο,τι θέλει για να κερδίσει μερικά κλικ παραπάνω”. Όμως δύο μέρες μετά ο Σιντ Λοβ ξεκίνησε έτσι το κείμενό του στον Guardian και τότε κατάλαβα πως η ιστορία έχει βάση.
Η ΒΡΑΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Σύμφωνα με αυτήν, ο Νεϊμάρ άρχισε να σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο αποχώρησης απ’την Μπαρτσελόνα την επομένη του αγώνα με την Παρί. Ναι, καλά διαβάσατε, μετά το ιστορικό 6-1, την ανατροπή των ανατροπών, μετά τα τρία γκολ σε οκτώ λεπτά.
Ήταν η μεγαλύτερη βραδιά της καριέρας του Νεϊμάρ στην Μπαρτσελόνα. Ήταν ο μοναδικός που προσπάθησε, που διασώθηκε στο 4-0 του Παρισιού, ήταν ο κορυφαίος και στη ρεβάνς, στην προσπάθεια για ανατροπή που έμεινε στη μέση.
Έτσι έμοιαζε λίγο πριν το τέλος, πως θα μείνει στη μέση. Και μετά ο Νεϊμάρ έβαλε το φάουλ που έκανε το 4-1, εκτέλεσε αυτός (και όχι ο Μέσι) το πέναλτι για το 5-1 και έδωσε την ασίστ στον Σέρχι Ρομπέρτο για το 6-1. Μια απίστευτη βραδιά, που δεν είχε τίποτα το απίστευτο απ’τον Μέσι ή τον Σουάρες, αλλά είχε αυτόν μπροστά από όλους, στο επίκεντρο του ιστορικού θαύματος.
ΤΟ ΚΛΙΚ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Αλλά όχι. Ένα τυχαίο γεγονός τα γκρέμισε όλα. Κανείς δεν το πήρε χαμπάρι την ώρα του αγώνα. Ο τηλεσκηνοθέτης δεν το έδειξε ποτέ, δεν το είδε κανείς απ’τα εκατομμύρια των τηλεθεατών που παρακολουθούσαν την αναμέτρηση. Αρκούσε ένα δευτερόλεπτο, ένα κλικ.
Μια συγκλονιστική φωτογραφία του Μέσι πάνω στις πινακίδες, με το χέρι σηκωμένο. Ένα κλικ και η ιστορική βραδιά είχε τη φωτογραφία της, μια εικόνα που θα τη βλέπουμε όσο ζούμε.
ΜΙΑ ΤΑΜΠΕΛΑ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ "ΕΔΩ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΤΕ ΠΡΩΤΟΣ"
Ένα κλικ και τα φώτα έφυγαν απ’τον Νεϊμάρ που τα δικαιούταν 100%. Πήγαν στον Μέσι. Ξανά. Όταν παίζεις στη Μπαρτσελόνα ξέρεις πως αυτό είναι το συνηθισμένο. Αν είσαι ο Νεϊμάρ και ζεις ξανά το ίδιο έργο μετά τον μεγαλύτερο αγώνα της καριέρας σου, το βλέπεις αλλιώς.
Αν είσαι ο Νεϊμάρ, η φωτό του Μέσι που κυριαρχεί σε όλον τον πλανήτη είναι απλώς μια τεράστια ταμπέλα που σου λέει “Εδώ δεν θα είσαι ποτέ πρώτος, ακόμα κι όταν για ένα βράδυ γίνεις Μέσι στη θέση του Μέσι”.
"ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ"
Δεν είναι όλοι οι παίκτες ίδιοι. Κάποιοι θέλουν τα λεφτά, κάποιοι θέλουν τους τίτλους (μαζί με τα λεφτά), κάποιοι απλώς θέλουν αυτό που τους ανήκει. Τι, δεν θυμάστε τον Σημαδεμένο; Όταν ο Μάνυ λέει στον Τόνυ να είναι ευχαριστημένος με αυτά που έχουν, ο Τόνυ αρπάζει.
“Εσύ να είσαι ευχαριστημένος με αυτά που έχεις. Εγώ θέλω αυτό που μου ανήκει”. Κι όταν ο Μάνυ τον ρωτάει τι είναι αυτό, η απάντηση είναι “ο κόσμος, φίλε, και όσα περιέχει”.
ΤΟ ΔΕΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ
Ο Νεϊμάρ θέλει τον κόσμο δικό του. Έχει κατακτήσει τα πάντα, αλλά ως δεύτερος. Για κάποιους αυτό είναι αρκετό, για ένα δεκάρι κάποια στιγμή γίνεται αβάσταχτο. Το δεκάρι δεν είναι μόνο θέση. Είναι πάνω απ’όλα μια ταμπέλα. Είναι ο κώδικας με τον οποίο έχουμε μάθει να επικοινωνούμε στο ποδόσφαιρο.
Το 10 δεν είναι το πως παίζεις, είναι το ποιος είσαι στα μάτια των άλλων. Ο Νεϊμάρ από πολύ μικρός φοράει το 10 που τα ξεκίνησε όλα, αυτό της Βραζιλίας, ενώ πριν φορούσε κι αυτό της Σάντος. Είναι από πάντα το 10, αλλά το βασικό είναι πως θέλει να τον βλέπουν ως τέτοιο. Και αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ στην Μπαρτσελόνα του Μέσι.
ΟΤΑΝ ΕΒΓΑΙΝΕ ΑΠ'ΤΗ ΣΚΙΑ
Εκεί ο Νεϊμάρ ήταν 2ος, κάποιες φορές και τρίτος. Ο Μέσι ήταν το δεκάρι και ο αρχηγός, ο Σουάρες ήταν ο βασικός σέντερ φορ, ο Νεϊμάρ τι ήταν; Το αστέρι, ο μικρός; Ο ντριμπλέρ, για κάποιους ο τσαρλατάνος, ο ανώριμος. Ο χώρος του ήταν ασαφής, το ίδιο και η ταυτότητά του.
Κάθε φορά που ο Μέσι έλειπε, ο Νεϊμάρ το έβρισκε σαν ευκαιρία. Όταν ο αρχηγός ήταν στο γήπεδο, μόλις το 35% των επιθέσεων της Μπαρτσελόνα γινόταν από αριστερά. Όταν ο Μέσι έλειπε, το ποσοστό ανέβαινε στο 45%. Το φθινόπωρο του 2015 ο Αργεντινός ήταν τραυματίας για εννέα ματς, ο Νεϊμάρ έβαλε σε αυτά 15 γκολ και η Μπαρτσελόνα κέρδισε τα οκτώ. Το γράφημα του Telegraph είναι ενδεικτικό.
ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΕΙ ΠΙΑ ΤΟ 11
Ο Νεϊμάρ γεννήθηκε και μεγάλωσε ως δεκάρι, ως το Νο1 της Σάντος, της Βραζιλίας. Ήταν μικρός και έπρεπε να βάλει νερό στο κρασί του. Ήρθε στην Ευρώπη στα 21, ήξερε και ξέρει ακόμα πως θα ήταν τόσο αφελές όσο και ουτοπικό να αμφισβητήσει τα πρωτεία του Μέσι.
Στα 25 του δεν μπορεί πια να φοράει το 11, δεν το αντέχει. Θέλει το 10, θέλει να τον βλέπουν ως πρώτο, θέλει να νικήσει ως πρώτος κι αναλαμβάνει την ευθύνη της αποτυχίας του πρώτου. Στο βίντεο με το οποίο ανακοίνωσε το αντίο, μια φράση επαναλαμβάνεται δύο φορές. "Χρειάζομαι νέες προκλήσεις".
ΔΕΝ ΜΕΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΜΠΑΝΤΑ ΤΟΥ ΜΙΚ ΤΖΑΓΚΕΡ
Ναι, αλλά να αφήσεις την Μπαρτσελόνα για να πας στην Παρί; Όντως, είχε δίκιο ο καταλανός ταξιτζής που είπε το ιστορικό, "είναι σαν να αφήσεις τους Beatles για να πας στους Monkees". Έτσι είναι, αλλά μπορεί κανείς να το πει κι αλλιώς.
Όταν θες να είσαι ο μπροστινός, δεν μένεις στην μπάντα του Μικ Τζάγκερ. Φεύγεις, πας αλλού, ακόμα και σε συγκρότημα χωρίς ιστορία, που πουλάει λιγότερους δίσκους, αρκεί μπροστά στο μικρόφωνο να είσαι πάντα εσύ και μόνο εσύ.
ΟΛΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΤΙΔΑ
Πας εκεί που η όποια επιτυχία θα είναι δικιά σου. Και η αποτυχία επίσης. Όπως είπε κι ο Πικέ "ο Νεϊμάρ τα παίζει όλα σε μια παρτίδα", εννοώντας πως πλέον επιτυχία είναι μόνο το να σηκώσει το Champions League, κανείς δεν νοιάζεται για το Γαλλικό πρωτάθλημα.
Δεν θα είναι εύκολο. Αλλά θα είναι δικό του. Στην ομάδα του. Δεν τον νοιάζει που η φανέλα της Παρί είναι αδειανή, αρκεί που θα έχει το δέκα στην πλάτη. Η πρόκληση είναι να της δώσει βάρος ο ίδιος.
Photo credits: AP Photo/Kamil Zihnioglu/Manu Fernandez/Michel Euler
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ