Ο χαρισματικός Σαλάχ και ο σπάνιος Φιρμίνο

Το πρώτο γκολ απέναντι στη Ρόμα το έχει βάλει ήδη 1-2 φορές φέτος, απ’το ίδιο στη σημείο, στην ίδια γωνία. Ποτέ, όμως, δεν είχε στείλει την μπάλα τόσο τέλεια στη γωνία, να γλείψει το οριζόντιο δοκάρι δίπλα στο κάθετο, πριν καταλήξει στα δίχτυα. Και ποτέ δεν το είχε κάνει σε αγώνα μεγαλύτερο απ’τον ημιτελικό του Champions League.

Ο Μοχάμεντ Σαλάχ το έκανε ξανά. Για το 2-0 απλά πλάσαρε με τον τρόπο του, που μοιάζει σαν να δίνει την μπάλα στον γιο του για να παίξει στην αυλή, τόσο χαλαρά κι απλά. Κι αφού είχε δύο στο πρώτο ημίχρονο, στο δεύτερο είπε να συμπληρώσει με δύο ασίστ, επίσης απλά και χαλαρά.

ΣΤΗ ΦΟΡΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ

Ο Αιγύπτιος δικαιολογημένα μαζεύει πάνω του όλα τα φώτα και κάνει τον ποδοσφαιρικό πλανήτη να παραμιλά. Έφτασε τα 43 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις με τη φανέλα της Λίβερπουλ και σ’αυτά έχει προσθέσει 13 ασίστ.

Μόνο ο Ίαν Ρας έχει βάλει περισσότερα σε μια σεζόν με τα κόκκινα (47), αλλά το έκανε σε 65(!) παιχνίδια: ο Σαλάχ έχει 43 σε 47 αγώνες και έχει ακόμα τέσσερα ματς, πέντε αν η Λίβερπουλ φτάσει στον τελικό.

Ο Τζέραρντ μετά τον αγώνα ήταν σαφής. “Δεν γίνεται να τον συγκρίνεις με αυτούς (Μέσι, Ρονάλντο), γιατί το κάνουν κάθε χρόνο, εδώ και χρόνια. Αλλά χωρίς καμία αμφιβολία ο Σαλάχ είναι αυτή τη στιγμή ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο”. Ίσως. Αλλά πως;

“ΣΤΗ ΡΟΜΑ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΠΛΑΪ, ΕΔΩ ΕΧΕΙ ΧΩΡΟ”

“Ο Μο τα πήγαινε καλά στη Ρόμα, αλλά εκεί είχαν τον Τζέκο, που είναι φανταστικός σέντερ φορ. Οπότε η τακτική τους ήταν ο Σαλάχ να παίζει στο άκρο. Φέτος εκφράζει περισσότερο το ταλέντο του στο σκοράρισμα κι επειδή ο Φιρμίνο είναι ‘σκύλος’, δίνει στον Μο χώρο”.

Ο Κλόπ τα είπε απλά και κατανοητά, μαζί με άλλα ενδιαφέροντα σε μια εκπληκτική συνέντευξη στον Guardian τη Δευτέρα. Ναι, τυπικά ο Σαλάχ παίζει στο δεξί άκρο και στη Λίβερπουλ, η θέση είναι ίδια. Όμως, μην μπλέκετε τη διάταξη με την τακτική και την τακτική με τη φιλοσοφία.

Ο ΠΙΟ ΣΠΑΝΙΟΣ ΦΟΡ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Η θέση είναι η ίδια, αλλά ο Σαλάχ εκτελεί διαρκώς κεντρικά, ενώ σε μικρότερο βαθμό το ίδιο συμβαίνει και με τον Μανέ. Γιατί; Γιατί στην κορυφή παίζει ο Μπόμπι Φιρμίνο, ο πιο σπάνιος φορ αυτήν τη στιγμή στον κόσμο.

Μακριά απ’την περιοχή παίζει ως μέσος, ως δεκάρι. Ρίξτε μια ματιά στις ευκαιρίες που έφτιαξε κόντρα στη Ρόμα για Μανέ-Σαλάχ. Τον εκπληκτικό τρόπο με τον οποίο υποδέχεται την μπάλα και τη μοιράζει στον χώρο, λες και είναι ο Μάτζικ Τζόνσον που ανοίγει τον αιφνιδιασμό στο Φόρουμ.

False nine, θα τον έλεγαν κάποιοι, οι ίδιοι που εδώ και δύο χρόνια αναρωτιούνται γιατί η Λίβερπουλ δεν αγοράζει καθαρό φορ, που “να μπορεί να βάζει πολλά γκολ μέσα στη σεζόν”. Well, δεν αγοράζει γιατί την ώρα που όλοι μετράνε τα γκολ του Σαλάχ, ο Μπόμπι έχει φτάσει τα 27 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΟΣΑ ΑΥΤΟΣ

Υπάρχουν φορ που βάζουν περισσότερα; Ναι, αρκετοί. Όμως, δύσκολα βάζουν τόσα χωρίς να είναι καθαροί φορ. Επιπλέον, πολύ δύσκολα τα συνδυάζουν με 16 ασίστ. Και αυτό που σίγουρα δεν κάνουν είναι να φέρονται σαν αμυντικοί χαφ όταν η ομάδα τους δεν έχει την μπάλα. Μετά το 3-0 με της Σίτι λέγαμε πως ο Φιρμίνο πίεσε σαν ύαινα τον Κομπανί για να δώσει στον Σαλάχ το 1-0.

Ο Βραζιλιάνος το κάνει σε κάθε ματς. Φέτος έχει 2.2 κερδισμένα τάκλινγκ ανά 90’ στην Premier League και 2.3 στο Champions League. Τόσα έχει ο Στρούτμαν για τη Ρόμα, που παίζει στο κέντρο. Λιγότερα απ’αυτά έχει ο Ντε Ρόσι, ο καθαρός κόφτης.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ

Καμία υπερβολή στο “αμυντικός χαφ όταν η Λίβερπουλ δεν έχει την μπάλα”. Ο Φιρμίνο τρέχει, μαρκάρει και πιέζει σαν κόφτης, δημιουργεί σαν δεκάρι και είναι εκεί να τελειώσει ως φορ. Όσο “δεν υπάρχει” το σκοράρισμα Σαλάχ, αλλά τόσο “δεν υπάρχει” το πακέτο του Βραζιλιάνου.

Και με τον τρόπο που εξήγησε καλά ο Κλοπ, ο Σαλάχ δεν σκοράρει τόσο μόνο λόγω φόρμας, αλλά γιατί ήρθε για να “κουμπώσει” ως εκτελεστής δίπλα στο παιχνίδι ενός πολύ σπάνιου παίκτη όπως είναι ο Φιρμίνο.

ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΕ ΤΟ ΠΛΑΝΟ

Αφήνουμε τα πρόσωπα, πάμε στο ματς. Αρκετές ομάδες έχουν παίξει τη Λίβερπουλ με τρεις κεντρικούς αμυντικούς φέτος. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια που να μην συνετρίβη. Η Ρόμα δεν θέλησε να αλλάξει το πλάνο της στο Άνφιλντ, αλλά αυτό δεν έβγαινε.

Η Λίβερπουλ πέρασε τα πρώτα 20 λεπτά παίζοντας “κανονικά” και η Ρόμα στεκόταν καλά. Κι όταν το θάρρος των Ρωμαίων μεγάλωσε, η Λίβερπουλ χτύπησε. Πρώτα με τον γνωστό τρόπο, πίεση, κλέψιμο, Σαλάχ, γκολ. Μετά με αντεπίθεση, 2-0.

ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Και μετά το πλάνο έγινε απλό και ταυτόχρονα αβάσταχτο για τη Ρόμα: η Λίβερπουλ παρέκαμψε το κέντρο κι άρχισε να μεταφέρει την μπάλα κατευθείαν στην επίθεση. Οι φιλοξενούμενοι είχαν πάντα ψηλά στο γήπεδο τους μπακ Κολάροφ-Φλορένσι, οπότε Μανέ-Σαλάχ-Φιρμίνο ήταν διαρκώς αντιμέτωποι με την τριάδα των στόπερ.

Μπορείτε να πείτε ο,τι θέλετε για Μανωλά, Φάτσιο και Ζεσούς. Η αλήθεια είναι πως η πράξη δεν έβγαινε. Η Λίβερπουλ αγνόησε Στρούτμαν-Ντε Ρόσι και τους προσπέρασε σαν να ήταν πινακίδες στην Κρήτη. Η μάχη στο κέντρο δινόταν μόνο όταν οι Κόκκινοι έχαναν την μπάλα και Χέντερσον-Μίλνερ πίεζαν. Αλλιώς η Λίβερπουλ ταξίδευε την μπάλα μπροστά και η τριάδα είχε χώρο να τρομοκρατήσει.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΥΝΑ

Τα δύο γκολ της Ρόμα στο τέλος κράτησαν ανοιχτή την υπόθεση της πρόκρισης κι όποιος αμφιβάλει γι’αυτό μάλλον δεν έχει παρακολουθήσει ποδόσφαιρο φέτος. Ταυτόχρονα το 5-0 που έγινε 5-2 καθρέφτισε και το πρόβλημα της Λίβερπουλ.

Όχι, δεν είναι η άμυνα. Προφανώς κι ο Λόβρεν μπορεί ανά πάσα στιγμή να κρατήσει onside έναν βαρύ φορ σαν τον Τζέκο και ταυτόχρονα να τον αφήσει να εκτελέσει μόνος του. Είναι αυτή η σπάνια “ικανότητα” του Κροάτη να τα έχει όλα, εκτός απ’τη δυνατότητα να μένει συγκεντρωμένος για 90 λεπτά.

ΧΩΡΙΣ ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ

Όμως, είπαμε, το πρόβλημα δεν είναι η άμυνα, αλλά η λειψανδρία. Η Λίβερπουλ δουλεύει διαρκώς στα κόκκινα. Και είναι αναγκασμένη να το κάνει χωρίς ροτέισον. Και είναι αναγκασμένη να το κάνει χωρίς να μπορεί καν να ανανεωθεί κατά τη διάρκεια του αγώνα, όταν μετά το 60’ χρειάζεται φρέσκα πόδια απ’τον πάγκο.

Ο τραυματισμός του Τζαν και η φυγή του Κουτίνιο έχουν αφήσει τη Λίβερπουλ με τέσσερις μέσους για να διαλέγει τρεις: Χέντερσον, Μίλνερ, Τσάμπερλεϊν, Βαϊνάλντουμ. Στον δεύτερο προημιτελικό με τη Σίτι ο αρχηγός είχε κάρτες, ξεκίνησαν οι άλλοι τρεις και η Λίβερπουλ δεν είχε άλλον μέσο στον πάγκο.

Κόντρα στη Ρόμα ο Τσάμπερλεϊν τραυματίστηκε: μπήκε ο Βαϊνάλντουμ και δεν υπήρχε άλλος να παίξει στο δεύτερο ημίχρονο. Το χειρότερο είναι πως θα είναι θαύμα αν ο Άγγλος δεν έχει τραυματισμό που θα τον κρατήσει εκτός για μήνες. Οι Κόκκινοι μένουν με τρεις μέσους. Και την τριάδα της επίθεσης.

Εναλλακτική στην ουσία δεν υπάρχει ούτε στο κέντρο, ούτε στην επίθεση. Κι όταν γίνεται ένα ροτέισον έστω στην άμυνα, τότε αλλάζουν τρεις απ’τους τέσσερις μπροστά απ’τον Κάριους και η Λίβερπουλ δέχεται ένα μάτσο ευκαιρίες και δύο γκολ απ’την τελευταία Γουέστ Μπρομ το Σάββατο.

ΔΥΣΚΟΛΟ

Η ρεβάνς στο Ολίμπικο δεν θα είναι απλή υπόθεση για τη Λίβερπουλ. Τα σκορ πια δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία, όχι μεγαλύτερη απ’το πόσο καλά μπορείς στα σταθείς στο γήπεδο και, το κυριότερο, για πόσο.

Οι Κόκκινοι ξεμένουν από δυνάμεις, γιατί ξεμένουν από λύσεις. Η τετράδα στην Αγγλία δεν έχει κριθεί, ούτε εκεί μπορούν να επαναπαυτούν και πλέον δεν έχουν καν “δεύτερα” για να βάλουν.

Δεν θα είναι εύκολο να περάσουν τη Ρόμα. Κι αν περάσουν, θα είναι δύσκολο να το πάρουν με 11 παίκτες, ανεξαρτήτως αντιπάλου στον τελικό.