Ο χομπίστας Μίτσελ δεν ήταν ούτε το πρόβλημα, αλλά ούτε και η λύση στον Ολυμπιακό των 42 παικτών
Ο παίκτης Μίτσελ ήταν πολύ μεγάλος για να αφήσει τον προπονητή να χαλιέται με πράγματα μικρά. Ο Θέμης Καίσαρης σχολιάζει τη 2η θητεία του Ισπανού και τον Ολυμπιακό των 42 παικτών.
Ναι, ίσως να είναι βαριά λέξη το χομπίστας. Αλλά δεν αποδίδεται στον Μίτσελ ως κατηγορία. Ούτε και ως κοπλιμέντο, βέβαια. Είναι απλώς η πραγματικότητα, η δική του στάση.
“Κύριος ήρθε, κύριος έφυγε”. Αυτή η φράση συνοδεύει τον Ισπανό. τόσο μετά την πρώτη του θητεία στον Ολυμπιακό όσο και τώρα που ολοκληρώθηκε η δεύτερη.
Πολύ μεγάλος παίκτης για να κάτσει να σκάσει
Κι αυτό το “κύριος” έχει πολλές αναγνώσεις, αλλά στην ουσία σημαίνει ένα πράγμα. Ότι ο παίκτης Μίτσελ ήταν πολύ μεγάλος για να αφήσει τον προπονητή Μίτσελ να ασχολείται και να χαλιέται με πράγματα μικρά.
Γι’αυτό ήταν και είναι ακόμα κύριος ο Μίτσελ. Όχι μόνο λόγω του χαρακτήρα ή της έμφυτης ευγένειάς του. Αλλά και γιατί σιγά μην κάτσει να σκάσει.
Γαλαζοαίματος, χωρίς ψύχωση
Δεν είναι πάθος η προπονητική για εκείνον, δεν είναι όραμα, δεν είναι εμμονή. Δεν είναι ψύχωση, για να χρησιμοποιήσουμε το διάσημο λήμμα από το ερυθρόλευκο λεξικό του ακραιφνούς πρωταθλητισμού.
Χόμπι είναι οι πάγκοι για τον Μίτσελ, μια ασχολία για να περνάει ο χρόνος μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας.
Ο Μίτσελ είναι γαλαζοαίματος, προέρχεται από τη βασιλική οικογένεια της Ρεάλ, ήταν κάποτε 4ος στις ψήφους για τη Χρυσή Μπάλα.
Οι κύκλοι στα μάτια του Μαρτίνς και του Κορμπεράν
Ήταν, είναι και θα είναι πάντα "κάποιος", το οφείλει στην καριέρα του με την μπάλα στα πόδια. Οι Μαρτίνς και οι Κορμπεράν αυτού του κόσμου πασχίζουν με νύχια και με δόντια να γίνουν "κάποιοι" με τη δουλειά τους στους πάγκους.
Να χτίσουν όνομα, καριέρα και απολαβές εβδομάδα με την εβδομάδα, αγώνα με τον αγώνα, σεζόν με τη σεζόν, από τη μία ομάδα στην άλλη.
Σε σχέση με όλα αυτά, ο Μίτσελ είναι slow motion. Απλός, δωρικός, χομπίστας. Τα μάτια του είναι του ανθρώπου που δεν εντυπωσιάζεται, τι σχέση έχουν με τους μαύρους κύκλους του Μαρτίνς και του Κορμπεράν;
Όποιος καίγεται, δουλεύει
Το λέει το βιογραφικό του, τα κενά ανάμεσα στις δουλειές του.
Πέρασαν 11 μήνες για να πάει από τη Μαρσέιγ στη Μάλαγα, 14 μήνες για να πάει από τη Μάλαγα στο Μεξικό και 10 μήνες για να αναλάβει τη Χετάφε. Στον Ολυμπιακό ήρθε αφού ήταν 11 μήνες άνεργος.
Όποιος καίγεται για την προπονητική, δουλεύει. Όποιος μένει για τόσο καιρό μακριά από τους πάγκους, δεν τους έχει τελικά και τόσο μεγάλη ανάγκη.
Ούτε οικονομική ανάγκη έχει, ούτε το προσωπικό κίνητρο να μην αντέχει μακριά από το χορτάρι.
Το κούλνες έχει δύο όψεις
Κι όλα αυτά που τώρα ακούγονται ως μειονεκτήματα, ήταν πλεονεκτήματα όταν τον Σεπτέμβριο ανέλαβε για 2η φορα τον Ολυμπιακό.
"Έχει την προσωπικότητα, δεν μασάει από μεγάλα ονόματα, δεν χαμπαριάζει από βεντέτες, δεν νιώθει απο πίεση".
Ναι, τα κάνει όλα αυτά γιατί δεν νοιάζεται και πολύ. Οπότε μπορεί να έρθει και η στιγμή της τριπλής αλλαγής με τον Άρη που εξόργισε όλο το ερυθρόλευκο σύμπαν και έκανε σχεδόν αδύνατη την παραμονή του Μίτσελ στον Ολυμπιακό.
Έτσι πάει, το νόμισμα έχει δύο όψεις. Αν θες το κούλνες που θα φέρει το ιστορικό 3-1 στην OPAP Arena, θα "πάρεις" μαζί και το "ας κάνω τις αλλαγές, τι μπορεί να πάει στραβά".
Ο Μίτσελ αποχωρεί με μία ήττα στο πρωτάθλημα, αυτήν από τον ΠΑΟΚ στο "Καραϊσκάκης", άλλες δύο εντός έδρας στο Europa από Καραμπάκ και Φράιμπουργκ και το 3-0 στη Φιλαδέλφεια για το Κύπελλο.
Δύσκολα θα μπορούσε να πάει καλύτερα. Δεν ήταν ποτέ το πρόβλημα στον φετινό Ολυμπιακό, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ήταν και η λύση. Δοκίμασε πράγματα, προσπάθησε να τους έχει όλους ικανοποιημένους, έκανε τη διαχείριση που ευαγγελίζονταν όλοι όταν επέστρεψε στους ερυθρόλευκους.
Το ρόστερ των 42 παικτών
Το θέμα είναι τι είχε να διαχειριστεί. Μια ομάδα που φέτος έχει δει 42 διαφορετικούς παίκτες να αγωνίζονται στο πρωτάθλημα και τους 39 εξ αυτών να παίζουν έστω μία φορά ως βασικοί. Το πιο ακριβοπληρωμένο σύνολο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά χωρίς αυτό να συνεπάγεται και αρμονία.
Ποιότητα και λύσεις, αλλά ταυτόχρονα και περίσσευμα που είναι πονοκέφαλος στη διαχείριση. Κλάση στο κέντρο και στην επίθεση, αλλά ταυτόχρονα και απουσία σκληράδας, λύσεων και λειτουργίας στην άμυνα.
Οι τρεις αλλαγές και ο Κασάμι
Φεύγει και όλοι θα θυμούνται τις τρεις αλλαγές που έκανε μετά το γκολ του Ιτούρμπε. Δεν θα θυμούνται ότι στο ίδιο ματς ο Κασάμι έπαιξε 90 λεπτά, ενώ ήταν βασικός και στον Βόλο.
Οι αλλαγές του Μίτσελ είναι το ανεξήγητο, όχι γιατί ο Κασάμι ήρθε φέτος στον Ολυμπιακό ή γιατί είναι βασικός στα δύο πρώτα ματς των play-offs.
Ο Ρέτσος και οι 14 παίκτες της άμυνας
Θα θυμούνται επίσης το λάθος του Ρέτσου, αλλά όχι ότι ο Ολυμπιακός δέχθηκε στην κανονική περίοδο 26 μεγάλες ευκαιρίες, γιατί ουδέποτε απέκτησε φέτος συνοχή και αμυντική λειτουργία.
Γιατί στο φετινό πρωτάθλημα έχουν παίξει βασικοί στην άμυνα του Ολυμπιακού οι Κούτρης, Σισέ, Ραμόν, Μανωλάς, Βρσάλικο, Ανδρούτσος, Βρουσάι, Ρέτσος, Άβιλα, Μπα, Ροντινέι, Ντόι, Σωκράτης και Ρέαμπτσουκ.
Δεκατέσσερις διαφορετικοί παίκτες έχουν παίξει ως βασικοί στις θέσεις τις άμυνας σε μόλις 28 παιχνίδια πρωταθλήματος.
Απλά πράγματα
Με κανέναν προπονητή δεν θα αποκτούσε συνοχή και λειτουργία μια αμυντική γραμμή που αλλάζει τόσο συχνά. Από την άλλη βέβαια, ο Μίτσελ δεν ήταν κι ούτε πρόκειται να γίνει προπονητής που θα φτιάξει συστημικά πράγματα σε μια ομάδα.
Το ποδόσφαιρο για εκείνον είναι πιο απλό, βασίζεται στα προσόντα των παικτών, στις μονάδες που επιλέγονται κάθε φορά. Ο ίδιος είναι εκεί για να τους πει μερικά βασικά πράγματα, για να τους εμπνεύσει, μέχρι εκεί.
Και πιο ισορροπημένο ρόστερ να είχε, πάλι μια απλή διαχείριση θα έκανε. Δεν το είχε, αντιθέτως ήταν αποχρεωμένος να ενσωματώνει νέους παίκτες ακόμα και μετά τον Ιανουάριο.
Το κουλ που ξεχειλίζει
Χωρίς αντίρρηση βέβαια, γιατί ο Μίτσελ είναι κύριος, κουλ. Θα δεχθεί και Ραμόν και Ροντινέι, θα βάλει μέχρι κι αυτόν τον Μπουτίτσι να παίξει, θα βάλει δεκάρια μαζί, θα βάλει βασικό και τον Κασάμι, θα πάψει να βάζει παίκτες που είναι σε δυσμένεια, θα τους επαναφέρει μετά, κτλ.
Άνετος, κύριος, χωρίς εντάσεις. Κουλ, που απλώς καμιά φορά ξεχειλίζει και γίνεται η τριπλή αλλαγή.
Κι έτσι αυτό που είναι ο Μίτσελ ήταν ιδανικό μέχρι την Κυριακή και απαράδεκτο μετά το 2-2.
