Το προηγούμενο Σάββατο ο Γκουαρδιόλα ερωτήθηκε για τη νέα νίκη της Λίβερπουλ στο τέλος με την Άστον Βίλα. Ο Ισπανός είχε κέφια: “Έχει πολύ ταλέντο ο Μανέ. Κάποιες φορές σκοράρει, κάποιες βουτάει, κάτι γίνεται και κερδίζουν”.

Τελικά ο Πεπ είχε δίκιο. Ο Μανέ βούτηξε. Στο 51’, ο Χέντερσον έκανε μια δυνατή σέντρα από δεξιά, ο Μπράβο δεν εκτίμησε καλά τη φάση κι ο Μανέ βούτηξε, έγινε ένα με το έδαφος για να πιάσει την κεφαλιά-ψαράκι, να νικήσει τον Γουόκερ στο 2ο δοκάρι και να κάνει το Λίβερπουλ-Σίτι 3-0.

ΧΤΥΠΗΜΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΝΗ

Η δήλωση του Γκουαρδιόλα ήταν προβληματική σε πολλά επίπεδα. Ο Μανέ δεν είχε βουτήξει σε κανένα από τα δύο πέναλτι που κέρδισε με Λέστερ και Τότεναμ, αλλά το βασικό είναι πως η ατάκα του Πεπ πέρασε το όριο. Πέρυσι, σε μια απίστευτη κούρσα μεταξύ των δύο ομάδων, κανείς, ούτε ο Γκουαρδιόλα, ούτε ο Κλοπ δεν μίλησαν έτσι.

Δεν είπαν ποτέ τίποτα για αντιπάλους, για το πρόγραμμα, για τη διαιτησία, για πέναλτι, τίποτα. Είχαν μόνο καλά λόγια να πουν ο ένας για την ομάδα και τη δουλειά του άλλου. Ούτε mind games, ούτε μπηχτές, τίποτα που να θυμίζει τις τακτικές του Φέργκιουσον, του Βενγκέρ, του Μουρίνιο, κτλ.

Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΕΔΕΙΧΝΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΦΟΒΟ

Η επίθεση του Γκουαρδιόλα, το χτύπημα κάτω από τη ζώνη μια εβδομάδα πριν επισκεφτεί το Άνφιλντ ήταν δείγμα πίεσης. Το ίδιο και η παρουσία του στη συνέντευξη Τύπου πριν το ντέρμπι κορυφής. Ο Κλοπ ήταν μέσα στην καλή χαρά, κεφάτος και ζωντανός, όπως συνήθως. Ο Γκουαρδιόλα ήταν μαζεμένος, λακωνικός, ψυχρός.

Κανείς από τους δύο δεν παίζει μπάλα, όμως, ακόμα και η παρουσία σε μια συνέντευξη Τύπου μπορεί να λέει κάτι, μπορεί να φανερώνει το πως νοιώθουν μερικά 24ώρα πριν από μια ακόμα μεγάλη μάχη των ομάδων τους. Προφανώς θέλουν τη νίκη, προφανώς πιστεύουν σ’αυτήν, αλλά το τι λέει η καρδιά σου φαίνεται στη διάθεση που έχεις.

Ο Γκουαρδιόλα φοβόταν πως αυτήν την περίοδο η Σίτι έχει θέματα που θα της κόστιζαν στο Άνφιλντ. Δεν είχε αμφιβολίες για τα προτερήματα της ομάδας του, αλλά τον κρατούσαν πίσω οι αδυναμίες της.

ΕΔΕΙΞΕ ΠΡΟΤΕΡΗΜΑΤΑ, ΕΧΑΣΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ

Μετά το τελικό 3-1 o Πεπ δήλωσε πως είναι περήφανος για την εμφάνιση της ομάδα του και για τον τρόπο που έπαιξε στο Άνφιλντ. Είχε δίκιο. Η Σίτι έδειξε όλα της τα προτερήματα, ταλαιπώρησε αφάνταστα τη Λίβερπουλ, έδειξε και χαρακτήρα και ποιότητα.

Αλλά έχασε, καθαρά και δίκαια. Γιατί η Λίβερπουλ φρόντισε να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες της. Ακόμα κι άσχημα να έπαιζαν οι Κόκκινοι, θα ήταν πολύ δύσκολο ο Μπράβο και η τετράδα Αντζελίνο, Φερναντίνιο, Στόουνς, Γουόοκερ να τα βγάλουν πέρα με την τριάδα Σαλάχ-Φιρμίνο-Μανέ.

Η ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Ο Κλοπ το εξήγησε μετά το παιχνίδι. “Όταν παίζεις με τη Σίτι, δεν έχει νόημα να παίξεις σαν κι αυτούς, γιατί σε αυτό που παίζουν είναι οι καλύτεροι. Πρέπει να κάνεις κάτι άλλο”. Η Λίβερπουλ πίεσε κι αυτή, αλλά όχι ως ψηλά όσο η Σίτι, κράτησε την μπάλα, αλλά όχι με τη διάθεση των φιλοξενούμενων για δημιουργία.

Οι πρωταθλητές χρειάζονταν περισσότερο το αποτέλεσμα, οπότε η Λίβερπουλ μπορούσε να είναι πιο συντηρητική σε κάποια πράγματα. Συμπαγής στο μεσαίο μπλοκ, προσπάθησε να κρατήσει μακριά τη Σίτι και να περιμένει για τις στιγμές της. Θα έρχονταν.

Η πρώτη ήρθε μετά την αφέλεια του Αγουέρο να σταματήσει για να ζητήσει πέναλτι, αντί να πασάρει στον Στέρλινγκ που ήταν ολομόναχος. Η Λίβερπουλ έφυγε στην κόντρα, ο Φαμπίνιο ήταν εκεί για να πάρει το ριμπάουντ και να εξαπολύσει ένα σουτ που δεν άφησε περιθώριο στον Μπράβο.

Η Λίβερπουλ συνέχιζε να πιέζεται, να καταφεύγει σε μακρινές μπαλιές γιατί δεν μπορούσε να σπάσει το πρες, να νοιώθει την απειλή της Σίτι, αλλά είχε το προβάδισμα. Μπορούσε να περιμένει την επόμενη στιγμή.

ΣΧΙΖΟΝΤΑΣ ΔΙΑΓΩΝΙΑ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ

Στο 13’ ο Αλεξάντερ-Άρνολντ ήταν στριμωγμένος στα δεξιά. Είχε την μπάλα στο αριστερό, οπότε οι παίκτες της Σίτι υπέθεσαν πως δεν θα επιχειρήσει μεγάλη μπαλιά κι απλώς θα γυρίσει την μπάλα προς τα πίσω.

Η αλλαγή με το αριστερό προς τον Ρόμπερτσον ήταν μία ακόμα στη συλλογή από τέτοια εκπληκτικά χτυπήματα που κάνει φέτος ο Άγγλος. Η μπάλα έσκισε διαγώνια το γήπεδο, βρήκε τον Ρόμπερτσον στο ανέβασμα. Μια επαφή κι αμέσως άλλη μια διαγώνια ξυραφιά στην άλλη πλευρά.

Όταν ο Σαλάχ έστειλε με άψογη κεφαλιά την μπάλα στα δίχτυα, η άμυνα της Σίτι ακόμα δεν είχε καταλάβει τι έγινε. Η μπάλα ταξίδεψε 70 μέτρα από την άμυνα στην εστία μέσα σε λιγότερο από οκτώ δευτερόλεπτα, χωρίς να παιχτεί ποτέ από την πιο σύντομη οδό, την κάθετη.

ΟΜΑΔΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΑΤΣ

Η Λίβερπουλ εννοείται πως δεν είναι πια η ομάδα των φαρμακερών αντεπιθέσεων του 2017-18: δεν μπορεί να είναι, οι αντίπαλοι πια την περιμένουν. Όμως, μπορούσε για ένα ματς να γίνει, να περιμένει και να ψάχνει τις στιγμές στην κόντρα, γνωρίζοντας πως εκεί ο αντίπαλος δεν έχει την ισχύ που έχει στο κέντρο ή την επίθεση.

Στις στιγμές, οι Κόκκινοι ήταν δολοφονικοί. Στο ματς υπέφεραν, χρειάστηκαν τον Άλισον και πάμπολλες επεμβάσεις τις τελευταίας στιγμής για να τα βγάλουν πέρα με τον εκπληκτικό Στέρλινγκ, που τους ζάλιζε με 6/7 πετυχημένες ντρίμπλες και πάλευε σχεδόν μόνος του.

ΑΜΕΙΛΙΚΤΟΙ ΣΤΙΣ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Στο 51’ η βουτιά του Μανέ τους έδωσε ασφαλές προβάδισμα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις με τη Σίτι. Γι’αυτό κι ο Κλοπ έβαλε τον Μίλνερ για να αμυνθεί με 4-4-2 και με το 3-1 με το άψογο τελείωμα του Σίλβα έβαλε και τον Γκόμεζ για να παίξει 4-5-1.

Στο τέλος της ημέρας, το ματς κι οι ευκαιρίες ήταν ισορροπημένες. Όμως, το παιχνίδι είχε πάει ακριβώς όπως το ήθελε η Λίβερπουλ, γιατί οι παίκτες της φρόντισαν να είναι αμείλικτοι στις κρίσιμες στιγμές, χτυπώντας πάνω στην αδυναμία του αντιπάλου.

ΜΑΚΡΥΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ

Η νίκη έκανε εννέα τους βαθμούς της διαφοράς, αλλά δεν ήταν παρά ένα ακόμα βήμα σε μια μεγάλη και δύσκολη κούρσα. Σημαντικό βήμα, αλλά μέχρι εκεί, ο δρόμος είναι μακρύς, ειδικά για τους Κόκκινους που έχουν μπροστά τους πολύ δύσκολο δίμηνο, μαζί με το ταξίδι στο Κατάρ και τα δύο ματς για το Παγκόσμιο Συλλόγων.

Το σημαντικότερο για τη Λίβερπουλ δεν είναι η διαφορά, αλλά πως έβγαλε πολύ δύσκολο πρόγραμμα. Έπαιξε με Σίτι, Γιουνάιτεντ, Τσέλσι, Τότεναμ, Άρσεναλ και τη Λέστερ, την ώρα που η Σίτι έχει παίξει μόνο με Λίβερπουλ και Τότεναμ.

Από μόνο του αυτό δεν λέει τίποτα, αφού η Σίτι πέρυσι είχε εκπληκτικά αποτελέσματα με τους μεγάλους και κανείς δεν εγγυάται πως θα χάσει βαθμούς.

ΤΑ ΔΥΟ ΧΕΡΙΑ-ΠΕΝΑΛΤΙ

Όχι, δεν θα κλείσουμε χωρίς να σχολιάσουμε τις έξαλλες απαιτήσεις του Γκουαρδιόλα που ζητούσε δύο πέναλτι για χέρια του Αλεξάντερ-Άρνολντ. Στο πρώτο, η μπάλα χτυπάει στο χέρι του αμυντικού της Λίβερπουλ ερχόμενη από κόντρα στο χέρι του Μπερνάρντο Σίλβα.

Δεν μπορεί να υπάρχει πέναλτι, το μόνο που υπάρχει είναι το έγκλημα που κάνει ο Αγουέρο, όταν σταματάει τη φάση παρότι έχει την μπάλα στα πόδια του και μπορεί να πασάρει στον ανενόχλητο Στέρλινγκ.

ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΑΛΤΙ

Στο δεύτερο πέναλτι η μπάλα βρίσκει καθαρά στο χέρι του Αλεξάντερ-Άρνολντ, που το έχει δίπλα στο σώμα του. Είναι πέναλτι; Ναι, σε αρκετά πρωταθλήματα ή στο Champions League είναι πολύ πιθανό να δοθεί.

Όμως, το ντέρμπι ήταν αγώνας Premier League και εκεί αυτά τα χέρια δεν δίνονται πέναλτι. Ποιος το λέει; Ο ίδιος ο Μάικ Ράιλι, ο Εκτελεστικός Διευθυντής της Ένωσης των διαιτητών στην Αγγλία, σε δηλώσεις του τον Ιούλιο, πριν ξεκινήσει η σεζόν, όταν εξήγησε πως στην Premier League θα αγνοήσουν τους νέους κανόνες για το χέρι.

"Στην Αγγλία πάντα λέμε πως τα χέρια είναι μέρος του παιχνιδιού και δεν θέλουμε να τιμωρούμε κάτι, αρκεί να μην υπάρχει προσπάθεια να μεγαλώσεις το σώμα σου για να μπλοκάρεις την μπάλα. Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον στο οποίο οι αμυντικοί έχουν πάντα τα χέρια πίσω από την πλάτη ή οι επιθετικοί σημαδεύουν τα χέρια για να πάρουν πέναλτι”.

Ο Ράιλι μάλιστα χρησιμοποίησε και παράδειγμα, το χέρι-πέναλτι του Σισόκο στον τελικό Λίβερπουλ-Τότεναμ στο Champions League. Σύμφωνα με τον ίδιο, μια τέτοια φάση δεν θα δίνεται πέναλτι στην Αγγλία.

”Φαίνεται καθαρό πέναλτι, αλλά στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται να μπλοκάρει τη σέντρα. Δείχνει στους συμπαίκτες του να καλύψουν έναν επιθετικό, δεν είναι ηθελημένη κίνηση να μεγαλώσει το σώμα του”.

Όλα τα παραπάνω τα συζητήσαμε σε καλοκαιρινό κείμενο, όταν λέγαμε πως το ποδόσφαιρο μπασκετοποιείται: άλλοι κανονισμοί σε κάθε διοργάνωση. Μπάχαλο, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα. Το θέμα είναι πως είναι γνωστό από την αρχή της σεζόν ότι στην Premier League θα αγνοούσαν τους νέους, πιο αυστηρούς κανονισμούς για το χέρι.

Με βάση αυτές τις οδηγίες, ο Όλιβερ ήταν μπροστά στη φάση και δεν έδωσε τίποτα.