Πρώτον, το έργο του ΠΑΟΚ ήταν εξ αρχής δύσκολο. Δεν είναι απλό να πρέπει να υπηρετήσεις ρόλο πρωτοβουλίας σε ντέρμπι, χωρίς κόσμο στο πλευρό σου, μετά από σχεδόν τρίμηνη αποχή, χωρίς αγωνιστικό ρυθμό.

Δεύτερον, το έργο του ΠΑΟΚ έγινε δυσκολότερο από τη στιγμή που βρήκε απέναντί του έναν φρέσκο Ολυμπιακό, που προηγήθηκε στο σκορ. Τρίτον, το έργο του ΠΑΟΚ έγινε αδύνατον από τη στιγμή που ο Φερέιρα αντιμετώπισε με τέτοια παθητικότητα τον αγώνα και τις συνθήκες του.

Τον Πορτογάλο δεν μπορείς να τον στήσεις στον τοίχο για τα δύο πρώτα. Θα ήταν εμπαθές να πεις σε έναν προπονητή “η ομάδα έπρεπε να πετάει” όταν το παγκόσμιο ποδόσφαιρο είναι σε συνθήκες σοκ για την τρίμηνη διακοπή λόγο κορωνοϊού. Αντιθέτως είναι λογικό να καταλάβεις πως χωρίς αγωνιστικό ρυθμό είναι πιο εύκολο να υπηρετήσεις τον ρόλο της αντίδρασης όπως ο Ολυμπιακός.

Ο ΠΑΟΚ πήρε μηδέν στο διαγώνισμα που έδωσε στο πρωτάθλημα απέναντι στον Ολυμπιακό, στο ίδιο γήπεδο και με τον κόσμο στο πλευρό του. Προφανώς και υπήρχε η προσδοκία για καλύτερη απόδοση, αλλά η ψυχρή λογική έλεγε πως χωρίς ρυθμό το έργο θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο.

ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΠΑΟΚ ΚΑΙ Η ΕΥΚΟΛΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Κι όταν είναι δύσκολο, δεν κάνεις λάθη. Ο Πασχαλάκης έκανε το πρώτο, η γραμμή του οφσάιντ έσωσε τον ΠΑΟΚ. Ο Βιεϊρίνια έκανε το δεύτερο, σωτηρία δεν υπήρχε, ο Αραμπί έδειξε πάλι πως γίνεται και 0-1. Ο ΠΑΟΚ είχε μπροστά του βουνό και με το 0-1 άρχισε και να φυσάει κόντρα.

Η δουλειά του Ολυμπιακού είχε γίνει εύκολη. Οι ερυθρόλευκοι υιοθέτησαν τη λογική του συντηρητικού τενίστα. Δεν είχαν την παραμικρή ανάγκη να πάνε για winner, να ρισκάρουν φιλέ ή άουτ. Περνούσαν την μπάλα με σίγουρα χτυπήματα και περίμεναν από τον ΠΑΟΚ να κάνει τα λάθη.

Κι ο Δικέφαλος πρώτα έκανε τα μεγάλα που έφεραν τα γκολ και μετά έκανε αμέτρητα μικρά, αδυνατώντας να μπει έστω και για λίγο στο ματς.

ΑΥΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΦΙΛΙΚΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ

Η ψύχραιμη ματιά δεν μπορεί να κουνήσει το δάχτυλό στον Φερέιρα για τα παραπάνω. Όμως, μπορεί να το κάνει για το πως τα διαχειρίστηκε ο Πορτογάλος. Γιατί η στάση του τεχνικού του ΠΑΟΚ ήταν λες και ο Δικέφαλος έδινε φιλικό προετοιμασίας.

Σκεφτείτε το. Στα φιλικά προετοιμασίας είθισται οι προπονητές να μην ασχολούνται τόσο πολύ με το σκορ, αλλά περισσότερο με την εικόνα της ομάδας, με αυτά που δοκιμάζει στο γήπεδο και φυσικά με το να βρουν οι παίκτες αγωνιστικό ρυθμό.

Επίσης είθισται σε αυτά τα ματς η βασική ενδεκάδα να παίρνει 60 ή 70 λεπτά στο χορτάρι, ανάλογα με το βαθμό ετοιμότητας και μετά χαλάνε όλα. Κάπου εκεί γίνονται μαζικές αλλαγές, που προφανώς διαλύουν τη συνοχή της ομάδας. Το ματς στην ουσία κρατάει 70’, μετά δεν υπάρχει κανονική ομάδα στο γήπεδο, παρά μόνον παίκτες που χρησιμοποιούν τα 15-20 λεπτά για να ξεμουδιάσουν και να βρουν ρυθμό.

ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ

Τι διαφορετικό είχε η διαχείριση που έκανε ο Φερέιρα στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό; Ο Πορτογάλος δεν άλλαξε τίποτα στο ημίχρονο, δεν άλλαξε τίποτα στο 60’ και τελικά στο 68’ και στο 74’ έβαλε πέντε παίκτες. Με ξαφνική αλλαγή του 50% των παικτών δεν υπάρχει βοήθεια από τον πάγκο, αλλά μετατροπή του αγώνα σε φιλικό.

Οι πέντε αλλαγές μπήκαν για την αντιμετώπιση των ειδικών συνθηκών που έφερε η τρίμηνη διακοπή. Και ναι, αν είσαι 3-0 μπροστά, μπορείς να τις χρησιμοποιήσεις με αυτόν τον τρόπο για να δώσεις στους μισούς σου παίκτες το δικαίωμα στην ξεκούραση, για να κάνεις διαχείριση των αγωνιστικών λεπτών και να προλάβεις μυικούς τραυματισμούς.

ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΩΣΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΕΝΔΕΚΑΔΑ

Ο ΠΑΟΚ όμως έχανε και είχε ξεκάθαρα προβληματική εικόνα στο γήπεδο. Σε αυτές τις συνθήκες, οι προπονητές κάνουν αλλαγή στο ημίχρονο όταν έχουν το δικαίωμα σε τρεις. Όταν έχεις πέντε, είναι μάλλον μονόδρομος το να προσπαθήσεις να αποκτήσεις ταχύτητα, φρεσκάδα, έστω να στείλεις γρήγορα ένα μήνυμα στην ομάδα, ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν.

Ο Φερέιρα δεν έκανε τίποτα. Ούτε στο 45’, ούτε στο 60’. Στην ουσία δεν έδωσε ποτέ στην αρχική του ενδεκάδα το δικαίωμα να βελτιωθεί. Την άφησε μέχρι το 69’ και μετά απλώς την ακύρωσε, τη διέλυσε με πέντε μαζεμένες αλλαγές. Στην ουσία σφύριξε εκεί τη λήξη, είπε “είδα ό,τι ήταν να δω”.

Όχι, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα άλλαζε το τελικό αποτέλεσμα με διαφορετική διαχείριση από τον Πορτογάλο. Στο φινάλε, ο Ολυμπιακός φέτος έχει κάνει ξεκάθαρα καλύτερη χρονιά, με πάμπολλους πρωταγωνιστές, σε βαθμό που να είναι θέμα συζήτησης το ποιος παίκτης αξίζει περισσότερο τον τίτλο του MVP.

Ο ΠΑΟΚ είχε και έχει προβλήματα από την αρχή της σεζόν, ζητήματα που αγνόησε με περίσσιο ναρκισσισμό και στην ουσία οδεύει προς το φινάλε της χρονιάς με μόνο τον Μίσιτς ως αδιαμφισβήτητο παίκτη που έλαμψε φέτος.

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΚΑΡΟ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΟ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ

Ίσως ο,τι κι αν έκανε ο Φερέιρα, ο Ολυμπιακός να έφευγε αήττητος από την Τούμπα. Όμως, δεν κρίνουμε το αποτέλεσμα, όσο την εικόνα και τη διαχείριση αυτής. Στο ντέρμπι πρωταθλήματος ο ΠΑΟΚ δεν είχε τελική εντός περιοχής και χθες έκανε δύο: η 2η ήταν το σουτ του Σβιντέρσκι στο "πάτερ ημών" του τελευταίου λεπτού των καθυστερήσεων.

Το κάρο ήταν κολλημένο στη λάσπη από τα πρώτα λεπτά και ο Πορτογάλος το παρακολουθούσε απαθής. Δεν έκανε τίποτα για να το ξεκολλήσει και μετά από 70' απλώς το ακύρωσε.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΗΓΗΘΕΙ

Τον Φερέιρα δεν τον έχω κρίνει πολύ αυστηρά μέχρι τώρα, κυρίως γιατί πιστεύω πως τη μεγαλύτερη ευθύνη για την εικόνα του ΠΑΟΚ την έχει η διοίκηση και η αφ'υψηλού διαχείριση που έχει κάνει. Ο πρωταθλητισμός θέλει ακόμα μεγαλύτερες απαιτήσεις όταν φτάσεις στην κορυφή και ο Δικέφαλος έγινε βιτάμ, έχασε κάθε ίχνος σκληράδας και δίψας που είχε τα δύο προηγούμενα χρόνια.

Ίσως όσα βλέπουμε φέτος να είναι απλώς το αναπόφευκτο κλείσιμο ενός κύκλου, το τέρμα της διαδρομής για μια ομάδα που έγραψε ιστορία για τον ΠΑΟΚ. Δεν έχω αλλάξει άποψη για όσα έγραφα μέσα στη σεζόν.

Παρόλα αυτά, στον Δικέφαλο θα πρέπει να σκεφτούν σοβαρά αν ο Φερέιρα έχει δείξει πως είναι ο άνθρωπος που πρέπει να ηγηθεί της προσπάθειας για το χτίσιμο του νέου ΠΑΟΚ.

Η παθητικότητα δεν ταιριάζει συνολικά σε έναν οργανισμό σαν αυτόν του ΠΑΟΚ και σίγουρα δεν ταιριάζει στον άνθρωπο που κάθεται στον πάγκο του. Ο Πορτογάλος δεν φταίει που στον ΠΑΟΚ πίστευαν πως είναι πολύ καλύτεροι απ'ότι πραγματικά ήταν, αλλά δεν κατάφερε και ποτέ να παρουσιάσει κάτι που να δικαιολογεί αυτήν την αίσθηση.