Ο Μέσι πλέον ανασταίνει και νεκρούς

“Δεν ξέρω πως έκανα την κούρσα στο τέλος”, είπε μετά τη λήξη του αγώνα ο Σέρχι Ρομπέρτο. “Ήμουν νεκρός, αλλά τώρα είμαστε ζωντανοί”. Ναι, ο Μέσι πλέον ανασταίνει και νεκρούς.

“Νεκρές” ομάδες που περνούν περίοδο παρακμής και ετοιμάζονται για σημαντικές αλλαγές, “νεκρούς” προπονητές που δίνουν το τελευταίο τους ντέρμπι πριν αποχωρήσουν, “νεκρές” κούρσες τίτλου που μοιάζουν να έχουν κριθεί, “νεκρά” κλάσικο που φαίνονται τελειωμένα 10-15 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη τους.

Τον έχουμε δει να κάνει τα πάντα, πλέον ο Μέσι κάνει κι αυτό, ανασταίνει αυτά που θεωρούνται “πεθαμένα”, συνεχίζει τα τελειωμένα, σηκώνει ομάδες που μοιάζουν να έχουν αποδεχθεί τη θέση τους στο καναβάτσο και απλώς περιμένουν το καμπανάκι.

ΜΟΝΟ ΝΙΚΗ, ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΟΛΑ

Η Μπαρτσελόνα πήγε στο "Μπερναμπέου" για να παίξει το τελευταίο της χαρτί. Μόνο νίκη για να μείνει ζωντανή στη μάχη του τίτλου, μόνο νίκη μετά από αποκλεισμό χωρίς γκολ κόντρα στην Γιουβέντους, μόνο νίκη απέναντι στη Ρεάλ που συνεχίζει στους ημιτελικούς, απέναντι στη φόρμα του Ρονάλντο που έβαλε πέντε γκολ σε δύο ματς στην Μπάγερν.

Μόνο νίκη στο τελευταίο Clasico του Ενρίκε, με τους τελευταίους τέσσερις προπονητές της Μπαρτσελόνα να έχουν όλοι τους χάσει στο τελευταίο τους ντέρμπι με τη Ρεάλ. Μόνο νίκη χωρίς τον τιμωρημένο Νέιμαρ, με τον Σουάρες ντεφορμέ να έχει ένα γκολ στα τελευταία πέντε παιχνίδια και να είναι μοιραίος στις ήττες από Μάλαγα και Γιουβέντους.

Μόνο νίκη με συμπαίκτες να βρίσκονται υπό σκληρή κριτική είτε γιατί “δεν μπορούν πια” (Ινιέστα, Ράκιτιτς, Πικέ), είτε γιατί “δεν είναι στο επίπεδο της ομάδας” (Άλμπα, Γκόμες, Ρομπέρτο).

ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΑΠ’ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΛΕΠΤΟ

Το Clasico είχε τόσα πράγματα που νόμιζες πως κράτησε τρεις ώρες, είχε όπως πάντα τόσους πρωταγωνιστές που νομίζεις πως παρακολουθείς μεικτές κόσμου. Και τελικά, μετά από 92’ αγωνιστικά λεπτά, έμεινε μόνο ένας. Όχι γιατί αυτός είχε τον τελευταίο λόγο και κράτησε για τον εαυτό του την τελευταία εικόνα, αλλά γιατί αυτός ήταν όλο το ματς. Απ’το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, αυτό το ντέρμπι άνηκε στον Μέσι.

Χαμηλά στο γήπεδο, όπως κάνει σχεδόν όλη τη σεζόν, για να βάλει τάξη στην Μπαρτσελόνα, να ξεκινήσει τα πράγματα απ’το κέντρο. Νωρίς, μόλις στο 12’ έκανε το πρώτο του σόλο και πήρε την κίτρινη απ’τον Καζεμίρο. Λίγο αργότερα ο αγκώνας του Μαρσέλο τον βρήκε γεμάτα στο στόμα και τον έριξε ματωμένο στο χορτάρι. Όπως έγραψε και ο Γκρέιαμ Χάντερ στο ESPN, κανείς δεν θέλει να νευριάζει τον Μέσι, που τα παίρνει αυτά πολύ πιο προσωπικά απ’όσο πιστεύουμε.

ΙΣΟΦΑΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΝΩΠΟ

Το αίμα ήταν ακόμα νωπό όταν ήρθε η ισοφάριση απ’τα πόδια του. Ο Καρβαχάλ κάνει μια εξαιρετική σεζόν και κερδίζει κρέντιτ, αναγνωρίστηκε πχ ως ο καλύτερος της Ρεάλ στον προημιτελικό του Μονάχου. Απέναντι στον Μέσι φάνηκε κι αυτός ανήμπορος. Το πρόβλημα δεν είναι η ντρίμπλα, που αναγκάζει τον Καρβαχάλ σε “τσάμικο” όπως έχει αναγκάσει αμέτρητους και σπουδαίους αμυντικούς.

ΝΤΡΙΜΠΛΑ ΚΑΙ ΓΚΟΛ ΛΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΜΠΑΣΙΜΟ

Το πρόβλημα είναι πάντα η ικανότητα του Μέσι να υποδέχεται την μπάλα ενώ τρέχει κάθετα σε φουλ ταχύτητα. Όλοι ψάχνουμε και αποθεώνουμε την ντρίμπλα και την εκτέλεση, αλλά προσωπικά δεν θα πάψω ποτέ να κοιτάω την πρώτη επαφή. Αυτό το κοντρόλ ενώ τρέχει κάθετα και υποδέχεται μια παράλληλη μπαλιά δεν θα πάψει ποτέ να με κάνει να απορώ.

Ο Μέσι υποδέχεται, ντριμπλάρει και εκτελεί με τρόπο που σε κάνει να νομίζεις πως βλέπεις μπάσκετ. Κόψιμο προς τη ρακέτα, υποδοχή της πάσας στο στήθος, ένα-δύο, λέι-απ. Το έχει κάνει δεκάδες φορές, μάλλον το έχουμε συνηθίσει, αλλά είναι πραγματικά εκπληκτική η ευκολία μπορεί να το κάνει ξανά και ξανά και ξανά, σαν λέι-απ απέναντι σε βαρύ ψηλό που δεν μπορεί να ακολουθήσει, υποδοχή, ένα-δύο, καλάθι.

ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΟΥ: ΕΠΤΑ ΝΤΡΙΜΠΛΕΣ, ΕΞΙ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΑ ΦΑΟΥΛ

Η ισοφάριση έστειλε το μήνυμα προς όλους, συμπαίκτες κι αντιπάλους. Ο Μέσι έφτασε μέχρι το 91’ παλεύοντας με κάθε τρόπο. Όλοι ξέρουν πως η Μπαρτσελόνα δεν είναι ούτε στο ελάχιστο αυτή που πρέπει να είναι, αλλά δεν ήταν ώρα για να διορθώσει αυτά που δεν μπορεί πια, ήταν ώρα για μάχη.

Ο μεγάλος Αργεντινός συνέχισε να υποδέχεται διαρκώς την μπάλα. Τελείωσε τον αγώνα ως ο τέταρτος παίκτης της Μπαρτσελόνα στις επαφές, πίσω μόνο από Μπουσκέτς, Ινιέστα και Ρομπέρτο. Είχε επτά(!) πετυχημένες ντρίμπλες, την ώρα που όλη η Ρεάλ μαζί είχε οκτώ. Κέρδισε έξι φάουλ, τα περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο στο παιχνίδι. Η Ρεάλ ήξερε πως αν σταματούσε αυτόν, όλα θα γίνονταν εύκολα.

Μόνο που ο Κασεμίρο έπρεπε τελικά να γίνει αλλαγή, γιατί δεν θα γλίτωνε τη 2η κίτρινη, μόνο που ο Ράμος το παράκανε και είδε την 22η κόκκινη κάρτα της καριέρας του. Η γκολάρα του Ρακίτιτς έδειξε προς στιγμήν πως ο κόπος του Μέσι δεν θα πήγαινε στράφι, αλλά η ισοφάριση του Χάμες τον έκανε ξανά να πιστεύει πως με τέτοια άμυνα ο,τι κι αν κάνει είναι μάταιο.

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΙΕΣΗ

Μέχρι που ήρθαν τα τελευταία 30 δευτερόλεπτα. Κι όσο κι αν Μπαρτσελόνα δεν θυμίζει τον τρόπο παιχνιδιού που της έδωσε μια θέση στην ιστορία, είναι ακόμα η ομάδα που ξέρει τι να κάνει όταν πιέζεται. Κι όταν ακούσετε κάποιον να λέει πως οι αμυντικοί πρέπει να διώχνουν όταν πιέζονται, να του δείξετε αυτό το γκολ, απ’την αρχή.

Ο Ρομπέρτο στον Πικέ, ο Πικέ στον Μπουσκέτς, ο Μπουσκέτς στον Ρομπέρτο. Με τρεις πάσες βγήκαν εκτός τρεις παίκτες της Ρεάλ, τέσσερις όταν ο Ρομπέρτο πέρασε τον Μόντριτς, πέντε όταν άφησε πίσω του και τον Μαρσέλο.

ΣΠΡΙΝΤΑΡΕ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΠΡΕΠΕ

Ο Μέσι δεξιά στη μεσαία γραμμή, ξεκίνησε κι αυτός να ανεβαίνει προς την επίθεση. Χωρίς δυνάμεις, χωρίς να πατάει το γκάζι στο τέρμα, σχεδόν ράθυμα. Κι όταν ο Γκόμες “τάισε” το ανέβασμα του Άλμπα, τότε ο Μέσι ήξερε πως έπρεπε να σπριντάρει και το έκανε αμέσως, αυτόματα. Δεν μπορεί, παρά τα τόσα λάθη φέτος, αυτό ο Άλμπα θα το έκανε σωστά, θα “έσπαγε” την μπάλα προς τα έξω, κι ας μην υπήρχε κανείς εκεί. Στη Μασία μαθαίνουν το που, το ποιος είναι θέμα των συμπαικτών.

Ο Μέσι σπρίνταρε πριν καν η μπάλα φτάσει στον Άλμπα. Δεν πήγε μέσα όπως έκαναν Σουάρες και Πικέ, πήγε έξω, εκεί που ξέρει πως είναι σωστό να έρθει η μπάλα. Κι όταν ο Άλμπα έκανε το σωστό, ο Μέσι δεν άφησε περιθώριο στον Νάβας.

SAY MY NAME!

Αυτή τη φορά δεν “διαλύθηκε” όπως στο γκολ του Ρομπέρτο με την Παρί. Αυτή τη φορά δεν ήταν μόνο η χαρά για την ομάδα του, δεν ήταν ξέσπασμα. Αυτή τη φορά ήταν προσωπικό. “Αυτή είναι η φανέλα μου. Μπροστά γράφει Μπαρτσελόνα και πίσω, δείτε, γράφει το όνομά μου κι από κάτω έχει το 10”.

Αν ήταν παίκτης του NBA, θα φώναζε “say my name!”, και θα χτυπούσε το στήθος, αλλά δεν είναι. Είναι ο Μέσι, που μικρό τον φώναζαν μουγκό. Και το να βγάλει τη φανέλα και να την κρατήσει μπροστά στα μάτια του ποδοσφαιρικού πλανήτη είναι ξέσπασμα μεγατόνων, είναι έκρηξη πέρα απ’τα συνηθισμένα. Αλλά κι αυτό θα γίνει με τον δικό του τρόπο, ακόμα κι εκεί, έχει δικό φέρεσθαι.

Ούτε κραυγές, ούτε χειρονομίες. Μόνο “αυτός είμαι, είμαι ο Μέσι”.

ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ, ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ

Buzzer-beater σε Clasico μέσα στο Μπερναμπέου, σε ντέρμπι-φωτιά για το πρωτάθλημα. Γκολ Νο500 με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, σε ηλικία 29 χρόνων. Γκολ Νο23 σε Clasico, πρώτος σκόρερ στην ιστορία των ντέρμπι, ενώ είναι και πρώτος στις ασίστ (13) και ο μοναδικός με δύο χατ-τρικ.

Εμφάνιση που ανάστησε νεκρούς, γκολ που σφράγισε ένα ντέρμπι που μείνει (κι αυτό) στην ιστορία ως δικό του. Κάποτε το έκανε σε ομάδες που έπαιρναν treble και για κάποιους τα δικά του κατορθώματα ήταν δουλειά των συμπαικτών του. Όλα γύρω του άλλαξαν, αλλά αυτός συνεχίζει να προσπαθεί να τα κάνει. Και που και που, βδομάδα παρά βδομάδα, τα καταφέρνει.

Μοναδικός. Ανεπανάληπτος.

AP Photo/Francisco Seco