Ο Ολυμπιακός γλίτωσε το χαστούκι που έφαγε ο νάρκισσος ΠΑΟΚ

Ο Ολυμπιακός κινδύνευσε σοβαρά να φάει από τον Παναθηναϊκό ένα χαστούκι σαν κι αυτό που έφαγε ο ΠΑΟΚ από τον Άρη το Σάββατο.

Τελικά, η τύχη, ο Μαρτίνς και οι περισσότερες λύσεις γλίτωσαν τους ερυθρόλευκους από ένα αποτέλεσμα που θα ήταν πολύ οδυνηρό, αν υπολογίσουμε πως είχε προηγηθεί το αποτέλεσμα στο Βικελίδης.

Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΣ

Για τον Μαρτίνς κυκλοφορεί καιρό η κουβέντα πως δεν είναι παρεμβατικός με τις αλλαγές του, δεν βοηθάει από τον πάγκο. Ξέρετε, όλη αυτή η γενική άποψη που βασίζεσαι στην ψευδαίσθηση πως βασική δουλειά των προπονητών είναι να κάνουν αλλαγές και μας αναγκάζει συχνά να γράψουμε πόσο αστεία είναι μια τέτοια προσέγγιση.

Ε, αυτή τη φορά ο Μαρτίνς έφτιαξε τα πράγματα από τον πάγκο. Με τον ΠΑΟΚ ο Μασούρας βγήκε στο 41' για να μπει ο Σουντανί, με τον Παναθηναϊκό βγήκε στην ανάπαυλα για να μπει ο Μπενζιά. Αυτή τη φορά το σύνθημα δεν ήταν " πάμε από νωρίς με 4-4-2", αλλά ήταν " πάμε με τριάδα κεντρικών χαφ μπας και καταφέρουμε να πάρουμε την μπάλα και να φτιάξουμε μια κανονική επίθεση".

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΠΗΡΕ ΤΟ ΜΑΤΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΧΙΚΕΣ ΕΝΔΕΚΑΔΕΣ

Απολύτως αναγκαία, όσο και σωστή παρέμβαση. Διότι με τις αρχικές ενδεκάδες στο γήπεδο, ο Παναθηναϊκός το πήρε το ντέρμπι. Πίεσε ψηλά, κέρδιζε διαρκώς μπάλες, δεν άφηνε τον Ολυμπιακό να επιτεθεί και έφτιαχνε τις δικές του φάσεις, με πολύ θαρραλέα ανεβάσματα των μπακ του.

Οι γηπεδούχοι βρήκαν φάσεις μόνο στην αντεπίθεση, ο Παναθηναϊκός όχι μόνο είχε την κατοχή, αλλά πατούσε και πιο συχνά στην περιοχή και είχε τη μεγάλη ευκαιρία του αγώνα με το τετ-α-τετ του Γιόχανσον. Ο Μπα δεν είχε θέση σε τέτοιο ντέρμπι, ο Καμαρά δεν είναι Γκιλιέρμε και ούτε θα γίνει ποτέ.

Το αρχικό πλάνο του Δώνη δικαιώθηκε στο έπακρο, ο Μαρτίνς κάτι έπρεπε να κάνει.

ΝΕΡΟΠΙΣΤΟΛΑ ΚΑΙ ΠΥΡΗΝΙΚΑ

Ο Μασούρας είχε τις δύο μοναδικές καλές στιγμές του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο και η έξοδός του παραξένεψε. Όμως, Βαλμπουενά και Ποντένσε έπρεπε να μείνουν στο ματς και ταυτόχρονα οι γηπεδούχοι χρειάζονταν οπωσδήποτε τρίτο χαφ στο γήπεδο. Ο Μπουχαλάκης ήρθε χαμηλότερα, Μπενζιά - Καμάρα είχαν "πλάτη" πίσω τους και μπορούσαν να πιέσουν ψηλότερα, ο Ολυμπιακός κάθε δεκάλεπτο που περνούσε γινόταν ολοένα και καλύτερος.

Ο Μαρτίνς διόρθωσε τα πράγματα, είχε την πολυτέλεια να το κάνει. Ο Δώνης δεν χρειαζόταν να διορθώσει κάτι, το δικό του αρχικό πλάνο είχε επικρατήσει. Η ομάδα του όμως χρειαζόταν βοήθεια και τα δικά του όπλα στον πάγκο ήταν νεροπίστολα που έκαναν τα αντίστοιχα όπλα του Ολυμπιακού να φαίνονται πυρηνικά. Ο Μπεκ δεν είχε θέση στο ντέρμπι, ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τίποτα.

Η ΤΥΧΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ 0-1 ΚΑΙ Η ΚΛΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΑΜΠΙ

Ο Ολυμπιακός είχε σταθεί τυχερός που δεν είχε βρεθεί να χάνει, είτε με τη φάση του Γιόχανσον, είτε με το πέναλτι που έκανε ο Μπα στον Μακέντα στο 53'. Κι αφού είχε την τύχη με το μέρος του, αφού είχε διορθώσει την προβληματική εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, του έλειπε πια η μόνο το γκολ για να γλιτώσει εντελώς το κάζο.

Βρήκε πρώτα το δικό του τετ-α-τετ με τον Λάζαρο μετά την πίεση (με φάουλ) του Μπενζιά στον Κουρμπέλη, αλλά η μπάλα έφυγε άουτ και έψαχνε τη μία στιγμή κλάσης. Του την έδωσε φυσικά ο Αραμπί, που ξανά έκανε υποδειγματική κίνηση: Πρώτα κρύβεσαι πίσω από το ώμο του αμυντικού για να σε χάσει, μετά κάνεις την κίνηση για να βγεις μπροστά ξέροντας πως δεν πρόκειται να σε προλάβει και στο τέλος εκτελείς άμεσα και εμφατικά.

ΝΙΚΗ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ

Βάθος στον πάγκο, τύχη και Αραμπί έδωσαν το ντέρμπι στον Ολυμπιακό, αυτά λύγισαν τον Παναθηναϊκό που δεν έκανε τίποτα λάθος πριν έρθουν οι παρεμβάσεις. Οι ερυθρόλευκοι πήραν μια νίκη όχι για πανηγυρισμούς, αλλά για μεγάλη ανακούφιση. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί ποιο θα ήταν το κλίμα σήμερα αν ο Ολυμπιακός είχε πετάξει στα σκουπίδια την ευκαιρία που του έδωσε ο Άρης να προσπεράσει τον ΠΑΟΚ, αν ο Μαρτίνς δεν νικούσε ξανά τον Παναθηναϊκό.

ΟΙ ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΠΑΟΚ

Οι ερυθρόλευκοι γλίτωσαν το χαστούκι, ο ΠΑΟΚ δεν το απέφυγε. Οι πρωταθλητές έχουν δύο δρόμους μετά το 4-2 στο Βικελίδης.

Ο ένας δρόμος είναι να πουν τα εξής. " Μαγική εικόνα, μια φορά στα χίλια ματς γίνεται μια ομάδα να βάλει τέσσερα γκολ με τέσσερις τελικές, ο Ζίβκοβιτς έπνιξε δύο γκολ, δικαιούται κι αυτός μια κακή μέρα και εντάξει, κάποτε θα χάναμε".

Ο δεύτερος δρόμος που μπορεί να πάρει ο Δικέφαλος είναι να σκεφτεί όλα τα παραπάνω, να τα βάλει στην άκρη (παρότι ισχύουν) και να πάει σε πιο σοβαρά θέματα.

Το φετινό πρωτάθλημα θα κριθεί στα ντέρμπι κι ο ΠΑΟΚ του Αμπέλ ακόμα δεν έχει πάρει κανένα από τα πέντε που έχει δώσει. Ακριβώς αυτό σημειώσαμε μετά το 2-2 με τον Παναθηναϊκό, όταν ξανά όλοι στέκονταν στη διατήρηση του αήττητου.

ΤΟ ΑΗΤΤΗΤΟ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΖΗΜΙΟΓΟΝΟ

Ένα αήττητο που είναι ιστορικό όταν το πετυχαίνεις σε μία σεζόν και μετά είναι ζημιογόνο όταν διατηρείται για πολύ. Δεν λέει τίποτα το να μη χάνεις. Ο ΠΑΟΚ έχει φέτος τέσσερις ισοπαλίες και μια ήττα στα πέντε ντέρμπι: Θα είχε περισσότερους βαθμούς με τρεις ήττες και δύο νίκες.

Το να μη χάνεις δεν μπορεί να είναι στόχος όταν κάνεις πρωταθλητισμό. Κανένας δεν πήγε πουθενά με κίνητρο που ξεκινάει με "να μην". Το αρνητικό πρόσημο κάνει κακό, σου χαλάει το μυαλό.

Το σημειώσαμε γλαφυρά μετά το 1-1 στο Φάληρο με τον Ολυμπιακό, παρότι το αποτέλεσμα ήταν θετικό για τον Δικέφαλο. " Πέρυσι ο ΠΑΟΚ ήταν διαρκώς με το μαχαίρι στα δόντια, διεκδικούσε. Φέτος μοιάζει να υπερασπίζεται και δεν είναι καθόλου το ίδιο".

ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΓΛΙΤΩΣΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ

Είναι υποθετικό το σενάριο, δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα γινόταν. Όμως πιστεύω ακράδαντα πως αν ο ΠΑΟΚ είχε χάσει στην έδρα του από τον Άρη στο πρώτο του φετινό ντέρμπι, δεν θα είχε αντιμετωπίσει αλαζονικά τον Παναθηναϊκό και θα τον είχε νικήσει. Αν είχε χάσει από την ομάδα του Δώνη, θα είχε παρουσιαστεί καλύτερος στο Βικελίδης.

Δύο φορές ισοφάρισε στο τέλος σε 2-2, δύο φορές κράτησε το αήττητο, δύο φορές μίλησε για τον χαρακτήρα και το refuse to lose. Ταυτόχρονα όμως σ' αυτές τις δύο ισοφαρίσεις στο τέλος έχασε την ευκαιρία να ηττηθεί. Να βγάλει από πάνω του το "μη χάνεις" και να κοιτάξει τον καθρέφτη των αγώνων, όχι μόνο τη βαθμολογία και το αήττητο σερί που μεγάλωνε.

ΝΑΡΚΙΣΣΙΜΟΣ

Είναι υποχρεωμένος να το κάνει τώρα που έφαγε τα τέσσερα. Ναι, με freak αποτελεσματικότητα, με λάθη του Ζίβκοβιτς, αλλά και με soft νοοτροπία. Με ανέτοιμο Μαουρίσιο, με μαλθακό δίδυμο στο κέντρο. Χωρίς μαχαίρι στα δόντια, με διαρκές ζήτημα στα στημένα και γενικά όταν η μπάλα πάει στην περιοχή.

Ο ΠΑΟΚ πέρυσι μάτωνε και του άρεσε και να υποφέρει στα ματς, ακόμα και να μάχεται χαμηλά. Φέτος έχει έναν ναρκισσισμό που από τη μία πατάει δικαιολογημένα στο περσινό νταμπλ και στο " δεν χάνουμε ποτέ και πουθενά", αλλά από την άλλη δεν συνάδει όταν στα δύσκολα δεν έχεις πάρει ούτε ένα ματς φέτος.

ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙ ΤΗ ΣΙΤΙ

Αν ο Δικέφαλος είχε χάσει την πρώτη φορά που συνάντησε φέτος τον Άρη, σήμερα θα ήταν πιο σκληρός. Τότε πανηγύρισε που δεν ήταν ο συμπολίτης αυτός που θα του έσπασε το σερί και μάλιστα μέσα στην Τούμπα, αλλά τελικά ο Άρης ήταν αυτός που το έσπασε και ενδιάμεσα ο ΠΑΟΚ έχασε χρόνο.

Θα ήταν καλύτερος σήμερα αν είχε φάει τότε το χαστούκι και είχε στηθεί νωρίτερα μπροστά στον καθρέφτη. Υποχρεούται να το κάνει τώρα και να ρωτήσει πχ την περσινή Σίτι και τον Γκουαρδιόλα για το αν η υπεράσπιση του τίτλου χρειάζεται μεγαλύτερη και σκληρότερη μάχη από την κατάκτηση.