Ο πιο συγκλονιστικός Ολυμπιακός που έχουμε δει
Η μεγαλύτερη πρόκριση στην ιστορία του Ολυμπιακού δεν ήταν θαύμα. Ήταν αυτό που άξιζαν οι παίκτες του, γιατί έκαναν ένα τέλειο ματς. Ο Θέμης Καίσαρης γράφει για το θάρρος του Μασούρα και το πρόσωπο του συγκλονιστικού Τσιμίκα που καθρέφτισε ολόκληρη την ομάδα.
"Πιστεύω ακράδαντα πως η καλύτερη ώρα κάθε ανθρώπου, η μεγαλύτερη εκπλήρωση όλων των πραγμάτων που αγαπάει, είναι αυτή η στιγμή που έχει παλέψει με την καρδιά του για ένα καλό σκοπό και κείτεται εξαντλημένος στο πεδίο της μάχης - νικητής".
Ήταν βέβαιο πως το τέλος της παράτασης στο Άρσεναλ - Ολυμπιακός θα έβρισκε τους παίκτες των ερυθρόλευκων στο έδαφος. Για δύο ώρες είχαν κάνει πράξη τη ρήση του Βινς Λομπάρντι, λέξη προς λέξη. Είχαν παλέψει με την καρδιά τους και όταν την εξάντλησαν κι αυτήν, τότε έψαξαν εκεί που δεν έχουν ψάξει ποτέ για να βρουν κάτι που θα τους δώσει το κουράγιο για να συνεχίσουν.
Το έκαναν ασταμάτητα, ανά 10-15 λεπτά. Εκεί που έλεγες πως δεν έχουν άλλο, έβρισκαν κάτι μέσα τους που τους έκανε να συνεχίσουν, να επανέλθουν. Ήταν βέβαιο πως το σφύριγμα της λήξης θα τους έβρισκε να πέφτουν στο χορτάρι. Ένα έμενε να μάθουμε, το πόσο θα έμεναν εκεί: θα έμεναν αρκετή ώρα ως απαρηγόρητοι ηττημένοι ή θα σηκώνονταν αμέσως για να πανηγυρίσουν ως θριαμβευτές;
ΕΝΑ ΤΕΛΕΙΟ ΜΑΤΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ
Οι παίκτες του Ολυμπιακού τα είχαν κάνει όλα τέλεια, πατώντας πάνω σε όλα όσα έχουν μάθει δύο σεζόν με τον Μαρτίνς. Είχαν ελέγξει το ματς για όσο περισσότερο μπορούσαν, είχαν βγάλει το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα χωρίς να δεχθούν καθαρή ευκαιρία, χωρίς ταυτόχρονα να έχουν κλειστεί, χωρίς να έχουν περάσει πολιορκία.
Είχαν αγωνιστεί με θάρρος σε όλες τις ενέργειες τους: από την πίεση ψηλά, στον έλεγχο της μπάλας, στην ασφαλή κατοχή. Από την επιθετική άμυνα για να μην πέσουν βαθιά μέσα στην περιοχή τους, στα ξεδιπλώματα για να ψάξουν τις πιθανότητές στην επίθεση. Θάρρος, παντού και πάντα.
Είχαν φοβερή αναχαίτιση στις κάθετες προς την περιοχή, δεν άφησαν καμία να περάσει και στη συνέχεια είχαν άψογες τοποθετήσεις στις σέντρες που έβγαιναν όταν ωθούσαν τους αντιπάλους τους στο πλάι.
ΕΤΣΙ ΕΒΡΙΣΚΑΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ
Τα είχαν κάνει όλα τέλεια κι ίσως αυτό να ήταν που τους έδινε δύναμη όταν δεν άντεχαν άλλο: ένιωθαν μέσα τους το πόσο καλά στέκονταν στον αγωνιστικό χώρο, ήξεραν με σιγουριά πως η προσπάθειά τους είναι αψεγάδιαστη.
Μήνες προπονήσεων, χρόνια καριέρας τους είχαν φέρει σ’αυτο το γήπεδο, απέναντι σε αυτόν τον αντίπαλο, με εντός έδρας ήττας στο πρώτο ματς, να κάνουν μια συγκλονιστική εμφάνιση. Όλοι τους, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, γιατί μόνο έτσι θα είχε νόημα: αν το έκαναν όλοι μαζί, αλλιώς δεν θα είχαν τύχη.
ΜΟΝΟ ΚΑΤΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΘΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΟΥΣΕ
Τα είχαν κάνει όλα τέλεια, γι’αυτό και δεν τους εξέπληξε το γκολ του Σισέ που έκανε το 0-1. Το άξιζαν, το περίμεναν, απλώς τώρα έπρεπε να το διαχειριστούν. Συνέχισαν στον ίδιο δρόμο και πήραν το λιγότερο που τους άξιζε για το 90λεπτο που έκαναν: την παράταση.
Χρειάστηκε κάτι σπουδαίο για να νικηθούν. Ένα ψαλίδι του Ομπαμεγιάνγκ, μια στιγμή ατομική κλάσης, μόνο έτσι θα μπορούσε να τους νικήσει η Άρσεναλ. Τα είχαν κάνει όλα τέλεια. Και λίγα λεπτά πριν το τέλος και του έξτρα χρόνου ήταν πια αντιμέτωποι με τον αποκλεισμό.
"ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑΝ ΑΛΛΑΓΗ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ"
Στο σχόλιο στο live του Sport24.gr μετά το 1-1 του Ομπαμεγιάνγκ έγραψα πως "οι παίκτες είναι εξαντλημένοι, πρέπει αυτοί που μπήκαν αλλαγή να τραβήξουν τους υπόλοιπους, κάθε κερδισμένη μονομαχία μπορεί να φέρει το θαύμα".
Έκανα μόνο ένα λάθος. Δεν χρειάζονταν θαύμα, δεν χρειάζονταν κάτι ξεχωριστό, παρά μόνο να βρουν τη δύναμη να κάνουν για μια τελευταία φορά ο,τι έκαναν σε όλο το ματς. Το μόνο που χρειάζονταν ήταν να έχουν ξανά το ίδιο θάρρος. Το όφειλαν στους εαυτούς τους, για την εμφάνιση που είχαν κάνει.
ΤΟ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΘΑΡΡΟΣ, Η ΑΚΡΑΔΑΝΤΗ ΠΙΣΤΗ
Ζήτησα κάτι απ’αυτούς που μπήκαν ως αλλαγή κι ο Μασούρας ήταν αυτός που βγήκε μπροστά. Κι εκείνος τα είχε κάνει όλα τέλεια, όχι μόνο αυτοί που ξεκίνησαν. Είχε το σουτ στο δοκάρι, είχε το άνοιγμα που έφερε το σουτ εντός της περιοχής από τον Γκασπάρ.
Ο Μασούρας ήταν αυτός που έτρεξε πάνω στον Λένο. Με χίλια, με όλο του το είναι, να πιέσει, να εξαντλήσει τις πιθανότητες, μπας και γίνει το λάθος.
Και έγινε, ο Λένο παραχώρησε το κόρνερ, ο Μασούρας πήγε για την εκτέλεση. Η μπάλα απομακρύνθηκε, αλλά ο Ομάρ μάζεψε και με τάκλινγκ υπερέντασης έδωσε ξανά στον Μασούρα, που είχε προλάβει να καλυφθεί.
Άψογη πρώτη επαφή, του γίνεται τάκλινγκ για φάουλ, αλλά ο Μασούρας δεν πέφτει. Δεν θέλει άλλο ένα στημένο απέναντι σε οργανωμένη άμυνα, θέλει να σεντράρει τώρα με το αριστερό, γιατί η Άρσεναλ έχει βγει από την περιοχή, μπορεί ο Σωκράτης να “κοιμηθεί”.
Ένα συγκινητικό θάρρος, μια ακράδαντη πίστη πίσω από κάθε στιγμή, κάθε καρέ της φάσης.
ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ
Δεν μπορούσε να μην είναι τέλεια η σέντρα. Δεν μπορούσε να μην πεταχτεί ο φονιάς που λέγεται Αραμπί. Δεν μπορούσε η μπάλα να περάσει έξω, δεν γινόταν να μην πάει στη γωνία. Όλοι μαζί είχαν παίξει τέλεια, έτσι τέλεια θα γινόταν κι αυτή η φάση. Γιατί το πίστευαν, γιατί το έκαναν πράξη, γιατί το άξιζαν.
Και δεν μπορούσε να πάει μέσα το σουτ του Ομπαμεγιάνγκ. Εντάξει να πέσεις στο καναβάτσο από μια στιγμή κλάσης, αλλά όχι και να χαθεί αυτή η πρόκριση επειδή η μπάλα χτύπησε στον Αβραάμ μετά από απομάκρυνση.
Ο διαιτητής σφύριξε και οι παίκτες του Ολυμπιακού, ο Μαρτίνς και ο κόσμος στην κερκίδα είχαν πια δικιά τους την τελευταία λέξη της ρήσης που ξεκίνησε το κείμενο. Ήταν νικητές.
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ
Οι ερυθρόλευκοι πήγαν στο Λονδίνο για παίξουν τις πιθανότητές τους και έζησαν εκεί τη μεγαλύτερη πρόκριση της ιστορίας τους. Έτσι απλά, χωρίς συγκρίσεις. Είναι άλλο πράγμα να νικάς ομάδες σαν τη Γιουνάιτεντ, τη Γιουβέντους, την Ατλέτικο και άλλο να τις αποκλείεις. Είναι άλλο πράγμα να πετάς έξω τη Μίλαν στο γήπεδό σου την τελευταία αγωνιστική του ομίλου κι άλλο να πρέπει να νικήσεις την Άρσεναλ στο δικό της σε αγώνες νοκ-άουτ.
Ο Ολυμπιακός το πέτυχε, έγραψε ιστορία και σφράγισε με αυτήν την πορεία των δύο σεζόν με τον Μαρτίνς στον πάγκο, τον άνθρωπο που δικαιούται όλο το κρέντιτ του κόσμου γιατί ο,τι είδαμε στο χορτάρι είναι αποτέλεσμα της δικής του δουλειάς.
Μην έχετε αυταπάτες. Οι μεγάλοι της Ευρώπης μπορούν να πετύχουν με υπηρεσιακούς, με προπονητές που μόλις έχουν αναλάβει, ακόμα και κακοφτιαγμένο ρόστερ: έχουν τα μέσα να το κάνουν. Για να πετύχουν οι δικές μας ομάδες την υπέρβαση που τους ζητάμε θέλουν χρόνο, σχέδιο και δουλειά, δεν γίνεται αλλιώς.
ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ
Ο Ολυμπιακός απέκλεισε την Άρσεναλ στο γήπεδό της χωρίς τον καλύτερο αμυντικό του, τον Σεμέδο. Χωρίς τον καλύτερο ντριμπλέρ του, τον Ποντένσε. Χωρίς τον δεύτερο φορ του, τον Χασάν. Χωρίς αυτόν που παίζει δεύτερος επιθετικός, τον Σουντανί. Χωρίς τον καλύτερο παίκτη του, τον Φορτούνη.
Γιατί την ιστορία (Κώστα) τη γράφουν οι παρόντες. Γιατί οι καλές ομάδες ξεχωρίζουν επειδή δεν βρίσκουν δικαιολογίες, παρά μόνο βλέπουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν κάτι άλλο, παρά μόνο ψάχνουν τον τρόπο να τα καταφέρουν με ο,τι έχουν.
ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΤΣΙΜΙΚΑ, ΟΛΟΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Ο,τι είχαν, ήταν αρκετό. Και δεν ήταν θαύμα, απλώς ήταν αυτό που άξιζαν με βάση την εμφάνιση που έκαναν στον αγωνιστικό χώρο. Όλοι τους. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο.
Κι αν πρέπει να βγει ένας μπροστά, αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον συγκλονιστικό Τσιμίκα: η εμφάνιση του, με την μπάλα ή χωρίς, κάτω ή πάνω από τη σέντρα, με αυταπάρνηση ή με κλάση, με δυνάμεις ή χωρίς, καθρεφτίζει όλο τον Ολυμπιακό του Λονδίνου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: