Ο Σωκράτης Κόκκαλης πληγώνει τον Ολυμπιακό

Η προσωπική επιστολή του Σωκράτη Κόκκαλη στον Βαγγέλη Μαρινάκη ήταν το τελευταίο επεισόδιο της μεταξύ τους κόντρας. Κόντρα που προφανώς δεν είναι πρόσφατη, αλλά σίγουρα μπορούμε να πούμε πως αυτή τη στιγμή είναι πιο έντονη και πιο δημόσια από ποτέ.

Τα λόγια είναι σκληρά, η αντιπαράθεση σφοδρή.

Σε ένα κομμάτι της επιστολής του ο Κόκκαλης λέει πράγματα που είναι δύσκολο να αμφισβητηθούν. Μπορεί να μην ξοδεύει πολλές λέξεις, αλλά αυτή η μία, το “ερείπιο”, είναι αρκετή για καθρεφτίζει πλήρως την εικόνα που είχαν οι ερυθρόλευκοι ακριβώς πριν τη δική του ενασχόληση.

Έτσι είχαν τα πράγματα το μακρινό 1993, ενώ κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα όσα γλαφυρά περιγράφει ο Κόκκαλης πως χρειάστηκε να κάνει για να παραδώσει όπως γράφει “έναν μεγάλο Ολυμπιακό, με πρωταθλήματα, κύπελλα, σύγχρονο γήπεδο, προπονητικό κέντρο, ακαδημίες, σχολές και γραφεία”.

Όμως, πέρα από τις επιθέσεις στον Μαρινάκη, πέρα από τις κατηγορίες, η επιστολή είναι κενή περιεχομένου. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αλλιώς, όταν μέσα σ’αυτήν δεν υπάρχει αναφορά στην ταμπακέρα, που δεν είναι άλλη από την έκταση την οποία ο Κόκκαλης αφαιρεί από το προπονητικό κέντρο στο Ρέντη.

Αν το “Καραϊσκάκης” είναι η καρδιά του Ολυμπιακού, τότε σίγουρα το προπονητικό του κέντρο είναι οι πνεύμονές του. Αμφότερα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το όνομα του Κόκκαλη, ούτε αυτό μπορεί να αμφισβητηθεί.

Αυτή τη στιγμή ο Κόκκαλης αφαιρεί ένα σημαντικό κομμάτι από τους πνεύμονες του Ολυμπιακού. Νομότυπα, κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο, όπως επίσης κατά τη γνώμη μου ήταν αναφαίρετο δικαίωμα του Σωκράτη να εισπράττει τόσα χρόνια ενοίκιο μέσω της ΙΝΤΡΑΚΑΤ για τη συγκεκριμένη έκταση. Δεν θα τον κατηγορούσα ποτέ γι’αυτό.

Είναι όλα νόμιμα, αλλά δεν είναι “Ολυμπιακώς” ηθικά. Η απαίτηση της έκτασης από το προπονητικό κέντρο του Ρέντη μεσούσης σεζόν είναι ξεκάθαρο πλήγμα κατά του συλλόγου, κατά των ακαδημιών που αποτελούν λόγο υπερηφάνειας τα τελευταία χρόνια.

Ο επιχειρηματικός πόλεμος Κόκκαλη - Μαρινάκη δεν αφορά τον φίλο του Ολυμπιακού. Το ποιος είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ και ποιος με τη Νέα Δημοκρατία δεν αφορά τον φίλο του Ολυμπιακού. Οι κατηγορίες για τη χρησιμοποίηση του συλλόγου για προσωπικά συμφέροντα είναι τόσο κοινότυπες και συνηθισμένες που επίσης δεν αφορούν τον φίλο του Ολυμπιακού. Ούτε καν τα δημοσιεύματα για την πιθανή παρασκηνιακή δράση του Κόκκαλη σε αντι-Ολυμπιακά συμφέροντα στο ποδόσφαιρο δεν άγγιζαν όλους τους φίλους της ομάδας.

Όμως, αυτό που συμβαίνει τώρα δεν μπορεί κανείς οπαδός του Ολυμπιακού να το αντιμετωπίσει σηκώνοντας αδιάφορα τους ώμους. Σε κάθε πόλεμο υπάρχει ένας κανόνας: όποιος κι αν είναι ο τελικός νικητής, αυτό που σίγουρα βγαίνει χαμένο είναι το πεδίο της αντιπαράθεσης, ο τόπος της μάχης.

Όποιος κι αν ήταν ο νικητής της περίφημης πολιορκίας, το Στάλινγκραντ ήταν αυτό που ισοπεδώθηκε. Το που επιλέγεις να δίνεις τις μάχες σου δεν είναι μόνο παράγοντας που επηρεάζει την έκβαση του πολέμου, αλλά είναι ταυτόχρονα ενδεικτικό των προθέσεών σου.

Ο Κόκκαλης διέβη τον Ρουβίκωνα, έφερε τον πόλεμο μέσα στον Ολυμπιακό, στους πνεύμονές του. “Πληγώνει” τους ερυθρόλευκους, γιατί πλέον ο πόλεμος με τον Μαρινάκη μετατράπηκε σε εμφύλιο και οι εμφύλιοι πρώτα απ'όλα πληγώνουν τις ίδιες τις χώρες που τους ζουν.

Ο Ολυμπιακός αποτελούσε και αποτελεί κοινή "πατρίδα" των δυο επιχειρηματιών και πλέον ο ένας εκ των δύο κάνει πόλεμο σ'αυτήν πατρίδα. Ο Σωκράτης Κόκκαλης, άρρηκτα και αιώνια συνδεδεμένος με το παρελθόν της, αλλά όχι πια με το παρόν ή το μέλλον της, καταφέρεται εναντίον του παρόντος της και δημιουργεί πρόβλημα στο μέλλον της.