Όλα για όλα
Καρδιά, κλάση, ταλέντο, εμπειρία. Ο Θέμης Καίσαρης γράφει για την συγκλονιστική Κροατία που είχε το πακέτο για να επικρατήσει ξανά, με ένα "όλα για όλα, κόντρα σε όλα".
Το ρολόι έδειχνε το 68’ λεπτό. Η Κροατία έχανε 1-0 απ’την Αγγλία στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Οι Κροάτες είχαν ήδη επιχειρήσει 24 σέντρες: ούτε μία δεν είχε βρει στόχο, δεν είχε καταλήξει σε συμπαίκτη, έστω για ένα λανθασμένο κοντρόλ, για μια πολύ άστοχη τελική. Μηδέν στις 24 και ο Βρσάλκο από δεξιά έστειλε προς την περιοχή τη σέντρα Νο25.
Αυτή τη φορά δεν είχε στόχο τον Μάντζουκιτς. Αυτή τη φορά ο Πέρισιτς είχε ήδη ξεκινήσει. Ο άσος της Ίντερ βρισκόταν στο δεύτερο δοκάρι και μπροστά του είχε τον Τρίπιερ και τον Γουόκερ. Ο παίκτης της Τότεναμ κοίταξε δύο φορές πίσω απ’τον ώμο του, αλλά ο Κροάτης το είχε ήδη αποφασίσει.
Κινήθηκε προς τα μπρος, βρέθηκε μπροστά απ’τον Τρίπιερ, αλλά έμενε ο Γουόκερ. Ο Πέρισιτς δεν έβλεπε τίποτε άλλο εκτός απ’την μπάλα. Την ώρα που ο Γουόκερ πήδηξε προς τα εμπρός για να διώξει με το κεφάλι, ο Πέρισιτς άπλωσε το πόδι. Τη βρήκε εκατοστά πριν το κεφάλι του αντιπάλου. Με τις τάπες.
Ο Πέρισιτς νίκησε δύο αντιπάλους, τον Πίκφορντ και τη λογική για να καταφέρει να ισοφαρίσει. Η Κροατία είχε το 1-1 και πλέον ο,τι χρειαζόταν για να μείνει ζωντανή και τελικά να πάρει το ματς και το εισιτήριο για τον τελικό, τον πρώτο της ιστορίας της.
ΤΑ ΕΙΧΕ ΟΛΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ
Για αρκετή ώρα, όλα ήταν εναντίον της. Είχε μείνει πίσω στο σκορ για τρίτο συνεχόμενο νοκ-άουτ ματς κι αυτή τη φορά δεν ισοφάρισε γρήγορα, όπως έγινε κόντρα σε Δανία και Ρωσία. Αυτή τη φορά δεν είχε φρέσκα πόδια, αλλά δυο παρατάσεις πίσω της και μια νεανική ομάδα μπροστά της.
Η ομάδα του Ντάλιτς τα κατάφερε, με μια σπάνια επίδειξη των πάντων. Και καρδιά και ταλέντο και εμπειρία και κλάση και πνευμόνια. Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τι βρήκαν πρώτα οι Κροάτες, ποια ήταν η σειρά των κρίκων στην αλυσίδα.
ΚΛΑΣΗ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
Θα έλεγα πως πρώτα ήρθαν η κλάση και η εμπειρία. Το σφύριγμα του πρώτου ημιχρόνου έμοιαζε λυτρωτικό. Η Κροατία όχι μόνο έχανε 1-0, αλλά είχε κινδυνεύσει να δεχθεί και δεύτερο γκολ και τα έβρισκε σκούρα: τα τρεξίματα των Άγγλων την κρατούσαν μακριά απ’την περιοχή και οι κόντρες της ομάδας του Σάουθγκεϊτ δεν αντιμετωπίζονταν εύκολα.
Σίγουρα το δεύτερο ημίχρονο θα ήταν πιο δύσκολο, τα πόδια θα ήταν πιο βαριά. Σίγουρα όσο περνούσε η ώρα το αγγλικό προβάδισμα θα αυξανόταν. Σίγουρα όσο περνούσε η ώρα οι χώροι θα μεγάλωναν, η Κροατία θα ήταν ακόμα πιο ευάλωτη.
Λάθος. Λάθος γιατί ο ημιτελικός ήρθε για να διδάξει κι αυτός πως η κατοχή της μπάλας έχει σημασία. Δεν αρκεί (μια καλημέρα στην Ισπανία), αλλά τη χρειάζεσαι όπως το οξυγόνο, ακόμα κι όταν έχεις το σκορ και θες να παίξεις στην κόντρα. Ακόμα και τότε, πρέπει για κάποια διαστήματα να κρατήσεις την μπάλα, να παίξεις με το μυαλό αυτών που χάνουν, να τους κουράσεις, να πάρεις ανάσες και την ψυχολογία του ανώτερου.
Ο ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΣ ΚΡΙΘΗΚΕ ΣΤΟ ΤΙΠΟΤΑ
Η Αγγλία απλώς αμυνόταν και πετούσε την μπάλα μπροστά. Η Κροατία είχε την μπάλα και με αυτήν είχε όσα χρειαζόταν: τρόπο να ελέγξει και να ηρεμήσει μέσα στο ματς, τρόπο να χτίσει επιθέσεις με ηρεμία, τρόπο να πάρει ψυχολογία και ηθικό, τρόπο να διαχειριστεί τις δυνάμεις.
Ο ημιτελικός κρίθηκε στο διάστημα 45-60. Ναι, δεν συνέβη τίποτα εκεί. Αυτό το “τίποτα” έδωσε στην Κροατία τη δυνατότητα να βρει όσα χρειαζόταν. Ηρέμησε, διαχειρίστηκε, ήλεγξε. Μετά απ’αυτό φαινόταν πως θα έρθει η ώρα που θα μιλήσει η κλάση και η εμπειρία. Ξέραμε απ’την αρχή πως αυτά τα έχει η Κροατία, όχι η Αγγλία.
ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ
“Στο ημίχρονο τους είπα να κατεβάσουν τον ρυθμό, να μην τρελαθούν”, είπε μετά το ματς ο Ντάλιτς. “Πασάρετε με ηρεμία και φροντίστε να μιλήσει η ποιότητα”. Κι όταν μίλησε ο Πέρισιτς, το ματς δεν ήταν καν στα ίσια: Η κλάση είχε το αβαντάζ.
Δεν τελειώσαν όλα εκεί. Ο Πέρισιτς βρήκε το δοκάρι, ο Βρσάλκο έβγαλε πάνω απ’τη γραμμή την κεφαλιά του Στόουνς, ο Μάντζουκιτς είδε τον Πίκφορντ να του λέει όχι στην προβολή στη σέντρα του Πέρισιτς, σε μια συγκλονιστική μονομαχία εξ επαφής, σε μια σύγκρουση-αποτύπωση του τι είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο: όλα για όλα.
Με έναν εκπληκτικό τρόπο οι Κροάτες μπήκαν στην παράταση χωρίς αλλαγή, παρότι είχαν παίξει ήδη δύο ματς που είχαν πάει στα πέναλτι. “Κάθε φορά οι παίκτες μου έλεγαν πως είναι εντάξει, πως ένιωθαν καλά, δεν μπορούσα να βγάλω κανέναν”.
ΚΑΘΑΡΙΣΕ Ο ΜΑΝΤΖΟΥΚΙΤΣ
Προφανώς και οι Κροάτες δεν ήταν 100% εντάξει. Όμως έλεγαν στον Ντάλιτς αυτό που ένιωθαν: το είχαν το ματς, έστω κι αν δεν είχαν όλες τις μονομαχίες. Τη στιγμή έψαχναν και τη βρήκε ο Μάντζουκιτς, ο άνθρωπος των μεγάλων γκολ. Αυτός ισοφάρισε τη Δανία, αυτός έδωσε στον Κράμαριτς το γκολ της ισοφάρισης με τη Ρωσία.
Και τώρα που η Κροατία είχε την ισοπαλία, αυτός έδωσε τη νίκη. Πόνταρε στο λάθος, κινήθηκε στην πλάτη του Στόουνς, εκτέλεσε με το αριστερό, τέλος.
ΔΕΝ ΕΙΧΕ OPEN PLAY
Η Αγγλία βρέθηκε στο καναβάτσο. Τα τρεξίματα και τα στημένα δεν ήταν αρκετά. Το φάουλ του Τρίπιερ ήταν το 9ο γκολ από στημένη φάση για την ομάδα του Σάουθγκεϊτ: καμία ομάδα απ’το 1966 δεν έχει βάλει περισσότερα σε ένα Μουντιάλ.
Οι Άγγλοι έφτασαν εδώ με τα όπλα τους και πλήρωσαν το γεγονός πως δεν είχαν άλλα: σε 600 αγωνιστικά λεπτά στο Μουντιάλ η Αγγλία είχε έξι τελικές στην εστία απ’το open play και η μία απ’αυτές ήταν το κατά λάθος γκολ του Κέιν με τον Παναμά. Μία τελική στο τέρμα ανά 100 λεπτά δεν είναι απειλή, είναι πιο σποραδική κι από βροχή στην έρημο.
Δεν είχαν τρόπους στην κανονική ροή, δεν είχαν έλεγχο, δεν είχαν κατάλληλους παίκτες ή τακτική. Όταν ο τερματοφύλακας είναι 3ος στη λίστα των παικτών με τις περισσότερες πάσες, τότε κάτι λείπει.
ΟΝΤΩΣ ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ
Έφτασαν το ταβάνι τους και το ξεπέρασαν με την παρουσία στον ημιτελικό. Εκεί έχασαν από καλύτερους παίκτες, από καλύτερη ομάδα. Χωρίς what if, χωρίς καθοριστική στιγμή, χωρίς λάθος, χωρίς “έγκλημα”. Απλά, καθαρά και ξάστερα, ήταν κατώτεροι ως σύνολο και ως μονάδες και γι’αυτό επιστρέφουν με το κεφάλι ψηλά.
Δεν θα πάνε σπίτι με το τρόπαιο, αλλά το ποδόσφαιρο όντως επέστρεψε: νέα πίστη στην Εθνική, νέα πρόσωπα, νέα αισιοδοξία. Δικαίως, γιατί ποιος θυμάται ποτέ την Αγγλία να πετυχαίνει παραπάνω απ’όσα μπορεί.
ΥΠΟΚΛΙΣΗ ΣΤΗ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΡΟΑΤΙΑ
Απ’το αντίο στους Άγγλους, στην υπόκλιση στους Κροάτες. Μπορεί να το πάρουν την Κυριακή, μπορεί και όχι. Η ιστορία δεν θα γράψει μόνο την τελική κατάληξη, αλλά το συγκλονιστικό Κροατικό παραμύθι.
Τον Οκτώβριο ήταν τρίτοι στον όμιλο, δεν θα πήγαιναν καν στα μπαράζ. Πήραν τον Ντάλιτς, νίκησαν 2-0 στην Ουκρανία και βγήκαν δεύτεροι. Πήγαν στα μπαράζ και απέναντι στην Ελλάδα πήραν το εισιτήριο. Μετά βγήκαν πρώτοι στον όμιλο του Μουντιάλ, αφού πρώτα νίκησαν με 3-0 την Αργεντινή.
Μετά πήραν τρεις σερί προκρίσεις, παρότι δέχθηκαν κάθε φορά το πρώτο γκολ, παρότι αναγκάστηκαν να παίξουν τρεις συνεχόμενες παρατάσεις. Η μικρότερη χώρα που θα παίξει τελικό Μουντιάλ, μετά την Ουρουγουάη που το είχε πετύχει στο παλιό ποδόσφαιρο.
Η κλάση του Μόντριτς και το Ράκιτιτς, η εκτελεστικότητα του Μάντζουκιτς, η μαχητικότητα των Πέρισιτς-Ρέμπιτς, η ηρεμία του Μπρόζοβιτς, η σκληράδα των Λόβρεν-Βίντα, η καθοριστικότητα του Σούμπασιτς.
Έχουν μπροστά τους τον μεγαλύτερο τελικό της ζωής τους. Έχουν μέσα τους τη γνώση που πήραν όλους τους τελικούς απ’τον Οκτώβριο μέχρι και χθες. Κόντρα σε όλα, όλα για όλα.
Photo Credits: AP Photo/Frank Augstein
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
