Παναθηναϊκός: Παρακράτος και ομάδα Β’ Εθνικής

Χθες το απόγευμα (17/3) είχε Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός, το ντέρμπι των αιωνίων στο ποδόσφαιρο. Το είχε και στο μπάσκετ, αλλά δεν έγινε, αφού δεν κατέβηκε να παίξει ο Ολυμπιακός.

Το ίδιο βράδυ, η Μπαρτσελόνα έπαιζε εκτός έδρας με την Μπέτις. Ο Μέσι έκανε χατ-τρικ, με το τελευταίο του γκολ να τρελαίνει τον πλανήτη και να αναγκάζει το κοινό των γηπεδούχων να υποκλιθεί και να τον αποθεώσει.

Το ίδιο βράδυ, η Παρί υποδέχθηκε την Μαρσέιγ για το Σαμπιονά. Ο 20χρονος Εμπαπέ σκόραρε ξανά και πλέον το παιδί-θαύμα είναι ο πρώτος σκόρερ των Top5 πρωταθλημάτων χωρίς να μετράμε τα πέναλτι.

Το ίδιο βράδυ, οι Μπακς υποδέχθηκαν τους Σίξερς. Ο Αντετοκούνμπο αναμετρήθηκε με τον Εμπίντ, οι μονόκεροι του σύγχρονου NBA. Οι Μπακς έχασαν, αλλά ο Γιάννης έκανε ρεκόρ καριέρας με 52 πόντους και προσέθεσε 16 ριμπάουντ και επτά ασίστ.

Το ίδιο βράδυ είχε και το ντέρμπι του Μιλάνου. Η Μίλαν υποδέχθηκε την Ίντερ. Εντάξει, χαμηλό το επίπεδο, αλλά πέντε γκολ και νίκη με 3-2 για τους φιλοξενούμενους.

ΟΙ ΞΕΝΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ

Κάποτε λέγαμε πως όσα συμβαίνουν στον ελληνικό αθλητισμό διώχνουν τον κόσμο από τα γήπεδα. Πάει αυτό, έγινε, συνέβη τις προηγούμενες δεκαετίες. Πλέον το προϊόν κάνει κάτι άλλο: αναγκάζει τον κόσμο να αλλάξει κανάλι. Και guess what, τα άλλα κανάλια δεν έχουν πια μόνο reality και σόου της συμφοράς. Έχουν αθλητισμό στο τοπ επίπεδο.

Αθλητισμό που πλέον είναι προσβάσιμος λες και είναι δικός μας. Μπορείς κυριολεκτικά να είσαι φανατικός οπαδός όποιας ομάδας θες, να είσαι τόσο κοντά της όσο θα ήσουν αν έπαιζε στη χώρα σου. Ναι, χωρίς να τη βλέπεις στο γήπεδο από κοντά, αλλά τι πειράζει αυτό; Μήπως την ομάδα σου στην Ελλάδα τη βλέπεις από κοντά;

Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ ΠΑΝΤΑ

Το ματς στο ΟΑΚΑ ήταν μία ακόμα τέτοια θλιβερή παρωδία. Ο μόνος λόγος που συνεχίστηκε μετά το 5ο λεπτό και την επίθεση στον πάγκο του Ολυμπιακού είναι γιατί πάνω από τους κανονισμούς είναι οι σχέσεις. Το πως νιώθεις για τον αντίπαλο είναι αυτό που καθορίζεις τις αποφάσεις, όχι ο νόμος.

Δεν πέρασε πολύς καιρός από εκείνο το απόγευμα που ο Ολυμπιακός έφυγε από τη Λεωφόρο. Και πολύ καλά είχε κάνει. Χθες δεν έκανε το ίδιο. Γιατί ο πόλεμος με τον Αλαφούζο δεν υφίσταται εδώ και καιρό. Οπότε η φωτοβολίδα από τις κερκίδες είναι πολύ χειρότερη από το χθεσινό μαχαίρι και την απόσταση αναπνοής που έφτασαν τα καλόπαιδα.

Η σωματική ακεραιότητα του ποδοσφαιρικού τμήματος είναι πολύ σημαντική, αλλά μόνο όταν αυτή είναι σε συμφωνία με τα εκάστοτε θέλω της διοίκησης.

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

Τα καλόπαιδα δεν είχαν βέβαια την πρόθεση να σταματήσουν εκεί. Στο ημίχρονο βγήκαν στον περιβάλλοντα χώρο για να πλακωθούν με την αστυνομία. Half-time show. Η αστυνομία από την άλλη έκανε τη δική της κίνηση. Μία έχει, σαν τον Ρόμπεν, με τη διαφορά πως του Ολλανδού είναι αποτελεσματική. Δακρυγόνα κι ο,τι γίνει.

Για μία ακόμα φορά παίχτηκε αυτό το έργο έξω απ’αυτό το πέταλο, για μια ακόμη φορά παίκτες και θεατές δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν κι έφυγαν για τα αποδυτήρια.

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΞΕΠΛΥΜΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ

Η μόνη διαφορά είναι πως πλέον δεν υπάρχει πάτημα για το γνωστό, θλιβερό ξέπλυμα. Το ξέπλυμα που έκαναν στα καλόπαιδα παράγοντες, υπουργοί, δημοσιογράφοι τα προηγούμενα χρόνια. Τότε που χωρίς καμία ντροπή έλεγαν δημόσια ξανά και ξανά πως “η διαφθορά και η αδικία γεννούν τη βία”.

Τάχα ο εχθρός ήταν που τους έκανε χουλιγκάνους. Η αδικία, το παρασκήνιο. Γι’αυτό είχαν πάντα έτοιμες μερικές μολότοφ, τίποτα καδρόνια, full-face, μαχαίρια, λοστούς. Μην τυχόν και τους αδικήσει κανένας διαιτητής, τους προκαλέσει κανένας προπονητής. Για παν ενδεχόμενο.

Κανένας απ’αυτούς τους γελοίους δεν βγήκε χθες να πει πως φταίει η διαφθορά, κανένας δεν το έγραψε στον Τύπο, κανένας δεν είπε στην τηλεόραση πως είναι καλά παιδιά, αλλά τα πνίγει το δίκιο.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

Ούτε διαφθορά, ούτε αδικία. Μόνο το ποδοσφαιρικό παρακράτος που ζει και βασιλεύει σε κάθε μεγάλη ομάδα της χώρας.

Σε κάποιες περιπτώσεις, αυτό το παρακράτος λειτουργεί με τις ευλογίες και σε συνεννόηση με το κράτος, την όποια διοίκηση. Σε κάποιες άλλες το κράτος είναι διαλυμένο, όπως τώρα στον Παναθηναϊκό, κι έτσι το ποδοσφαιρικό παρακράτος είναι εντελώς αυτόνομο και ανεξέλεγκτο.

Και για μία ακόμη φορά είδαμε γιατί κανένας εξωτερικός εχθρός δεν είναι τόσο επιζήμιος όσο ο εσωτερικός. Το διδάσκει το παρελθόν, το ίδιο κάνει και το παρόν.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΙ ΕΧΘΡΟΙ

Κανένας εξωτερικός εχθρός δεν έβλαψε τον Ολυμπιακό όσο οι Σαλιαρέληδες και οι Μπανασάκηδες, τον Παναθηναϊκό όσο η πολυμετοχικότητα και ο Αλαφούζος. Η ΑΕΚ διαλύθηκε από τις δικές της διοικήσεις και το δικό της παρακράτος, ο ΠΑΟΚ για δεκαετίες ήταν στα χέρια ακατάλληλων, ο Άρης και ο Ηρακλής υπέφεραν στα χέρια των δικών τους οπαδών.

Ο Παναθηναϊκός εδώ και καιρό ζει τη δική του παρακμή, τα δικά του πέτρινα χρόνια. Με διαλυμένο κράτος, με το παρακράτος να έχει γιγαντωθεί και να βασιλεύει. Η εξίσωση είναι παλιά και δεν κάνει ποτέ λάθος.

“Όσο πιο ισχυρά είναι τα καλόπαιδα σε μια ομάδα, τόσο χειρότερη είναι η κατάσταση της ομάδας".

ΟΜΑΔΑ Β’ ΕΘΝΙΚΗΣ

Το κέφι τους ήταν μεγάλο πριν τη σέντρα, φώναζαν “αντίο, εκεί στην Α2”.

Ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός δεν υποβιβάστηκε πέρυσι μόνο γιατί οι άλλες ομάδες αποφάσισαν να αλλάξουν τον πειθαρχικό κώδικα. Φέτος, αν το δεδομένο -3 γίνει -6, ο Παναθηναϊκός θα βρεθεί στην 12η θέση, τρεις βαθμούς πάνω από τον ΠΑΣ.

Μπορεί να μην πέσει ούτε φέτος. Αλλά αυτό δεν θα αλλάξει το γεγονός πως αυτή τη στιγμή είναι ομάδα Β’ Εθνικής.