Συνήθως οι διαιτητικές αποφάσεις που γίνονται viral είναι σκανδαλώδεις. Ένα ανύπαρκτο οφσάιντ με τον παίκτη να καλύπτεται για πολλά μέτρα, μια βουτιά που δίνεται πέναλτι χωρίς να υπάρχει η παραμικρή επαφή, ένα δολοφονικό τάκλινγκ που περνάει εντελώς ατιμώρητο.

Το πέναλτι που κέρδισε η Γιουνάιτεντ στο φινάλε του αγώνα με την Παρί μοιάζει να είναι ιστορικό. Όχι γιατί αποτελεί σκάνδαλο, αλλά γιατί μπορεί να μείνει στην ιστορία ως η φάση που άλλαξε πολλά.

Αυτό που συμβαίνει από την ώρα που τελείωσε ο αγώνας είναι τρομερό. Στην ουσία ξέσπασε μια διαμάχη, ανάμεσα στους διαιτητές και τους ποδοσφαιριστές.

ΠΑΙΚΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΔΙΑΙΤΗΤΩΝ

Οι παίκτες που σχολιάζουν στα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου συμφώνησαν όλοι. “Δεν μπορεί να είναι πέναλτι αυτό, δεν φταίει σε τίποτα ο παίκτης”. Ο Όουεν, ο Λίνεκερ, ο Χάργκριβς, ο Χοντλ, ο Τζέραρντ σε συνέντευξη Τύπου.

Άγγλοι, για πέναλτι που πήρε ο αγγλική ομάδα, έλεγαν όλοι με ένα στόμα πως δεν υπάρχει τίποτα. Ο Φέρντιναντ, μεγάλη προσωπικότητα, ήταν σχεδόν έξαλλος. “Λατρεύω το γεγονός πως δόθηκε αυτό το πέναλτι στη Γιουνάιτεντ, αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι πέναλτι, δεν φταίει ο παίκτης”.

Την ίδια σύγκλιση όμως είχαν και οι διαιτητές. “Καθαρό πέναλτι”. Το πρόβλημα είναι πως στην ουσία οι δύο πλευρές δεν σχολιάζουν το ίδιο πράγμα, την ίδια φάση.

ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ

Οι παίκτες ασχολούνται με αυτό που ξέρουν και δεν μπορούν να δεχθούν πως απαγορεύεται ο παίκτης να κάνει κάτι τόσο φυσιολογικό στα μάτια τους, πως θεωρείται “πρόθεση”. Οι διαιτητές δεν καταλαβαίνουν γιατί υπάρχουν αντιρρήσεις, είναι καθαρό πέναλτι με βάση τον κανονισμό.

Και συνήθως αυτοί που κρίνουν στην τηλεόραση, δημοσιογράφοι και παλαίμαχοι, δεν τον ξέρουν και πολύ καλά. Είχαμε τη δυνατότητα να το διαπιστώσουμε και στην Ελλάδα, για το χέρι που έγινε στο Άρης-ΑΕΚ, όταν και ακούσαμε πράγματα άσχετα με το τι λέει ο κανονισμός, όπως “η μπάλα κολλάει στο χέρι πολλή ώρα”.

Η ΟΔΗΓΙΑ ΤΗΣ UEFA ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ

Και σίγουρα η πλειοψηφία αγνοεί κάτι που έγινε πρόσφατα. Τον Ιανουάριο η UEFA ετοιμαζόταν για το VAR στα νοκ-άουτ, με ενημέρωση των ομάδων, των διαιτητών, αλλά και των ΜΜΕ που καλύπτουν το Champions League. Ο υπεύθυνος διαιτησίας, Φερνάντο Ροζέτι, έστειλε παντού το μήνυμα, αλλά φαίνεται πως δεν το έλαβαν όλοι.

“Αυστηρότεροι κανονισμοί για το χέρι” ήταν ο τίτλος και πάμε να δούμε τι είχε πει ο Ροζέτι. “Η μεγάλη πρόκληση είναι η θέση των χεριών. Όταν το χέρι είναι εντελώς εκτός σώματος, πάνω από τον ώμο, πρέπει να τιμωρείται. Αν ο αμυντικός μεγαλώνει το σώμα του για να μπλοκάρει το σουτ, δεν είναι σωστό.

Αν διεκδικεί ή παίζει την μπάλα και αυτή κάπου χτυπάει και έρχεται στο χέρι, είναι αδιάφορο. Αλλά, αν θέλει να μπλοκάρει σέντρα ή σουτ και προσπαθεί να απλώσει το σώμα του, τότε είναι χέρι, πέναλτι”.

ΠΙΟ ΠΕΝΑΛΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ

Η τελευταία φράση περιγράφει ακριβώς το πέναλτι του Κιμπεπέ. Ξεχάστε τα “γυρνάει πλάτη, δεν βλέπει, δεν φταίει”. Ο Γάλλος σηκώνεται για να μπλοκάρει το σουτ, απλώνει το πόδι του και ταυτόχρονα και τα δύο χέρια. Η περιστροφή του σώματος τον γλιτώνει από το να φαίνεται η πράξη όσο προφανής ήταν αυτή του Μανθάτη πχ, αλλά δεν τη σβήνει.

Όλοι κοίταξαν το χέρι στο οποίο βρίσκει τελικά η μπάλα. Αλλά τον Γάλλο τον καταδικάζει και το αριστερό, που σηκώνεται ψηλά να μπλοκάρει με την παλάμη. Ενστικτώδες ή όχι, αυτό ακριβώς περιγράφει ο κανονισμός ως απαγορευμένο: το ένα χέρι απλώνεται, το άλλο σηκώνεται.

Κύριοι πρώην και νυν ποδοσφαιριστές και προπονητές, αγαπητοί δημοσιογράφοι και φίλαθλοι, αυτό απαγορεύεται. Κι αν στην Premier League ή αλλού αυτή η οδηγία δεν είναι απολύτως σαφής, στο Champions League είναι.

ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ Η ΑΡΓΗ ΚΙΝΗΣΗ

Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έγιναν όλα καλά στο Παρίσι. Αν το VAR πρόκειται να καλυτερεύσει τα πράγματα, θα πρέπει να χρησιμοποιείται σωστά. Είναι έγκλημα η αργή κίνηση.

H FIFA στο Μουντιάλ ήταν σαφής. Σε αργή κίνηση η φάση μόνο όταν ο στόχος είναι να διαπιστωθεί ένα συμβάν: πέρασε ή δεν πέρασε, βρήκε ή βρήκε, έγινε μέσα ή έξω από την περιοχή. Εκεί ναι, μπρος-πίσω η φάση, να δούμε τι έγινε.

ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΣΕ SLOW-MOTION

Όταν όμως ο διαιτητής καλείται να τιμωρήσει ή να αφήσει αυτό που συνέβη, η αργή κίνηση δεν χρειάζεται. Το ποδόσφαιρο δεν παίζεται σε slow-motion. Ο διαιτητής μετά θα πρέπει να βλέπει όσα ριπλέι θέλει, από όσες κάμερες επιθυμεί, αλλά στην κανονική ταχύτητα.

Στο πολύ αργό, όλα τα χέρια φαίνονται ηθελημένα, όλες οι επαφές ύποπτες. Δεν μπορεί από τη μία να ζητάμε από τους παίκτες να κόψουν χέρια, τραβήγματα, κτλ, και από την άλλη να τους εξετάζουμε σαν να βλέπουμε κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης σε τρομοκρατικό χτύπημα.

ΤΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗ SUPER LEAGUE

Η αργή κίνηση την ώρα της απόφασης βάζει τον διαιτητή στο απόσπασμα. Ξέρει πως όλοι βλέπουν τη φάση, του γίνεται σχεδόν αδύνατο να πει “το βλέπω το τράβηγμα, αλλά το θεωρώ στιγμιαίο, πάμε παρακάτω”. Αν το δει στην κανονική ροή, μπορεί να αφήσει τράβηγμα, μικρή επαφή στα πόδια, ακόμα και χέρι.

Στο super-slow, κάθε φάση φαίνεται παράβαση, όπως και κάθε τερματοφύλακας φαίνεται να φταίει που τρώει το γκολ. Τρομάζω στην ιδέα του τι θα ζήσουμε στην Super League, ειδικά αν σκεφτεί κανείς την εγχώρια ποιότητα της τηλεοπτικής κάλυψης.

ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ

Το θέμα είναι πως το VAR ήρθε για να μείνει. Αρχή είναι ακόμα, σίγουρα θα βρεθεί ένας πάγιος τρόπος για να χρησιμοποιείται ομοιόμορφα παντού. Το ζήτημα είναι αυτό που θέσαμε στην αρχή. Από τη στιγμή που πλέον όλες οι φάσεις μπορούν να μπουν στο μικροσκόπιο, είναι η ώρα να προσαρμοστούν οι κανονισμοί.

Το συμπέρασμα της διαμάχης παικτών-διαιτητών για τη φάση του Κιμπεπέ ήταν πως “είναι πέναλτι, αλλά μήπως δεν θα έπρεπε να είναι πέναλτι;”. Οι παίκτες λένε πως πρώην ποδοσφαιριστές θα πρέπει να είναι δίπλα στους διαιτητές στο δωμάτιο, αλλά αυτό είναι ανούσιο.

Δεν χρειάζεται η άποψή τους στο σφύριγμα, αλλά όταν φτιάχνονται οι κανονισμοί. Με τους υπάρχοντες κανονισμούς και οι ίδιοι θα έλεγαν πέναλτι, αν τους ήξεραν φυσικά. Το θέμα είναι το τι πρέπει να λέει ο κανονισμός. Όσον αφορά το χέρι, έρχονται αλλαγές, έχει τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε τι θα λένε.

Έχω την αίσθηση πως θα γίνουν απολύτως σαφείς και αυστηροί για φάσεις σαν του Κιμπεπέ. Τόσο που όχι μόνο θα δίνονται πέναλτι, αλλά θα είναι ελάχιστοι πλέον αυτοί που θα λένε “δεν είναι”. Κι όπως πάντα, εκείνοι που τελικά θα αλλάξουν θα είναι οι παίκτες.

ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ

Οι αλλαγές πάντα επηρεάζουν τους αμυνόμενους, γιατί το ποδόσφαιρο δεν είναι μπάσκετ: εκεί αλλάζουν και το τι μπορείς να κάνεις όταν έχεις την μπάλα (λολ), στο ποδόσφαιρο πάντα αλλάζει αυτό που επιτρέπεται να κάνεις όταν αμύνεσαι και κυρίως το πόσο τιμωρείσαι γι’αυτό.

Η αλλαγή στην πάσα στον τερματοφύλακα ανάγκασε τους αμυντικούς και τους γκολκίπερ να μάθουν μπάλα. Η αυστηρότητα στα τραβήγματα και στα μαρκαρίσματα από πίσω βελτίωσε την τακτική τοποθέτηση και το μυαλό των αμυντικών, που δεν μπορούσαν πια να βασίζονται στο "θα προλάβω μετά, θα κάνω φάουλ, κτλ”.

Το VAR θα ελαχιστοποιήσει τραβήγματα και χέρια. Όσοι παίζουν τώρα ίσως δεν καταφέρουν να προσαρμοστούν, αλλά αυτοί που θα έρθουν τα επόμενα χρόνια θα ξέρουν από μικροί πως “αυτό δεν γίνεται”.

ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ

Ίσως βρεθούν και προπονητές να τους το εξηγήσουν απλά. “Το σουτ εκτός περιοχής που τρέχεις να μπλοκάρεις έχει 5%-10% πιθανότητες να γίνει γκολ, η σέντρα από το πλάι έχει ακόμα λιγότερες. Αξίζει να βάλεις τα χέρια σου για να αποτρέψεις το 5% και να δώσεις έτσι 75% στο αντίπαλο να σκοράρει;”

Δεν αξίζει, κράτα τα χέρια σου διπλωμένα στον κορμό σου. Τόσο απλά, έρμε Κιμπεπέ.