Σκληρό, αλλά όχι άδικο για την ΑΕΚ
Το 2-3 στο τέλος είναι σκληρό για την ΑΕΚ, αλλά όχι άδικο. Η πρώτη φετινή ήττα του Χιμένεθ ήρθε την πρώτη φορά που η ΑΕΚ έμεινε πίσω στο σκορ. Ο Θέμης Καίσαρης σχολιάζει την ήττα της απ'τον Παναθηναϊκό και τον αδικημένο Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο.
Η ΑΕΚ πιάστηκε αδιάβαστη. Είχε δύο εβδομάδες να μελετήσει το ντέρμπι των αιωνίων για να δει τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του Παναθηναϊκού.
Ο Μπεργκ σημείο αναφοράς να παίζει πιο χαμηλά στο γήπεδο απ’τον Κλωναρίδη και να υποδέχεται την μπάλα, ο Βίκτωρας να κινείται διαρκώς γύρω του χωρίς μπάλα, ο Βιγιαφάνιες να έρχεται κεντρικά για να κάνει τον play-maker.
Προφανώς και στην Ένωση τα είδαν όλα αυτά. Αλλά δεν έκαναν κάτι στο γήπεδο για να τα αντιμετωπίσουν, για να δείξουν έστω πως προσπάθησαν να εμποδίσουν το σχέδιο του Παναθηναϊκού. Το ανάθεμα μπορεί εύκολα να πάει στους παίκτες στο τέλος των φάσεων, αλλά στην ουσία απέτυχαν όλοι.
ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΧΑΙΤΗΣΗ
Στο πρώτο γκολ μετά το πλάγιο ο Βιγιαφάνιες έχει την μπάλα και παρότι έχει δύο παίκτες μπροστά του κανείς δεν τον εμποδίζει να πασάρει κάθετα στον Μπεργκ, που ξεκινάει να κόβει 20 μέτρα έξω απ’την περιοχή.
Στο δεύτερο γκολ ο Βιγιαφάνιες έχει όλο το χρόνο να πασάρει στον Εμποκού, που τον κρατάει onside ο Ντίντακ.
Ας αφήσουμε τα γκολ. Στο 42’ έξι παίκτες της ΑΕΚ είναι πίσω απ’την μπάλα, οργανωμένοι, στις θέσεις τους και ο Βιγιαφάνιες παίζει το 1-2 με τον Κλωναρίδη και βγαίνει φάτσα με τον Μπάρκα λες και κάνουν προπόνηση με κώνους.
Η ΑΕΚ είχε ξανά τη “σφιχτή” της ενδεκάδα, ξανά την τριάδα Σιμόες-Γιόχανσον-Αϊντάρεβιτς στο κέντρο, αλλά σωστή αμυντική λειτουργία δεν σου εξασφαλίζουν ούτε οι διατάξεις, ούτε καν τα πρόσωπα. Χρειάζεσαι σωστή συμπεριφορά απ'ολους, πίεση στη μπάλα και “δουλειά” στους παίκτες που κινούνται χωρίς αυτήν. Η Ένωση δεν είχε τίποτα ούτε στη μεσαία γραμμή, ούτε στην τετράδα της άμυνας και το σκορ στο ημίχρονο θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο απ’το 0-2.
ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΜΕ "ΡΟΝΤΕΟ"
Κι αφού το αρχικό πλάνο του Χιμένεθ απέτυχε παταγωδώς, ο Ισπανός τεχνικός δεν είχε άλλη λύση απ’το να πάει σε ροντέο. Ο (αδικημένος που δεν ξεκίνησε) Χριστοδουλόπουλος στη θέση του “αόρατου” Πατίτο και ο Πέκχαρτ στη θέση του Αϊντάτεβιτς για να πάει η ΑΕΚ σε 4-2-3-1. Ο Χιμένεθ έστειλε μήνυμα αντεπίθεσης στην ομάδα του και στον κόσμου στις κερκίδες του “Σπύρος Λούης”, χωρίς βέβαια η εικόνα της ΑΕΚ να αλλάξει δραματικά.
Ο Παναθηναϊκός της άφησε την μπάλα και τράβηξε λίγο το πόδι απ’το γκάζι. “Σταματήσαμε να παίζουμε στο δεύτερο ημίχρονο” ήταν η ατάκα του Ουζουνίδη μετά το τέλος του αγώνα. Η Ένωση προσπάθησε να ξυπνήσει τον κόσμο με τα μακρινά σουτ του Χριστοδουλόπουλου και του Αραούχο, αλλά στην ουσία ευκαιρία δεν βρήκε ποτέ. Το 1-2 ήρθε από ένα τυχερό πέναλτι, που περισσότερο πρέπει να θεωρείται “δώρο” του διαιτητή ή freak στιγμή του αντιπάλου, παρά κεφαλαιοποίηση των προσπαθειών της ΑΕΚ.
Με τον Μπακασέτα στο γήπεδο ο Χιμένεθ το έκανε εντελώς ροντέο, φέρνοντας τον Μάνταλο στο πλευρό του Γιόχανσον σε ένα εντελώς ανοιχτό και επιθετικό σχήμα. Η αφέλεια του Παναθηναϊκού τον έφερε να δεχθεί γκολ σε αντεπίθεση σε ντέρμπι εκτός έδρας ενώ είχε το προβάδισμα. Η φάση του 2-2 δεν θα πρέπει να κάνει τους φίλους της ΑΕΚ να πουν “κοίτα τι μπορούσαμε να κάνουμε στο 1ο ημίχρονο και δεν το κάναμε”. Η φάση στην αντεπίθεση είναι κάτι που η ΑΕΚ κάνει διαρκώς επί Χιμένεθ, αλλά ταυτόχρονα η Ένωση δυσκολεύεται στο να παράξει τέτοιες φάσεις ως αφεντικό των αγώνων.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ
Κατανοώ πως το φινάλε του αγώνα ήταν σκληρό για τον κόσμο των κιτρινόμαυρων. Σκληρό ναι, άδικο όχι. Υποθέτω πως πολλοί θα πουν “ένα ημίχρονο ο Παναθηναϊκός, ένα η ΑΕΚ, δίκαιο θα ήταν το 2-2, άδικο το 2-3”. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Στο δικό του ημίχρονο ο Παναθηναϊκός πέτυχε δύο γκολ με καθαρές ευκαιρίες και είχε άλλες δύο εξίσου καθαρές με Μπεργκ και Βιγιαφάνιες. Στο δικό της ημίχρονο η ΑΕΚ έχει μακρινά σουτ, ένα freak πέναλτι και μια αντεπίθεση με πάρα πολύ δύσκολο τελείωμα.
Συνολικά η ομάδα του Ουζουνίδη εκτέλεσε πολύ καλύτερα το σχέδιό της, ασχέτως αν δείχνει χαρακτήρα η συμπεριφορά της Ένωσης στο δεύτερο ημίχρονο.
ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΣΚΟΡ
Η ήττα της ΑΕΚ της δείχνει έναν ωραίο καθρέφτη για τη συνέχεια. Η πρώτη ήττα με τον Χιμενέθ στον πάγκο ήρθε μετά από ένα αήττητο σερί 13 αγώνων σε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Τι σύμπτωση, ήρθε σε ματς που η ΑΕΚ έμεινε πίσω στο σκορ για πρώτη φορά με τον Ισπανό στον πάγκο. Ποτέ δεν είχε κυνηγήσει σκορ η Ένωση σ’αυτά τα 13 ματς, πάντα σκόραρε πρώτη.
Το χαμένο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό είναι η τέταρτη φορά φέτος στη Superleague που η ΑΕΚ βάζει δύο γκολ σε ένα ματς και δεν παίρνει τους τρεις βαθμούς. Μπροστά 2-0 με τον Ατρόμητο στο “Σπύρος Λούης”, τελικό 2-2. Δύο ήττες με 2-3 στην Τρίπολη με τον Αστέρα και στο Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό. Ένας βαθμός σε τέσσερα ματς με οκτώ γκολ ενεργητικό κάτι λέει.
Όπως επίσης κάτι λέει το γεγονός πως η ΑΕΚ μετράει πλέον τρία ματς στα οποία ήταν 2-2 και έφαγε γκολ μετά το 80’. Στο 80’ ο Τσουκαλάς το 3-2 στην Τρίπολη, στο 82’ ο Μάκος στο Αγρίνιο, στο 89’ ο Μπεργκ απόψε. Μια, δύο, τρεις, σημαίνει πως δεν είναι σωστό να τα βάλει κανείς μόνο με έναν. Ούτε μόνο ο Μοράις, ούτε μόνο ο Χιμένεθ, ούτε μόνο ο Μπάρκας ή όποιος άλλος.
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΩΡΑ
Η ΑΕΚ έχει προπονητή που την έχει συμμαζέψει ξεκάθαρα μετά το χάος Κετσπάγια-Μοράις, έχει ρόστερ που βελτιώθηκε στη χειμερινή μεταγραφική περιόδο, αλλά δεν παύει να είναι ομάδα που μέχρι τον Ιανουάριο ήταν στην ουσία αδούλευτη. Κάποια στιγμή θα έβγαινε στην επιφάνεια, κάποια στιγμή θα είχε αντίπαλο να της βάλει περισσότερα απ’αυτά που της έβαλαν Ηρακλής-Πανιώνιος, κάποια στιγμή θα αναγκαζόταν σε παιχνίδι που δεν τη βολεύει.
Καλύτερα τώρα, παρά στους ημιτελικούς του Κυπέλλου ή στους αγώνες των play-off. Στο φινάλε, θα ήταν και κάπως οξύμωρο να είναι η ΑΕΚ πάνω απ’τον Παναθηναϊκό τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος της κανονικής περιόδου της Superleague. Όταν ο αντίπαλος σέντερ φορ εκτελεί δύο φορές ανενόχλητος σχεδόν σε κενή εστία, δεν μπορείς να μιλάς για άδικο αποτέλεσμα.
ΥΓ. Ο Χριστόδουλόπουλος δεν ξεκίνησε ούτε με τον Ολυμπιακό, ούτε με τον ΠΑΟΚ, ούτε τώρα με τον Παναθηναϊκό. Δεν γκρινιάζει, πάντα μπαίνει και προσπαθεί, ενώ δείχνει και τρομερή ωριμότητα στις τοποθετήσεις του, χωρίς να έχει εκφράσει ποτέ δυσαρέσκεια στα παιχνίδια που παίζει.
Στα 30 του ο Λάζαρος δεν έχει περιθώρια να γίνει καλύτερος παίκτης, αλλά είναι εμφανώς βελτιωμένος ως επαγγελματίας και ως ποδοσφαιριστής στο μυαλό, όχι στα πόδια. Δικαιούται μεγαλύτερης εμπιστοσύνης από εδώ και πέρα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
