Στο μυαλό του Μαρτίνς

Α, ναι. Το έρμο το ροτέισον. Όταν γίνεται εκτεταμένα είναι το νέο φρούτο που φταίει για το αποτέλεσμα, γιατί “τι θα πει ροτέισον, οι καλύτεροι πρέπει να παίζουν, σιγά την κούραση, παλιά δηλαδή πως έπαιζαν οι ίδιοι όλη τη χρονιά, άσε με τώρα”.

Όταν δεν γίνεται καθόλου είναι “έγκλημα χωρίς λογική, πως θα παίξουν τα παιδιά με τέτοια κούραση, τι τους έχουμε τους παικταράδες στον πάγκο άμα είναι να βάζει τους ίδιους”.

ΝΟ1 ΘΕΜΑ ΤΟ ΡΟΤΕΪΣΟΝ

Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε πως η ενδεκάδα του Ολυμπιακoύ στο “Σπύρος Λούης” θα είναι ίδια με εκείνη απέναντι στην Τότεναμ, ήταν δεδομένο πως ο Μαρτίνς θα έπρεπε να δώσει απαντήσεις γι’ αυτό, σε περίπτωση που δεν έκανε διπλό. Όπερ κι έγενετο, το Νο1 της συζήτησης μετά τη λήξη του αγώνα σε άρθρα, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και σόσιαλ ήταν αυτό: “μα έβαλε την ίδια ενδεκάδα”.

ΝΑ ΑΦΗΝΕ ΕΞΩ ΤΟΝ ΒΑΛΜΠΟΥΕΝΑ Ή ΤΟΝ ΠΟΝΤΕΝΣΕ;

Όπως συνήθως, υπάρχει μια υπερβολή. Ναι, δεν ήταν και ο,τι πιο αναμενόμενο να επιλεγούν οι ίδιοι 11. Από την άλλη, ποιος περίμενε εκτεταμένο ροτέισον και, το κυριότερο, ποιος θα το επιθυμούσε;

Υπάρχει κανείς πχ που θα άφηνε έξω τον Βαλμπουενά, ο οποίος είναι ο καλύτερος του Ολυμπιακού αυτήν την εποχή; Δεν νομίζω, αλλά έλα που ο Γάλλος θα ήταν ο πρώτος “ύποπτος” για πάγκο, αφού σε πέντε μέρες γίνεται 35.

Ούτε υπάρχει κανείς που θα ήθελε έξω τον Ποντένσε, ο οποίος τα έδωσε όλα με την Τότεναμ ή να χαλάσει το σχήμα και να πάει ο Ολυμπιακός με έναν επιθετικογενή λιγότερο και 4-3-3 με τον Καμαρά στο κέντρο.

ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Λίγες θα ήταν οι πιθανές αλλαγές, Ίσως να βλέπαμε τον Αραμπί στη θέση του Γκερέρο στην επίθεση, άντε και κανέναν Κούτρη στη θέση του Τσιμίκα, που αγκομαχούσε στο φινάλε με την Τότεναμ. Όχι τίποτα τρομερό, δεν θα άλλαζαν και πολλά στο αν θα είχε δυνάμεις ο Ολυμπιακός.

Δεν περιμέναμε πχ αλλαγή στο κέντρο, ούτε στις θέσεις πίσω από τον φορ. “Δεν ρισκάρει ο Μαρτίνς, δεν θα παρατάξει ενδεκάδα με πολλές αλλαγές”, έγραφε στο ρεπορτάζ της Παρασκευής ο Βερβελές.

Τα ίδια και στο ρεπορτάζ το βράδυ του Σαββάτου. Ο Βερβελές γράφει για δοκιμή με Γκερέρο βασικό(άρα πάμε για 11 ίδιους) και ταυτόχρονα εξηγεί και το σκεπτικό του Μαρτίνς όπως του προκύπτει από το ρεπορτάζ: “Ακόμη και στο θέμα διαχείρισης δυνάμεων, ο προπονητής μετρά το γεγονός ότι το επόμενο ματς είναι το Σάββατο με τη Λαμία στο Καραϊσκάκη. Δεν υπάρχει μεσοβδόμαδα υποχρέωση, κάτι που τον κάνει να σκέφτεται διαφορετικά”.

Φαινόταν πως ο Πορτογάλος θα πάει σε μία ή καμία αλλαγή. Αυτό ήταν το δίλημμα και ο Μαρτίνς πήγε με το “καμία”.

Ο ΜΑΡΤΙΝΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ

Γιατί; Εκτιμώ πως ο Πορτογάλος ήθελε να στείλει στους παίκτες το μήνυμα της αναγκαιότητας για νίκη. Ίδια ενδεκάδα με την Τότεναμ, γιατί το να παίξουν οι καλύτεροι είναι πιο σημαντικό από το να παίξουν 1-2 με πιο φρέσκα πόδια.

Ο Μαρτίνς ήξερε τη σημασία του αγώνα και ταυτόχρονα είχε αντιληφθεί το κλίμα που ήθελε τον Ολυμπιακό να περνάει με παρέλαση από το ΟΑΚΑ απέναντι σε έναν διαλυμένο Παναθηναϊκό.

Δεν έκανε καμία αλλαγή στην ενδεκάδα ακριβώς για να στείλει το μήνυμα πως το ματς δεν θα είναι εύκολο και πως για να κερδηθεί, πρέπει ξανά να παίξουν οι καλύτεροι, αυτοί που έκαναν το σπουδαίο ματς απέναντι στην Τότεναμ. Κι ήθελε να ανταμείψει τον Γκερέρο για τα τρεξίματα στο δύσκολο ματς της Τετάρτης, γι’αυτό και τον διατήρησε βασικό.

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Η ίδια ενδεκάδα, το μη ροτέισον μπορεί να κόστισαν τελικά στον Ολυμπιακό, αλλά δεν είναι ανεξήγητα, ούτε αποκλειστικά υπεύθυνα για το τελικό 1-1. Αν κάποιος θέλει να κάνει ερωτήσεις στον Μαρτίνς, αυτές δεν νομίζω πως πρέπει να αφορούν την ενδεκάδα, αλλά τη διαχείριση του ματς.

ΤΟ ΠΕΡΣΙΝΟ 1-1 ΜΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΓΗΠΕΔΟ

Το 1-1 με τον Παναθηναϊκό θυμίζει σε πολλά το περσινό εκτός έδρας με την ΑΕΚ. Πέρυσι ήταν αρχές Οκτωβρίου, ενώ και στις δύο περιπτώσεις ήταν το πρώτο εκτός έδρας ντέρμπι της σεζόν.

Και στα δύο ματς, ο Ολυμπιακός βρήκε προβάδισμα χωρίς να έχει απειλήσει πολύ, από ατομική ενέργεια: πέρυσι με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου ο Φορτούνης ζωγράφισε το 0-1, φέτος μια απλή σέντρα του Τσιμίκα έγινε γκολ από το άψογο κατέβασμα και την χειρουργική εκτέλεση του Γκερέρο.

Και στα δύο ματς, το προβάδισμα το ακολούθησε μια παθητικότητα που έφερε την ισοφάριση και το τελικό 1-1. Πέρυσι ο Ολυμπιακός μετά το γκολ του Φορτούνη άφησε την μπάλα στην ΑΕΚ και γύρισε αρκετά πίσω στο γήπεδο: η πολύ κακή τότε Ένωση εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, γέμισε με αμέτρητες σέντρες, μια απ’αυτές έφερε το 1-1 στο 90’.

Η χαμένη φάση του Φετφατζίδη στις καθυστερήσεις μάζεψε όλο το ανάθεμα, αλλά η παθητικότητα του Ολυμπιακού ήταν η κύρια αιτία της ισοφάρισης.

ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΚΟΛ

Με παρόμοιο τρόπο, οι ερυθρόλευκοι δεν κατάφεραν ποτέ να διαχειριστούν σωστά το γκολ του Γκερέρο. Δεν κράτησαν την μπάλα, για να τρέξουν μια ομάδα που δεν έχει ψυχολογία. Δεν πίεσαν ψηλά, για να προκαλέσουν ξανά τα λάθη που έκανε ο Παναθηναϊκός με τον ΟΦΗ και τον Άρη. Δεν έτρεξαν στην αντεπίθεση, για να εκμεταλλευτούν τους χώρους που άφησε η αναγκαιότητα των γηπεδούχων να βγουν μπροστά και να ψάξουν την ισοφάριση.

ΠΑΘΗΤΙΚΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΑΠΕΙΛΕΙ

Ο Ολυμπιακός ήταν παθητικός, όπως είπε κι ο Μαρτίνς δεν δρούσε, μόνο αντιδρούσε σε ο,τι συνέβαινε, σχεδόν μονίμως σε δεύτερο χρόνο. Δεν ήταν καλός ούτε στο πρώτο ημίχρονο, τον προβλημάτισαν οι δύο τετράδες άμυνας και η μαχητικότητα του Παναθηναϊκού.

Όμως, ακόμα κι έτσι, πήρε το προβάδισμα και θα έπρεπε να το διαχειριστεί καλύτερα. Ο Ολυμπιακός σχεδόν σταμάτησε να παίζει, να αναπτύσσεται, να απειλεί.

Οι ερυθρόλευκοι έκαναν μόνο πέντε τελικές, ενώ μετά το 0-1 σούταραν μόνο μια φορά, στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου. Τι σύμπτωση, με την ΑΕΚ πέρυσι στο ίδιο γήπεδο είχαν πάλι λίγες τελικές, μόνο έξι.

Ο ΚΑΜΑΡΑ ΚΙ Ο ΑΡΑΜΠΙ ΠΟΥ ΑΡΓΗΣΕ

Ο Μαρτίνς είδε τα προβλήματα και αποφάσισε να παίξει με τον χρόνο,να προσπαθήσει δηλαδή να πάρει το ματς στο 0-1. Είδαμε έτσι το οξύμωρο, ο Καμαρά να μην μπαίνει ποτέ απέναντι στην Τότεναμ, αλλά να μπαίνει απέναντι στον Παναθηναϊκό, γιατί τον φόβισε ο Περέα.

Το σίγουρο είναι πως στην κορυφή της επίθεσης ο κουρασμένος Γκερέρο θα μπορούσε να έχει βγει πιο γρήγορα για να μπει ο Αραμπί. Ο Μαροκινός θα μπορούσε να φοβίσει τον Παναθηναϊκό, να κρατήσει μπάλα για να κερδίσει κατοχές και να στείλει το μήνυμα στους υπόλοιπους ερυθρόλευκους πως η ομάδα ψάχνει το 2ο γκολ για να καθαρίσει το ντέρμπι.

ΣΚΛΗΡΟΣ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Ελάχιστα πράγματα πήγαν καλά. Σίγουρα φάνηκε η κούραση όπως κι η διαφορά στην ψυχολογία σε σχέση με τον Παναθηναϊκό. Οι γηπεδούχοι ήταν πληγωμένοι, αλλά δούλεψαν μια εβδομάδα για να παρουσιαστούν έστω ανταγωνιστικοί, για να αφήσουν πίσω την τεσσάρα στην Θεσσαλονίκη και να αποτρέψουν άλλη μία. Ακόμα και τις 2-3 έξτρα κλωτσιές, ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που ήταν διατεθειμένος να τις δώσει, όχι ο Ολυμπιακός.

Οι ερυθρόλευκοι ήταν κουρασμένοι και μάλλον περίμεναν πως θα αντιδράσουν καλύτερα στην ορμή του Παναθηναϊκού στο 2ο ημίχρονο.

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΙΕΣ

Το τελικό αποτέλεσμα μας αναγκάζει να πούμε ξανά το ίδιο: ο Μαρτίνς κάνει εξαιρετική δουλειά στον Ολυμπιακό, που τη σκιάζουν κάποια αποτελέσματα σε ντέρμπι. Κάποιες φορές λόγω ατυχίας (ΠΑΟΚ μέσα πέρυσι), κάποιες φορές λόγω προσέγγισης (ΠΑΟΚ έξω πέρυσι), κάποιες φορές λόγω διαχείρισης (ΑΕΚ έξω πέρυσι και το χθεσινό).

Εκτιμώ πως ξανά η δουλειά του είναι αυτή που θα πρέπει να είναι το πρώτο κριτήριο και θα είναι εγκληματικό να μείνουν σύννεφα πάνω από αυτήν για το χθεσινό 1-1.

ΤΟ ΡΟΣΤΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΝΤΕΡΜΠΙ ΠΟΥ ΘΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Στην πορεία της σεζόν το ρόστερ θα μεγαλώσει, πάντα αυτό συμβαίνει και θα δούμε τον Ολυμπιακό να πηγαίνει σε μεγάλα ματς και με διαφορετικές επιλογές απ’ αυτήν την “στάνταρ” ενδεκάδα που έχουμε δει μέχρι τώρα. Τέτοια εποχή πέρυσι, ο Γκιλιέρμε ήταν αυτός που δεν έπαιζε σχεδόν ποτέ και πλέον είναι αναντικατάστατος. Δεν αποκλείεται το ίδιο να γίνει με Μπενζιά και Αραμπί.

Μέχρι τότε, ας θυμηθούμε πως φέτος το πρωτάθλημα θα βγει από τα play-offs, δηλαδή από μαζεμένα ντέρμπι την άνοιξη. Τότε είναι που η εικόνα σε αυτά, η διαχείριση και η αποτελεσματικότητα θα κρίνουν τα πάντα, όχι τώρα.