Τα σαγόνια του καρχαρία κι η σφυρίχτρα του Άγγλου
Το παράσημο στον Ολυμπιακό, που προκρίθηκε γιατί νίκησε τα προβλήματά του. Το χειροκρότημα στον ΠΑΟΚ, γιατί έμεινε στο κόλπο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο κι ανάγκασε τον διαιτητή να δείξει τι σκεφτόταν. Ο Θέμης Καίσαρης σχολιάζει τις μεγάλες ευρωπαϊκές μάχες.
Ο Ολυμπιακός είχε απέναντί του κατώτερο αντίπαλο, ο ΠΑΟΚ είχε τον Άγιαξ. Ο Ολυμπιακός είχε την έδρα και το 1-0 από τον πρώτο αγώνα, ο ΠΑΟΚ έπρεπε να παίξει εκτός έδρας με την πλάτη στον τοίχο μετά το 2-2 του πρώτου αγώνα.
Στο τέλος της βραδιάς ο Ολυμπιακός σφράγισε το εισιτήριο για τα play-off του Champions League, ενώ ο ΠΑΟΚ βρέθηκε ξανά σε αυτά του Europa, τα ξενέρωτα. Και οι δύο ομάδες τα έδωσαν όλα, έκαναν πολύ διαφορετικά παιχνίδια και στο τέλος δικαιούνται χειροκρότημα για πολύ διαφορετικούς λόγους.
Οι ερυθρόλευκοι γιατί πέρασαν παρά τα προβλήματα, οι πρωταθλητές γιατί αποκλείστηκαν δίνοντας μια μάχη που λίγοι μπορούσαν να φανταστούν.
ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ
Στο Φάληρο ο Ολυμπιακός ήταν δεδομένο πως θα αντιμετωπίσει προβλήματα. Η Μπασακσεχίρ ξέραμε πως ήταν καλύτερη εκτός έδρας κι έγινε ακόμα πιο επικίνδυνη με την αρχική της διάταξη. Άφησε το 4-4-2 με δύο βαριά κορμιά στην επίθεση, έστειλε τον Ρομπίνιο κοντά στον Κριβελί κι έδωσε στον Ελία την αριστερή πλευρά.
Ομάδα χωρίς συνοχή, φανέλα ή χαρακτήρα, αλλά με ατομική ποιότητα και αλεγρία που μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά στην έδρα σου. Το μόνο που χρειαζόταν για να γίνει ροντέο το ματς ήταν ένα γκολ της Μπασάκ, για το 0-1 ή και το 1-1.
ΜΕ ΗΡΩΑ ΤΟΝ ΣΑ
Εκεί ο Ολυμπιακός είχε τον Σα. Ο Πορτογάλος στην Πόλη έπιασε πέναλτι και κράτησε το 1-0 για τον Ολυμπιακό, αλλά η πραγματικά μεγάλη του συνεισφορά ήρθε στη ρεβάνς. Αυτά που έσωσε ο Σα στο Φάληρο ήταν πολύ πιο σημαντικά από το πέναλτι της προηγούμενης εβδομάδας.
Ένα γκολ θα είχε τους Τούρκους μέσα στο κόλπο μέχρι το τέλος, θα πάγωνε το γήπεδο, θα έφερνε ακόμα μεγαλύτερο άγχος στη βραδιά. Όπως στο παρελθόν ο Νικοπολίδης, ο Κάρολ, ο Ρομπέρτο, έτσι κι ο Σα έβαλε το δικό του όνομα στους πρωταγωνιστές μεγάλων ευρωπαϊκών βραδιών.
ΞΑΝΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Αν ο ξεκάθαρος MVP των 180 λεπτών είναι ο τερματοφύλακας, τότε μάλλον αρκετά πράγματα δεν έχουν λειτουργήσει όπως θα έπρεπε. Ο Ολυμπιακός είχε ξανά θέματα στην ανάπτυξη όταν πιέστηκε το δίδυμο των Μπουχαλάκη-Γκιλιέρμε, ήταν ξανά πολύ δυσκοίλιος στην δημιουργία/απειλή γιατί δεν παίρνει πολλά από Ποντένσε-Γκερέρο.
Εκεί έρχεται και το παράσημο για τον Μαρτίνς και την ομάδα του. Η ψυχρή ματιά έλεγε πως θα ήταν σχεδόν αδύνατο για τον Ολυμπιακό να μην έχει αυτά τα θέματα σ’αυτά τα προκριματικά.
Θα ήταν παράλογο από τον οποιονδήποτε να περιμένει αψεγάδιαστους τους ερυθρόλευκους σ’αυτά τα παιχνίδια: από τη μία δεν υπήρξε ο χρόνος για να αντιμετωπιστεί η απουσία του Φουρτούνη, από την άλλη το πλάνο ομοιογένειας του Μαρτίνς σήμαινε πως ο Ολυμπιακός δεν θα έπαιρνε πράγματα από νεοφερμένους όπως ο Αραμπί ή ο Σουντανί.
Το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό ήταν να προκριθεί παρά τα άλυτα ζητήματά του και η ομάδα του Μαρτίνς κατάφερε αυτό ακριβώς. Αυτό είναι το παράσημό της: η δική της υπέρβαση δεν είναι ο ανώτερος αντίπαλος, δεν είναι η ανατροπή κάποιου σκορ, αλλά το εισιτήριο που πήρε στο τέλος, παρότι στο χορτάρι βγήκαν όλα τα ζητήματα.
ΔΕΝ ΤΑ ΕΛΥΣΕ, ΤΑ ΝΙΚΗΣΕ
Ο Ολυμπιακός δεν προκρίθηκε επειδή τα έλυσε, αλλά επειδή τα νίκησε. Δεν τον έλυσε τον Γόρδιο δεσμό, τον έκοψε. Με τη ρέντα του Σα, με τις ασταμάτητες επεμβάσεις της τελευταίας στιγμής από τον Τσιμίκα, με τον όγκο του Σεμέδο που ήταν όρθιος στην Πόλη κι έβαλε τους Τούρκους στα δίχτυα στο Φάληρο, με τα χτυπήματα του Βαλμπουενά, με το θράσος και την καθετότητα του Ραντζέλοβιτς, που έδειξε γιατί ο Μαρτίνς τον είχε εμπιστευτεί και στον πρώτο αγώνα με την Πλζεν στην Τσεχία.
Με τον χαρακτήρα και την πίστη, με ένα μέγεθος μεγαλύτερο των Τούρκων, με ένα know-how που μπορεί να απογοητεύει τον κόσμο στα ανοιξιάτικα νοκ-άουτ, αλλά έχει βρει την άκρη σε αυτά των προκριματικών.
ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΟ
Η αλήθεια είναι πως μετά την πρόκριση του Ολυμπιακού είχα σχεδιάσει να γράψω για τη μεγάλη ευκαιρία που έχει να αποκλείσει την Πόρτο, που είναι κάκιστη και με πολύ σοβαρά αγωνιστικά προβλήματα, αλλά η Κράσνονταρ είχε άλλα σχέδια και πρόλαβε να τα εκμεταλλευτεί εκείνη.
Πιστέψτε με, θα ήταν πολύ πιο βατός αντίπαλος η τωρινή Πόρτο, αλλά δεν έχει νόημα να συζητάμε πια αυτό το σενάριο. Έρχεται η Κράσνονταρ και το σύνθημα για τον Ολυμπιακό είναι το ίδιο: πρόκριση παρά τα προβλήματα, γιατί και πάλι δεν υπάρχει πολύς χρόνος για θεαματικές βελτιώσεις.
ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΒΗΜΑΤΑ
Την ίδια ώρα που στο "Καραϊσκάκης" ξεκινούσε το γλέντι μπροστά στο πέταλο, οι παίκτες του ΠΑΟΚ ξεσπούσαν στον διαιτητή μετά το σφύριγμα της λήξης στο Άμστερνταμ. Το πόσο δίκιο είχαν είναι στη διακριτιτική ευχέρεια του καθενός.
Για μένα η εικόνα των διαμαρτυριών δεν είναι μόνο σκηνικό ξεσπάσματος και νεύρων: είναι εικόνα που δείχνει πως στην Ολλανδία ο ΠΑΟΚ έκανε πολλά βήματα προς τα εμπρός.
ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΡΕΒΑΝΣ
Στην Τούμπα έφερε 2-2, αλλά το χειρότερο για τον Δικέφαλο δεν ήταν το σκορ: το μεγάλο πρόβλημα ήταν πως δεν είχε ένταση για μεγάλη διάρκεια και πως δεν μπόρεσε να απειλήσει σχεδόν καθόλου στην κόντρα, όταν έπεσε πίσω από την μπάλα σε όλο το δεύτερο ημίχρονο.
Προβλήματα που έλεγαν πως το έργο στο Άμστερνταμ θα ήταν πολύ δύσκολο. Κι όμως: ο ΠΑΟΚ κατάφερε και να έχει ένταση και να είναι ανταγωνιστικός, φάνηκε από τα πρώτα λεπτά πως μπορεί να απειλήσει στην κόντρα και τελικά έμεινε μέσα στην πρόκριση μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Δεν γίνεται να μην καταλάβει κανείς το μέγεθος της δυσκολίας όλων αυτών και το πως αποτελούν παράσημα για την πρόοδο του ΠΑΟΚ και των πραγμάτων που πέρασε ο Αμπέλ στην ομάδα. Ο Δικέφαλος είχε ξανά αυτήν την τρέλα που τον έχει συνοδεύσει σε μεγάλα ευρωπαϊκά βράδια μακριά από την Τούμπα.
Η ΑΠΡΟΣΕΞΙΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ ΠΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ
Του κόστισε το γεγονός πως δεν βρήκε πρώτος το δεύτερο γκολ στον αγώνα και κυρίως η αφέλεια, η απροσεξία εντός περιοχής. Δεν είναι σύνηθες να δίνουν τρία πέναλτι εις βάρος σου, δεν είναι εύκολο να το αποδεχθείς ως σωστό, όμως η μεμονωμένη ματιά σε κάθε φάση ξεχωριστά δεν δίνει άδικο στον Άγγλο διαιτητή.
"Θα μπορούσε να μη δώσει ένα". Ναι, θα μπορούσε, αλλά δεν το έκανε, όπως κι ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να είναι πιο προσεκτικός, αλλά δεν το έκανε. Όμως, τα νεύρα στο τέλος τα καταλαβαίνω, κυρίως για τον τρόπο που ο Άγγλος χειρίστηκε το φινάλε του αγώνα. Εκεί φαίνεται τι έχει στο μυαλό του ένας ρέφερι, περισσότερο από οποιοδήποτε πέναλτι.
ΟΠΩΣ ΣΤΑ ΚΑΖΙΝΟ
Ο ΠΑΟΚ έφυγε ξανά από το ζευγάρι με τον Άγιαξ όπως φεύγουν οι τουρίστες από τα καζίνο του Λας Βέγκας. Χωρίς το κέρδος, δηλαδή την πρόκριση, αλλά με μια ακόμα ιστορία. Έίναι τρομερό πως οι αναμετρήσεις με τον Αιάντα έχουν κάθε φορά ένα ξεχωριστό, ευφανταστο σενάριο.
Ο Δικέφαλος είδε ξανά το πόσο σημαντικός είναι στην κορυφή ο Άκμπομ, πόσο πολύτιμο στοιχείο είναι ο ακατέργαστος Ζαμπά και το πόσο μεγάλη ανάγκη είναι η προσθήκη ενός παίκτη στο πλευρό του Εσίτι. Κρατάει πάνω απ'όλα το χειροκρότημα όχι για την πρόκριση, αλλά για την εμφάνιση.