Η πρώτη αντίδραση μπροστά στο πραγματικά ασυνήθιστο, σ’αυτό που αγγίζει την τελειότητα είναι ο θαυμασμός, η κομμένη ανάσα. Η αμέσως επόμενη αντίδραση, μερικές ανάσες αργότερα, είναι το να βρούμε ψεγάδια σε αυτό που μας άφησε άφωνους.

Η Αμερική υποκλίθηκε σύσσωμη στους Beatles στην πρώτη τους επίσκεψη το 1964, τους υποδέχθηκε λες και ήταν εξωγήινοι, παιδιά ενός ανώτερου θεού. Όταν οι Fab Four επέστρεψαν στις ΗΠΑ δύο χρόνια αργότερα, μαζί με τους φανς περίμεναν και αγανακτισμένοι που έκαιγαν τους δίσκους επειδή ο Λένον είχε πει πως οι Beatles είναι πιο δημοφιλείς από τον Χριστό.

Αυτό είναι το πιο ουσιώδες κομμάτι του 5ου και του 6ου επεισοδίου του “Last Dance". Μαύρο φόντο, μαύρα γυαλιά, μαύρο δέρμα. Ο Τζόρνταν πιο σκοτεινός από ποτέ. Dark Knight μπροστά στην κάμερα, με θέμα όχι το μπάσκετ, αλλά τον τζόγο.

Η σκοτεινή πλευρά του Τζόρνταν, τα ελαττώματα του υπέρ-ήρωα, το διάστημα που ο Μπάτμαν είναι ο κακός και το Γκόθαμ στρέφεται, έστω και προσωρινά, εναντίον του.

LICENSE TO KILL

Δικαιολογημένα; Ναι, σίγουρα. Ακόμα κι ο μεγαλύτερος λάτρης του Τζόρνταν μπορεί να καταλάβει πως ήταν υπαρκτά τα άπλυτα που έβγαλε στη φόρα το Jordan Rules. Δεν χρειάζεται να είσαι εχθρός του MJ για να τον φανταστείς να κάνει μπούλινγκ και στους ίδιους του τους συμπαίκτες, να ρίχνει μπουνιές, να είναι ο απόλυτος δυνάστης.

Ήταν ο καλύτερος και ταυτόχρονα δούλευε πιο σκληρά από όλους: αυτά τα δύο ήταν στο μυαλό του license to kill, άδεια να σκοτώνει όποια αδυναμία εντόπιζε γύρω του και πίστευε ότι θα του κοστίσει την επόμενη νίκη.

Μιλάμε για άνθρωπο ψυχωτικό με τη νίκη, την επικράτηση, την άνευ όρων προσπάθεια για την κορυφή και μετά για την επόμενη κορυφή, την επόμενη, την επόμενη. Η προσπάθεια κατέβαλε τον ίδιο τον Τζόρνταν, δεν θα εξαντλούσε τους υπόλοιπους, δεν θα τους έφτανε στα όριά τους;

Φυσικά και θα το έκανε. Το ντοκιμαντέρ δένει υπέροχα την εποχή που ο Τζόρνταν έφτασε στο απόγειο της λάμψης του, ως το λαμπρό αστέρι της ονείρωξης της Dream Team το 1992 στις ramblas της Βαρκελώνης, με τη σκοτεινιά που ακολούθησε. Για πόσο καιρό αλήθεια το κοινό θα έμενε μόνο στη λατρεία του “τέλειου” αθλητή;

ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΤΖΟΓΑΔΟΡΟΣ

Κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε καν ο Mike που όλοι ήθελαν να είναι σαν κι αυτόν. Ήταν τραμπούκος, απότομος και ήταν και άρρωστος τζογαδόρος, με χρωστούμενα σε ανθρώπους του υποκόσμου. Ο διάλογος από μία συνέντευξη εκείνης της εποχής τα λέει όλα.

"- Υπάρχει η σκέψη πως στην πραγματικότητα δεν τζογάρεις χρήματα, αλλά την ίδια σου την υπόληψη, το καλό σου όνομα.

- Και τι θεωρούν πως είναι το καλό μου όνομα; Ότι είμαι ο αγνότερος όλων; Αυτός που δεν κάνει λάθη;"

Για να ακολουθήσει το ψέμα που έχει πει κάθε εθισμένος σ’αυτόν τον πλανήτη. “Δεν έχω πρόβλημα, μπορώ να σταματήσω”. Αλλά δεν μπορούσε να συνεχίσει να στέκεται μπροστά στις κάμερες και τα μικρόφωνα και να ακούει ξανά και ξανά τις ίδιες ερωτήσεις για τον τζόγο και το πρόβλημα.

Και σταμάτησε να μιλάει, μέχρι που εμφανίστηκε, με μαύρα γυαλιά, σε συνέντευξη που έπαιξε λίγες ώρες πριν τον πρώτο τελικό του 1993.

“Δεν έχω πρόβλημα με τον τζόγο, τον απολαμβάνω σαν χόμπι. Πρόβλημα θα ήταν αν έβαζα ενέχυρο το ρολόι μου, τα δαχτυλίδια του πρωταθλητή, αν πουλούσα το σπίτι μου, αν τα παιδιά μου πεινούσαν, αν με άφηνε η γυναίκα μου”.

Όχι ακριβώς, MJ, όχι ακριβώς. Το πρόβλημα δεν μετριέται με το αν έχεις να πληρώσεις τα χρέη σου, αλλά με το αν μπορείς να ζήσεις χωρίς τον εθισμό. Μπορούσες; Μπορείς;

ΙΣΑΠΟΣΤΑΚΙΑΣ

Αυτό που σίγουρα μπορούσε να κάνει ο Τζόρνταν είναι αυτό που βλέπουμε στο τέλος του 5ου επεισοδίου. Να κρατάει αποστάσεις. Κι αυτό για κάποιους ήταν το μεγαλύτερο ψεγάδι του, πάνω κι από τον τζόγο.

Ο MJ δεν ήταν απλώς ένας ισαποστάκιας, αλλά σχεδόν εφηύρε τον όρο. “Ο Τζόρνταν λατρευόταν από όλους πολύ απλά γιατί ποτέ δεν είπε ή δεν έκανε κάτι που να δυσαρέστησε κάποιους”.

Ακόμα και τώρα, τόσα χρόνια μετά, δεν θέλησε μπροστά στις κάμερες να διορθώσει την περίφημη ατάκα “και οι Ρεπουμπλικανοί αγοράζουν τα παπούτσια μου”. Δεν βλέπει κάτι κακό στο ότι δεν βγήκε να υποστηρίξει έναν μαύρο πολιτικό που δεν ήξερε μόνο και μόνο επειδή του το ζήτησε η μητέρα του.

SHUT UP AND DRIBBLE

Ο Τζόρνταν δεν ήθελε να βρίσκεται σε καμία πλευρά, προφανώς ένιωθε πως η δική του είναι τελικά η μεγαλύτερη και μόνο γι’αυτήν αξίζει να νοιάζεται. Δεν ήθελε να είναι απέναντι σε κανέναν έξω από παρκέ, ακόμα κι αν αυτός ήταν ένας λευκός υποψήφιος με ξεκάθαρα ρατσιστικό λόγο.

Έκανε πράξη το shut up and dribble δεκαετίες πριν αυτό έλθει στην επιφάνεια, χωρίς να το του επιβάλει κανείς, χωρίς να τσακωθεί με κάποιον που έκανε το αντίθετο. Ήταν πάντοτε στη μέση για τα πάντα και προφανώς, όπως αναφέρεται και στο ντοκιμαντέρ, δεν ήταν Μοχάμεντ Αλί. Ούτε καν.

“Αν τα έκανα όλα ξανά από την αρχή, δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι πρότυπο. Είναι ένα παιχνίδι με τις πιθανότητες εναντίον σου. Δεν υπάρχει τρόπος να νικήσω”.

ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ

Ο Τζόρνταν έπαιζε μόνο για τη νίκη. Και τελικά αυτό που αφήνουν αυτά τα δύο επεισόδια του “Last dance” είναι θαυμασμός, απορία. Το σκηνικό ήταν έτοιμο, τέλεια στημένο για την ήττα των Μπουλς το 1993. Είχαν πάρει δύο πρωταθλήματα, δεν είχαν την ίδια δίψα, θα είχαν μειονέκτημα έδρας και στην Ανατολή και στους Τελικούς.

Η ομάδα διαλυόταν από τις έριδες για το βιβλίο, ο Τύπος ξέσκιζε τον Τζόρνταν για τον τζόγο, οι Νικς έκαναν το 2-0 και ο MJ ξενυχτούσε στα καζίνο του Ατλάντικ Σίτι. Όπως έχει συμβεί σε άπειρες περιπτώσεις, ήταν η σειρά του να χάσει, ήταν η ώρα της αποκαθήλωσης.

Και νίκησε ξανά.

Η ΘΕΩΡΙΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΤΟΥ THREE-PEAT

Μέχρι και σήμερα συζητιέται το σενάριο συνωμοσίας που λέει πως η απόσυρση του 1993 ήταν η συγκάλυψη. “Ο Τζόρνταν δεν αποσύρθηκε με τη θέλησή του, αλλά τιμωρήθηκε σιωπηλά για τον τζόγο από τον Στερν και αναγκάστηκε να αποχωρήσει, για να μην γκρεμιστεί ο μύθος του και πληγεί ανεπανόρθωτα και το NBA”.

H θεωρία πάντα θα υπάρχει, γιατί μιλάμε για τον Τζόρνταν, γιατί το ντοκιμαντέρ έδειξε μόνο την κορυφή του παγόβουνου όσον αφορά τον τζόγο: οι ιστορίες είναι ατελείωτες και ξεπερνούν ακόμα και την πιο τολμηρή φαντασία. Πάνω απ'όλα, ο κόσμος δεν είναι εύκολο να αποδεχθεί πως ο κορυφαίος σταμάτησε στα 31, κάτι άλλο θα έπρεπε να συμβαίνει.

Όμως, το φινάλε του 6ου επεισοδίου και τα επόμενα που έρχονται περιγράφουν όσο καλύτερα γίνεται το πόσο εξαντλημένος, πνιγμένος ήταν.

Το three-peat δεν ήταν μόνο σφραγίδα μεγαλείου, αλλά και ανακούφιση, το λένε όλοι μπροστά στις κάμερες. Ένα ουφ που βγαίνει από τα πνευμόνια. Το ουφ που έβγάλαν και οι Beatles μέσα σε ένα κλειστό βαν χωρίς παράθυρα όταν έφευγαν από την τελευταία συναυλία της αμερικάνικής περιοδείας το 1966. Δεν έκαναν ποτέ ξανά τουρ.

Το να είσαι το επίκεντρο του κόσμου δεν ήταν διασκεδαστικό πια.

Πάμε και στα έξι αγαπημένα στιγμιότυπα.

1. ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ, ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ

Μέσα σε όλα υπάρχει και μπάσκετ. Και έτσι απλά, ανάμεσα σε όλα αυτά τα πλάνα και τις ιστορίες πέρασε και το καλάθι του Τζόρνταν με τους Νετς.

Ίσως το κορυφαίο lay-up που έβαλε ποτέ.

2. MONEY, IT'S GOTTA BE THE SHOES

Για εμάς δεν ήταν τα προϊόντα της Apple ή τα Beats, δεν ήταν τα Prada, ούτε τα Timberland, τα Swatch ή τα Levi's. Ήταν τα Air Jordan.

Δεν γινόταν να μην έχεις κάθε χρόνο το νέο μοντέλο. Ο Τζάστιν λέει ότι κούρευε γκαζόν για να μαζεύει τα λεφτά για να τα πάρει, εγώ έλεγα στη μάνα μου ότι δεν θέλω να μου αγοράσει τίποτα όλο το χρόνο, αρκεί το φθινόπωρο να πάρω τα νέα Τζόρνταν.

3. Ο ΝΕΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Το περίφημο διπλό στο Μόντε Κάρλο. Το καλύτερο παιχνίδι μπάσκετ που δεν είδαμε ποτέ. Tο "this is the 90s, not the 80s" του Τζόρνταν στον Μάτζικ.

Αυτό που έλειψε το έχουμε δει να το διηγείται ο Μάτζικ σε άλλο ντοκιμαντέρ. Ο Τζόρνταν να περνάει μπροστά απ'αυτόν και τον Μπερντ και να τους λέει ότι πλέον υπάρχει νέος σερίφης στην πόλη.

4. ΤΟ ΜΠΟΥΛΙΝΓΚ ΣΤΟΝ ΚΟΥΚΟΤΣ

Ο έρμος ο Τόνι δεν έφταιγε και δεν ήταν καν προετοιμασμένος για τα νύχια του Τζόρνταν και του Πίπεν.

Το βλέμμα της απόγνωσης του Κροάτη τα λέει όλα, το ίδιο κάνει και το γεγονός πως τους έδωσε απαντήσεις στον τελικό και μετά κέρδισε τη θέση του στην ιστορία.

Ελπίζω στα επόμενα επεισόδια να δούμε αυτό που έγινε με τον Πίπεν στο ματς με τους Νικς όταν ο Τζόρνταν είχε αποσυρθεί.

5. ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ

Κάποιες στιγμές νιώθεις πως ο ντοκιμαντέρ δεν έχει πολύ χώρο για μπάσκετ, πως χρειάζεσαι περισσότερη δράση. Η σειρά με τους Νικς να προηγούνται με 2-0 και τον Τζόρνταν να είναι άθλιος στα δύο πρώτα ματς είναι επική.

Το 4ο παιχνίδι με τους 54 πόντους το είχαμε δει σε μαγνητοσκόπηση μεσημέρι στο MEGA. Ίσως η μεγαλύτερη παράσταση του Τζόρνταν όσον αφορά το σουτ.

6. ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ

Στην πρώτη επίσκεψη των Beatles στις ΗΠΑ τους είχαν δώσει έναν ολόκληρο όροφο στο ξενοδοχείο Plaza. Μετά την προσγείωση, τις συνεντεύξεις και όλη τη φρενίτιδα, οι Fab Four βρέθηκαν να συζητάνε και να καπνίζουν στην τουαλέτα ενός δωματίου.

Είχαν έναν όροφο δικό τους, τους άνηκε όλος ο πλανήτης και έπρεπε να φτάσουν στην τουαλέτα για να βρουν ηρεμία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

The Last Dance ep1-2: Το σύμπαν γύρω από τον Τζόρνταν και το μπούλινγκ στον κοντόχοντρο

The Last Dance ep3-4: LSD και καμικάζι