Γκέλα, πουλί μου, γκέλα. Πέρασαν δύο αγωνιστικές από τότε που συζητήσαμε τη δυσκολία των τεσσάρων μεγάλων να κάνουν νίκες, το πρόβλημα που έχουν απέναντι σε οργανωμένες άμυνες και το έργο συνεχίζεται.

Τότε Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ είχαν κάνει οκτώ νίκες σε 16 παιχνίδια, είχαν πάρει το 50% των αγώνων τους στη Super League Σουρωτή. Δύο αγωνιστικές μετά, το πράγμα έχει χειροτερεύσει.

Οι τέσσερις μεγάλοι έχουν δώσει 24 παιχνίδια και έχουν πάρει τα 11. Ποσοστό νικών 46% και το τραγούδι συνεχίζεται: "Γκέλα μου, όπως και χθες, γκέλα μου".

ΑΝΤΙΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, με αγώνες που τα πάντα μπορούν να συμβούν είναι καλό νέο, όπως κι αν το δει κανείς. Αυτό που ενοχλεί δεν είναι οι γκέλες, πόσο μάλλον όταν τις κάνουν όλοι. Αυτό που ενοχλεί, το πραγματικά αντιαισθητικό είναι η εικόνα των μεγάλων και το ποδόσφαιρο που παίζουν.

Αντιαισθητικός ο Ολυμπιακός, είτε έχανε απ'τον Ατρόμητο, είτε έπαιρνε ένα πέναλτι και το γύριζε στο τέλος. Αντιαισθητικός ο ΠΑΟΚ, είτε τον ισοφάριζε η ΑΕΛ, είτε έφευγε με το 0-1. Αντιαισθητική η ΑΕΚ, είτε έχανε απ'τον Αστέρα, είτε όχι.

Απ'τη δεύτερη αγωνιστική συζητάμε πως έχουν μεγάλο πρόβλημα στη δημιουργία, ζητάμε να μας δείξουν κάτι κι ακόμα περιμένουμε. Φτάσαμε στη δεύτερη διακοπή για τα προκριματικά του Μουντιάλ και όχι μόνο δεν έχουμε δει βελτίωση, αλλά αυτό που βλέπουμε είναι μαύρα χάλια.

ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΔΕΚΑΔΕΣ

“Ε, βέβαια. Αν βάζεις τους παίκτες στις κανονικές τους θέσεις, αν βάζεις τον καθένα εκεί που πρέπει και δεν κάνεις αλχημείες και πειράματα, αμέσως η ομάδα θα βελτιωθεί θα παίξει”. Πάνω-κάτω αυτά περιείχε σχεδόν κάθε ρεπορτάζ, κάθε σχόλιο, κάθε ανάλυση μετά τον πρώτο αγώνα του Λεμονή στην 4η θητεία του στον Ολυμπιακό.

Δεν ήταν παράλογο το σχόλιο: όντως ο Λεμονής έβαλε παίκτες στις κανονικές τους θέσεις, ρισκάροντας με τον Νικολάου στόπερ, ώστε να μπορεί να φέρει τον Ρομαό στο έξι. Όμως είναι παράλογο και σχεδόν απαράδεκτο να δημιουργούμε στον κόσμο την αίσθηση πως η δουλειά των προπονητών είναι να διαλέγουν διατάξεις, να επιλέγουν ενδεκάδες και να κάνουν τρεις αλλαγές.

Πως τάχα οι ομάδες που έχουν σοβαρό πρόβλημα θα γίνουν αμέσως καλύτερες με τον τάδε στη θέση του τάδε.

Αν αυτά ήταν η δουλειά των προπονητών, θα την κάναμε όλοι. Δεν υπάρχει κανείς ποδοσφαιρόφιλος ή δημοσιογράφος που να μην έχει άποψη για διάταξη και πρόσωπα να την υπηρετήσουν. Δεν πάει έτσι, δυστυχώς για τον Ολυμπιακό.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, ΔΕΝ ΠΑΖΕΙ ΕΤΣΙ

Δυστυχώς γιατί οι αλλαγές στα πρόσωπα έχουν αποτέλεσμα όταν στην ομάδα προϋπάρχει ένα δουλεμένο ποδοσφαιρικό σχέδιο. Ένα σύνολο που έχει εγκατεστημένη ποδοσφαιρική φιλοσοφία, έχει αυτοματισμούς και συνοχή, παίζει με σχέδιο κι όχι στην τύχη.

Μια τέτοια ομάδα μπορεί να έχει σημαντική, ορατή αλλαγή στην εικόνα της με κάποιες αλλαγές στα πρόσωπα. Ο Ολυμπιακός δεν είναι τέτοια ομάδα. Οποιοσδήποτε είχε την ευκαιρία να το διαπιστώσει βλέποντας τον αγώνα με τον Ατρόμητο, αφού οι ερυθρόλευκοι είχαν ξανά την προβληματική εικόνα που έχουν ως ομάδα πρωτοβουλίας.

ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΤΡΟΜΗΤΟ

Προβληματική ανάπτυξη, προβλέψιμη απειλή βασισμένη σε πρωτοβουλίες περισσότερο από συνεργασίες, σέντρες, κεφαλιές, μακρινά σουτ. Ο,τι είδαμε με τη Λαμία, ο,τι είδαμε στο 2ο ημίχρονο με την Ξάνθη, ο,τι είδαμε με τον Αστέρα σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο, ξανά-μανά το ίδιο έργο με τον πολύ καλά οργανωμένο Ατρόμητο.

Ο Ολυμπιακός είχε κατοχή 70% και έκανε το πρώτο σουτ εντός περιοχής στο 65’ με τον Φιγκέιρας. Ο Νικολάου έκανε άλλο στο 90’. Μόλις, δύο σουτ εντός περιοχής, ένα από τον δεξιό μπακ κι ένα απ’τον στόπερ. Απόλυτη τραγωδία.

Ο ΧΑΣΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ ΚΙ Ο ΛΕΜΟΝΗΣ ΤΟ ΞΕΡΕΙ

Ο Χάσι έφυγε, αλλά είναι ακόμα εδώ. Όταν περνάς την προετοιμασία, το διάστημα που χτίζεις το ποδοσφαιρικό σου σχέδιο και βάζεις τα θεμέλια, με έναν προπονητή που σου δίνει τίποτα, τότε ο επόμενος παραλαμβάνει καμμένη γη.

Το έκανε πέρσι η ΑΕΚ με τον Κετσπάγια, που πίστευε πως δουλειά του είναι η άμυνα και στην επίθεση οι παίκτες κάνουν ο,τι θέλουν, και μάλιστα συνέχισε το έγκλημα με τον Μοράις. Η έλευση του Χιμένεθ έβαλε μια τάξη, αλλά στην ουσία η ΑΕΚ πέταξε μια ολόκληρη χρονιά και πραγματικό σχέδιο δεν βρήκε ποτέ.

Προς τιμήν του, ο Λεμονής το ξέρει. Την Παρασκευή δήλωσε “δεν είναι δύσκολο να στήσεις μια ομάδα που θα παίξει αμυντικά και θα ψάξει τις αντεπιθέσεις”. Γύρω του πανηγύριζαν που "οι παίκτες παίζουν στις θέσεις τους", αλλά ο έμπειρος Λεμονής ξέρει καλά πως παρέλαβε μια ομάδα που δεν έχει σχέδιο για να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας.

Και για να το αποκτήσει δεν αρκούν οι αλλαγές στα πρόσωπα, αλλά δουλειά και χρόνος στις προπονήσεις. Μέχρι τότε, ο Χάσι είναι ακόμα εδώ, σε κάθε τυφλή σέντρα από οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου, σε κάθε μακρινό σουτ.

Ο ΠΑΟΚ ΜΕ ΥΦΟΣ ΝΤΕΜΕΚ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ

Πάμε στον ΠΑΟΚ. Ήταν ακόμα Ιούλιος, ο Δικέφαλος επέστρεφε απ'τον πρώτο αγώνα της χρονιάς, το 1-1 εκτός με την Ολιμπίκ. Έγραφα τότε πως δεν μπορώ να βλέπω ομάδες που κάνουν αγγαρεία, που κοιτάνε το ρολόι.

"Το έργο 'καλός με την μπάλα στην Τούμπα, φοβικός και άτολμος στα περισσότερα εκτός έδρας' το είδαμε και πέρσι. Όποιοι κι αν έρθουν ως προσθήκες, δεν έχει νόημα να δούμε ξανά τα ίδια.

Πρώτο παιχνίδι ήταν, έχουμε ακόμα να δούμε πολλά. Μέχρι να γίνουν οι επόμενες μεταγραφές, καλό θα είναι να θυμηθούν στον ΠΑΟΚ πως όποτε πάνε καλά, αυτό γίνεται με τρέξιμο, προσπάθεια και ιδρώτα, όχι μόνο με ύφος ντεμέκ ανωτερότητας".

Χρόνος πέρασε πολύς, μεταγραφές έγιναν, προπονητής άλλαξε, ο Δικέφαλος μετράει διψήφιο αριθμό αγώνων, αλλά στο χορτάρι παραμένει η ίδια απαράδεκτη εικόνα.

ΜΙΑ ΤΕΛΙΚΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Ο Λουτσέσκου ανέλαβε αργά, δεν είχε την ομάδα το καλοκαίρι και έπρεπε να ενσωματώσει τους ποδοσφαιριστές που ήρθαν, ανέτοιμοι, στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου. Δεν είναι δικαιολογίες, είναι συνθήκες που του έδιναν πίστωση χρόνου.

Όμως, κάποια πράγματα δεν δικαιολογούνται. Το ύφος της ντεμέκ ανωτερότητας είναι ακόμα εδώ. Ο ΠΑΟΚ πήγε στη Λάρισα χωρίς να έχει εκτός έδρας νίκη, αλλά δύο 0-0 σε Λιβαδειά-Ριζούπολη. Προηγήθηκε στη λήξη του ημιχρόνου και βγήκε στο ημίχρονο πιο μπλαζέ κι απ'τον Ανρί στα καλά του.

Με το σκορ στο 0-1, με διαφορά μόλις ένα γκολ και απόλυτη ανάγκη για διπλό, ο ΠΑΟΚ έκανε μία (!) τελική σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Έπαιζε απέναντι στη χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος και δεν έπαιζε, αλλά κοιτούσε το ρολόι, να περάσει η ώρα.

Ή ΓΙΑ ΤΟ 0-0 Ή ΓΙΑ ΤΟ 1-0

Κάποιος να πει στον Λουτσέσκου πως δεν είναι στην Ξάνθη. Και κάποιος να πει σ'αυτούς που προσέλαβαν τον Λουτσέσκου πως έχουν δώσει το ακριβότερο/ποιοτικότερο ρόστερ της εποχής Σαββίδη σε έναν προπονητή που όσα χρόνια είναι στην Ελλάδα έχει παίξει μόνο για δύο αποτελέσματα: το 0-0 ή το 1-0.

Με τέτοια λογική μπορεί να πάρει πρωτάθλημα η Λέστερ, μια φορά στα εκατό χρόνια. Αλλά ακόμα κι αυτή, το έκανε με το μαχαίρι στα δόντια σε κάθε ματς. Όχι με "εντάξει, το βάλαμε, τελείωσε". Δεν είναι αυτό χαρακτήρας πρωταθλητισμού, ούτε είναι ποδόσφαιρο το να νικάς μόνο όταν βάζει γκολ ο Πρίγιοβιτς με κεφαλιά.

Η ΑΕΚ ΠΑΤΑΕΙ ΤΟ ΓΚΑΖΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

Κλείνουμε με την ΑΕΚ. Μια, δυο, τρεις, κάποια στιγμή θα γινόταν το κακό. H Ένωση για δύο συνεχόμενα ματς ξεκίνησε συντηρητικά και πάτησε το γκάζι μόνο αφού είχε βρεθεί πίσω στο σκορ και δεν είχε τίποτα να χάσει.

Με τον Ολυμπιακό ξεκίνησε μονόπαντα, με δυνατότητα ανάπτυξης μόνο απ'τα δεξιά. Την έκλεισαν, βρέθηκε στο 0-2 και το γύρισε μόνο αφού έβαλε στο ματς τον Λιβάγια και έστειλε τον Μάνταλο αριστερά για να μπορεί να δημιουργήσει από παντού.

Με την Αούστρια η ΑΕΚ "κάθεται" στο 1-0, το πληρώνει όταν βρίσκεται να χάνει με 1-2 και πατάει το γκάζι. Ο Χιμένεθ ξεκινάει με το βαρύ δίδυμο Αϊντάρεβιτς-Γιόχανσον, στο 53' ο Γαλανόπουλος δίνει τρεξίματα, η ΑΕΚ απειλεί διαρκώς, χάνει ευκαιρίες και τελικά ισοφαρίζει στο τέλος.

Ακόμα και με τη Λαμία στο Περιστέρι, αυτή είναι πάνω-κάτω η ιστορία του αγώνα. Κάποια στιγμή έπαιξαν όλοι, μέσα η τετράδα Μάνταλου-Λάζαρου-Αραούχο-Λιβάγια, η πιέση έφερε ευκαιρίες και τελικά το διπλό ήρθε μ'εκείνο το πέναλτι, που δεν ήταν ούτε πέναλτι, ούτε φάουλ.

ΟΧΙ ΞΑΝΑ ΜΕ QUARTER-BACKS ΑΪΝΤΑΡΕΒΙΤΣ-ΓΙΟΧΑΝΣΟΝ

Η ομάδα "μιλάει" στον Χιμένεθ. Του λέει πως ο τρόπος είναι η επίθεση, η ταχύτητα. Και ναι, ο Λάζαρος "μπούκωσε", φάνηκε την Πέμπτη πως είναι πολύ κουρασμένος. Να μείνει στον πάγκο, αλλά μέχρι εκεί. Όχι και ο Λιβάγια στον πάγκο, γιατί η Ένωση θα κατέβει με τον Μάνταλο μοναδικό δημιουργό και γιατί ο Αραούχο δεν έχει δείξει πως είναι σε κατάσταση να παίξει μόνος στην κορυφή.

Όχι ξανά Αϊντάρεβιτς-Γιόχανσον, γιατί παίζουμε ποδόσφαιρο, όχι american football, να κατεβάζουμε δύο quarter-backs που το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ταξιδέψουν την μπάλα. Και όχι, κανένας λόγος να πάρει αυτό το ματς ο Τσιντώτας, λες και είναι παιχνίδι Κυπέλλου, λες και το αποτέλεσμα είναι αδιάφορο.

Ο Χιμένεθ κατέβηκε στην Τρίπολη με μια ενδεκάδα "να μην το φάμε και βλέπουμε". Το ίδιο έκανε στα Γιάννενα, περίπου το ίδιο έκανε και με τη Λαμία. Με τον ΠΑΣ δεν έκανε σουτ εντός περιοχής και γλίτωσε με 0-0, με τη Λαμία το πήρε στο τέλος με πέναλτι, ε, θα ερχόταν και η ήττα.

ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΙΚΗ ΓΙΑ 38 ΛΕΠΤΑ

Και όχι, δεν φταίει η άμυνα, ο Τσιντώτας ή ο Βινίσιους. Κυρίως φταίει το γεγονός πως ο Αστέρας κατάλαβε πως δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, δεν χρειαζόταν να προσέξει και πολύ, θάρρος ήθελε για να πάρει το ματς.

Τι να προσέξει και τι να φοβηθεί όταν η ΑΕΚ έμεινε χωρίς τελική απ'το 23' μέχρι το 61'; Τι να φοβηθεί όταν η ΑΕΚ έκανε σουτ εντός περιοχής με τον Μπακασέτα στο 18' και το επόμενο ήρθε στο 92' με τον Λάζαρο;

ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ

Ολυμπιακός και ΑΕΚ έκαναν από δύο σουτ εντός περιοχής, η ΑΕΚ έμεινε χωρίς τελική για 38 λεπτά, ο ΠΑΟΚ έκανε μία σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Η Ένωση δεν έκανε ούτε ένα σουτ εντός περιοχής στα Γιάννενα, ο Ολυμπιακός έχει μείνει χωρίς τελική για 23 λεπτά με την Ξάνθη και έχει δύο γκολ στο open play στα τελευταία τέσσερα ματς πρωταθλήματος, ο ΠΑΟΚ έχει τρία γκολ με σουτ και τρία με κεφαλιές.

Κάποια απ'αυτές τις ομάδες θα πάρει το πρωτάθλημα. Κι αν το πάρει επειδή θα βελτιωθεί στην πορεία, έχει καλώς. Αλλά γελάω στη σκέψη πως μπορεί και οι τρεις να μείνουν με τα ίδια χάλια, να πάρει ένας το πρωτάθλημα και να πρέπει να του γράψουμε και καλά λόγια.