Πέρασαν ακριβώς πέντε μήνες από τα μέσα Φεβρουαρίου, όταν ανακοινώθηκε η ποινή της UEFA στη Σίτι για τις παραβιάσεις του Financial Fair Play ήταν δύο χρόνια αποκλεισμός από την Ευρώπη και πρόστιμο 30 εκατομμυρίων ευρώ.

Η Σίτι προσέφυγε στο CAS και τη Δευτέρα βγήκε η ετυμηγορία. Άρση του ευρωπαϊκού αποκλεισμού και πρόστιμο 10 εκατομμυρίων. Τι συνέβη και τι σημαίνει για το ποδόσφαιρο; Πάμε να τα δούμε ένα-ένα, με τη μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων, όπως κάναμε και τον Φεβρουάριο, μετά την ανακοίνωση της ποινής.

"ΓΙΑΤΙ ΑΘΩΩΘΗΚΕ Η ΣΙΤΙ;"

Εχμ, δεν αθωώθηκε. Η Σίτι απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες που έφεραν την ποινή του ευρωπαϊκού αποκλεισμού. Κι αυτή η απαλλαγή έγινε γιατί το CAS έκρινε τις κατηγορίες της UEFA ως αβάσιμες. Όχι γιατί δεν συνέβησαν, όχι γιατί δεν αποδεικνύονται, αλλά πολύ απλά διότι έχουν παραγραφεί.

Ναι, σωστά διαβάσατε. Η Σίτι απαλλάχθηκε από τις σοβαρές κατηγορίες λόγω παραγραφής. Παρέμεινε μόνον αυτή της άρνησης της συνεργασίας με την UEFA, για την οποία μπήκε και το πρόστιμο. “Μόνο” δέκα εκατομμύρια ευρώ, γιατί το αρχικό ποσό των 30 ήταν για τη συνολική παραβατική συμπεριφορά.

"ΚΑΛΑ, ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΚΑΝ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ"

Γίνεται. Και το περίεργο είναι πως η Σίτι δεν χρειάστηκε κάποιον περίεργο νόμο για να επικαλεστεί την παραγραφή και να γλιτώσει. Οι ίδιοι οι κανονισμοί του FFP, το ίδιο το rulebook της UEFA, αναφέρει ξεκάθαρα πως τα οικονομικά όργανα της Ομοσπονδίας μπορούν να ελέγξουν τον οποιονδήποτε σύλλογο για όσα έχουν συμβεί την τελευταία πενταετία.

Πέντε χρόνια, αυτό είναι το παράθυρο. Η βασική κατηγορία της UEFA προς τη Σίτι αφορούσε τη χορηγία των 67.5 εκατομμυρίων λιρών, που αποδείχθηκε πως μόνο τα οκτώ εξ αυτών προήλθαν από την Eitihad, με τα υπόλοιπα να έρχονται κατευθείαν από το Άμπου Ντάμπι.

Η χορηγία αφορούσε τη σεζόν 2015-16, το CAS δέχθηκε πως ήταν για το οικονομικό έτος του 2015 και κάπως έτσι πέταξε όλη την υπόθεση έξω από το παράθυρο.

"ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η UEFA NA ΕΚΑΝΕ ΤΕΤΟΙΟ ΛΑΘΟΣ;"

Έλα ντε. Τον Φεβρουάριο εκφράζαμε την αμφιβολία μας για πιθανή δικαίωση της Σίτι στο CAS, πιστεύοντας πως η UEFA θα έχει δέσει την υπόθεση από παντού πριν επιβάλει μια τόσο μεγάλη ποινή, όπως είναι ο διετής αποκλεισμός.

Αποδείχθηκε πως η Σίτι είχε δίκιο που παρέμενε ψύχραιμη και έτοιμη για να αποφύγει την τιμωρία. Μάζεψε τους καλύτερους δικηγόρους, ετοιμάστηκε για πόλεμο σε όλα τα μέτωπα. Ρεπορτάζ περιέγραφαν διάφορους πιθανούς δικαστικούς δρόμους.

Διαβάζαμε πως η Σίτι θα υποστηρίξει πως τα όργανα της UEFA δεν είναι αντικειμενικά, πως υπάρχει προκατάληψη κατά των Πολιτών. Πως θα υποστηρίξουν ενώπιον του CAS πως η ίδια η ύπαρξη του FFP είναι αντισυνταγματική, πως παραβιάζει τους κανόνες του ανταγωνισμού. Πως θα καταγγείλουν την όλη διαδικασία ως παράνομη, μιας και βασίζεται στα έγγραφα που δημοσίευσε το Spiegel, ως κομμάτι των Football Leaks.

Τελικώς, δεν χρειάστηκε τίποτα απ’όλα αυτά. Για να μιλήσουμε με όρους VAR, δεν έπαιξε ρόλο αν υπήρχε offside στην πάσα ή επιθετικό φάουλ την ώρα της εκτέλεσης. Το γκολ που έβαλε η UEFA δεν γινόταν να μετρήσει, γιατί η μπάλα είχε βγει εκτός αγωνιστικού χώρου. Πίσω, στην άλλη πλευρά του γηπέδου, στην αρχή της φάσης.

"ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΛΗΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ UEFA;"

Τεράστιο. Η Ομοσπονδία κατηγορείται εδώ και καιρό για υποκριτική στάση στο FFP. Όλοι οι σύλλογοι της Ευρώπης ελέγχονται, ακόμα και η Μίλαν τιμωρήθηκε σκληρά, αλλά τα πραγματικά μεγάλα ψάρια κολυμπούν ανενόχλητα. Η Σίτι και η Παρί, το Άμπου Ντάμπι και το Κατάρμ εδώ και δέκα χρόνια ξοδεύουν απροκάλυπτα πρωτοφανή ποσά και προφανώς κανείς δεν πείθεται πως αυτά προέρχονται από “νόμιμα” έσοδα.

Η απόφαση του CAS, η απαλλαγή λόγω παραγραφής είναι τεράστιο φιάσκο για την UEFA. Η Ομοσπονδία στέκεται ενώπιον του ποδοσφαιρικού κόσμου, που την κρίνει είτε ως ανίκανη που έχασε την υπόθεση για χρονικό όριο ελέγχου ή ως υποκρίτρια που για μία ακόμη φορά αποτυγχάνει να τιμωρήσει αυτούς που παραβιάζουν το FFP περισσότερο από όλους.

Αξίζει να θυμηθούμε πως τα Football Leaks εξέθεσαν την UEFA όσο και τη Σίτι. Από το 2014 η Ομοσπονδία συνεργαζόταν στο παρασκήνιο και με τη Σίτι και με την Παρί, ώστε οι δύο ομάδες να τη γλιτώσουν με ένα απλό πρόστιμο. Ο Πλατινί έστελνε email στους ανθρώπους και των δύο ομάδων και συζητούσαν από πριν τη διαδικασία, ακόμα και το ύψος του προστιμού.

Η ομάδα του Γκουαρδιόλα δεν είναι η πρώτη που τη γλίτωσε χάρις σε μια λεπτομέρεια.

"ΔΗΛΑΔΗ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ;"

Ναι, το ίδιο ακριβώς έχει ήδη συμβεί και για την Παρί. Η ομάδα του Κατάρ (κυριολεκτικά) μπήκε στο μικροσκόπιο του ελέγχου όταν το καλοκαίρι του 2017 ξεπέρασε κάθε προηγούμενο όταν αγόρασε τον Νεϊμάρ για 222 εκατομμύρια ευρώ και έκλεισε τον Εμπαπέ για άλλα 145.

Ο άνθρωπος που έκανε τον έλεγχο, ήταν ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου, ο Ιβ Κλεμέντ, που αποφάσισε πως η Παρί ήταν καθαρή και τα είχε κάνει όλα τέλεια. Όταν ο φάκελος έφτασε στα χέρια του Κούνια Ροντρίγκες, του προέδρου της πειθαρχικής επιτροπής της UEFA για τις παραβιάσεις του FFP, εκείνος την έστειλε πίσω ως απαράδεκτη, δεν πίστευε αυτά που διάβαζε.

Κι όταν το έργο κρίθηκε στο ποιος από τους δύο θα υπερισχύσει, με ποιον λέτε πως πήγε η UEFA; Με τον Κλεμέντ που έβγαλε λάδι την Παρί.

"ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΙ;"

Στο κείμενο που ασχολήθηκε με την τιμωρία του Φεβρουαρίου ο τίτλος ήταν “Δυο χρόνια εκτός Ευρώπης δεν είναι αρκετά για να τιμωρηθούν Σίτι και Παρί”. Τους βάλαμε μέσα του Καταριανούς, παρότι δεν τους αφορούσε η τιμωρία. Και πάνω από το 50% του κειμένου αφορούσε την Παρί, γιατί ίσως εκεί το σκάνδαλο είναι μεγαλύτερο.

Είναι σφιχτή η αγκαλιά της UEFA με την Παρί και το Κατάρ. Ο Κελαϊφί, ο πρόεδρος της Παρί, δεν είναι εχθρός, όπως ο Μανσούρ της Σίτι, αλλά "δικός μας". Είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας. Είναι πρόεδρος του BeIN Sports, του τηλεοπτικού κολοσσού που δίνει πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για τα δικαιώματα του Champions League, που πλέον δίνει άλλα 375 ετησίως για να δείχνει την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση στη Γαλλία.

Η Σίτι δεν είναι η μοναδική που κάνει ο,τι θέλει, τα ίδια και χειρότερα κάνει και η Παρί. Όμως, μόνο η Σίτι τιμωρήθηκε με διετή αποκλεισμό και αυτό ήταν καταγέλαστη κατάσταση. Το γεγονός πως τελικά και οι δύο ομάδες τη γλιτώνουν με απλά πρόστιμα, είναι κωμικοτραγικό.

“Η ΣΙΤΙ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ;”

100%, αν υπολογίσει κανείς τι γλίτωσε. Σίγουρα κάποιοι παίκτες θα ήθελαν να φύγουν αν έμενε ο διετής αποκλεισμός, σίγουρα κάποιοι θα το σκέφτονταν διπλά για να πάνε στη Σίτι. Οι οικονομικές απώλειες θα ήταν τεράστιες για τον σύλλογο, το ίδιο και το πλήγμα στην εικόνα του.

Από την άλλη, η Σίτι από τη Δευτέρα λέει και ξαναλέει, δια στόματος Γκουαρδιόλα, πως αποδείχθηκε από ανεξάρτητους δικαστές ότι δεν έκαναν τίποτα κακό. Ξέρουν πως αυτό δεν ισχύει, πως δεν ήταν αυτή η απόφαση του CAS, αλλά δεν τους νοιάζει. Αφού άρθηκε ο αποκλεισμός, η Σίτι είναι καθαρή, αυτό θα λένε από εδώ και πέρα, παρότι δεν έγιναν έτσι τα πράγματα.

Όμως, ο ποδοσφαιρικός κόσμος δεν διαμορφώνει άποψη μόνο από αποφάσεις ή τιμωρίες. Δεν είναι αυτές οι μοναδικές ειδήσεις. Υπάρχουν κι αυτές των αγορών παικτών, των συμβολαίων. Δεν χρειάζεσαι calculator για να υπολογίσεις πόσα έχουν δώσει Σίτι και Παρί για να φτιάξουν τις ομάδες τους, ούτε χρειάζεσαι να δεις οικονομικούς ισολογισμούς για να γνωρίζεις πως τα λεφτά δεν προέρχονται από τα πραγματικά έσοδα του συλλόγου, αλλά από "χορηγίες" από το Κατάρ και το Άμπου Ντάμπι.

ΔΥΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Ο Γκουαρδιόλα μεταξύ άλλων ρωτήθηκε αν μετά την απόφαση του CAS η Σίτι θα σταματήσει να επικρίνεται από τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Η απάντηση του Ισπανού ήταν "θα το ήθελα, αλλά δεν νομίζω πως θα συμβεί". Όντως, δεν θα συμβεί.

Όσο ο κόσμος θα συνεχίζει να θαυμάζει και να χειροκροτεί την ομάδα του όταν μιλάει για το ποδόσφαιρο, τόσο θα συνεχίζει να συζητάει για το ένα δις ευρώ καθαρά που έχουν δοθεί για αγορές παικτών την τελευταία δεκαετία. Καθαρά, αν αφαιρέσουμε αυτά που έχει εισπράξει από πωλήσεις.

Για κάποιους είναι δύο διαφορετικές συζητήσεις, για κάποιους άλλους είναι μία. Στο Sport24 τις έχουν ξεχωρίσει εδώ και καιρό. Συζητάμε κι αποθεώνουμε την εκπληκτική ομάδα του Γκουαρδιόλα ακόμα κι όταν δεν πήρε το πρωτάθλημα το 2017, ενώ το ίδιο κάναμε με τις κατακτήσεις που ακολούθησαν, το φοβερό ρεκόρ του 2018 και το θρίλερ με τη Λίβερπουλ το 2019.

(Θα το κάναμε και για την Παρί, αλλά το Καταριανό έκτρωμα δεν μας έχει δώσει τέτοιους λόγους)

Βάζουμε σε άλλα, ξεχωριστά κείμενα, τον αστερίσκο για το πως έχει φτιαχτεί η Σίτι και το γεγονός πως παίζει με διαφορετικούς όρους από τους υπόλοιπους. Κάνουμε και τις δύο συζητήσεις, αλλά χωριστά.

ΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ

Όμως, η ευχή του Γκουαρδιόλα δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί. Όχι όσο η Σίτι θα συνεχίσει να είναι σαν τους Αθάνατους του Ξέρξη, θα συνεχίζει να εμφανίζει μια νέα μεταγραφή για κάθε μία που δεν της βγήκε μετά από μια-δυο σεζόν.

Η Λίβερπουλ πήρε τα λεφτά του Κουτίνιο και τα έδωσε για τον Φαν Ντάικ. Αυτός ήταν, είτε της έβγαινε, είτε όχι. Η Γιουνάιτεντ πήρε τα λεφτά που εισπράττει από την εμπορική της αξία και τα έδωσε για τον Μαγκουάιρ. Αυτός είναι, τον παντρεύτηκε και εύχεται να της βγει.

Η Σίτι δεν παίζει έτσι. Θα πάρει τον Μανγκαλά και μετά θα πάρει τον Οταμέντι και μετά θα πάρει τον Στόουνς και μετά θα πάρει τον Λαπόρτ, ενώ θα έχει ήδη όλα αυτά τα χρόνια τον Κομπανί. Αυτά στο κέντρο της άμυνας, γιατί στα άκρα θα πάρει τον Ντανίλο, θα πάρει τον Γουόκερ, θα πάρει τον Μεντί και μετά θα πάρει τον Κανσέλο. Και φέτος θα πάρει ξανά και στόπερ (μάλλον τον Κουλιμπαλί) και ακραίο αμυντικό.

Έτσι δεν υπάρχει λάθος λόγω κακής επιλογής, δεν υπάρχει ρίσκο ή ατυχία λόγω τραυματισμού. Παίρνεις μέχρι να σου βγει κι αυτό δεν το έχει κάνει ποτέ καμία ομάδα στην ιστορία. Οι Αθάνατοι του Ξέρξη, είναι πάντα οι ίδιοι, γιατί για κάθε έναν που σκοτώνεται, υπάρχει έτοιμος άλλος ένας να πάρει τη θέση του.

Οπότε, ναι, θα συνεχίσουμε να θαυμάζουμε αυτό που βλέπουμε από τη Σίτι στο χορτάρι και να χειροκροτούμε τις επιτυχίες που φέρνει. Αλλά, η "άλλη κουβέντα" θα είναι πάντα παρούσα, έστω και ξεχωριστή, είτε το θέλει ο Γκουαρδιόλα, είτε όχι.

Δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Αν θες να σε χειροκροτούν όλοι με την ίδια θέρμη όπως κάνουν για τους άλλους, δεν μπορείς να έχεις τον στρατό του Ξέρξη.