Τζαβέλλας: Όχι πια nothing but trouble
Το γκολ του Γιώργου Τζαβέλλα κόντρα στη Βοσνία δεν είναι η απόδειξη, αλλά η επικύρωση. Ο αμυντικός του ΠΑΟΚ δεν είναι πια nothing but trouble. Ο Θέμης Καίσαρης θυμάται τι έγραφε για τον Τζαβέλλα το 2015 και επισημαίνει την επιστροφή του στην "κανονικότητα".
Η τελευταία φορά που είχα γράψει για τον Τζαβέλλα ήταν τον Φεβρουάριο του 2015. Ο ΠΑΟΚ του Αναστασιάδη είχε χάσει με 3-0 απ’τον Αστέρα στην Τρίπολη και μετά είχε ξεσπάσει η κόντρα του παίκτη με τον προπονητή.
Το θέμα μου τότε δεν ήταν οι κατηγορίες που εξαπολύθηκαν, ούτε η συμπεριφορά του Τζαβέλλα στο χορτάρι. Αυτό που έλεγα είναι πως ο διεθνής αμυντικός είχε περάσει τόσο μεγάλο διάστημα της καριέρας του στο επίκεντρο έξω-αγωνιστικών θεμάτων που έχει μπει στο περιθώριο το αμιγώς αγωνιστικό.
Ο τίτλος του κειμένου στο Contra.gr ήταν “Τζαβέλλας: Nothing but trouble” και εξηγούσε πως στα μάτια μου το πρόβλημα δεν ήταν πως ο αμυντικός του ΠΑΟΚ πρωταγωνιστούσε διαρκώς αρνητικά, αλλά το γεγονός πως παράλληλα δεν είχε κάτι το θετικό να επιδείξει στο χορτάρι.
Για να είμαι απολύτως δίκαιος με τον εαυτό μου και τον ίδιο, αυτό είναι το κεντρικό κομμάτι του τότε κειμένου, λέξη προς λέξη.
Nothing but trouble
Τον γνωρίσαμε τη σεζόν 2007-08 με τη φανέλα της Κέρκυρας. Τον Ιανουάριο τον αγόρασε ο Πανιώνιος, που τον ίδιο μήνα είχε πουλήσει τον Σπυρόπουλο στον Παναθηναϊκό. Θυμάμαι να επικροτώ στο ραδιόφωνο την ομάδα της Νέας Σμύρνης που “έβγαλε” έναν παίκτη και φρόντισε αμέσως να τον αντικαταστήσει με τον 20χρονο που μόλις είχε ξεχωρίσει στο πρωτάθλημα στην ίδια θέση.
ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΙΣ ΑΣΙΣΤ, ΠΑΡΩΝ ΣΤΟ EURO
Τη σεζόν 2009-10 ο Τζαβέλλας ήταν πρώτος στις ασίστ στο πρωτάθλημα με 11. Απ’το 2007 μέχρι και φέτος, μόνο ο μεγάλος Ριβάλντο έχει τελειώσει σεζόν με περισσότερες, τις 12 που έδωσε το 2008. Ο Τζαβέλλας, παρότι αριστερό μπακ που δεν έπαιζε δα και σε ομάδα που κυριαρχούσε, “τάιζε” εκπληκτικά τους συμπαίκτες του με σέντρες και στημένες φάσεις. Είχε ένα εμφανές ανεπτυγμένο προσόν, είχε κάτι άξιο αναφοράς, ποδοσφαιρικής συζήτησης.
Έκανε μεταγραφή και αγωνίστηκε σε 25 ματς βασικός στην Μπουντεσλίγκα. Η ομάδα του υποβιβάστηκε και έχασε τη θέση του, αλλά παρόλα αυτά ήταν στην Εθνική που πήγε στο Euro. Ο Χολέμπας ήταν τραγικός στα δύο πρώτα ματς και η απαίτηση όλων ήταν να παίξει ο Τζαβέλλας. Το έκανε με τη Ρωσία, τα πήγε εξαιρετικά και είχε και μια εκπληκτική εκτέλεση φάουλ που τράνταξε το δοκάρι και για εκατοστά δεν έκανε το 2-0.
ΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΘΥΜΑΤΑΙ;
Ο Τζαβέλλας ήταν 25 χρόνων, με γεμάτες χρονιές σε πρώτες κατηγορίες, με εμπειρία στο εξωτερικό, με το μέλλον μπροστά του, μέλος της Εθνικής ομάδας της χώρας του, με φανέλα βασικού σε προημιτελικό Euro. Κι όμως. Ποιος θυμάται αυτόν τον ποδοσφαιριστή;
Αρχικά τον χάσαμε για τα καλά, όταν πήγε δανεικός και τελικά αποκτήθηκε με μεταγραφή απ’τη Μονακό που αγωνιζόταν στη 2η κατηγορία της Γαλλίας. Τον βλέπαμε σπάνια ακόμα και με την Εθνική, με την οποία ξεκίνησε βασικός και έκανε ένα άθλιο ματς σ’εκείνο το 3-1 εκτός έδρας με τη Βοσνία στα προκριματικά για τη Βραζιλία.
ΣΙΡΙΑΛ ΚΑΙ ΚΟΚΟΡΟΜΑΧΙΕΣ
Επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό του ΠΑΟΚ και η επιστροφή του στη χώρα φάνηκε απ’την αρχή πως είναι “καταδικασμένη” να συνοδεύεται με ειδήσεις για πράγματα μη αγωνιστικά. Ακόμα και η υπογραφή του έγινε σίριαλ, με τον Τζαβέλλα να επιστρέφει στην Αθήνα μετά από διαφωνία στις συζητήσεις και να αφήνει αιχμές για τον ΠΑΟΚ μέσω του Facebook: «Όσοι με ξέρουν καλά γνωρίζουν πως ο λόγος μου είναι συμβόλαιο κ δεν το αθετώ πότε! Κάποια πράγματα είναι υπεράνω χρημάτων!» Μερικές μέρες αργότερα υπέγραψε τελικά στον ΠΑΟΚ.
Στην πρώτη του χρονιά με τον ΠΑΟΚ έδωσε μόνο μια ασίστ και πέτυχε δύο γκολ, ένα εξ αυτών στο “αδιάφορο” ντέρμπι πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό. Αδιάφορο μπροστά σ’αυτά του Κυπέλλου, με τον Τζαβέλλα να πρωταγωνιστεί στις κοκορομαχίες στον επαναληπτικό της Τούμπας, απ’τα πρώτα κιόλας λεπτά του αγώνα και να μην αφήνει αντίπαλο με τον οποίο δεν διαπληκτίστηκε. Νέο επεισόδιο, το καλοκαίρι στη Βραζιλία, με τον Τζαβέλλα να τσακώνεται με τον Μανιάτη σε προπόνηση της Εθνικής και την ομάδα να γίνεται άνω-κάτω.
ΑΓΚΩΝΙΑ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΟΚΛΕΙΔΩΜΑ
Φέτος ο Τζαβέλλας έχει αγωνιστεί μόλις σε επτά ματς πρωταθλήματος με τον ΠΑΟΚ. Δεν έχει ασίστ και κατάφερε να γίνει αρνητικός πρωταγωνιστής ακόμα και στο ματς στο οποίο σκόραρε, αφού πλακώθηκε με τον Μάντζιο στη Λιβαδειά και αποβλήθηκε μόλις έντεκα λεπτά αφού είχε πετύχει γκολ.
Επανήλθε στην Τρίπολη για να εξαφανιστεί έκτοτε. Δεν ξέρουμε τι λέει η ανάλυση των φάσεων που έκανε ο Αναστασιάδης για εκείνη τη βαριά ήττα. Είδαμε όμως τον Τζαβέλλα στο δεύτερο ημίχρονο (με το ματς στο 3-0) πρώτα να ρίχνει αγκωνιά στο σβέρκο αντιπάλου στο κέντρο του γηπέδου και μετά να πιάνει απ’το λαιμό(!) μέσα στην περιοχή παίκτη του Αστέρα που απλώς πήγε να πιέσει μια επιστροφή της μπάλας προς τον Ιτάνζ.
Αυτή ήταν η τελευταία εικόνα που έχουμε απ’τον Τζαβέλλα στο γήπεδο. Ταιριαστή με τα όσα έχουμε ζήσει απ’αυτόν τα τελευταία χρόνια. Πολλά επεισόδια, πολλή έξω-αγωνιστική κουβέντα, ενώ ενδιάμεσα είχαμε και την απαράδεκτη καταστροφή της καφετέριας του, την απουσία του απ’το φετινό ντέρμπι στο Φάληρο, κτλ. Κερασάκι, το χθεσινό “ξέσπασμα” εναντίον του Αναστασιάδη στο Instagram.
ΜΟΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Επεισόδια, τίτλοι, πρωτοσέλιδα, αρνητική χροιά. Μόνο που λείπει κάτι. Λείπει το ποδόσφαιρο. Λείπει ο ποδοσφαιριστής Τζαβέλλας, που κάποτε τον μάθαμε στον Πανιώνιο και έκανε αυτό που λέει η δουλειά του: προόδευε, έκανε καριέρα, μας έδινε ποδοσφαιρικές αφορμές να τον συζητάμε. Η μοναδική πρόοδος από τότε που επέστρεψε στον ΠΑΟΚ και τον ζούμε από κοντά είναι πως απ’το σχόλιο στο Facebook περάσαμε στο σχόλιο στο Instagram.
Το ποδόσφαιρο είναι γεμάτο από “κακά παιδιά”. Υπάρχουν αυτά σαν τον Πάμπλο Γκαρσία. Κακά για τον αντίπαλο, ικανά να δημιουργήσουν μακελειό απ’το πουθενά, αλλά ήρωες εντός της ομάδας τους. Υπάρχουν αυτά σαν τον Λούις Σουάρες. Ικανά να βλάψουν σοβαρά ακόμα και την ίδια τους την ομάδα, που όμως πείθεται να τους ανεχτεί χάρις στο μεγάλο τους ταλέντο και την τεράστια προσφορά τους.
Αναρωτιέμαι αν ο Τζαβέλλας έχει συνειδητοποιήσει πως εδώ και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα δεν προσφέρει καμία ποδοσφαιρική συζήτηση, παρά μόνο προβλήματα. Χρήσιμος και προβληματικός, γίνεται. Οτιδήποτε άλλο, δεν είναι ελκυστικό στα μάτια κανενός.
Ο Τζαβέλλας μπορεί να κρατήσει το δίκιο με το μέρος του όσον αφορά αυτό το χθεσινό, τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ της καριέρας του. Ταυτόχρονα όμως ας σκεφτεί πως τα δύο τελευταία χρόνια ο τίτλος αυτής της καριέρας είναι nothing but trouble. Κυριολεκτικά.
Επιστροφή στην κανονικότητα
Ένα χρόνο και εννέα μήνες μετά, μπορώ να πω πως όλα αυτά δεν ισχύουν. Όχι γιατί ο Τζαβέλλας έπιασε “γεμάτα” το σουτ και χάρισε στην Ελλάδα αυτό το πολύτιμο 1-1 με τη Βοσνία. Το σουτ, το γκολ, η στιγμή είναι η αφορμή. Το highlight, το κερασάκι.
Από πέρσι κιόλας ο Τζαβέλλας έχει έρθει σε μια “κανονικότητα”. Η πλευρά του “ποδοσφαιριστή Τζαβέλλα" αύξησε σταδιακά το εμβαδό της σε σχέση με αυτό της πλευράς του “φασαριόζου Τζαβέλλα". Κι όπως συμβαίνει πάντα σ’αυτές τις περιπτώσεις, το χορτάρι τα καθρέφτισε όλα.
ΠΡΩΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ, ΜΕΤΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ
Ο Τζαβέλλας ήρθε σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση. Πιο φιτ, πιο ικανός στο χορτάρι, πιο συγκεντρωμένος. Γύρω του δεν άλλαξαν πολλά: ο ΠΑΟΚ πέρσι έκανε άλλη μία “μια απ’τα ίδια” σεζόν, ο προπονητής πάλι άλλαξε πριν τα play-off, η γκρίνια και η εσωστρέφεια δεν εγκατέλειψαν ποτέ τον Δικέφαλο.
Παρόλα αυτά, χωρίς αισθητή και ουσιαστική βελτίωση στο περιβάλλον γύρω του, ο ίδιος ο Τζαβέλλας σε έπειθε αγωνιστική με την αγωνιστική, μήνα με τον μήνα, πως είναι “κανονικός”. Πρώτα αθλητής, ποδοσφαιριστής, μετά τα υπόλοιπα.
ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΠΑΛΑ, ΣΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ
Σταδιακά οι τσαμπουκάδες μειώθηκαν. Σταδιακά οι φωνές δεν ήταν μόνο προς τους διαιτητές ή τους αντιπάλους, αλλά και προς τους συμπαίκτες. Όχι για τσακωμό, αλλά για καθοδήγηση. Σταδιακά ο Τζαβέλλας δεν ήταν μόνο πρώτος στη μανούρα, αλλά πρώτος και στην μπάλα, στην ηγεσία μιας ομάδας που κακά τα ψέμματα δεν προσφέρει και το πιο εύκολο εργασιακό περιβάλλον και πάντα “ψάχνει” για φταίχτες
Αυτό ήθελα και όταν έγραφα το τότε κείμενο. Θες, ρε φίλε, να είσαι το κακό παιδί; Με γεια σου, με χαρά σου. Την ημέρα που ο πρωταθλητισμός δεν θα έχει τέτοια στο χορτάρι θα είναι η μέρα που θα παίζουν ρομπότ, όχι άνθρωποι. Να είσαι, όμως, ΚΑΙ το κακό παιδί, όχι μόνο αυτό και από μπάλα τίποτα.
Εξακολουθώ να πιστεύω πως ο Τζαβέλλας πέρασε τα πρώτα του χρόνια στην επιστροφή του στην Ελλάδα ως nothing but trouble. Με την ίδια σιγουριά λέω πως έχει πάψει να είναι nothing but trouble από πέρσι κιόλας. Υπ’αυτό το πρίσμα, του το “χρωστούσα” αυτό το κείμενο. Θα μπορούσα να το έχω γράψει οποιαδήποτε στιγμή τους προηγούμενους μήνες, το είχαμε συζητήσει μάλιστα στα γραφεία του Sport24.gr.
ΣΤΙΓΜΗ ΕΠΙΚΥΡΩΣΗΣ
Είναι πολύ ευχάριστο που η αφορμή δόθηκε από μια τόσο σημαντική στιγμή σαν το γκολ-χρυσάφι κόντρα στη Βοσνία. Το μέλλον θα δείξει αν θα αποτελέσει ένα κομβικό σημείο στην προσπάθεια της Εθνικής να βρει ξανά τη δική της “κανονικότητα”. Μέχρι τότε, ο Τζαβέλλας δεν χρειαζόταν αυτό το γκολ για να αποδείξει τη δική του επιστροφή στην κανονικότητα, απλώς ήταν ίσως η στιγμή της επικύρωσης.
Όπως ξέρει καλά κι ο ίδιος, οι άσχημες στιγμές μπορούν να σε ακολουθούν για πολύ καιρό, είναι δύσκολο να τις αποτινάξεις, πόσο μάλλον να τις σβήσεις. Ευτυχώς το ίδιο ισχύει και για τις καλές. Περισσότερες απ’αυτές παρακαλώ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: