Aντε πάλι τα ίδια. Για δεύτερη σερί χρονιά το μαύρισμά μου από τις διακοπές συναγωνίζεται για το αν μείνει περισσότερο πάνω μου απ' ότι ο Μίτσελ στον Ολυμπιακό. Η ίδια πάνω-κάτω κουβέντα την ίδια πάνω-κάτω εποχή. Ο Ισπανός τεχνικός "παίζει" το κεφάλι του πριν καλά καλά ακουστεί το πρώτο κουδούνι στα σχολεία.

Θυμίζω πέρσι την μουρμούρα του Τύπου για το κακό θέαμα του Ολυμπιακού στα… φιλικά. Και τα πρωτοσέλιδα μετά τον πρώτο επίσημο αγώνα της χρονιάς, στις 19 Αυγούστου(!) με την Καλλονή. Από το "Senior αλλιώς τον ονειρεύονται" και το "ομάδα χωρίς ταυτότητα" μέχρι το "με 7 νέα πρόσωπα στην 11άδα και όμως παρουσίασε τον περσινό κακό Ολυμπιακό".

Μα παλικάρι μου, μόνος σου το λες: 7 νέα πρόσωπα. Πώς θες να υπάρχει χημεία που θα οδηγήσει σε καλό θέαμα στις 19 Αυγούστου; Τέλος πάντων, τη συνέχεια τη θυμάστε. Ο Μίτσελ έφτασε μία ανάσα από το αντίο, αλλά το 0-3 στις Βρυξέλλες τον κράτησε στο λιμάνι.

Και ερχόμαστε στο φέτος. Αυτή τη φορά η γκρίνια προέρχεται από οπαδούς. Τα social έχουν πάρει φωτιά. Ξεκίνησε με το 1-1 στο Αγρίνιο και το που "‘πάμε με τόσους ξένους; Που είναι ο τσαμπουκάς σε αυτές τις έδρες;". Το ότι ο Ολυμπιακός δεν πέρασε και πέρσι από εκεί με 6 Έλληνες, ξεχάστηκε κάπου στο δρόμο της γκρίνιας.

Στη συνέχεια η αποδέσμευση του Αβραάμ προκάλεσε νέα αναταραχή, με μεγάλη ευθύνη του ιδίου. Η μπάλα άρχισε να παίρνει και τον Μίτσελ η οποία τον παρέσυρε ελέω Ντοσεβί. Ένας παίκτης που όταν ήρθε προκάλεσε απορίες και γκρίνιες για το "πού θα πάμε με αυτόν" και τώρα προκαλεί περίπου τα ίδια αλλά για το "που θα πάμε χωρίς αυτόν". Παράνοια.

Καλώς ή κακώς, η λίστα του Champions League δεν τους χωρά όλους. Και έχει και περιορισμούς. Το γιατί "κόπηκε" ο Γάλλος που αποφάσισε τελικά να γίνει Αφρικανός (ξέρετε, με ταξίδια στο Τόγκο, στα Κόπα Άφρικα κτλ), το εξηγεί ο Περπερίδης ποδοσφαιρικά. Εμένα μου αρκεί η επιλογή του Μίτσελ. Αυτός θα φτιάξει την ομελέτα, αυτός ξέρει ακριβώς τα υλικά που θα χρειαστεί.

Το καλό σε αυτή την περίπτωση είναι πώς δεν υπάρχει καμιά περιρρέουσα ατμόσφαιρα από τον Ολυμπιακό ότι κινδυνεύει ο Μίτσελ. Βέβαια εάν η γκρίνια των οπαδών συνεχιστεί και συνδυαστεί με δύο ήττες από Ατλέτικο και Μάλμε, όρκο δεν παίρνω.

Το μόνο βέβαιο είναι πώς όλα τα παραπάνω στριφογυρίζουν στη σφαίρα της παράνοιας. Νέες ομάδες που χρειάζονται χρόνο για να δέσουν, κρίνονται με τα κοντομάνικα. Όχι αυτά της άνοιξης αλλά του καλοκαιριού!

ΥΓ1 Θα προτιμούσα να μην ήταν νέα και η φετινή ομάδα. Παράδοξο, τα έγραψε ο Κάρπετ.

ΥΓ2 Αυτός ο Φαν Χάαλ ακόμα να απολυθεί; Καμία νίκη με τέτοιο υλικό; Αλλιώς ονειρευόμαστε την Man.Utd.

ΥΓ3 Φάουλ για απευθείας κόκκινη Αβραάμ! Να δεχθώ ότι παρόλο που ήσουν αρχηγός δεν θέλησες να παλέψεις για να πάρεις τη φανέλα βασικού. Αλλά σαν Αρχηγός, οφείλεις φεύγοντας να στηρίξεις αυτούς που μένουν πίσω και θα συνεχίσουν να υπερασπίζονται την ομάδα που λες ότι αγαπάς. Και όχι να πριονίσεις την καρέκλα του καπετάνιου, χωρίς να καταδεχθείς να αναφέρεις το όνομά του.

ΥΓ4 Και ο Χολέμπας είχε τα προβλήματά του με τον Μίτσελ, αλλά ο αποχαιρετισμός του ήταν κόσμημα.