Η δουλειά του Αστέρα και η "δουλειά" των Ολλανδών

Να ξεκινήσω, αν μου επιτρέπεται, σε πολύ προσωπικό τόνο. Μέχρι και πριν μερικά χρόνια, η πατρίδα μου η Αρκαδία δεν υπήρχε στον ποδοσφαιρικό χάρτη πέρα από μία προσπάθεια του Λεωνιδίου να ανέβει κάποτε στη Β' Εθνική. Και έμεινα με μία ανάμνηση όλα αυτά τα χρόνια, όταν βρέθηκα στο Ολυμπιακό Στάδιο για να δω από κοντά τον αγώνα Παναθηναϊκός-Λεωνίδιο για το Κύπελλο Ελλάδας.

Και τώρα γράφω για τις εντυπώσεις μου από την προετοιμασία του Αστέρα Τρίπολης στο εξωτερικό, την οποία παρακολούθησα από κοντά για οκτώ ημέρες. Έχω την αίσθηση ότι έζησα εμπειρία κατηγορίας "αυτά δεν γίνονται". Σίγουρα πριν μερικά χρόνια δεν υπήρχαν στο μυαλό μου ούτε σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ώσπου ήρθαν ήρθαν δύο... μπανταβοί, ο Μπάκος και ο Καϋμενάκης, και έβαλαν την πατρίδα μου στην αθλητική μου καθημερινότητα.

Αφήνω στην άκρη την αρκαδική μου καταγωγή και επιστρέφω στα όσα είδα στο Φένλο της Ολλανδίας. Οι συνεχείς επιτυχίες του Αστέρα κάθε χρόνο δεν μπορεί να είναι τυχαίες. Ούτε το παραπάνω βήμα που κάνει κάθε φορά. Μετά από 8 ημέρες δίπλα στην ομάδα επιβεβαίωσα ότι όλα αυτά έχουν προέλθει από σκληρή δουλειά.

Πολλή δουλειά που συνεχίζεται καθημερινά σε άκρως επαγγελματικό πλαίσιο από όλους. Από τον προπονητή και το τεχνικό επιτελείο, μέχρι τους ποδοσφαιριστές και τα στελέχη της ομάδας. Όσοι βρέθηκαν στην Ολλανδία ήταν αφοσιωμένοι πλήρως στον ρόλο τους.

Συνήθως, αυτά που γράφονται στις ανταποκρίσεις από μία προετοιμασία είναι πάνω κάτω τα ίδια: Γίνεται σκληρή δουλειά, καλύτερη από ποτέ, οι παίκτες έχουν όρεξη, το κλίμα είναι θαυμάσιο και άλλα παρόμοια. Στην περίπτωση όμως του Αστέρα ισχύει στο ακέραιο.

Το κλίμα όντως είναι ιδανικό. Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στο Φένλο, συνάντησα χαμογελαστά πρόσωπα. Ένιωσα ότι παρακολουθούσα τις προπονήσεις, τις αποστολές, τους αγώνες μίας οικογένειας. Νομίζω ότι αυτό κρατάω πάνω από όλα γυρίζοντας στην Ελλάδα.

Στα συν η συνοχή, στα μείον η άμυνα

Πέρα από τις εικόνες της προετοιμασίας, στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι μου έκανε θετική εντύπωση η συνοχή της ομάδας για τέτοια εποχή. Μίας ομάδας, μην ξεχνάμε, με εννέα καινούρια πρόσωπα. Κάτι που πιστώνεται φυσικά σε μεγάλο βαθμό στον Στάικο Βεργέτη.

Ατομικά, δεν γινόταν να μην ξεχωρίσω τον Φακούντο Μπερτόγλιο. Παίκτης που ξέρει πολύ καλά το τόπι και αν δέσει με το σύνολο του Αστέρα θα προσφέρει πολλά στην ομάδα. Με το πόδι στο γκάζι ήταν αυτές τις ημέρες ο Σάκης Παντελιάδης, με πολλή διάθεση ο Ταξιάρχης Φούντας, ενώ ο Ιγκλέσιας θυμίζει τον παίκτη-δυναμίτη του Ατρόμητου.

Ο Μπαράλες συνεχίζει τα ίδια με πέρσι και σίγουρα η (πιθανή) πώλησή του θα αφήσει κενό. Πιθανότατα να αποκτηθεί άλλος παίκτης σε αυτή την περίπτωση, την ώρα που ο Γιάννου πατάει καλά και παλεύει για την ευκαιρία. Ο Σκούρτης δεν φαίνεται ότι μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του Χερόνιμο.

Ωστόσο τα θεματάκια ήρθαν στην άμυνα. Γκολ σε κάθε ματς (σύνολο έξι) με προβλήματα κυρίως στο κέντρο της άμυνας. Νομίζω ότι ο Αστέρας έχει ανάγκη από έναν γρήγορο κεντρικό μπακ που θα δένει και με τον Γκοϊάν και με τον Σανκαρέ. Σίγουρα όμως πρέπει να δουλέψει πάρα πολύ τη συνολική του αμυντική λειτουργία, κάτι που τόνισε και ο ίδιος ο Βεργέτης μετά το ματς με την Φιτέσε.

Τα ωράρια των καταστημάτων

Πιστός στα προηγούμενα top-guns όπου είχαν τόσο Αστέρα όσο και εικόνα από την Ολλανδία, κλείνω με μία φωτογραφία που επιβεβαιώνει τον πρόλογο. Είναι λοιπόν δύσκολο να ψωνίσεις στο Φένλο γιατί το ωράριο των καταστημάτων θυμίζει περισσότερο... Μεγάλης Παρασκευής. Αλήθεια αναρωτιέμαι, όσοι Ευρωπαίοι μας λένε τεμπέληδες και ότι δεν δουλεύουμε, πώς σχολιάζουν αυτή την φώτο;