Ποιος Μαρκάνο; Η χώρα βουλιάζει!

Ο Ιβάν Μαρκάνο έρχεται δανεικός στον Ολυμπιακό. Αλλά που μυαλό για μπάλα, για μεταγραφές, για ποδοσφαιρική συζήτηση. Ο κόσμος είναι εκεί έξω στους δρόμους. Έχει αφήσει τους καναπέδες και τα πληκτρολόγια και διαδηλώνει γιατί βλέπει ότι του παίρνουν τη ζωή με το έτσι θέλω μέσα από τα χέρια του.

Οι αγανακτισμένοι βγήκαν από τα σπίτια τους και έγιναν "Αγανακτισμένοι". Γεμίζουν τις πλατείες για να μην περάσει το νέο μνημόνιο που έρχεται τυλιγμένο με κορδέλα και καρτελάκι που γράφει "Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015". Όχι, δεν πάει άλλο. Δεν γίνεται να παρθούν νέα μέτρα.

Ο Ίβάν Μαρκάνο έρχεται το απόγευμα, και τα σχόλια στο facebook όσον διαβάζουν την είδηση είναι ενδεικτικά: "Εδώ ο κόσμος χάνεται", γράφει ο ένας. "Είχα μια φαγούρα, εδώ καιγόμαστε και αυτοί ασχολούνται με τις μεταγραφές", ο άλλος.

Κάποιος μεγαλύτερος... τολμά να σχολιάσει την μεταγραφή, για να πάρει πληρωμένη απάντηση από νεαρό: "Θα 'πρεπε να ντρέπεσαι που ενώ η γενιά σου έχει καταδικάσει την δικιά μου να ζήσει κάτω από τέτοιες συνθήκες, εσύ ασχολείσαι με την μπάλα!!! Μπράβο!!!".

Νοιώθω να ακροβατώ στο κενό. Πρέπει να ενημερώσω τον κόσμο για την μεταγραφή του Ισπανού. Αυτή είναι η δουλειά μου. Αλλά οι κινήσεις στο πληκτρολόγιο μοιάζουν να είναι μηχανικές. Είναι μηχανικές. Το μυαλό μου είναι εκεί έξω.

Και στην τελική γιατί να ασχοληθώ με κάποιον που "δεν τον ξέρει η μάνα του; Γ** τους Ισπανούς! Η Ελλάδα έχει καλύτερα ταλέντα από αυτόν τον φλώρο. Όχι στα παλτά και τις μίζες του Βαλβέρδε". Αυτά γράφονταν (ως συνήθως αβίαστα και με ελαφρά τη καρδία) στο facebook όλες τις προηγούμενες ημέρες που παιζόταν το όνομα του Μαρκάνο.

Κάποιες φωνές λογικής έκαναν λόγο για το αυτονόητο: Θα κριθεί στο γήπεδο. Αυτά όμως τις περασμένες ημέρες. Σήμερα που έρχεται ο Ισπανός, η Ελλάδα "καίγεται". Ποια μεταγραφή; "Εδώ δεν ξέρουμε τι θα γίνει με το μέλλον μας!!!", πληκτρολογεί ένας πιτσιρικάς χαρακτηριστικά.

Εδώ δεν ξέρουμε τι θα γίνει με το μέλλον μας...

Ουσιαστικά είναι η μόνη φράση που συνδέει την 15η Ιούνη 2011 με το σήμερα.

Τα παραπάνω ήταν η περιγραφή εκείνης της ημέρας που ήρθε στην Ελλάδα ο Μαρκάνο για τον Ολυμπιακό. Της πρώτης ημέρας συζήτησης του νέου μνημονίου στη Βουλή. "Μεσοπρόθεσμο", μας το είπαν για να μας σερβιριστεί καλύτερα.

Όλα τα υπόλοιπα έχουν αλλάξει. Οι "Αγανακτισμένοι" έφυγαν από τους δρόμους. Παράδοξο αν σκεφτείς ότι η ανεργία δεν έχει σταματήσει την ξέφρενη πορεία της για την... αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές. Και τα τελευταία μέτρα που βεβαίωναν ότι θα ψηφίζονταν τότε, έγιναν τα τελευταία για εκείνο το μήνα.

Και πάνω απ' όλα, δεν είχαμε τότε πρωτογενές πλεόνασμα (ναι, το βλέπω το χαμόγελό σας). Και υποσχέσεις για δωρεάν wi-fi παντού από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά που τον Ιούνιο του 2011 ύψωνε το αντιμνημονιακό λάβαρο.

Ααα. Και ο "φλώρος που δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του" είναι πλέον καλοδεχούμενος στον Ολυμπιακό.

Μικρή (σημαντική) παρένθεση για τον Μαρκάνο: Τίμιος εργάτης. Πολυθεσίτης. Τον εμπιστεύτηκε ο Βαλβέρδε στην Βιγιαρεάλ. Τον εμπιστεύτηκε ο Μίτσελ στην Χετάφε. Τον εμπιστεύτηκε ο Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό. Έτοιμος να τον ξαναεμπιστευτεί ο Μίτσελ.

Στον Ολυμπιακό. Εδώ όπου έκανε μια γεμάτη χρονιά. 41 συμμετοχές, οι 9 στην Ευρώπη (με 8 εννενηντάλεπτα). Ξεκίνησε άσχημα στο Λονδίνο με Άρσεναλ, έπεσαν να τον "φάνε" όχι μόνο οι οπαδοί αλλά και δημοσιογράφοι (τα γραπτά μένουν στο διαδίκτυο, μπορείτε να τα βρείτε). Από Σεπτέμβρη(!) κιόλας στην "πυρά". Αλλά αυτός εκεί. Δουλευταράς στα μετόπισθεν αλλά και πολύτιμος μπροστά (5 γκολ και 3 ασίστ).

Κλείνει η παρένθεση για τον Μαρκάνο. Άλλωστε τον ξέρετε και (πλέον) μας ξέρει.

Η άφιξή του όμως στην Ελλάδα μου θύμισε άλλα...

Πέρασαν 2,5 χρόνια και ακόμα δεν ξέρουμε τι θα γίνει με το μέλλον μας.

(εάν έχετε ιδέα που πάμε, με ενημερώνετε στο @thkoun)