Ο Αστέρας "λαβώθηκε" στην Ξάνθη. Και την Παρασκευή η προπόνηση γέμισε ακόμα περισσότερο το ιατρικό δελτίο. Η κατάσταση στην ομάδας της Τρίπολης θύμιζε νοσοκομείο, μία είδηση που αντιμετωπίστηκε με ειρωνεία και φθηνά υπονοούμενα από τους "ειδήμονες" του διαδικτύου.

Το συμπέρασμα είχε βγει: Οι Αρκάδες θα "ανοίξουν τα πόδια" στην ΑΕΚ καθώς τα τραβήγματα στους δικέφαλους των παικτών βγήκαν για το άλλοθι της επερχόμενης ήττας. Τι και αν αυτή η ομάδα δεν έχει ανοίξει ποτέ και σε κανέναν τα πόδια; Έτσι βόλευε αυτή τη φορά. Να αφήσει την ΑΕΚ να νικήσει όπως στο παρελθόν έχει "αφήσει" τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ.

Και το αστείο; Όλοι αυτοί που πετάνε λάσπη και τώρα σιωπούν, αν είχε νικήσει η Ένωση- γιατί μπάλα παίζουν και όλα τα αποτελέσματα είναι ανοικτά- θα ήταν σήμερα... δικαιωμένοι.

Άλλωστε ο Αστέρας είναι μια ομάδα-ντροπή για το ελληνικό ποδόσφαιρο, όπως συχνά-πυκνά αναφέρουν άλλοι επειδή η Τρίπολη των 30.000 κατοίκων- που δεν είχε και ποτέ κάποια σπουδαία αθλητική παράδοση- δεν γεμίζει το Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Η ντροπή της Super League

Ναι λοιπόν, είναι ντροπή για τη Super League, μια ομάδα που βγάζει τα συκώτια στον Ολυμπιακό ο οποίος έχει ελάχιστα ματς να θυμάται με άνετες νίκες. Έναν Ολυμπιακό μάλιστα που τον έχει νικήσει περισσότερες φορές από τον Παναθηναϊκό!

Ένα Παναθηναϊκό από τον οποίο δεν έχει χάσει τα μισά από τα 24 ματς πρωταθλήματος- παρά την περσινή κακή σεζόν με τις δύο ήττες. Ντροπή φυσικά να έχεις ΙΔΙΕΣ νίκες μέσα-έξω με την ΑΕΚ, από την οποία στην έδρα σου έχεις να χάσει από το 2011 μετρώντας πέντε "τρίποντα" σε εννέα ματς.

Προφανώς και είναι ντροπή μέχρι πέρσι να έχεις και δύο ΠΑΡΑΠΑΝΩ νίκες μέσα-έξω επί του ΠΑΟΚ που έφερε την απόλυτη ισορροπία χάρη στο 2/2 στην παραλίγο καταστροφική σεζόν των Αρκάδων.

Πόσο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα θα είχαμε με περισσότερους Αστέρες που δεν αφήνουν σε χλωρό κλαρί τους "μεγάλους"; Και όταν βγαίνουν Ευρώπη δεν είναι διακοσμητικοί αλλά παίζουν και δύο σερί χρονιές σε ομίλους του Europa League; Α, και δεν χρωστάνε μία πουθενά και σε κανέναν.

Αλλά ξέχασα. Ένιωσε τράβηγμα ο Μανιάς την Παρασκευή και δεν ξεκίνησε στην ενδεκάδα χθες, άρα άνοιξε τα πόδια ο Αστέρας.

Μία άδικη, προσβλητική και απαξιωτική προσέγγιση

Στα του αγώνα με την ΑΕΚ, δεν υπάρχουν και πολλές αναγνώσεις. Ο Σάββας Παντελίδης διάβασε άριστα ένα ακόμα παιχνίδι, ποντάροντας και στην κούραση της Ένωσης. Εκμεταλλεύτηκε δε κάποιες άστοχες επιλογές του Μανόλο Χιμένεθ, όπως ακριβώς είχε κάνει και με τον Μπέσνικ Χάσι. Γιατί το θέμα δεν είναι να σου κάνει κάποιος ένα δώρο, αλλά να ξέρεις και να το χρησιμοποιήσεις σωστά.

Δεν έχω κάτι να προσθέσω για τον κόουτς, πέρα από την εισαγωγή που έκανα μετά τον Ολυμπιακό: "Προφανώς και δεν είναι- ούτε έγινε για ένα βράδυ- Ζοζέ Μουρίνιο ο Σάββας Παντελίδης. Δεν είναι όμως και ο τεχνικός που επιλέχθηκε από τον Αστέρα για να τον... ρίξει στη Β' Εθνική, όπως γραφόταν αριστερά και δεξιά μετά την ανακοίνωση της πρόσληψής του. Μία άδικη, προσβλητική και απαξιωτική προσέγγιση για έναν προπονητή που αν μη τι άλλο έδειξε πέρσι ότι είναι ικανός να πάρει ένα σωματείο από τα τάρταρα, όπως ήταν ο Ηρακλής, και να το κρατήσει αγωνιστικά στην κατηγορία.

Στην Ελλάδα φυσικά την έχουμε στο τσεπάκι αυτή την προσέγγιση. Χωρίς να βλέπουμε μπάλα, χαρακτηρίζουμε προπονητές είτε από το... ελληνικό τους όνομα είτε από την εμφάνισή, αν δεν μας γεμίζει το μάτι. Πάντα μας ελκύει το ξένο, ένα κουστούμι, μια πόζα. Θαμπωνόμαστε από το θεαθήναι, την ώρα που κάποιοι "ταπεινοί" τεχνικοί δουλεύουν και διαβάζουν πολύ. Πάρα πολύ".

Πού πάει με τον Πασαλίδη;

Κλείνοντας, να θυμίσω ότι σε εκείνο το κείμενο ανέφερα "κρατήστε το όνομα του 18χρονου Δουβίκα". Ενώ για τον Πασαλίδη πλέον δεν χρειάζονται πολλά. Κάποια παιδιά απλά το έχουν από μικρή ηλικία. Πολύ σύντομα- αν συνεχίσει να δουλεύει έτσι, έχοντας την υγεία του- θα φύγει από τον Αστέρα. Έναν Αστέρα που τον "τσίμπησε" αθόρυβα από τον Αιγινιακό, μια μεταγραφή που αντιμετωπίστηκε με εκφράσεις του στυλ "πέρσι πήγε να πέσει, φέτος πού πάει με τον Πασαλίδη;".

Photo credits: Eurokinissi