Ο Κώστας Κατσουράνης υπερεκτίμησε της δυνατότητες του στο 38ο λεπτό. Πίστεψε ότι θα προλάβει να κόψει τον αντίπαλο του, σταματώντας την επικίνδυνη αντεπίθεση της Ιαπωνίας. Το καθυστερημένο του τάκλιν όμως, έδωσε το δικαίωμα στον Xόελ Αγιλάρ να του δείξει την δεύτερη κίτρινη κάρτα και να αφήσει με 10 παίκτες την Εθνική. Αλλά στην εξέλιξη του παιχνιδιού (και στη δική μου μάχη με το Μορφέα), αυτό το τάκλιν αποδείχθηκε ευεργετικό. Γιατί:

• Με ξύπνησε. Κυριολεκτικά. Τα απανωτά μουντιαλικά ξενύχτια σε συνδυασμό με το πρωινό ξύπνημα δημιούργησε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ υπνηλίας που με έστειλε αδιάβαστο από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Αν έπαιζαν Ιράν-Νιγηρία θα είχα κλείσει την τηλεόραση. Την άφησα ανοικτή ελπίζοντας ότι δεν θα χάσω κάποια φάση χάρη στη φωνή του Αλέξη Σπυρόπουλου. Το τάκλιν όμως τα διέγραψε όλα τα παραπάνω και αποτέλεσε το προσωπικό μου ξυπνητήρι. Με 10 η Ελλάδα και το ματς προβλέπεται να πάρει ηρωϊκές διαστάσεις. Άσε που θέλω να δω και μια φορά την Εθνική χωρίς τον Κατσουράνη.
• Ξύπνησε μεταφορικά και τον Φερνάντο Σάντος. Ταρακουνήθηκε, σοκαρίστηκε και προέβη άμεσα και σε δεύτερη αλλαγή. Βάζοντας μέσα τον Γιώργο Καραγκούνη. Τον άνθρωπο που είναι κομμένος και ραμμένος για παιχνίδια στα οποία χρειάζεται κατάθεση ψυχής στο γήπεδο. Μια κατάθεση που έπρεπε να την δούμε από το πρώτο λεπτό. Με την πλάτη στον τοίχο έπαιζαν οι διεθνείς, για απαντήσεις έλεγαν ότι έψαχναν, έπρεπε να μπουν με το μαχαίρι στα δόντια. Και με Καραγκούνη αρχηγό. Αν θα άντεχε από την αρχή; Εδώ άντεξε με 10 παίκτες για 58 λεπτά.
• Συσπείρωσε τους παίκτες, τους έκανε ΟΜΑΔΑ. Μια γροθιά. Αυτό το τρέχω εγώ για 'σένα, τρέχεις εσύ για μένα; Αυτό. Έβγαλε στην επιφάνεια τον εγωισμό του κάθε ποδοσφαιριστή (όχι, δεν θα με κερδίσατε ακόμα και με 10) ο οποίος υπηρέτησε στη συνέχεια το σύνολο. Και να τα τρεξίματα μέχρι τα όρια του καθενός (συγκλονιστική η εικόνα του Κονέ στην αλλαγή του), να τα πόδια στη "φωτιά", να πρώτοι πάνω στην μπάλα, να τα διωξίμαστα στα μνήματα, που λέει και μια ψυχή, με την όποια ανάσα είχε απομείνει.
• Δημιούργησε ένα σκηνικό το οποίο ταιριάζει απόλυτα στα χαρακτηριστικά αυτή της ομάδας... ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης! Απενοχοποίησε στα μάτια των ουδέτερων την άμυνα αλά Τσέλσι όπως γράφτηκε στο twitter και έβαλε σε μπελάδες τους Ιάπωνες. Για τα τρεξίματά τους φημίζονται και όχι για την διάσπαση (υπερ)κλειστών αμυνών. Έτσι είδαμε τους κοντούληδες αντιπάλους μας να προσπαθούν να σκοράρουν με απανωτές σέντρες. Βούτυρο στο ψωμί μας, 0-0 και πάμε παρακάτω.