Το σεντόνι έλειπε

Ηρεμία, τάξη και ασφάλεια. Η αυθόρμητη απάντησή μου στον Άκη Δημακό όταν μου ζήτησε στον αέρα του Sport24 Radio 103,3 με τη λήξη του ντέρμπι, να του δώσω το κλίμα από το Γεώργιος Καραϊσκάκης. "Δεν θα ήμουν καθόλου υπερβολικός αν σου έλεγα ότι η ατμόσφαιρα στο Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ μου θύμισε αγώνες Champions League σε αυτό το γήπεδο", πρόσθεσα. Το σεντόνι έλειπε.

Βρέθηκα στο Φάληρο πολύ πριν την άφιξη των αποστολών των δύο ομάδων. Δεν χρειάστηκε να δώσω τηλεφωνική ανταπόκριση στο σταθμό, καθώς τα πάντα γύρω μου ήταν φυσιολογικά και μαρτυρούσαν ότι σε λίγη ώρα πρόκειται να διεξαχθεί εδώ απλά ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Ένα παιχνίδι και όχι κάποιος πόλεμος.

Ακολούθησε η άφιξη της αποστολής του... Παναργειακού. Όχι, δεν θέλω να μειώσω την αγωνιστική αξία του ΠΑΟΚ αλλά να δείξω το πόσο ήσυχα έφτασε στο γήπεδο. Τρεις-τέσσερις κλούβες είχαν μεν κλείσει την πρόσβαση οπαδών στο σημείο, αλλά δεν ήταν κανένας μαζεμένος εκεί για τραμπουκίσει τον "εχθρό". Ούτε ένα "ρε" δεν ακούστηκε όταν έφτασε το πούλμαν, τριάντα μέτρα μακριά από τους φιλάθλους.

Με την ίδια άνεση, αλλά μεγαλύτερη φυσικά πολυτέλεια, αφίχθη και ο Ιβάν Σαββίδης. Για να ακολουθήσει η είσοδος των παικτών του ΠΑΟΚ στο χορτάρι που συνοδεύτηκε με χλιαρές αποδοκιμασίες. Πρώτα "γαλλικά" στην εμφάνιση του Τζαβέλλα και μετά ησυχία. Πηγαδάκια ανάμεσα σε Κολοβό-Χατζηισαΐα και Ελαμπντελαουί-Μακ και προθέρμανση λίγο αργότερα χωρίς κανένα παρατράγουδο.

Η συνέχεια έφερε το ανατριχιαστικό κλίμα λίγο πριν τη σέντρα ( το κατέγραψα- όσο γινόταν- εδώ). Δεν είναι υπερβολή, αλλά δίπλα μου έβλεπα μόνο βουρκωμένα πρόσωπα...

Για να πάμε στο παιχνίδι. Ελάχιστα καπνογόνα- μερικά πριν το πρώτο σφύριγμα, μερικά μετά το γκολ. Καμία σχέση με το "παρανάλωμα" άλλων παιχνιδιών. Και φυσικά ούτε ένα δεν έπεσε στον αγωνιστικό χώρο. Καμία φωτοβολίδα ευθείας βολής, κανένα αντικείμενο με στόχο τον αντίπαλο.

Το παιχνίδι είχε ένταση, πάθος, νεύρα. Φάσεις κοντά στις εξέδρες, όπου το πεδίο είναι ανοιχτό. Ούτε... χαρτοπετσέτα όμως δεν έπεσε στο Φάληρο. Και έτσι κύλησε το ντέρμπι μέχρι το τέλος. Και ακόμα πιο ήσυχα αναχώρησε ο ΠΑΟΚ από το Γεώργιος Καραϊσκάκης.

Μπαμπούλα θέλουμε;

Ναι, το ξέρω ότι το ματς ήταν σούπα. Ναι, έχουν γραφτεί ήδη 500 κείμενα για τη διαιτησία. Αφήστε με εδώ να συνεχίσω να στέκομαι στο κλίμα στις εξέδρες. Γιατί θέλω όσοι πηγαίνουν στο γήπεδο να ξέρουν ότι θα επιστρέψουν πίσω με τη μόνη έννοια τους να είναι το αποτέλεσμα του αγώνα. Από τους παίκτες μέχρι τον γονιό που γουστάρει να μυήσει τον πιτσιρικά του στο ποδόσφαιρο.

Έχω εκφράσει τη διαφωνία μου για ενέργειες του Σταύρου Κοντονή- όπως την τιμωρία όλων των ομάδων μετά το περσινό αιώνιο ντέρμπι στη Λεωφόρο- ωστόσο βλέπω ότι αυτός ο αυστηρός νόμος λειτουργεί. Ήμουν και στο πρόσφατο Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ. ΑΠΟΛΥΤΗ ΗΡΕΜΙΑ. ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΑΞΗ. ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ.

Λειτουργεί σαν "μπαμπούλας" αυτός ο νόμος; Πιθανόν, αλλά δεν με απασχολεί. Αν η δουλειά γίνεται, αν κανείς δεν κινδυνεύει στα γήπεδα, τότε αυτός ο νόμος λειτουργεί. Και αποδεικνύει στην πράξη, ότι όταν θέλουν οι οπαδοί- έστω και υπό τον πίεση αυτού του νόμου- μπορούν!

Πρώτα το δικό μας σαλόνι

Μετά τον αγώνα, ο Ιβάν Σαββίδης ρωτήθηκε αν ήταν ικανοποιημένος από τη φιλοξενία. Προς έκπληξη όλων, απάντησε "ΝΙΕΤ, ΝΙΕΤ"! Έγινε κάτι κατά την παρουσία του στο γήπεδο που δεν το είχαμε αντιληφθεί; Τελικά το "νιετ" πήγαινε στα συνθήματα που ακούστηκαν την ώρα του αγώνα κατά του Γιώργου Τζαβέλλα.

Ξεκαθαρίζω ότι ανακατεύομαι με κάθε σύνθημα που μπλέκει στην κουβέντα μανούλες. Ο Τζαβέλλας έχει προκαλέσει στο παρελθόν- το ξέρει και ο ίδιος, το έχει παραδεχθεί εμμέσως. Έγινε- καλώς ή κακώς- το κόκκινο πανί για τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Η μάνα του όμως δεν φταίει. Καμία μάνα δεν φταίει.

Και θα συμφωνήσω απόλυτα στο "πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά" που είπε ο Ιβάν Σαββίδης, όταν του θύμισε δημοσιογράφος ότι δυστυχώς αυτά ακούγονται παντού. Όμως για να κατηγορείς δημόσια τον άλλον, φρόντισε πρώτα να έχεις συμμαζέψει τα του οίκου σου.

Όταν "ο πιο καλός ο Παοκτσής έχει σκοτώσει γαύρο" και η μητέρα του Μαρινάκη γίνεται σύνθημα στην Τούμπα, δεν μπορείς να κατηγορείς τους υπόλοιπους. Αν το σαλόνι μου είναι βρώμικο, δεν μπορώ να πάω σε επίσκεψη και να δηλώσω ότι δεν έμεινα ικανοποιημένος από τη φιλοξενία γιατί το σαλόνι τους ήταν βρώμικο.

Ναι, επιτέλους να προχωρήσουμε μπροστά. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει ο καθένας να καθαρίσει το δικό του σαλόνι. Μετά, όλα τα άλλα θα έρθουν μόνα τους.