Το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό πριν την έναρξη του αγώνα με τη Ριέκα, ήταν να χτίσει μια καλή "κληρονομιά", ενόψει του επαναληπτικού στην Κροατία. Η "κληρονομιά" αυτή άρχιζε και τελείωνε στο "μηδέν παθητικό".

Το γκολ της Ριέκα που ήρθε κόντρα στη ροή του αγώνα και επιβεβαίωσε τον άγραφο νόμο του ποδοσφαίρου, έμοιαζε πιο σφιχτό και από τη θηλιά της γραβάτας, την οποία πέταξε -μαζί με το σακάκι- ο Μπέσνικ Χάσι, με την έναρξη του β' ημιχρόνου. Το παραπάνω ζητούμενο ήταν το μεγάλο στοίχημα του Ολυμπιακού, ο οποίος την τελευταία 7ετία, σε 32 εντός έδρας ευρωπαϊκά παιχνίδια, έχει καταφέρει να κρατήσει ανέπαφη την εστία του μόλις 6 φορές! Στα υπόλοιπα 26 ματς, μάζεψε τη μπάλα από τα δίχτυα του τουλάχιστον μία φορά και σε κάποιες περιπτώσεις αυτό ήταν οδυνηρό.

Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος σε σετ παιχνίδι από τους Κροάτες. Είχε αρχή και τέλος, κάτι που δεν είδαμε ποτέ πέρυσι στη διάρκεια της σεζόν. Το πρώτο ημίχρονο ήταν το καλύτερο φετινό του από τα τέσσερα, που είχαν προηγηθεί με την Παρτιζάν. Ακόμα και από το παιχνίδι στο Βελιγράδι, όπου εξασφάλισε την πρόκριση στα πλέι οφ του Champions League. Μοιραίος τώρα ήταν ο -πρωταγωνιστής τότε- Μπεν, ο οποίος από το παιχνίδι του Ιουλίου στη Σερβία έχει δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες. Θα πει κανείς ότι τα έβαλε μαζεμένα. Και ο Μπεν και ο Ολυμπιακός απέναντι στην Παρτιζάν (5 γκολ).

Φυσικά, ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε μόνος του. Ποτέ δεν έγινε και ποτέ δεν θα γίνει αυτό. Για να αποκλείσεις τη Σάλτσμπουργκ, πρέπει να έχεις καλή ομάδα. Για να την αποκλείσεις χωρίς ήττα, πρέπει να έχεις πολύ καλή ομάδα. Όσοι είδαν την Ριέκα στα προκριματικά και στις τελευταίες μάχες με την Ντινάμο Ζάγκρεμπ, μπορούσαν εύκολα να διαπιστώσουν ότι το εμπόδιο για τον Ολυμπιακό ήταν ψηλό. Τουλάχιστον ψηλότερο από αυτό της πρωταθλήτριας Σερβίας, Παρτιζάν. Οι Κροάτες ήταν ευάλωτοι στην άμυνα, αλλά κίνδυνος - θάνατος στις αντεπιθέσεις. Ομάδα διαβασμένη, που ξέρει τι μπορεί και πρέπει να κάνει στον αγωνιστικό χώρο. Καταφέρνοντας να κάνουν επιθετικό πλεονέκτημα τα αμυντικά τους μειονεκτήματα, είχαν την ευτυχία και την τύχη να ανοίξουν το σκορ στην πρώτη εντός στόχου προσπάθειά τους. Με εντυπωσιακή προσπάθεια και εκτέλεση του Έμπερ.

Αυτό έβαλε δύσκολα στον Ολυμπιακό, ο οποίος πέρα από το γκολ που είχε να κυνηγήσει, είχε να αντιμετωπίσει το "φάντασμα" των χαμένων ευκαιριών του πρώτου μέρους και την ανεπαίσθητη πίεση του κόσμου για το θετικό αποτέλεσμα. Αυτό που δεν του έδωσε η μπάλα στο πρώτο μέρος, το πήρε στο κακό του ημίχρονο, το δεύτερο. Με ασίστ από την πρώτη επαφή του Φορτούνη με τη μπάλα και στις καθυστερήσεις με τον σεληνιασμένο Ρομαό. Ακόμα κι όταν το δοκάρι του Ανδρούτσου, λίγο νωρίτερα, έμοιαζε με σημάδι ότι "δεν μπαίνει τίποτα απόψε", ο Ολυμπιακός κατάφερε να βγάλει, όπως ο Χάσι, τη γραβάτα από το λαιμό του και να την περάσει στη Ριέκα, που επιστρέφει στο σπίτι της με το τιμητικό 2-1, αλλά με ένα γκολ που αφήνει τα πάντα ανοιχτά.

Ο Ολυμπιακός θα πάει εκεί να το υπερασπιστεί. Και θα το πάρει! Για το μυαλό του Μπεν, την καρδιά του Ανδρούτσου και τον ιδρώτα του Κούτρη. Κάτι του χρωστάει η τύχη. Και η μπάλα. Και ο ίδιος στον εαυτό του.