Είναι άδικο για τον Λαμ
Ο Θοδωρής Ρούσσος γράφει για τον πνεύμονα πράσινου στη βαριά βιομηχανία της Γερμανίας. Τον Φίλιπ Λαμ, που έκανε τα πάντα για να ξεχάσουμε τις συγκλονιστικές εμφανίσεις του Χαβιέ Μαστεράνο.
Επρεπε να γίνουν όργια στον τελικό για να μην αποδοθεί στον Χαβιέ Μαστσεράνο ο τίτλος του κορυφαίου παίκτη στο φετινό Μουντιάλ. Οργια δεν έγιναν, αλλά από τη στιγμή που το βραβείο δόθηκε στον Μέσι, η συζήτηση θα περιστρέφεται γύρω από τους Αργεντίνους. Ως μονάδες και όχι ως ομάδα.
Ο Χαβιέ Μαστσεράνο έκανε το τουρνουά της ζωής του. Ηγετική φυσιογνωμία. Στην πράξη και την θεωρία. Συγκλόνισε όταν απευθυνόμενος στους συμπαίκτες του, είπε ότι "έχω κουραστεί όλα αυτά τα χρόνια να τρώω σκατά" και έγινε ο εμπνευστής τους μέχρι το τέλος της διαδρομής. Εκανε αυτό που ήξερε να κάνει εξαιρετικά στη Λίβερπουλ και το οποίο παραλίγο να ξεχάσουμε από τότε που πήγε στη Μπαρτσελόνα.
Παρότι (και) στον τελικό ήταν ο κορυφαίος της Αργεντινής, "έχασε" το βραβείο της FIFA από τον συμπαίκτη του, Λιονέλ Μέσι. Ο κοντός, επίσης, έκανε καλό τουρνουά. Πέτυχε τα μισά από τα 8 γκολ της ομάδας του και έφτιαξε άλλα δύο. Δεν έπαιζε στην -για χρόνια- αυτοματοποιημένη Μπαρτσελόνα, αλλά στην Αργεντινή του Σαμπέγια.
Όλοι οι αντίπαλοι είχαν προσαρμοσμένο σε αυτόν το πλάνο εξουδετέρωσης και ο ίδιος δεν είχε πλάι του Ινιέστα, Τσάβι κλπ. Είχε την ατυχία να κουβαλάει την κληρονομιά του Μαραντόνα και του 1986 σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο και να τραυματιστεί στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού. Ακόμα και με ένα πόδι, όμως, ήταν καλύτερος από τον... τρεμάμενο Ιγκουαϊν και τον Αγκουέρο, που πατούσε τον κώλο του σε όλο το τουρνουά.
Εδώ τελειώνει η σύντομη κουβέντα για τους δύο φιναλίστ και ξεκινά για τον κορυφαίο (προσωπική άποψη) ποδοσφαιριστή των 120 λεπτών του τελικού. Ο κύριος αξιόπιστος, Φιλίπ Λαμ. Ξεκίνησε αριστερό μπακ, ο Γκουαρντιόλα τον χρησιμοποιούσε ως αμυντικό χαφ στη Μπάγερν και ο Λεβ τον επανέφερε στην αγαπημένη του θέση στη δεξιά πτέρυγα.
Ενας άνθρωπος για όλες τις δουλειές, που λίγες ώρες μετά τα 120 λεπτά του τελικού, έχεις την αίσθηση ότι ακόμα τρέχει. Ισως το σημαντικότερο γρανάζι στην απόλυτη ποδοσφαιρική μηχανή της Γερμανίας. Ακούραστος, με ενέργεια, τεχνική και δύναμη, που "οργώνει" τον τομέα ευθύνης του. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους εν ενεργεία ποδοσφαιριστές στον κόσμο και από τα πιο επικίνδυνα φουλ μπακ στον κόσμο.
Είχε την ποδοσφαιρική ατυχία να γεννηθεί αμυντικός.
[Για τον ίδιο ατυχία και για τις ομάδες του ευτυχία]
Σε διαφορετική περίπτωση, ίσως να μπορούσε να διεκδικήσει τον τίτλο του κορυφαίου ενός Μουντιάλ. Χθες ήταν, αλλά η χρυσή μπάλα πήγε αλλού. Μικρό το "κακό". Το Κύπελλο όμως αυτό θα πρέπει να το πάρει σπίτι του...
