Είναι στιγμές που βλέπεις το πληκτρολόγιο και ετοιμάζεσαι να το πας στο αστυνομικό τμήμα για βόμβα. Κλωθογυρίζουν σκέψεις και, ζωντανές ακόμα, εικόνες στο μυαλό σου, αλλά οι λέξεις είναι αδύνατον να επιλεγούν και να συνταχθούν.

Είναι στιγμές που η επανάληψη των σκέψεων για το ίδιο γεγονός καταλήγουν σε διαφορετικό τέλος. Αυτό που έγινε το βράδυ της Τρίτης είναι κάτι αδιανόητο, ακόμα και με δεύτερη ή τρίτη ανάγνωση.

Οι τεχνικές αναλύσεις πάνε περίπατο. Κανείς δεν θα θυμάται από αύριο τις ενδεκάδες, τα συστήματα και -πέρα του ιστορικού γκολ του Κλόζε, που είναι πλέον ο κορυφαίος σκόρερ σε Μουντιάλ- τους σκόρερ των υπόλοιπων 6 γκολ της Γερμανίας.

Συνέβη ένα γεγονός που για χρόνια θα σκεπάσει τον τελικό ενός Μουντιάλ, όποιος κι αν είναι αυτός, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα.

Δεν ήταν η νίκη της Γερμανίας. Αυτή δεν μπορεί να έχει κοινωνικές προεκτάσεις για έναν ψυχρό δυτικοευρωπαϊκό λαό, παρά μόνο αθλητικές. Ήταν η κορύφωση του δράματος για 200 εκατομμύρια Βραζιλιάνους, που έβλεπαν το Μαρακανάζο να έρχεται. Και ήρθε. Εζησαν την ιστορία να γράφεται από άλλους για εκείνους.

Ακόμα κι αν είσαι λάτρης του γερμανικού ποδοσφαίρου, "αδειάζεις" ολοκληρωτικά βλέποντας πιτσιρίκια στην αντίπαλη εξέδρα να ξεσπούν σε λυγμούς. Το ποδόσφαιρο είναι για τον Βραζιλιάνο ό,τι για τον Γερμανό εκπαιδευτικό η πειθαρχεία, για τον Γάλλο οινόφιλο ευζωιστή το αμπέλι, για τον Έλληνα συνδικαλιστή το εφάπαξ. Λατρεία.

Κανείς μας, κανένας Έλληνας φίλαθλος, οπαδός ή δημοσιογράφος δεν μπορεί και δεν θα μπορέσει ποτέ να αφουγκραστεί τα vibes που ξεχειλίζουν από τους Βραζιλιάνους. Αλλωστε, ακόμα και κατά τη διάρκεια του αγώνα η σιωπή τους ήταν τόσο εκκωφαντική που θα μπορούσε να ραγίσει και το άγαλμα του Ιησού στο Ρίο.

Ησυχία, λοιπόν να ακουστεί η σιωπή των Βραζιλιάνων... Παρότι είναι πιο δυνατή από τη χαρά των Γερμανών.

ΥΓ: Καλύτερα να μη σε σέβονται παρά να σε λυπούνται. Οι Γερμανοί έκαναν ό,τι θα τους έκαναν οι Βραζιλιάνοι αν τους έβρισκαν σε αυτή την κατάσταση. Ο,τι τους έκαναν οι Αγγλοι το 2001 στο Μόναχο μπροστά σε 63.000 οπαδούς τους. Τα "πάντσερ" ξεπέρασαν γρήγορα εκείνο το σοκ, η Σελεσάο πλέον θα ζει με αυτό...