Και η ζοχάδα έχει εξήγηση
Ο Θοδωρής Ρούσσος γράφει για το φεστιβάλ συναισθημάτων που ζήσαμε και ζούμε, στον απόηχο του αγώνα της Εθνικής με την Κόστα Ρίκα και αποθεώνει τον Νάβας και τον... Αλέξη Λάλας.
Η πρώτη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό είναι πότε θα ξαναπάμε στο Μουντιάλ. Αυτομάτως η δεύτερη, πότε θα ξαναβρεθούμε τόσο κοντά στις 8 καλύτερες ομάδες του κόσμου. Απομονώνοντας αυτά τα (φιλο)λογικά ερωτήματα, προσπαθείς να οργανώσεις τα συναισθήματα που σου μένουν από το παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα. Από την περηφάνια μέχρι το ανάθεμα και τη ζοχάδα.
Κι αν εμείς βρήκαμε στην πορεία λόγο να υπερηφανευόμαστε για την παρουσία της Εθνικής μας στο φετινό Μουντιάλ, οι αντίπαλοί μας δημιούργησαν τις προϋποθέσεις από πολύ νωρίς. Από τα ματς με την Ουρουγουάη, την Αγγλία και την Ιταλία. Εχοντας αφήσει πίσω στον όμιλο αυτές τις τρεις ομάδες, το λογικό θα ήταν να έρθουν με άλλον αέρα στους "16". Δεν το έκαναν. Δεν υπερεκτίμησαν τις δυνατότητές τους, δεν υποτίμησαν την Ελλάδα. Το ματς αυτό ήταν ειδικών συνθηκών και έγινε ακόμα... πιο ειδικών, όταν έμειναν με 10 παίκτες.
Η αντίδρασή τους από το 66' μέχρι το τέλος της αναμέτρησης, δεν είχε ανάσες, αλλά είχε πάθος. Και με αυτό το στοιχείο, το οποίο πάντα εμείς οι Έλληνες αποθεώνουμε και με το οποίο έχουμε πανηγυρίσει στο πρόσφατο παρελθόν πολλές επιτυχίες, έτσι τα κατάφεραν κι αυτοί εις βάρος μας. Και πάθος είχαν και τύχη είχαν και Κέιλορ Νάβας είχαν.
Τα highlights του αγώνα Κόστα Ρίκα - Ελλάδα
Ο τερματοφύλακας της Λεβάντε ήταν το τείχος που απορρόφησε οποιαδήποτε ελληνική "σπίθα" πρόκρισης. Το πλασέ του Σαλπιγγίδη στο πρώτο ημίχρονο, η κεφαλιά του Μήτρογλου στο 90' και το σουτ του ίδιου παίκτη στο 120', είναι δικά του, ολοδικά του, παράσημα από το συγκεκριμένο παιχνίδι. Προσωπικά highlights, που κορυφώθηκαν στο πέναλτι του Γκέκα. [Εδώ μπαίνει το ελληνικό ανάθεμα, αφού και στις τέσσερις περιπτώσεις οι εκτελέσεις ήταν άψογες]
Συμπερασματικά, η Κόστα Ρίκα είχε όλα τα στοιχεία, τα οποία έχει βάλει στα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού της εδώ και πολλά χρόνια η Εθνική μας. Και επιπλέον είχε απέναντί της μια Ελλάδα "μπλοκαρισμένη" στην φιλοσοφία της.
Είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο του Αλέξη Λάλας στο ESPN, στο 115' του αγώνα: "Φαίνεται ότι από την Ελλάδα λείπει αυτή η δόση φαντασίας, όταν χρειάζεται να τη βάλει στο παιχνίδι της έστω και για λίγο. Ακόμη και με διαφορετικά διαμορφωμένες συνθήκες, οι Έλληνες νιώθουν περισσότερο ασφαλείς στην άμυνά τους, από το να σχεδιάσουν μια άλλη στρατηγική στην επίθεση". Eτσι απλά... Και ίσως αυτά τα λόγια μετριάσουν κάπως την πίκρα μας και ίσως δώσουν κάποιες εξηγήσεις στη ζοχάδα μας.