Νάτχος... πετιέται!
Ο Μπίμπαρς Νάτχο πήρε τη δόξα από τον Γιαγιά... Καμαρά, οδηγώντας τον Ολυμπιακό σε έναν θρίαμβο -όπως εξελίχθηκε το ματς με τον Αστέρα- και απέδειξε το βάθος στο ρόστερ, που διαθέτουν (σε σχέση με πέρυσι) οι ερυθρόλευκοι. Γράφει ο Θοδωρής Ρούσσος.
Πιστεύετε στης μοίρας το γραφτό; Ακόμη κι αν δεν, τουλάχιστον δεχτείτε ότι ο Νάτχο... πετάχτηκε από το πουθενά στο παιχνίδι της Κυριακής και έβαλε “φωτιά” στην ερυθρόλευκη εξέδρα.
Ο Πέδρο Μαρτίνς ήταν έτοιμος να βάλει στο παιχνίδι τον Γκιγιέρμε, ώστε να πάρει λεπτά συμμετοχής, ενόψει της δύσκολης συνέχειας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όταν ο Αστέρας ισοφάρισε, τον γύρισε άρον άρον στον πάγκο. Άλλαξε άρδην τα πλάνα του και η πίεση τον έκανε να μετρήσει τα αντανακλαστικά του.
Κρατήστε λοιπόν αυτό: ότι αν έμπαινε σε εκείνο το σημείο ο Γκιγιέρμε, δύσκολα θα βλέπαμε και τον Νάτχο στην ίδια ενδεκάδα.
Ο Πορτογάλος τεχνικός πήρε πολλά -για την ακρίβεια, πήρε τα πάντα- και από τις τρεις αλλαγές. Από τον Χασάν, ο οποίος γέμισε την αντίπαλη περιοχή, από τον Φετφατζίδη που έκανε ένα εκρηκτικό δεκάλεπτο και από τον Νάτχο, που έστειλε στα ουράνια προπονητές, συμπαίκτες και οπαδούς του Ολυμπιακού.
Ο Ισραηλινός είναι ο άνθρωπος που συζητιέται περισσότερο από τον καθένα σήμερα -και δικαίως, αφού πέρα του εντυπωσιακού γκολ που σημείωσε επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά πως μια κλωστή χωρίζει τους τρεις από τον έναν (ή κανέναν) βαθμό, τον ενθουσιασμό από την απογοήτευση.
Το όνομα, όμως, που υπογράμμισαν οι άνθρωποι της Μπέτις ήταν αυτό του Μαντί Καμαρά, ο οποίος έδωσε γεύση... Γιαγιά Τουρέ, πριν καν ο Ιβοριανός ξαναπατήσει το πόδι του στο Καραϊσκάκη. Αλάνθαστος. Έκοβε – έραβε. Μοίραζε – σκόραρε. Ο γεννημένος την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου του 1997 στην Γουινέα, πραγματοποίησε εμφάνιση από αυτές που δίνουν τη φανέλα βασικού στο σπίτι.
Και αυτό είναι ένα δείγμα του μεγάλου και ποιοτικού ανταγωνισμού που έχει προκύψει φέτος στα κεντρικά χαφ, με την παρουσία των Καμαρά – Γκιγιέρμε – Νάτχο – Τουρέ και Μπουχαλάκη.
Είναι ένα δείγμα ότι στον φετινό Ολυμπιακό μπορεί να σου έρθει από 'κει που δεν το περιμένεις. Κάποιος θα πεταχτεί από τον πάγκο, όπως καλή -για τον Ολυμπιακό- ώρα ο Νάτχο...
Και ναι, το παιχνίδι με τον Αστέρα μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για του λόγου το αληθές. Μην ξεχνάτε ότι πέρυσι ο Ολυμπιακός πήρε μόλις δύο βαθμούς στα δύο παιχνίδια με αντίπαλο την ομάδα της Αρκαδίας (ισοπαλίες σε Τρίπολη και Καραϊσκάκη). Επίσης, πρόκειται για την ίδια ομάδα που στις πρώτες δύο αγωνιστικές κράτησε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ στο... μηδέν στην κανονική ροή -αν είναι δόκιμος ο όρος- του αγώνα.
Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει να προβληματιστεί για αρκετά άλλα θέματα, τα οποία θα είχαν μεγαλύτερες διαστάσεις και άλλη βάση ανάλυσης, αν ο Αστέρας είχε κάνει το 1-2 στο 86ο λεπτό. Πάνω, σε αυτά, λοιπον, στα αρνητικά και ότι στα θετικά, πρέπει ο Μαρτίνς να χτίσει την επόμενη ημέρα, η οποία περιλαμβάνει τη διάσημη Μπέτις.