Ρομπέρτογλου ή άμυνα;
Ο Θοδωρής Ρούσσος αναρωτιέται αν γράφτηκε πουθενά στην Ιταλία ότι η Γιουβέντους είχε το μυαλό της στο Champions League και πώς ο Ολυμπιακός με αυτή την αμυντική λειτουργία μπορεί να εξουδετερώσει τα δύο πιο ακριβά κεντρικά χαφ στον κόσμο.
Λέτε να ειπώθηκε πουθενά στην Ιταλία μετά την γκέλα της Γιουβέντους με αντίπαλο την μέχρι πρότινος ουραγό της βαθμολογίας, Σασουόλο, ότι το μυαλό των παικτών της "Μεγάλης Κυρίας" ήταν στο Champions League;
Οχι. Αυτά είναι φθηνές δικαιολογίες - εφευρέσεις, για να τις επικαλείται κάποιος ώστε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Και κυρίως είναι ελληνικό φαινόμενο. Για τον Ολυμπιακό υπήρξαν αδικαιολόγητα στον αγώνα του Παγκρητίου, αλλά η νίκη σε βάρος του Εργοτέλη, έστω κι αν ήρθε με το στανιό, χαρίζει ώρες ηρεμίας (και ανώδυνου προβληματισμού) ενόψει του αγώνα της Τετάρτης με τη Γιουβέντους.
Οσοι είδαν το ματς, θα διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για μια μικρογραφία του περσινού αλήστου μνήμης αγώνα στις Βρυξέλλες με την Αντερλεχτ. Ενα παιχνίδι, που ανέδειξε τους δύο ίδιους πρωταγωνιστές. Οπως τότε, έτσι και τώρα, ο Ρομπέρτο έβγαζε και ο Μήτρογλου έβαζε.
Οπως τότε έτσι και τώρα, αν ο Ολυμπιακός δεν κέρδιζε ή έχανε, δεν θα ήταν έκπληξη. Ο Ισπανός κράτησε την ομάδα του "ζωντανή" και ο Έλληνας επιθετικός ήταν την κατάλληλη ώρα στην κατάλληλη θέση για να αποτρέψει το κάζο.
Και μέσα σε όλα ήταν τυχερός. Οχι επειδή επέστρεψε δύο φορές στο σκορ, αλλά γιατί είχε απέναντί του μια ομάδα που του έβαλε δύσκολα. Λιγότερο δύσκολα από αυτά που θα του βάλει την ερχόμενη εβδομάδα η πρωταθλήτρια Ιταλίας, αλλά τον στρίμωξε για τα καλά.
Και τους παίκτες και τον Μίτσελ, ο οποίος επικοινωνιακά (ως προς τους παίκτες του) και ουσιαστικά ως προς την εξέλιξη του αγώνα, υπέπεσε σε φάουλ, που τελικά δεν πλήρωσε. Δεν γίνεται από τη μία να τονίζεις τη σημασία της νίκης και το βαθμό δυσκολίας του αγώνα, κι από την άλλη να αφήνεις εκτός αποστολής τους Αφελάι και Κασάμι.
Παράλληλα, ανέδειξε και τον ίλιγγο που πιάνει τον Ολυμπιακό, όταν ο ρόλος του αλλάζει από Ευρώπη σε Ελλάδα. Όταν από ρολίστας γίνεται πρωταγωνιστής. Στο Champions League δίνει χώρο, περιμένει και όποτε του δίνεται η ευκαιρία "χτυπάει".
Στην Ελλάδα παίζει ποδόσφαιρο κατοχής, αρέσκεται στην επιθετική "γιούργια" και όποτε θυμάται παίζει και άμυνα. Φάνηκε και στο Ηράκλειο, που η άμυνά του "έφαγε" 17 τελικές, αριθμός ρεκόρ.
Το εύκολο είναι να πούμε ότι ο Μποτία είναι πιο αργός κι από το θάνατο ή ότι στρίβει πιο δύσκολα κι από το κατσαβίδι και το θέμα να κλείσει εκεί. Το δύσκολο είναι να βάλει κάποιος στο μυαλό των παικτών ότι η αμυντική λειτουργία μιας ομάδας ξεκινάει από την επίθεση.
Και την Τετάρτη όλα θα ξεκινούν και θα τελειώνουν εκεί. Είτε αμυντικός παίξει ο Μποτία, είτε ο Μίτσελ... Το μόνο σίγουρο είναι ότι απέναντι θα είναι είναι δύο από τα καλύτερα κεντρικά χαφ στον κόσμο. Ο Πογκμπά και ο Πίρλο.
.jpg)
