Το χαμόγελο με το οποίο φεύγουν από το γήπεδο οι φίλοι του Ολυμπιακού είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση για την ομάδα και τον τρόπο λειτουργίας της. Από τη στιγμή της προετοιμασίας για ένα παιχνίδι μέχρι τα διαπιστευτήρια που αφήνει μέσα σε αυτό, δείχνει υγεία στη θεωρία και την πράξη.

ΤΟΥΣ ΣΤΡΙΜΩΧΝΕΙ ΣΤΑ ΣΧΟΙΝΙΑ

Ο Μαρτίνς έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα σύνολο που κατά γενική ομολογία παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Αυτό όμως είναι ένα ηθικό παράσημο. Το σημαντικότερο για τον ίδιο είναι ότι έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων. Πρωτίστως των παικτών του, που είναι και μείζονος σημασίας και δευτερευόντως όλων των υπολοίπων. Βλέποντας ενενηντάλεπτα, στα οποία οι ερυθρόλευκοι στριμώχνουν τον αντίπαλο στα σχοινιά, το διασκεδάζεις / το χαίρεσαι αν είσαι μέλος αυτής της ομάδας, με οποιαδήποτε ιδιότητα. Αυτό συνέβη με τον Πανιώνιο (ακόμα και στο α’ ημίχρονο, που τελείωσε χωρίς γκολ), προηγουμένως με την ΑΕΛ και αμέσως πριν με τον Αστέρα στην Τρίπολη. Κυριακή – Τετάρτη – Σάββατο. Επτά ημέρες, τρεις νίκες, 10-0 γκολ.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ

Ο Πορτογάλος, για τον οποίο υπήρχαν –σχεδόν ψιθυριστές- επιφυλάξεις όταν είχε συμφωνήσει με τους ερυθρόλευκους, έχει φέρει τον Ολυμπιακό σε ένα επίπεδο που αναπόφευκτα προκαλούνται συγκρίσεις με το πρόσφατο ποδοσφαιρικής κυριαρχίας παρελθόν, αλλά και με προκατόχους του, που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Είναι, όμως, φθηνό και ανούσιο να μπούμε στη διαδικασία σύγκρισης προπονητών ή παικτών και να χάσουμε την ουσία του πράγματος. Του θεάματος. Του τώρα. Άλλωστε, η ιστορία γράφεται από τους παρόντες. Από αυτούς που επιλέγει ένας προπονητής να έχει στη φαρέτρα του. Από τον ίδιο του τον εαυτό, που δείχνει ενεργός στην καθημερινότητα ή σε ένα ενενηντάλεπτο, πολεμώντας και τις όποιες αναποδιές προκύψουν, όπως ο τραυματισμός του Ομάρ στο ξεκίνημα του αγώνα με τον Πανιώνιο, του Μπουχαλάκη – ενώ είχε ολοκληρώσει τις αλλαγές με την Ξάνθη, του Γκερέρο, του Χασάν, του Λάζαρου, του Καμαρά, το θέμα που προέκυψε στον άσο, τα –ξεχωριστά- ζητήματα που προέκυψαν με τους Γιαννιώτη, Μιράντα, Ναουέλ, Φετφατζίδη, Τουρέ…

ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΚΑΙ “ΑΠΕΝΕΧΟΠΟΙΗΣΗ”

Κάποτε ο Μαρτίνς είχε δηλώσει –και το λέει και τώρα- ότι το «ρόστερ με το οποίο δουλεύω φέτος είναι το καλύτερο που είχα στην καριέρα μου». Δεν επαναπαύθηκε σε αυτό. Δεν άφησε ένα ρόστερ να «παίζει» μόνο του. Το εξέλιξε. Ατομικά τον κάθε παίκτη και συνολικά την ομάδα. Ο Ολυμπιακός παίζει εξαιρετικό ποδόσφαιρο και μάλιστα διατηρείται σε υψηλό επίπεδο και μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος τον Δεκέμβριο, κάτι που σπάνια συναντούσε κανείς στο παρελθόν. Εκτός των άλλων, το αποτέλεσμα μέσα στον αγωνιστικό χώρο «απενοχοποιεί» αποφάσεις κόντρα στο –σε επίπεδο κουτσομπολιού- ρεύμα και την (ποδο)σφαιρική λογική, όπως η απομάκρυνση του Τουρέ ή ο αποκλεισμός του Σολδάνο από την Ευρώπη. Κανείς δεν μπορεί να του προσάψει κάτι μέχρι στιγμής και αυτό είναι κάτι το οποίο έχει κερδίσει μόνος του. Δικαιωμένος σε κάθε του απόφαση και με την πολυτέλεια να βλέπει την ομάδα του ως τη μοναδική εκπρόσωπο της Ελλάδας στην Ευρώπη, έχοντας προηγουμένως τσαλακώσει τη φανέλα της διάσημης Μίλαν.

ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ 'ΡΘΕΙ

Στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο φάνηκε λοιπόν η ροή που έχει ο Ολυμπιακός μέσα στην περίοδο που διανύουμε. Βγαίνει ένας – μπαίνει άλλος - και δεν αλλάζει τίποτα. Αλλάζουν οι διατάξεις και η εικόνα είναι ίδια. Λείπει ο Φορτούνης, παίζει και για τους δύο ο Λάζαρος. Λείπει ο Γκιγέρμε, “κεντάει” ο Νάτχο. Τραυματίζεται ο Ομάρ, κάνει δύο ασίστ ο Τοροσίδης. Με αυτόν τον Ολυμπιακό, λοιπόν, δεν ξέρεις από πού θα σου 'ρθει. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει. Τόσο σίγουρος ήταν χθες και ο Μαρτίνς, ο οποίος δεν μπήκε καν στη διαδικασία να αλλάξει κάτι όσο το ματς ήταν στο 0-0! Οι αλλαγές του έγιναν από 75' και μετά!