Τα πάντα εξελίχθηκαν ιδανικά για τον Ολυμπιακό, τον κόσμο του, τη διοίκηση, τον προπονητή και τους παίκτες. Αποδίδοντας κατά διαστήματα «ώριμο» για την εποχή και εν τέλει ουσιαστικό ποδόσφαιρο, οι ερυθρόλευκοι είδαν μετά από καιρό να πηγαίνουν όλα ρολόι και πλέον βρίσκονται με το ενάμιση πόδι στα πλέι οφ του Europa League.

• Ιδανικό ευρωπαϊκό ντεμπούτο στα κόκκινα και δύο γκολ από τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, που το χάρηκε με την ψυχή του, με τους φίλους του από την εξέδρα και την κόρη του, τη δεσποινίδα Στέλλα, που... σκόραρε κι εκείνη –μέσα σε αποθέωση- μετά το τέλος του αγώνα.
• Εξαιρετική εμφάνιση από τον Κώστα Φορτούνη, ο οποίος έπειτα από αρκετούς μήνες, έδωσε την ελπίδα σε όλους ότι μπορεί να σηκώσει το περιβραχιόνιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Σε διάρκεια, ήταν ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού απέναντι στη Λουκέρνη και ο μεγάλος άτυχος της βραδιάς, με δύο δοκάρια.
• Μαζί με τον «παλιό» Φορτούνη, εμφανίστηκε και ο «παλιός» Ελαμπντελαούι. Με σωστές τοποθετήσεις στο ανασταλτικό κομμάτι και πολλά τρεξίματα, θύμισε το αξιόπιστο και ταχύτατο σε σκέψη & δράση φουλ – μπακ της πρώτης του χρονιάς στον Πειραιά.
• Η αποκάλυψη της βραδιάς ήταν η αριστερή πτέρυγα, με τον αυτοματοποιημένη –βγαλμένη από άλλες εποχές- συνεργασία των Τσιμίκα και Ποντένσε. Ο νεαρός μοιάζει να ρούφηξε σαν σφουγγάρι τις εμπειρίες του στο εξωτερικό και είχε άψογη συνεργασία με τον κοντό (1.63μ.) μπαλαδόρο, πρώην παίκτη της Σπόρτινγκ Λισαβόνας, που έμοιαζε σαν να πήρε λίγο από το... τεμπεσίρι του Ζιοβάνι. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Πορτογάλοι τού είχαν βάλει 50+ εκατομμύρια ρήτρα...
• Μέσα σε όλα και ο -άριστος σε τοποθετήσεις στο "κουτί"- Γκερέρο, ο οποίος σκόραρε δύο φορές και θα μπορούσε περισσότερες.

Ας βάλουμε στην εξίσωση και τη Λουκέρνη. Κάνοντας το συνήγορο του διαβόλου και του ενίοτε δύσπιστου οπαδού, πόσο μπορεί να βγάλει κανείς συμπεράσματα απέναντι σε μια τέτοιας δυναμικότητας ομάδα; Εδώ δεν είμαστε για να βγάλουμε συμπεράσματα Αυγουστιάτικα, διαπιστώσεις κάνουμε με βάση όσα είδαμε σε 90 λεπτά. Δεν είναι ακόμα ομάδα η Λουκέρνη. Ούτε ο Ολυμπιακός είναι ομάδα αυτή την εποχή. Έδειξε, όμως, ότι μπορεί να γίνει και μάλιστα καλή και το σημαντικότερο, γρήγορη -σε σκέψη και πράξη.

Όπως και να ‘χει, και λαμβάνοντας όλες τις παραμέτρους υπόψιν (αντίπαλος, συνθήκες, Αύγουστος, προσθαφαιρέσεις – ένταξη του Νάτχο κτλ), ο Ολυμπιακός κέρδισε και πάλι τον κόσμο του. Μετά από 1,5 χρόνο στη μετριότητα. Και τον κέρδισε ως ομάδα και ως πρόσωπα. Και επειδή η αναφορά στα ονόματα δεν είναι τυχαία, αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη ανάγκη των φιλάθλων του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια. Να «δεθούν» με παίκτες, που τα δίνουν όλα στον αγωνιστικό χώρο. Με προσωπικότητες που μετενσαρκώνουν τον ίδιο τον οπαδό μέσα στο γήπεδο. Οπως έκανε χθες ο Φορτούνης, όπως τρελάθηκε ο Λάζαρος, όπως πανηγύρισε ο Γκερέρο...

Αυτά τα πρόσωπα και αυτή η ανάγκη του κόσμου, μας χάρισαν μια όμορφη ποδοσφαιρική ιστορία το βράδυ της Πέμπτης, έδωσαν το δικαίωμα στον Ολυμπιακό να σηκώσει το κεφάλι του μετά από μια αποτυχημένη σεζόν και την ελπίδα για αυτό το κάτι καλό που έρχεται.