Της Αμύνης τα “πράσινα” Παιδιά στον Παναθηναϊκό

Καλό το ανέκδοτο το οποίο λέει “ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτε”, αλλά στην προκειμένη περίπτωση εμπίπτει στη κατηγορία του black humor.

Δεν έπαθε τίποτε ο Παναθηναϊκός στο αγωνιστικό, στο βαθμολογικό και στο… προοπτικό σκέλος, αλλά μισερώθηκε δια μίαν εισέτι φοράν και με την ατυχία που τον δέρνει, δίπλα από το τριφύλλι νομιμοποιείται να βάλει ως δεύτερο σήμα και έναν… ερυθρό σταυρό.

Σκέτο νοσοκομείο, σαν να λέμε, καθόσον χθες αποχώρησαν τραυματίες ο Τσέντι Όσμαν και ο Ιωάννης Παπαπέτρου και η ούτως η άλλως αναμενόμενη αλλά εν τέλει δύσκολη νίκη απέβη στ’ αλήθεια Πύρρειος.

Η ημέρα της ποίησης και το εμβατήριο της άμυνας

Η 21η Μαρτίου εορτάζεται ως η παγκόσμια ημέρα της ποίησης, αλλά οι επτάκις πρωταθλητές Ευρώπης άργησαν πολύ να μπουν στο πνεύμα της και να την τιμήσουν: το κατάφεραν στα τελευταία πέντε λεπτά όταν βρήκαν την έμπνευση και τον οίστρο για να απαγγείλουν και μάλιστα βροντωδώς το ποίημα τους που μάλιστα εξελίχθηκε σε εμβατήριο της άμυνας.

“Της Αμύνης τα παιδιά”, όπως λέει κι ένα τραγούδι (αγνώστου ποιητή) που ακούστηκε για πρώτη φορά το 1916, ήταν αφιερωμένο στον Ελευθέριο Βενιζέλο, στον Παύλο Κουντουριώτη και στον Παναγιώτη Δαγκλή και μάλιστα μια στροφή του κολλάει γάντι στη περίσταση…

“Της Αμύνης τα παιδιά διώξανε τον βασιλιά και του δώσαν τα πανιά του για να πάει στη δουλειά του, για να πάει στη Γερμανία να τον κάνουνε λοχία”.

Δεν ξέρω αν τους παίκτες της Άλμπα θα τους κάνουνε λοχίες, σίγουρα πάντως τα παιδιά της πράσινης Αμύνης προήχθησαν σε στρατηγούς και δικαιούνται κιόλας παρασημοφόρησης!

Η αντιποίηση του Αταμάν

Απέμεναν πέντε λεπτά και 54 δευτερόλεπτα μέχρι τη λήξη του ματς, ο Γουίλ ΜακΝτάουελ-Γουάιτ σκόραρε με τρίποντο για το 69-77 και ο Εργκίν Αταμάν ζωσμένος από τα φίδια και χρεωμένος κιόλας με μια (συνηθισμένη ως σήμα αφύπνισης και συναγερμού) τεχνική ποινή ανακάτευε για τα καλά την τράπουλα και εκτός από την ποίηση αναδείκνυε σε βραχίονα ου παιχνιδιού την αντιποίηση.

Για την ακρίβεια, την αντιποίηση αρχής!

Απέσυρε τον Κέντρικ Ναν, έβαλε στη θέση του τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη και αποφάσισε να ζήσει ή να πεθάνει με της “Αμύνης τα παιδιά”: τον σεσημασμένο για την προσήλωση του Ηρακλειώτη φόργουορντ, το πολυεργαλείο που ονομάζεται Τζέριαν Γκραντ, τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ ο οποίος ήταν τρεις παίκτες σε συσκευασία ενός, τον φορμαρισμένο και εσχάτως αναβαθμισμένο και φερέγγυο Λορέντζο Μπράόυν και τον… τρομοκράτη ως μπλοκέρ Γουένιεν Γκέιμπριελ.

To black jack και η κακοτυχία

Βουλωμένο γράμμα (θαρρείς πως) διάβαζε ο Αταμάν, διότι με αυτή την πεντάδα των καμικάζι οι Πράσινοι πέτυχαν black jack: έτρεξαν ένα σερί 21-0 σε πέντε λεπτά, μετέτρεψαν το 69-77 σε 90-79 και έκαναν τη δουλειά όμορφα, παστρικά, αλλά όχι και αναίμακτα, ελέω των δυο τραυματισμών.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν οι πρωταθλητές Ευρώπης αντιμετωπίζουν τους ουραγούς με τους οποίους έχουν διαφορά 13 νίκες, τα πράγματα είναι απλά: το φαβορί έχει λίγα πράγματα να κερδίσει και πολλά να χάσει!

Τούτου του διακυβεύματος δοθέντος ο Παναθηναϊκός ναι μεν ανασυντάχθηκε και νίκησε, αλλά εκτός από τις 19 νίκες του μετρά και νέες απώλειες, πέρα από αυτές του Λεσόρ, του Γιούρτσεβεν και του Γρκγικόνις.

“Ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτε άλλο”, αλήθεια είναι αυτό!

Οι αρρυθμίες και οι κακοτεχνίες

Αλήθεια επίσης είναι ότι οι Πράσινοι παρουσίασαν αρρυθμίες, κακοτεχνίες και ανορθογραφίες που έδωσαν το δικαίωμα στους Βερολινέζους να τον απειλήσουν με ένα ανεπανόρθωτο πατατράκ!

Αυτά τα αγωνιστικά φάλτσα τα μαρτυρά η στατιστική: ο Παναθηναϊκός είχε 4/20 τρίποντα και μοίρασε με το ζόρι οκτώ ασίστ, ερήμην κιόλας του σπεσιαλίστα τους είδους και κορυφαίου δημιουργού του Κώστα Σλούκα που δεν έδωσε ούτε μισή από δαύτες!

Πες αλήθεια, τώρα!

Στον αντίποδα υπέπεσε μόλις σε επτά λάθη και γι’ αυτό κιόλας δεν του στοίχισε το κακό ratio, καθόσον η Άλμπα αντιπαρέβαλε 20 τελικές πάσες και 19 πουλήματα της μπάλας, οπότε οι δυο ομάδες έπλευσαν ίσα βάρκα, ίσα γιαλό!

Το ελιξίριο της ζωής

Τι άλλο δείχνει η στατιστική;

Ασφαλώς (δείχνει) τη διαφορά στις βολές (25/33 έναντι 11/18), στα κλεψίματα (10-4) και στις τάπες (6-1) που εξηγούν τι και πώς έγινε: αυτό που έχασαν οι Πράσινοι από την περιφερειακή ατζαμοσύνη τους το πήραν από τη λεγόμενη γραμμή της φιλανθρωπίας και ασφαλώς από το αμυντικό μέταλλο το οποίο εξόρυξαν in extremis και έγινε το ελιξίριο της ζωής τους!

Έστω και στα ύστερα του ματς, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός ξέφυγε από την παγίδα, έμεινε όρθιος, βαστάει την τρίτη θέση, διεκδικεί κιόλας την δεύτερη και ετοιμάζεται να ταξιδέψει στο Βελιγράδι για να αντιμετωπίσει την αίφνης νεκραναστημένη Μακάμπι Τελ Αβίβ (4-0) και εν συνεχεία να υποδεχθεί την Παρί.

Η αλληλουχία του πίσω-μπρος και η παραδοξότητα των 91 πόντων

Αποστολή εξετελέσθη, το δίχως άλλο, αυτό μετράει στην παρούσα φάση: οι νίκες μετρούν περισσότερο από τις εντυπώσεις, που κι αυτές οι Πράσινοι τις πιστώθηκαν στο τέλος, χάρη στην αμυντική εγρήγορση τους που όπλισε κιόλας τις επιλογές τους στην επίθεση.

Για κάθε σωστή αντίδραση στο πίσω μέρος του γηπέδου, υπήρχε μια αποτελεσματική φάση στο μπροστινό και το 21-0 αποδεικνύει του λόγου το αληθές και προφανώς επιβραβεύει τις λογικές και τις συμπεριφορές των τελευταίων πέντε λεπτών, τότε που έσφιξαν τα γάλατα!

Υπάρχει βεβαίως και κάτι οξύμωρο και πάντως παράδοξο: σε μια βραδιά που ο Σλούκας δεν είχε κέφια, ο (a priori βραβευμένος ως MVP του Φεβρουαρίου) Ναν έμεινε κάτω από την ταρίφα του, τραυματίσθηκαν και δεν επανεμφανίσθηκαν οι και τα τρίποντα υπήρξαν είδος εν ανεπαρκεία, ο Παναθηναϊκός σκόραρε 91 πόντους και έκανε τη δουλειά παστρικά, αλλά όχι με το αζημίωτο!

Ο σπινθήρας Καλαϊτζάκης και η “λίρα εκατό” Γκραντ

Ο Καλαϊτζάκης έγινε ο σπινθήρας που άναψε τη φλόγα και ασφαλώς υπήρξε ο ηθικός και εν μέρει ο φυσικός αυτουργός της αντίδρασης και της αντεπίθεσης, αλλά τα παράσημα του MVP ασφαλώς επιδαψιλεύονται στον Τζέριαν Γκραντ.

Ο Αμερικανός ήταν για άλλη μια φορά όλα τα λεφτά και το δωρικό και χωρίς πολλές περικοκλάδες, μα τόσο ουσιαστικό και δη two-way παιχνίδι του αποτέλεσε τον ασφαλή πλοηγό των Πράσινων και τον πυλώνα πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε η ζορισμένη νίκη.