Η Μπουντεσλίγκα συμπληρώνει 50 χρόνια ζωής και οι Γερμανοί θα το γιορτάσουν με «κατάληψη» του Λονδίνου και ένα μεγάλο πάρτι στο Γουέμπλεϊ. Η Ντόρτμουντ και η Μπάγερν είναι οι δύο ομάδες που έφτασαν μέχρι το τέλος της φετινής κούρσας του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ξεκίνησαν από διαφορετική αφετηρία, αλλά αμφότερες εντυπωσίασαν, κέρδισαν αποθεωτικά σχόλια και τη συμπάθεια του κοινού. Η τελευταία τους παράσταση αναμένεται να επιβεβαιώσει για ακόμα μια φορά πως φέτος (και όχι μόνο) δίδαξαν ποδόσφαιρο.

Οι τελικοί είναι περίεργα και ιδιαίτερα ματς. Η κούπα βρίσκεται μερικά μέτρα μακριά σου. Τα λάθη μετράνε περισσότερο. Δεν υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες, τα πόδια βαραίνουν και το μυαλό θολώνει. Το βράδυ όμως στον ναό του ποδοσφαίρου θα μπουν να παίξουν δύο ομάδες δουλεμένες, με ξεκάθαρες αρχές, πίστη στον εαυτό τους και διαρκή βελτίωση τα τελευταία πέντε χρόνια.

Αλλαγή ισορροπιών

Η αναμέτρηση έχει ξεκάθαρο φαβορί (Μπάγερν), αλλά κι ένα αουτσάιντερ (Ντόρτμουντ) που έχει αποδείξει πως μπορεί να ξεπερνάει κάθε εμπόδιο. Αυτή τη στιγμή η ομάδα του Χάινκες βρίσκεται 1-2 επίπεδα πάνω από το δημιούργημα του Κλοπ. Αν υπάρχει όμως μια ομάδα που ξέρει να βάζει δύσκολα στους Βαυαρούς, τότε αυτή είναι η Μπορούσια. Η ομάδα που μέχρι και το καλοκαίρι είχε το πάνω χέρι, με πέντε σερί νίκες στα μεταξύ τους ματς και τρία τρόπαια σε δύο χρόνια.

Φέτος όμως η Μπάγερν κατάφερε να την προσπεράσει. Δεν έχασε κανένα από τα τέσσερα μεταξύ τους ματς, πήρε το πρωτάθλημα με διαφορά 25 βαθμών και βρίσκεται δύο νίκες μακριά από το τρεμπλ. Το πιο σημαντικό είναι πως σε όλες τις αναμετρήσεις τους ήταν καλύτερη.

Η προσθήκη των Ντάντε, Μαρτίνεθ και Μάντζουκιτς έδωσε αμυντική ασφάλεια, ηρεμία και σιγουριά στην ανάπτυξη, ποικιλία στην επίθεση. Η Μπάγερν φέτος μπορεί να πρεσάρει υποδειγματικά, χωρίς να χαλάει πολλές δυνάμεις και χωρίς να αφήνει κενά, ενώ μπορεί να κάνει παιχνίδι υπομονής χωρίς να «χαλιέται». Η ομάδα του Χάινκες δεν πανικοβάλλεται όταν δέχεται πίεση.

Αυτοί που ανέβασαν επίπεδο την Μπάγερν

Ο Ντάντε βγαίνει πρώτος στην μπάλα, είναι η επιτομή του ήρεμου στόπερ και μπορεί να προωθήσει το παιχνίδι είτε με κοντινές είτε με μακρινές μπαλιές. Ο Βραζιλιάνος ήταν και ένα από τα κλειδιά για την καλύτερη φετινή εμφάνιση της Μπάγερν απέναντι στην Ντόρτμουντ (προημιτελικός κυπέλλου). Σημαδεύοντας πότε τον Μάντζουκιτς και πότε τα άκρα κατάφερνε να σπάει το πρέσινγκ και να αποδιοργανώνει την αντίπαλη άμυνα.

Την ίδια ώρα, ο Μαρτίνεθ είναι ο παίκτης που έχει αλλάξει τις ισορροπίες. Ο Βάσκος με την ηρεμία του, το μυαλό του, την τεχνική του, αλλά και τα αθλητικά του προσόντα δίνει λύσεις παντού. Θωρακίζει την άμυνα της Μπάγερν, μαζί με τον Σβαϊνστάγκερ εξασφαλίζει σωστή ανάπτυξη, ενώ όταν χρειάζεται δίνει στηρίγματα στην επίθεση πατώντας περιοχή ή βοηθώντας την ομάδα του να υπερφορτώσει τα άκρα.

Τέλος, ο Μάντζουκιτς διδάσκει πως πρέπει να παίζουν άμυνα οι επιθετικοί, κινείται σε πολλούς χώρους, συνεργάζεται καλά με τους συμπαίκτες του και σκοράρει χωρίς να χρειαστεί να έρθει σε επαφή με την μπάλα πολλές φορές.

Ντου από παντού

Αυτοί που ηγούνται της επίθεσης της Bayern (κυρίως μετά τον τραυματισμό του Κρος) είναι οι παίκτες που αγωνίζονται στα άκρα. Κληρονομιά που άφησε ο Φαν Χάαλ. Στον τελικό αναμένεται πολλές φορές να δούμε τους Βαυαρούς να χτυπάνε δεξιά, στην πλευρά του Σμέλτσερ, του αδύναμου κρίκου της Ντόρτμουντ. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με συνεργασία των Λαμ-Ρόμπεν, είτε με υπερφόρτωση της πλευράς με τη συμμετοχή των Μίλερ/Μάντζουκιτς και Ριμπερί. Ένα πρόβλημα που δημιουργείται όταν συμβαίνει το τελευταίο, είναι η αμυντική αδυναμία στην αριστερή πλευρά.

Η Μπάγερν έχει τη δυνατότητα να προβληματίσει την Ντόρτμουντ με πολλούς τρόπους. Είτε με τα στημένα, είτε με παίκτες (Ρόμπεν, Ριμπερί, Μαρτίνεθ) που θα κινούνται ανάμεσα στις γραμμές και κοντά στον Μάντζουκιτς, είτε με δημιουργία των κεντρικών της χαφ. Ακόμα και με μεγάλες μπαλιές από την άμυνα στην επίθεση με στόχο των Κροάτη φορ. Η επιθετική ποικιλία των Βαυαρών παραμένει εντυπωσιακή, ακόμα και χωρίς τον Κρος, ενώ και οι λύσεις τους στον πάγκο είναι περισσότερες.

Οι προσαρμογές του Κλοπ

Το απόλυτο δεδομένο, είναι πως φέτος η Ντόρτμουντ δεν μπορεί/θέλει να έχει την κατοχή. Το παιχνίδι θα το κάνει η Μπάγερν. Ο Κλοπ έχει εντοπίσει έγκαιρα όλα τα παραπάνω κι έχει επιλέξει να κάνει περισσότερο παιχνίδι αντίδρασης. Δίνει χώρο, κρατάει συμπαγή την ομάδα του, επιχειρεί να χτυπήσει στην κόντρα και παίρνει ρίσκα στο τελευταίο διάστημα του αγώνα.

Δύο φορές φέτος, η Ντόρτμουντ για να αντιμετωπίσει την Μπάγερν, άφησε το 4-2-3-1 και παρατάχθηκε με 4-3-3. Στο ματς του πρώτου γύρου για το πρωτάθλημα, κατάφερε να κλείσει τους χώρους και να δυσκολέψει την ανάπτυξη της Μπάγερν. Στον αγώνα του Κυπέλλου, ο Χάινκες ήταν πιο έτοιμος και ο Χούμελς απών (παρεμπιπτόντως ο Γερμανός στόπερ προέρχεται από τραυματισμό). Και στις δύο περιπτώσεις, η ομάδα του Κλοπ έκανε λίγα πράγματα επιθετικά. Το βάρος στη επίθεση έπεφτε στο δίδυμο Γκέτσε-Ρόις.

Ο πρώτος (που θα λείψει από τον τελικό) αποτελούσε τον συνδετικό κρίκο στην επίθεση, ενώ ήταν κι αυτός που δημιουργούσε τα ρήγματα στην άμυνα των Βαυαρών. Ο Ρόις, που αποκτήθηκε για να δώσει επιπλέον λύσεις στην κόντρα, είχε περισσότερο εκτελεστικό ρόλο, ενώ δεν έχει καταφέρει ακόμα να κάνει καλό ματς απέναντι στην Μπάγερν.

Τα δύο σενάρια

Χωρίς τον Γκέτσε ο Κλοπ έχει δύο επιλογές μπροστά του. Η πρώτη είναι να πάει με 4-2-3-1, τους Γκροσκρόιτς-Μπλαζικόφσκι στα άκρα και τον Ρόις πίσω από τον Λεβαντόφσκι (όπως με τη Ρεάλ μετά τον τραυματισμό του Γκέτσε). Σε αυτή την περίπτωση οι ακραίοι θα πρέπει να έχουν διαρκώς το μυαλό τους στην άμυνα, αφού δε θα υπάρχει τρίτο χαφ για να δίνει βοήθειες πίσω. Επιπλέον ο άξονας θα είναι πιο ευάλωτος, ενώ υπάρχει και ο κίνδυνος να απομονωθούν οι Ρόις και Λεβαντόφσκι.

Το δεύτερο σενάριο θέλει τον Σαχίν (λίγες πιθανότητες έχει και ο Κελ) στην 11άδα δίπλα στον Μπέντερ και τον Γκουντογκάν πιο προωθημένο. Αυτή η επιλογή νομίζω πως είναι και η καλύτερη. Με την παραπάνω 3άδα στον άξονα, η Ντόρτμουντ θα μπορεί να καλύψει χώρους και να έχει ηρεμία. Ο Ρόις θα έχει λιγότερα ανασταλτικά καθήκοντα, την άνεση να επιτεθεί από την αγαπημένη του θέση, ενώ θα κρατάει τον Λαμ πιο πίσω. Το πιο σημαντικό από όλα είναι πως με τον Γκουντογκάν σε προωθημένο ρόλο και τον Σαχίν πίσω του θα υπάρχουν δύο παίκτες που θα μπορούν να οργανώσουν και να φτιάξουν πράγματα για την επίθεση.

Ζητούμενο η επίθεση

Για να πάρει την κούπα θα πρέπει να βάλει (και) αμυντικά προβλήματα στους Βαυαρούς. Με την απουσία του Γκέτσε το έργο της γίνεται πιο δύσκολο, αλλά υπάρχουν σημεία στα οποία μπορεί να χτυπήσει. Πρώτα από όλα στα στημένα, από τα οποία στα τέσσερα ματς δημιούργησε πολλές φορές αναστάτωση στην άμυνα της Μπάγερν.

Σε κανονική ροή μπορεί να ασκήσει πίεση και να σημαδέψει τον Μπόατενγκ, που είναι επιρρεπής στο λάθος, αλλά και να εκμεταλλευτεί τα όποια κενά βρει με γρήγορη αλλαγή του παιχνιδιού, όταν η Μπάγερν φορτώνει τη μια πλευρά. Κλειδί θα είναι και η απόδοση του Ρόις. Αν καταφέρει να κάνει καλό ματς και βγάλει φάσεις στην κόντρα, η Ντόρτμουντ θα έχει περισσότερες πιθανότητες να πάρει το τρόπαιο.

Η ώρα της Μπάγερν

Από τα παραπάνω, γίνεται κατανοητό πως αυτή που ψάχνει λύσεις σε προβλήματα είναι η Μπορούσια. Η Μπάγερν σε κάθε μεταξύ τους αναμέτρηση εμφανίζεται όλο και καλύτερη. Πλέον όποτε καλείται να αντιμετωπίσει τον «φτωχό της συγγενή» νιώθει πιο άνετα και ρισκάρει περισσότερο. Το παραμύθι που ζει η Dortmund είναι υπέροχο, αλλά δυστυχώς για αυτήν υπάρχει δράκος.

Οι δύο χαμένοι τελικοί Τσάμπιονς Λιγκ και οι υπόλοιπες αποτυχίες, δεν έχουν πτοήσει την Μπάγερν. Αντίθετα, την έχουν κάνει πιο σκληρή. Οι παίκτες της ξέρουν πως τίποτα δε θα τους χαριστεί, αλλά είναι αποφασισμένοι να υπερβούν τους εαυτούς τους, να αφήσουν στην άκρη έριδες και εγωισμούς και να γίνουν οι κορυφαίοι και με την… κούπα. Θα δούμε λοιπόν παίκτες όπως ο Ρόμπεν και ο Ριμπερί να είναι προσηλωμένοι στο πλάνο και να επιστρέφουν στην άμυνα για να καλύψουν τρύπες.

Αυτή τη φορά, πάνε στον τελικό γνωρίζοντας πως είναι οι κορυφαίοι, αλλά και πιο ώριμοι από ποτέ. Ο στόχος από την αρχή ήταν η κορυφή. Για τηνDortmund, η κορυφή ήταν το όνειρο. Ένα όνειρο που θα είχε περισσότερες πιθανότητες να γίνει πραγματικότητα, αν απέναντί της δεν υπήρχε η ομάδα που βασανίζει τα τελευταία χρόνια. Όπως όμως λέει και ο Κλοπ «τα πράγματα εξελίχθηκαν πιο γρήγορα από ό,τι περιμέναμε. Η ομάδα έχει χαμηλό μέσο όρο ηλικίας και ακόμα βρισκόμαστε στη μέση του πλάνου μας

Τον Football Philosopher τον βρίσκετε (και αν θέλετε τον μπινελικώνετε) στο twitter ως @sokinside