To Stavanger μας αναπτέρωσε τα ηθικό και ήταν μια πολύ καλή αρχή στη μάχη της πρόκρισης. Πιάσαμε κορυφαία απόδοση η οποία ήταν σταθερή σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά. Κερδίσαμε τσέχες, πολωνές στον όμιλο και στα νοκ άουτ διαδοχικά αυστραλές και ιταλίδες.

Στο τελευταίο ματς με τις γερμανίδες η κούραση δεν μας άφησε να έχουμε ανάλογη συνέχεια. Πήραμε πολύτιμους βαθμούς, εδραιώσαμε τη θέση μας στο κυρίως ταμπλό και ενισχύσαμε την αυτοπεποίθησή μας. Συνεχίσαμε τις καλές εμφανίσεις των πρώτων τουρνουά αλλά πλέον συνδυάστηκαν με ένα πολύ αποτέλεσμα που ήταν αναγκαίο.

Το Gstaad ήταν ένα τουρνουά με έντονες εναλλαγές συναισθημάτων. Η πρώτη μέρα άφησε πικρή γεύση γιατί κάναμε 2 ήττες σε ματς που ξεκινήσαμε ιδανικά. Τη δεύτερη μέρα ξεκινήσαμε με νίκη κι έτσι περάσαμε στην επόμενη φάση. Εκεί κληρωθήκαμε με γερμανίδες όπου πιάσαμε καλή απόδοση και φτάσαμε σε καθαρή νίκη, έτσι φτάσαμε στην 9η θέση. Στο τελευταίο άλμα όμως ένιωσα έντονη ενόχληση στη γάμπα. Ήμασταν πολύ χαρούμενες που καταφέραμε 2ο σερί καλό αποτέλεσμα στα Grand Slam αλλά είχαμε άγχος για τον τραυματισμό. Την επόμενη μέρα αποσυρθήκαμε από τη συνέχεια του τουρνουά μιας και η ενόχληση δεν υποχώρησε και η ιατρική ομάδα έκρινε ότι υπήρχε κίνδυνος επιδείνωσης.

Οι επόμενες μέρες ήταν πάλι γεμάτες αγωνία, έκανα όλο το Σαββατοκύριακο διπλές θεραπείες μήπως προλάβω να είμαι έτοιμη για τη Μόσχα, τελικά τη Δευτέρα ο γιατρός Γιώργος Τσικούρης διέγνωσε μικρή ρήξη και συμβούλεψε να αποσυρθούμε από το τουρνουά της Μόσχας. Η επόμενη εβδομάδα κύλησε ανάμεσα σε θαλάμους υπερβαρικού οξυγόνου και φυσικοθεραπείες προκειμένου να προλάβουμε το τουρνουά του Καναδά. Την Παρασκευή υπερηχογραφικά το πόδι έδειχνε πολύ καλύτερα κι έτσι ξεκίνησα δειλά τις προπονήσεις, ενώ κριτήριο για τη συμμετοχή θα ήταν ο πόνος και ο τρόπος που ανταποκρίνεται ο μυς σε συνθήκες αγωνιστικές.

Τη Δευτέρα ένιωσα καλύτερα και αποφασίσαμε να πετάξουμε για τον Καναδά. Ήταν δύσκολη απόφαση αλλά χαίρομαι που την πήραμε τελικά. Πήραμε την 9η θέση και χαιρόμασταν που παίζαμε πάλι, απογοητευτήκαμε στο παιχνίδι με το Μεξικό γιατί σε κάποιες στιγμές πιάσαμε πολύ καλή απόδοση αλλά δυστυχώς δεν μπορούσαμε να έχουμε διάρκεια. Ήταν λογικό να είμαστε εκτός ρυθμού μιας και η πρώτη μας προπόνηση μετά το Gstaad έγινε στον Καναδά. Προσθέσαμε άλλο ένα ολυμπιακό αποτέλεσμα και το πιο σημαντικό, δεν επιδεινώθηκε ο τραυματισμός. Είμαστε σε τροχιά πρόκρισης έχοντας συμμετάσχει στα μισά τουρνουά συγκριτικά με τις άλλες ομάδες.

Τώρα πλέον νιώθω πολύ καλύτερα, οι ενοχλήσεις έχουν υποχωρήσει εντελώς, κάνω ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα προκειμένου να διατηρείται o μυς σε καλή κατάσταση γιατί έχει ταλαιπωρηθεί πολύ φέτος. Είμαστε στην Πολωνία και συμμετέχουμε στο κυρίως ταμπλό ενός ακόμη Grand Slam. Ελπίζω να κυλήσει ομαλά η υπόλοιπη σεζόν και να μη μας περιμένουν άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις.

Μια ενθαρρυντική είδηση ήρθε από την Ε.Ο.Ε. η οποία θα επιχορηγήσει, όπως είχε προαναγγείλει, στοχευμένα κάποιους αθλητές με ρεαλιστικές ελπίδες για τους Ο.Α. Έτσι λοιπόν περιμένουμε άμεσα να μπουν αυτά τα χρήματα στην Ε.Ο.ΠΕ. προκειμένου να ανακουφιστούμε λίγο από τις οικονομικές εκκρεμότητες που έχουμε. Η χρονιά μέχρι στιγμής υπήρξε πολύ δύσκολη αφού τα γνωστά οικονομικά προβλήματα της Ε.Ο.ΠΕ. δεν επέτρεψαν να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις της απέναντί μας. Ελπίζουμε ότι μόλις αυτά λυθούν, ότι θα σταθεί δίπλα μας σε αυτή την προσπάθεια.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω και τους συνεργάτες μας, τον Christoph Dieckmann (προπονητής), Κυριάκο Καμπερίδη (προπονητής-γυμναστής), Γιώργο Γρατσία (φυσιοθεραπευτής) που παραμένουν στην ομάδα και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, παρόλη την 8μηνη (τουλάχιστον) καθυστέρηση στη μισθοδοσία τους.