3, 2, 1... Ρότζερ!
Ύστερα από 3 χρόνια, 2 μήνες και 1 ημέρα, ύστερα από 1.159 ημέρες, ο Ρότζερ Γκέρειρο έβαλε τη σφραγίδα του στην ΑΕΚ. Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τον υπομονετικό Βραζιλιάνο, τον διαβασμένο Λίνεν και τον σκόρερ Φούντα που αποδεικνύει ότι πρέπει να παίζει κοντά στην αντίπαλη περιοχή.
Έψαχνα με το θυμικό μου (και όχι κοιτάζοντας στα κιτάπια μου) να βρω τον αγώνα για τον οποίο δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Ρότζερ Γκερέιρο και το πέρασμά του από την ΑΕΚ. Κάποιες σκόρπιες εμφανίσεις, η νίκη με δικό του γκολ (1-0) επί του Ατρομήτου την ημέρα που οι οπαδοί ανάγκασαν τους ποδοσφαιριστές της ομάδας και τον Μανόλο Χιμένεθ να μεταβούν στο ΟΑΚΑ με ταξί ως αντίποινα για το 0-6 στο «Καραϊσκάκης», δύο-τρεις εντυπωσιακές ενέργειες για το θεαθήναι και αυτό ήταν όλο…
Έπρεπε να περάσουν 3 χρόνια, 2 μήνες και 1 ημέρα, δηλαδή 1.159 ημέρες για να πετύχει Ρότζερ Γκέρειρο αυτό για το οποίο θα τον θυμόμαστε πάντα. Να βάλει τη σφραγίδα του σε έναν αγώνα με ξεχωριστή σημασία, στο ματς δίχως γυρισμό. Διότι όσο υποτιμητικό κι αν ακούγεται για την ΑΕΚ, απέναντι στον Πλατανιά έπαιζε τη μισή κατηγορία την περασμένη Κυριακή. Δεν είναι υπερβολική προσέγγιση, προσωπικά τρέμω στην ιδέα του τι θα επακολουθούσε μία ενδεχομένη αποτυχία.
Επιπροσθέτως, δεν είμαι υπέρμαχος της άποψης ότι ο Γκερέιρο δεν πρέπει να βγαίνει από την ενδεκάδα σε αυτήν την ΑΕΚ. Διότι ο Βραζιλιάνος των πρώτων επίσημων αγώνων δεν θα έπρεπε να παίρνει χρόνο συμμετοχές ούτε στην U-21 του Μπατίστα που τελευταία διασύρεται. Ήταν τόσο ράθυμος και νωχελικός που προκαλούσε τον οίκτο. Αυτός ο Γκερέιρο όμως, της ουσίας και της ποιοτικής συνεισφοράς, σαφώς και αποτελεί πολυτέλεια για την εφετινή ομάδα όπως έχει δομηθεί.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ λοιπόν… Ο Ρότζερ είχε λίγη από τη λάμψη του Μουρ όταν υποδυόταν τον Τζέιμς Μποντ και έφερε εις πέρας τη δύσκολη αποστολή. Και ασφαλώς σημαντικό ρόλο για τη χθεσινή μεστή και ουσιαστικά εμφάνισή του δεν έπαιξε μόνο η γέννηση της κορούλας του αλλά και η σωστή κατεύθυνση που είχε από τον Λίνεν! Δεν θυμάμαι ποτέ κάποιον από τους προκατόχους του Γερμανού να δίνουν στον Βραζιλιάνο να καταλάβει τι ακριβώς πρέπει να κάνει. Κι εκείνος με τη σειρά του να το τηρεί κατά γράμμα!
Ευτυχώς βέβαια που…
… ο Λίνεν δεν κάθισε να δώσει σημασία και σε όλες αυτές τις αμπελοφιλοσοφίες των προπονητάδων στα Μ.Μ.Ε. οι οποίοι οίκτιραν τον προκάτοχό του για το ότι χρησιμοποιούσε τον Φούντα σε ρόλο ακραίου επιθετικού. Σύμφωνοι, η ομάδα έχει αποκτήσει συνοχή στα τελευταία ματς, ο Γερμανός την έχει κάνει να φαίνεται περισσότερο συμπαγής και πιο αποφασιστική βάσει του αγωνιστικού πλάνου της, όμως την μετατόπιση του 17χρονου σε χώρους της επίθεσης την πιστώνεται ο Βλάχος. Γι αυτό και αξίζουν ευμενή σχόλια στον Λίνεν ο οποίος διέκρινε το σωστό, ακολούθησε το ένστικτο του προκατόχου του και έδωσε τις απαντήσεις στους επικριτές καφενείου.
Ο Φούντας είναι ο ποδοσφαιριστής με τις περισσότερες τελικές προσπάθειες από κάθε άλλον παίκτη της ομάδας στο εφετινό πρωτάθλημα κι ας του καταλογίζουν ότι κάποιες φορές το παρακάνει επιχειρώντας πολύ μακρινά σουτ. Αν δεν τολμήσεις, δεν θα επιβραβευτείς λέω εγώ. Κι όταν ένας ποδοσφαιριστής στα 17 του βγάζει τέτοιο αγωνιστικό θράσος, το βέβαιο είναι ότι δεν θα χάσει.
Υ.Γ. Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από τον Ξενοφώντα Φέτση. Και εδώ πηγαίνω στο άλλο άκρο. Ο Βλάχος είχε μέσα στα πόδια του τον αμυντικό μέσο με τα χαρακτηριστικά που ζητούσε αλλά δεν τον εμπιστεύθηκε, δεν διέκρινε ότι θα μπορούσε να του κάνει τη δουλειά. Ο Γερμανός το κατάλαβε μέσα σε 4-5 προπονήσεις και κερδίζει έναν ποδοσφαιριστή που θα εξελιχθεί σε στυλοβάτη της εφετινής νεανικής Ένωσης αλλά κυρίως της μελλοντικής ΑΕΚ.